Πώς να μην είσαι κόπανος με τους εργαζόμενους στην εστίαση (σύμφωνα με τους ίδιους)
- 26 ΑΥΓ 2024
Οι άνθρωποι που εργάζονται στην εστίαση αντιμετωπίζουν συχνά υπερφίαλους καταναλωτές, κακοπληρωτές, μεθυσμένους, πιεστικούς πελάτες. Και καθώς επιστρέφουν και οι τελευταίοι στην πόλη από τις καλοκαιρινές τους διακοπές, αυτή η φρενίτιδα μπορεί να γίνει πιο έντονη.
Οι ημέρες που για τους υπόλοιπους από εμάς είναι δείπνο με φίλους χωρίς άγχος και ξέφρενες βραδιές στην πόλη, γι’ αυτούς είναι μια δουλειά. Λένε ότι μπορείς να καταλάβεις πολλά για έναν άνθρωπο από τον τρόπο με τον οποίο φέρεται στους εργαζόμενους, και κανείς δεν καταλαβαίνει την αλήθεια αυτής της δήλωσης καλύτερα από τους ίδιους τους ανθρώπους των εστιατορίων και των μπαρ.
Μιλήσαμε με εργαζόμενους που δουλεύουν σε διάφορα πόστα στην εστίαση (σερβιτόροι, υπεύθυνοι κρατήσεων, σομελιέ, μπάρμαν) και κάνουν τις εξόδους μας πιο υποφερτές για να μάθουμε τι τους τρελαίνει (συμβουλή: δείξε τους σεβασμό, κάνε υπομονή και δώσε καλό φιλοδώρημα).
«Αυτοί οι άνθρωποι που λατρεύουν να βγαίνουν έξω και είναι έτοιμοι για τσακωμό, τον έχουν στο τσεπάκι. Μα τί τραπέζι είναι αυτό / δε βλέπετε πως είναι ειδική περίπτωση / μα καλά τι μουσική παίζει / με βαράει το air conditioner. Δυστυχώς δεν καταλαβαίνουν ότι αν προσβάλουν αυτό το άτομο, τότε κινδυνεύει να χαλάσει τη βάρδιά του, τον ειρμό του ή και στη χειρότερη να χάσει τη θέση του. Τρία πράγματα με κάνουν να χάνω την ψυχραιμία μου είναι: Να με υποτιμούν.
Επειδή είμαι γυναίκα (sommelier), επειδή φαίνομαι νέα -μάλλον μόλις βγήκα από το αυγό μου-, επειδή μάλλον δε θα έχω σπουδάσει κάτι και κάνω αυτή τη δουλειά για να βγάλω τα έξοδά μου. Να μου φωνάζουν. Είναι σύνηθες πράγμα στην εστίαση κάποιος να υψώνει τη φωνή για να κυριαρχήσει. Έλα που δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι με τις φωνές. Μόνο να αναστατωθεί όλο το εστιατόριο. Να με πιάνουν. Κοπελιά, έλα λίγο εδώ, τραβάνε χέρια, δίσκους, ακουμπάνε ώμους, τάχα για να σου ζητήσουν μία χάρη, άλλο ένα ποτό, s’ il vous plait. Μπα.». – Λίλλυ, sommelier, 33
«Θεωρείς ότι είσαι ο μοναδικός πελάτης του μαγαζιού. Αν σηκώσεις το χέρι σου και σού κάνω νόημα ότι σε έχω δει σημαίνει ότι μέσα στα επόμενα πολύ λίγα λεπτά θα έχω έρθει. Μην αρχίζεις και φωνάζεις δηλαδή “φέρε μια γύρα, λίγο νερό κοπελιά κτλ”. Θέλεις να παραγγείλεις; Δικαίωμά σου φυσικά. Το κάνεις επίμονα βγάζοντας άναρθρες κραυγές; Αμφισβητήσιμο δικαίωμα σου. Όταν λοιπόν, παρ’ όλη την αμφισβητήσιμη συμπεριφορά σου, έρχομαι να πάρω παραγγελία οφείλεις να γνωρίζεις ότι σε μια κοινωνία πέρα από δικαιώματα έχουμε και υποχρεώσεις.
Υποχρέωση σου λοιπόν στη φάση που λέγεται “Παραγγελία” είναι απλά να έχεις δει τον κατάλογο. Αν με ρωτήσεις ξεχωριστά για ένα-ένα από τα προϊόντα του καταλόγου και παραγγείλεις ένα ανθρακούχο νερό με δύο φέτες λεμόνι και τρία παγάκια σε ψηλό ποτήρι, πίστεψε δε θα κάνω όμορφες σκέψεις για σένα και είναι κρίμα. Μη μου την πέφτεις. Μην το προσπαθήσεις καν. Κι αν τόσο πολύ πια δεν μπορείς να αντισταθείς όταν θα σου πω ευγενικά ότι δεν ενδιαφέρομαι, μην επιμένεις». – Άντα, σέρβις, 27
Θυμήσου ότι η ευγένεια τα κάνει όλα καλύτερα. Οι εργαζόμενοι στην εστίαση σε σερβίρουν χαμογελαστοί, χάνοντας γενέθλια, επετείους, αργίες και γιορτές (κοινώς τις ημέρες που βγαίνουν οι περισσότεροι από εμάς για να διασκεδάσουν).
Μη φωνάζεις, μη χτυπάς τα χέρια ή τα δάχτυλά σου, μη χρησιμοποιείς προσφωνήσεις όπως «παιδί», «κοπελιά» και άλλα τέτοια. Μην υποτιμάς τους ανθρώπους που εργάζονται σε νευραλγικές θέσεις όπως η εξυπηρέτηση πελατών, από τις κρατήσεις και το σέρβις μέχρι πίσω από την μπάρα.
Η υπομονή και η καλή διάθεση θα σε ανταμείψει με καλύτερη εξυπηρέτηση.
«Να συμπεριφέρονται σαν να τους ανήκει το μαγαζί και όχι σαν να τους φιλοξενεί. Να θεωρούν το εστιατόριο έναν μεγάλο παιδότοπο για να παίζουν τα παιδιά τους για να ξεκουραστούν οι ίδιοι και να κουραστούν όλοι οι άλλοι». – Μιχάλης, 33
Ένας bartender είναι οικοδεσπότης και οφείλει να διασφαλίσει τη διασκέδαση όλων. Αν δε σέβεσαι τους γύρω σου, του κάνεις τη ζωή πιο δύσκολη.
«Να πειράζουν εργαλεία ή γαρνιτούρες που μπορεί να βρίσκονται στο μπαρ. Δεν είναι μπουφές ή salad bar να τσιμπήσουμε. Περιορίσου στο ποτό και τους ξηρούς καρπούς σου. Εκτός από αγενές είναι και θέμα υγιεινής (δε σου έμαθαν τίποτα 8+ μήνες καραντίνας και δύο χρόνια με covid;) Το κάπνισμα απαγορεύεται. Κι εγώ καπνιστής είμαι κι ευτυχώς υπάρχουν ακόμα μαγαζιά που μπορώ να απολαύσω το τέλειο pairing gin tonic – τσιγάρο. Απλά όταν σε ένα μαγαζί σου λένε δεν καπνίζουμε μέσα. ΔΕΝ ΚΑΠΝΙΖΟΥΜΕ ΜΕΣΑ! Ατάκες τύπου έλα έχει πάει 12, ξέρω τον ιδιοκτήτη και είμαστε φίλοι δε βοηθούν.
Έχω που έχω τις παραγγελίες χαρτοπόλεμο, μην έχω κι εσένα να σε κυνηγάω. Ηλεκτρονικό, ατμός είναι ακριβώς με το τσιγάρο, μην τα ξαναλέμε. Ναι, ενοχλούν τους υπόλοιπους πελάτες. Σεβόμαστε το τ.μ. που του/της “ανήκει” στο μπαρ και μένουμε στο δικό μας. Να χορέψεις, να διασκεδάσεις, να μιλήσεις, να φλερτάρεις. Όχι να ενοχλήσεις όμως. Το μπαρ είναι το πιο δίκαιο και δημοκρατικό μέρος του κόσμου. Ο βασιλιάς και ο επαίτης θα πρέπει να λαμβάνουν ίδιας προσοχής. Νόμος. Δέξου το». – Αλκίνοος, 31
Οι άνθρωποι που εργάζονται στην εστίαση κάνουν γιορτές με εμάς. Ας είμαστε καλή παρέα.
«Ευγένεια πάνω από όλα. Δεν είναι ανάγκη να απευθύνεσαι στον πληθυντικό σε ανθρώπους που δε γνωρίζεις, μιας και θεωρείται πλέον ξεπερασμένο, αλλά δεν είναι ανάγκη να μιλάς και όπως μιλάς με τον κολλητό σου, με προσφωνήσεις τύπου “αδερφέ”, “μεγάλε”, “και να σου πω κάτι”, “βάλε ρε πούστη” κτλ. Να μην αντιλαμβάνεσαι ότι δεν είσαι ο μοναδικός πελάτης στο μαγαζί και ότι ενδεχομένως να έχουν κι άλλοι προτεραιότητα πριν από εσένα.
Οι εργαζόμενοι ενός καταστήματος, αλλά και στην εστίαση γενικότερα, δεν είναι σε καμία περίπτωση δουλάκια σου, είναι εκεί για να προσφέρουν μια υπηρεσία επί πληρωμή, οπότε καλό είναι να σέβεσαι την εργασία τους όπως θα σεβόσουν και έναν ταμία τραπέζης π.χ. Να κάθεσαι μπροστά στο πόστο του μπαρ και ενώ ο μπάρμαν έχει 12 παραγγελίες, να του πειράζεις τα εργαλεία του και να τον ρωτάς επανειλημμένα “κι αυτό τι είναι;”, ” και που το βάζεις αυτό;”, “και τι φτιάχνεις τώρα;” “και γιατί έτσι και όχι γιουβέτσι;” κ.ο.κ. Να ζητιανεύεις κέρασμα.
Αν υπάρχει πολιτική του μαγαζιού πάνω σε αυτό, και δεν είσαι τραχανάς, πιθανότατα θα κεραστείς κάτι ή θα υπάρξει ψαλίδι στον λογαριασμό. Αν το απαιτήσεις βλακωδώς, πιθανότατα το αποτέλεσμα να είναι το αντίθετο. Να κάθεσαι κάνα μισάωρο στο κλείσιμο του μαγαζιού επειδή είσαι τρία πουλάκια κάθονται και θες ντε και καλά να τελειώσεις το ποτό σου που θυμήθηκες να ζητήσεις τελευταία στιγμή και ενώ σε ενημερώσανε ότι σε ένα τέταρτο το μαγαζί κλείνει.
Ζήτησε να στο βάλουν σε ένα χάρτινο και πάρε το μαζί σου, έχουν δουλειά στο κλείσιμο οι εργαζόμενοι, δεν σβήνουν απλά τα φώτα και φεύγουν. Να απαιτείς να σε σερβίρουν στο άνοιγμα ενός μαγαζιού, όταν δεν έχει ετοιμαστεί ακόμα το και απλά είδες φως κι έκατσες χωρίς να ρωτήσεις και μετά ζητάς να σε περιποιηθούν σε ένα δεκάλεπτο επειδή βιάζεσαι. Κι εντέλει, γενικά προσπάθησε να μην είσαι μαλάκας, δεν είναι και τόσο δύσκολο». – Σπύρος Α., 48 ετών, 26 χρόνια στο επάγγελμα
