ΞΕΝΑΓΗΣΗ

Για κρασιά και μαγειρευτό φαγητό με τον Γιώργο Κατσαρό στα Ιλίσια

Ο ιδιοκτήτης του Junior Does Wine μάς ξεναγεί σε μια γειτονιά που είναι γεμάτη ζωντάνια και ωραία μαγαζιά.

Όταν άνοιξε το Junior Does Wine, στις 24 Μαρτίου του 2021, εξυπηρετούσε – αναγκαστικά – μόνο πακέτο. Δύο χρόνια μετά, το μικρό αυτό wine bar έχει δημιουργήσει τη δική του ζωντανή γωνιά στα Ιλίσια, για όσους θέλουν να απολαύσουν ψαγμένα κρασιά, χωρίς να χρειάζεται απαραίτητα να ξέρουν τι είναι οι τανίνες. Το πρόσωπο του Junior δεν είναι άλλο από τον Γιώργο Κατσαρό, ο οποίος όταν δεν τρέχει με τις υποχρεώσεις του μαγαζιού, δε δοκιμάζει ή δε σερβίρει κρασί, διασκεδάζει τρώγοντας στα αγαπημένα του μέρη στην Αθήνα. «Αυτή την περίοδο, βγαίνω αποκλειστικά για φαγητό. Αυτή είναι η έξοδός μου. Μου αρέσει η απλότητα με ένα twist».

Όταν ξεφεύγει από την επισιτιστική του ιδιότητα, το φαγητό γίνεται διασκέδαση. Για τους ανθρώπους που το αγαπούν, λειτουργεί ως μέσο για να ανακαλύψουν μία νέα περιοχή, να βγουν από το comfort zone τους. Αν μας αρέσει κάτι σε αυτό, είναι που μπορούμε και μοιραζόμαστε όσα δοκιμάζουμε, που στρέφουμε το βλέμμα μας σε μαγαζιά που ήταν πάντα εκεί, απλώς δεν τα είδαμε με την πρώτη ματιά. Και φυσικά, που επισκεπτόμαστε καινούργια μέρη και μας δικαιώνουν που τα πιστέψαμε, μετά τον πρώτο ενθουσιασμό και τις δοκιμασίες που φέρνει ο χρόνος. Και με τον Γιώργο Κατσαρό συμφωνούμε λίγο πολύ σε όλα τα παραπάνω.

Ο ίδιος πιστώνει τη δημοτικότητα της γειτονιάς των Ιλισίων στο Lot 51, στο μαγαζί που ήρθε με φόρα στην πλατεία Βραζιλίας και συνέβαλε ώστε να αναδειχθεί αυτό το κομμάτι της Μιχαλακοπούλου, «ένα σύνορο», όπως λέει ο Γιώργος Κατσαρός, «μεταξύ του κέντρου της Αθήνας και της φοιτητοπεριοχής». «Την περιοχή την ήξερα γιατί παλιά έμενα δέκα χρόνια στου Ζωγράφου. Τότε έβγαινα στο κέντρο και πάντα μου έλειπε κάτι κοντινό. Η πιάτσα όπως την αντιλαμβάνομαι εγώ είναι μαγαζιά στη σειρά ή στο ίδιο στενό ή τετράγωνο. Οπότε θεωρώ ότι εδώ στο Junior είμαστε κομμάτι μιας ευρύτερης γειτονιάς, η οποία θα μεγαλώσει κι άλλο».

Για αρκετό καιρό, η Μιχαλακοπούλου ήταν για τους περισσότερους ένας δρόμος – πέρασμα ή μια γρήγορη μεταμεσονύχτια στάση για τις φημισμένες κοτομπουκιές της. Χάρη σε μαγαζιά όμως όπως το Lot51 και το Junior, όλο και πιο πολλοί άρχισαν να ανακαλύπτουν τα πέριξ.

«Νομίζω ότι τη μεγάλη φόρα στην περιοχή την έδωσε στο Lot51, ενώ προϋπήρχαν μαγαζιά. Ουσιαστικά, συνέβαλε ώστε να γίνουν πιο γνωστά μαγαζιά όπως ο Βλάσσης και ο Πλάτανος, που ήταν γνωστά σε συγκεκριμένους κύκλους. Υπάρχει η αίσθηση της γειτονιάς, ναι. Όταν ανοίξαμε στην καραντίνα, οι πρώτοι άνθρωποι που μπορούσαν να έρθουν τότε – στέλνοντας ένα μήνυμα – ήταν οι μόνιμοι κάτοικοι. Εξεπλάγην με το πόσο ωραίο κόσμο έχει. Φαινόταν μια παλιά αστική γειτονιά με μεγαλύτερους σε ηλικία ανθρώπους, αλλά φάνηκε ότι έχει ένα πιο νεανικό κοινό. Μου αρέσει πάρα πολύ να περπατάω τη Μιχαλακοπούλου το απόγευμα πηγαίνοντας προς το Χίλτον. Είναι αυτή η ώρα που καθώς πέφτει ο ήλιος, τα κτίρια γίνονται ροζ και πορτοκαλί».

Για τσίπουρο και ψαρικά στον Πλάτανο

Στην τηλεόραση παίζει συνήθως μπάλα και από το ράδιο ακούγεται πάντα ένας σταθμός με λαϊκά. Ο κύριος Δημήτρης έχει τον Πλάτανο για περισσότερα από τριάντα χρόνια και έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα καφενείο – στέκι.

«Πάντα μου άρεσαν τα απλά, νόστιμα καφενεία. Δεν θυμάμαι πως το ανακάλυψα, μάλλον από το Instagram. Κάποιος είχε έρθει, το είδα, ξέρεις πώς γίνεται. Την πρώτη φορά που θα ερχόμασταν, ήμασταν 6-7 άτομα και λέω να πάρω τηλέφωνο να κλείσω τραπέζι. ‘Θα βρείτε’ μου λέει. Φτάνουμε, λέω ‘εγώ είχα πάρει τηλέφωνο. Εντάξει, εντάξει. Πατάτες τηγανητές να βάλω; Γιατί αργούν’. Αυτή ήταν η πρώτη του κουβέντα. Έκτοτε, έχω έρθει πάρα πολλές φορές, έχω κάνει γενέθλια σε αυτό το τραπέζι δύο-τρία χρόνια πριν ανοίξει το μαγαζί. Ήταν όμως ένα στοιχείο ο Πλάτανος για να δούμε την περιοχή. Πλεόν, αισθάνομαι πολύ οικεία, έρχομαι ακόμα και μόνος μου. Για τσίπουρο, ψαρικά και μαγειρευτά, ό,τι έχει κάθε φορά. Τα βρίσκω πολύ τίμια».

ΠΛΑΤΑΝΟΣ

Για βασκικό cheesecake στο Lot51

Ιλίσια Στο Lot51 το στολίζουν με φρούτα εποχής

Από τον ποιοτικό καφέ μέχρι το comfort food και τα καλοφτιαγμένα κοκτέιλ, υπάρχουν πολλοί λόγοι για να πας στο Lot51. Το πιο σημαντικό όλων όμως είναι η αγάπη και η στήριξη της ομάδας πίσω από το μαγαζί σε όλη τη γειτονιά. «Ο Κώστας (σ.σ. Σπηλιόπουλος) είναι εξαιρετικός τύπος, στηρίζει τα άλλα μαγαζιά. Είναι κι αυτός που ήρθε και με βρήκε» θα πει ο Γιώργος, ενώ τρώει μία κουταλιά από το βασκικό cheesecake. «Του ταιριάζουν πολύ τα μύρτιλα και μου αρέσει με τον καφέ».

Για κλασική ελληνική κουζίνα στον Βλάσση

«Μου δημιουργεί το αίσθημα του παλιού αθηναϊκού εστιατορίου. Όπως τότε που πηγαίναμε με τη μητέρα μου στο Ιντεάλ, όταν ερχόντουσαν στην Αθήνα ο παππούς και η γιαγιά από τη Ρόδο. Είχε λευκά τραπεζομάντηλα και ένα βάρος στην εικόνα του, αλλά με απλό ελληνικό μαγειρευτό φαγητό, όπως λαχανοντολμάδες αυγολέμονο».

Η ιστορία του Βλάσση ξεκίνησε πριν από τριάντα χρόνια στο Λυκαβηττό. Δέκα χρόνια αργότερα, το εστιατόριο μεταφέρθηκε στην οδό Παστέρ, στους Αµπελόκηπους και όταν το νεοκλασσικό κτίριο όπου στεγαζόταν κατεδαφίστηκε, βρέθηκε στη σημερινή του θέση στα Ιλίσια. Το καταπράσινο πάρκο που μεσολαβεί μεταξύ εστιατορίου και Μιχαλακοπούλου, γίνεται ο ιδανικός προορισμός για τα ζεστά βράδια στην Αθήνα.

Η σκυτάλη έχει δοθεί πλέον στη νέα γενιά, η οποία συνεχίζει να υπηρετεί με σεβασμό την παραδοσιακή ελληνική κουζίνα, ενσωματώνοντας όμως και πιο μοντέρνες προσεγγίσεις στο φαγητό.

Για τον Γιώργο, ο Βλάσσης είναι ένα μαγαζί με έντονους δεσμούς, αφού θυμάται να πηγαίνει με τη μητέρα του για φαγητό στο παλιό μαγαζί. «Επίσης, εγώ έχω μεγαλώσει στο Κιάτο και ο Βλάσσης έχει καταγωγή από μία κοντινή περιοχή που λέγεται Βέλο. Στο παραλιακό μέρος, τη Νεράτζα, το μαγαζί δίπλα στη θάλασσα το έχουν συγγενείς του και η κουζίνα έχει πολλές κοινές αναφορές με χαρακτηριστικό παράδειγμα το πιάτο “η καλοκαιρινή” με τις μελιτζάνες, τις πιπεριές, το γιαούρτι, την ντομάτα, τον μαϊντανό και το σκόρδο».

«Μου δημιουργεί το αίσθημα του παλιού αθηναϊκού εστιατορίου. Όπως τότε που πηγαίναμε με τη μητέρα μου στο Ιντεάλ, όταν ερχόντουσαν στην Αθήνα ο παππούς και η γιαγιά από τη Ρόδο. Είχε λευκά τραπεζομάντηλα και ένα βάρος στην εικόνα του, αλλά με απλό ελληνικό μαγειρευτό φαγητό, όπως λαχανοντολμάδες αυγολέμονο».

JUNIOR DOES WINE

Για κρασί στο Junior

«Συνεχίζει να είναι πιστό στην ιδέα που φτιάχτηκε. Ένα μπαρ κρασιού, που εξελίσσεται».

Στις 24 Μαρτίου το Junior Does Wine κλείνει δύο χρόνια. Για τον Γιώργο, είναι ακόμα το ίδιο, χαλαρό, fun wine bar, «προσβάσιμο» όπως λέει, «σε ανθρώπους που ίσως δεν έχουν πολλές γνώσεις γύρω από το κρασί αλλά τους αρέσει». «Συνεχίζει να είναι πιστό στην ιδέα που φτιάχτηκε. Ένα μπαρ κρασιού, που εξελίσσεται. Αλλάζουμε συχνά κρασιά και φαγητά. Νομίζω ότι αν φτιάξεις ένα περιβάλλον το οποίο λειτουργεί βοηθητικά για να μπορεί να γίνεται μια χαλαρή κουβέντα, αν όχι από την αρχή, ο άλλος σταδιακά θα σε εμπιστευτεί».

Αν βρεθείς στο Junior, δοκίμασε τον Φοίνικα του Οινοποιείου Δρούβα, το Roc & Lune, ένα φυσικό κόκκινο από τη Γαλλία ή το Moschopolis 18. «Ο κόσμος δεν θα σταματήσει ποτέ να ζητάει τα γεμάτα κόκκινα, τα βαρελάτα, αλλά είναι όλα ωραίες, φρέσκες προτάσεις» καταλήγει.

Για κοτομπουκιές στην Καντίνα της Μιχαλακοπούλου

Στη Μιχαλακοπούλου για κοτομπουκιές αλλά με έναν συνδυασμό του Γιώργου Κατσαρού.

Η Μιχαλακοπούλου είναι οι κοτομπουκιές της. Όσα μαγαζιά κι αν ανοίξουν, το «βρώμικο» του ξενυχτιού μας βρίσκεται εδώ. Ακριβώς λίγα μέτρα πιο κάτω από το Junior (όχι απέναντι), ο Γιώργος έχει βρει το δικό του «μαξιλαράκι για τον ύπνο», όπως το ονομάζει. Πρόκειται για μία μερίδα κοτομπουκιές αλλά αντί για τη δική τους σος μαγιονέζας, επιλέγει τσένταρ και πράσινο ταμπάσκο. «Πλέον, όταν το ζητάει κάποιος, του λένε ‘είσαι από τον Γιώργο;’».