Για τον Στέλιο Παπαδόπουλο, η πυξίδα έδειχνε πάντα Μεξικό 

Είναι global brand ambassador του μεγαλύτερου tequila brand στον κόσμο, της Jose Cuervo, είναι ο πρώτος πιστοποιημένος μη-Μεξικανός tequila connoisseur στον κόσμο, έχει ταξιδέψει άπειρες φορές στο Μεξικό και σε πάρα πολλές χώρες στον κόσμο και έχει ανοίξει με τον Γιώργο Καβακλή ένα μπαρ που ενώ περισσότερους μήνες ήταν κλειστό (λόγω των συνθηκών) παρά ανοιχτό, έχει αποσπάσει πάρα πολλές διακρίσεις λόγω του μοναδικού του χαρακτήρα. Όλα αυτά έχουν μόνο ένα κοινό και για όλα αυτά μιλήσαμε έχοντας μια reposado στα ποτήρια μας

«Ουσιαστικά μεγάλωσα μέσα στον κόσμο της εστίασης. Και οι δύο μου γονείς δούλευαν μέσα σε μεγάλα ξενοδοχεία οπότε ερχόμουν πολύ συχνά και τους έβλεπα, έτρωγα ή απλά τους περίμενα σε αυτούς τους χώρους που εμένα με εντυπωσίαζαν πάρα πολύ. Ο πατριός μου ήταν 28 χρόνια στο Μεγάλη Βρεταννία, η μάνα μου ήταν από τις πρώτες Ελληνίδες μετρ, ξεκινώντας από το Χίλτον, μετά στα Κάραβελ, Intercontinental, και στο θρυλικό Esperia. Θέλοντας και μη, είχα έρθει από μικρός σε επαφή με τον χώρο. Αντί να παίζω, πήγαινα και βοηθούσα, έστρωνα τραπέζια, έβαζα μαχαιροπίρουνα αλλά πάντα κοιτούσα τον μπάρμαν με σεβασμό και θαυμασμό».

«Εννοείται ότι από τα 14 μου δούλευα τα καλοκαίρια σε μπαρ, βοηθός λάντζας και όταν έφτασα τρίτη λυκείου, ήταν δεδομένο για μένα ότι θα ακολουθήσω τα τουριστικά. Κάθε φορά που έβγαινα σκεφτόμουν ότι ήθελα να ασχοληθώ με το μπαρ. Στην αρχή το έβλεπα σαν χόμπι και ξεκίνησα με το flair bartending. Τότε ήταν στα πρώτα της βήματα και η bar academy με τον Νίκο Ζήση, τον Μπάμπη Καιδαλίδη και τον Γιώργο Μπάγκο».

«Με τον Γιώργο Μπάγκο δουλέψαμε μαζί στο Egomio και μετά μεταπηδήσαμε απέναντι στο Pere Ubu. Είχα προλάβει οριακά τον Γιάννη Πετρή για μικρό διάστημα, ενώ τότε δούλευαν εκεί και η Μάρφη, ο Σαμαράς, ο Γιώργος Φιλιππίδης. Στη συνέχεια έκατσα υπό την εποπτεία του Γιώργου Μπάγκου. Θυμάμαι στύβαμε lime με squeezer και είχε έρθει μια μέρα ο Γιώργος με ένα μπουκάλι στημένο lime και το είχαμε ενθουσιαστεί. Γινόταν χαμός τότε στο Pere, η μόνη αδύναμη μέρα ήταν η Δευτέρα».

Η πορεία και η σχέση του με την tequila

«Τότε άρχισαν και τα πρώτα ταξίδια, τα πρώτα bar show και αρχίσαμε όλοι να ψαχνόμαστε περισσότερο, ενώ βρέθηκα σε ένα άλλο μαγαζί στη Γλυφάδα, το Liberty και έπειτα πήγα στο Βardot στο Κολωνάκι, ένα μπαρ μικρό και cosy, με πολύ μεγάλη κάβα για τα τότε δεδομένα. Μετά το 2011, ανέλαβα τα Amigos και από τότε άρχισε ένας δρόμος χωρίς επιστροφή».

«Έλαβα συμμετοχή στον διαγωνισμό Bacardi legacy το 2013 και το 2014 ήταν ο παγκόσμιος τελικός. Όταν επέστρεψα, υπέγραψα στη Jose Cuervo σαν local ambassador, αλλά 6 μήνες μετά ήμουν σε άμεση επαφή σαν consultant για τη μαμά εταιρεία. Ήταν μία δύσκολη αποστολή, το να βγάλεις την τεκίλα από το μυαλό του κόσμου αποκλειστικά σαν ποτό για σφηνάκι. Επίσης, τότε η Ελλάδα επελέγη να γίνει η πρώτη χώρα που θα τρέξει το λανσάρισμα στην Jose Cuervo Traditional. Ήταν για μένα ένα προσωπικό challenge. Ήθελα να αποδείω ότι η Jose Cuervo δεν ήταν αυτό που νόμιζαν όλοι μέχρι τότε και έπρεπε να αλλάξουμε το τρόπο που έβλεπε ο κόσμος την tequila γενικότερα.».

«Η τεκίλα ανέκαθεν ήταν το ποτό μου. Οι εταιρείες μας παρουσίαζαν τα προϊόντα αλλά εμένα κάτι πάντα μού κλώτσαγε και είχα απορίες και ερωτηματικά. Ήθελα να την ψάξω πιο βαθιά. Όχι μόνο εκείνη, αλλά όλα τα spirits, όμως με την τεκίλα είχα ένα άλλο δέσιμο. Αρχίσαμε τα ταξίδια, αρχικά στο Λονδίνο αλλά μετά κανονίσαμε ένα ταξίδι με τον Γιώργο Μπάγκο, τον Ξαβιέ και τον Γιάννη Κοροβέση στο Μεξικό το 2011. Με το που πατήσεις το πόδι σου στο Μεξικό όλα αλλάζουν. Έτσι άλλαξαν και για μένα και ξεκίνησε ένα άλλο ταξίδι στον κόσμο της τεκίλα».

Ο πρώτος μη Μεξικανός tequila expert στον κόσμο

«Το 2014 έκανα πολλά ταξίδια στο Μεξικό, επισκέφτηκα πολλά αποστακτήρια, άρχισα να μαθαίνω περισσότερα brands. Τότε μου ήρθε μια πρόταση από το επιμελητήριο της τεκίλα στο Μεξικό και συγκεκριμένα από τον πρόεδρό του. Είχε έρθει ο Luis Velasco Fernandez και είχε πει “αφού βλέπω πόσο αγαπάς την τεκίλα και είσαι αφοσιωμένος σε αυτό, γιατί δεν δίνεις εξετάσεις για να πάρεις μια πιστοποίηση και από εμάς;” Κι έτσι έγινα ο πρώτος μη Mεξικανός tequila expert στον κόσμο».

«Ο επόμενος μου στόχος ήταν να γίνω global ambassador. Όχι από ματαιοδοξία, αλλά επειδή ήθελα να γνωρίσω τον κόσμο και να γνωρίσω στον κόσμο την τεκίλα. Για να το πετύχεις αυτό πρέπει να έχεις μεγαλύτερη επιρροή, σαν αυτή που είχαν ο Tomas Estes, ο Julio Bermejo, από τους οποίους είχα και τεράστια υποστήριξη. Άλλωστε το tequila industry είναι πολύ μικρό και όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους».

«Έτσι μου ήρθε η πρόταση να γίνω global ambassador. Δεν είναι αυτό που φαίνεται. Έχει πολλά ταξίδια αλλά και πολλές δυσκολίες. Προσωπικά ήθελα να μάθω το industry σε όλες τις πτυχές του. Είναι πάρα πολύ σημαντικό για να αγαπήσεις τη δουλειά, να καταλάβεις και όλο τον κύκλο, όλη την αλυσίδα από την παραγωγή μέχρι και τον τελικό καταναλωτή. Και αυτή η αλυσίδα είναι διαφορετική σε κάθε χώρα του κόσμου. Είναι διαφορετική σε κάθε μια από τις 155 χώρες. Αλλιώς είναι στην Ελλάδα, αλλιώς στη Ρωσία, αλλιώς στην Ιαπωνία. Και όλα αυτά δεν σπουδάζονται, μόνο μαθαίνονται στην πράξη και με την εμπειρία. Κάθε μέρα, σε κάθε ταξίδι, σε κάθε χώρα μάθαινα και μαθαίνω ακόμα και τώρα κάτι».

«Για μένα, το να είμαι brand ambassador ήταν τρομερή αλλαγή. Πρώτα από όλα όμως είμαι tequila lover και αφού πήγα, είδα, γνώρισα, διάβασα, μεταφέρω τις εμπειρίες μου και πολύ περήφανα δουλεύω για την Jose Cuervo. Ό,τι έκανα στη ζωή μου, από την αρχή μέχρι τώρα και αυτά που με στιγμάτισαν, έχουν να κάνουν με την τεκίλα και μάλιστα με το εκπαιδευτικό κομμάτι. Για αυτό περισσότερο θεωρώ τον εαυτό μου mexican ambassador παρά brand ambassador».

Η ιδέα του Barro Negro

«Είχαμε ξεκινήσει μια κουβέντα μαζί με τον Γιώργο Καβακλή πριν το 2019. Τον Γιώργο τον είχα γνωρίσει στο Spoiled και τον είχαμε πάρει και σε ένα ταξίδι μαζί στο Μεξικό. Μετά από συζητήσεις αποφασίσαμε και ανοίξαμε το Barro. Θέλαμε να μην είναι άλλο ένα μπαρ, αλλά ένα concept bar το οποίο θα είναι μοναδικό, όχι μόνο στην αθηναϊκή και ελληνική σκηνή αλλά και σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο.

Αυτό που θέλουμε να κάνουμε στο Barro Negro είναι εντελώς διαφορετικό. Θέλουμε να είναι πιο πολύ ένα μπαρ που είναι σαν μια σφαίρα για να γνωρίσει πώς είναι αυτή τη στιγμή το Μεξικό. Δηλαδή μια μοντέρνα χώρα, με ωραίο κόσμο που του αρέσει να βγαίνει και να διασκεδάζει. Ένα μπαρ όμως που δεν να ζηλέψει τίποτα από τα υπόλοιπα και προσπαθούμε να το πάμε ένα level παραπάνω, συμβαδίζοντας με τα όλα τα δρώμενα που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στον χώρο».

«Θα ήθελα πάρα πολύ το Barro Negro να γίνει το νούμερο ένα tequila και mezcal project στον κόσμο. Και θεωρώ ότι έχει να δώσει πάρα πολλά πράγματα σχετικά με το αυθεντικό Μεξικό. Το Μεξικό είναι μια χώρα με τεράστια ιστορία και κουλτούρα και θεωρώ ότι το Barro Negro το βγάζει αυτό. Στην αρχή περάσαμε πάρα πολύ δύσκολα με τα lockdowns. Το θέμα ήταν πώς θα βρούμε τον τρόπο να σώσουμε το μαγαζί. Πάντα όμως μας προκαλούσαν έκπληξη και μας έδιναν δύναμη οι βραβεύσεις. Το 2019, μόλις ανοίξαμε, ξαφνικά μπήκαμε στα tales of the cocktails, μετά στα 50 best discovery και το αποκορύφωμα ήρθε με την 74η θέση στις φετινές λίστες».

«Μία από τις πιο αξέχαστες βραδιές ήταν όταν ο Νίκος Ζήσης και ο Γιώργος Μπάγκος μπήκαν πίσω από την μπάρα και για λίγο και ο Φόντας Ταζές κι ήταν σα να βιώναμε ξανά αυτή τη μοναδική αύρα του Dos Agaves. Επίσης, μια άλλη αξέχαστη βραδιά ήταν όταν έκανε είχε έρθει για το bar show στην Αθήνα o Tomas Estes. Είναι μία βραδιά χαραγμένη στη μνήμη μου γιατί τον Tomas τον ήξερα πολλά χρόνια και ήταν ένας άνθρωπος που χάρη σε εκείνον κατάφερα πολλά πράγματα, αφού με τσιγκλούσε και μoy μάθαινε συνεχώς.

Αυτή ήταν η έμπνευσή μου στο να προχωρήσω. Μάλιστα χάρηκα πάρα πολύ όταν είχε τελειώσει εκείνο το bar show που είχε κάτσει άλλη μια μέρα, και ήρθε στο Barro και μας είπε “αυτή τη μέρα θέλω να την περάσω εδώ μαζί σας” ενώ είχε αρκετά προβλήματα υγείας. Ήταν εδώ και πραγματικά μοίραζε αγάπη. Επίσης, στο φετινό Bar Show το mezcalleria ήταν κάτι πολύ όμορφο».

Ποια μαγαζιά του λείπουν από την Αθήνα και ποια λατρεύει σε όλο τον κόσμο

«Το Dos Agaves μου λείπει σίγουρα. Μου έχει λείψει πάρα πολύ και ο Νίκος Ζήσης. Επίσης, ένα πράγμα που έχω μετανιώσει στη ζωή μου, αλλά ήμουν αρκετά μικρός τότε και δεν το πρόλαβα, είναι που δεν πήγα ποτέ στο bar Guru bar όπου δούλευαν ο Μιχάλης Μένεγος, ο Χρήστος Χουσέας , ο Θάνος Προυναρούς και ο Νίκος Γαρτζολάκης».

«Στα μπαρ που αγαπάω παγκοσμίως, βάζω φυσικά το Schumman’s πρώτο απ’ όλα. Ακόμα θυμάμαι εκείνη τη βραδιά με τον Κώστα Ιγνατιάδη στο κλειστό Schumman’s, να μιλάμε δίπλα στην μπάρα. Ο Κώστας είναι ένας άνθρωπος μοναδικός και μακάρι να τον γνωρίσουν ακόμα περισσότερο οι Έλληνες bartenders. Ένα άλλο μαγαζί είναι το La Capilla στην tequila town εκεί που βγήκε η paloma και ο batanga. Είναι μια παραδοσιακή μεξικάνικη καντίνα με ό,τι περιλαμβάνει αυτό και είναι ένα μαγαζί το οποίο πρέπει να το δουν όλοι. Τέλος, λατρεύω το hospitality του Connaught bar σαν Hotel bar που προσφέρει ο Ago Perrone και η ομάδα του. Γενικά ένας κοινός παρανομαστής σε όλα τα αγαπημένα μου bar στην Αθήνα αλλά και σε όλο τον κόσμο είναι η φιλοξενεία! Τη χρειαζόμαστε στη καθημερινότητα μας, στα μπάρ μας, στη ζωή μας και όχι απλά για να είμαστε οι καλύτεροι αλλά για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, γονείς, επαγγελματίες».