Quinn’s, ένα μπαρ με ψυχή στη νέα πιάτσα των Ιλισίων

Είχα καιρό να μπω σε ένα καινούργιο μπαρ και να μη νιώσω ότι προσπαθεί να μου αποδείξει κάτι. Στο Quinn’s στα Ιλίσια, πριν καλά-καλά παραγγείλω, ο πίνακας του Ιερώνυμου Μπος –ο Κήπος των Επίγειων Απολαύσεων– πάνω από την ξύλινη μπάρα, μου τράβηξε αμέσως το βλέμμα.

Ήταν το πρώτο σημάδι ότι εδώ μέσα θα βρεις κάτι διαφορετικό. Ο χώρος σε κερδίζει χωρίς να προσπαθεί να ξεφύγει από όρια: μωσαϊκό στο πάτωμα, βαριά ξύλινη μπάρα, σκαμπό που έχουν βιδωθεί στο δάπεδο – όλα μοιάζουν παλιά, με έναν ωραίο τρόπο.

Σαν να βρίσκεσαι στην παμπ που αγαπούσε ο Ηλίας Μαρινάκης στο Κάμντεν, απ’ όπου άλλωστε πήρε και το όνομα το μαγαζί. Ένα μέρος που δεν φτιάχτηκε για να εντυπωσιάσει, αλλά για να το αγαπήσεις.

Ο Ηλίας Μαρινάκης δεν είναι χθεσινός στον χώρο. Με σχεδόν δύο δεκαετίες εμπειρίας σε μπάρες που άφησαν αποτύπωμα στην πόλη -από το Bar Guru Bar και το Baba au Rum, μέχρι το 42 και το Holy Garden– ήξερε πώς πρέπει να μυρίζει, να ακούγεται και να σε αγκαλιάζει ένα μπαρ.

Το Quinn’s είναι το πρώτο του προσωπικό βήμα. «Ήθελα να φτιάξω ένα μπαρ όπως τα θυμάμαι. Όπως θα ήθελα να είναι τα μπαρ: με σταθερά σκαμπό, μωσαϊκό στο πάτωμα και μια μπάρα που παλιώνει όμορφα με τον καιρό», μου λέει.

Ο χώρος είναι λιτός αλλά ουσιαστικός. Μια ξύλινη, στιβαρή μπάρα. Μπλε τοίχοι που σε ηρεμούν. Καρέκλες που δεν φωνάζουν design, αλλά κάθονται ωραία στο σώμα. Και από πάνω, ένας πίνακας. Όχι οποιοσδήποτε πίνακας – αλλά ο Κήπος των Επίγειων Απολαύσεων του Ιερώνυμου Μπος.

Όχι για να εντυπωσιάσει, αλλά γιατί, όπως λέει ο Ηλίας, «όπου κι αν τον κοιτάξεις, βρίσκεις κάτι καινούργιο. Ο πίνακας σε ένα μπαρ είναι αφενός ένα τρομερό conversation starter για μια παρέα ή ένα ζευγάρι αλλά και σε κάνει να νιώθεις πιο άνετα αν κάθεσαι μόνος σου στην μπάρα. Επίσης, είναι ένας λόγος για να αφήσεις το κινητό και να τον χαζεύεις».

Στον κατάλογο δεν θα βρεις περίπλοκες δημιουργίες, ούτε ποτά που χρειάζονται επεξηγηματικό φυλλάδιο. Εδώ, τα cocktails είναι κλασικά – αλλά δεν είναι βαρετά. Δίπλα στα σταθερά Dry Martini και Negroni, παίζουν ελαφριά twists. Τίμια ποτά, όμορφα εκτελεσμένα, σε σωστό ποτήρι και σωστή θερμοκρασία.

Ο Ηλίας δεν επιδιώκει εντυπωσιασμό. Και στον κατάλογο, αυτό είναι ακριβώς που βρίσκεις: από ένα τίμιο, πολύ παγωμένο Dry Martini που παίζεται κάθε μέρα με στυλ, μέχρι το φαντεζί αλλά πανέξυπνο Venus in Furs, με τεκίλα, guava, βανίλια και mezcal να χορεύουν σε ρυθμό κοκτέιλ που δεν ξεχνιέται. Το Stupid F** Bird* συνδυάζει μπανάνα, raspberry και Aperol, ενώ το Timorous Beasties μπαίνει δυνατά με Laphroaig, bourbon και μοσχοκάρυδο – ένα cocktail για τους λάτρεις του καπνιστού και βαθιές συζητήσεις.

Υπάρχουν και επιλογές χωρίς αλκοόλ, αλλά με καθόλου λιγότερο χαρακτήρα – όπως το Adam με σόδα από φύλλα σύκου, και το Eve με gingerbeer και Martini Floreale.

Όπως κάθεσαι στην μπάρα, το φαγητό έρχεται σαν συνοδευτικό στην εμπειρία. Ένα μικρό, πολύ προσεγμένο μενού που έχει την υπογραφή του Περικλή Κοσκινά από το Cookoovaya. Αν είσαι τυχερός, θα πετύχεις το περίφημο mortadella sandwich που αποτίει φόρο τιμής στον Anthony Bourdain.

Αν όχι, δεν πειράζει – τα υπόλοιπα είναι σίγουρο ότι θα σε ανταμείψουν και θα συνοδεύσουν ιδανικά το ποτό σου χωρίς να το καπελώνουν. Ο καφές ξεκινά από τις 10 το πρωί, με καλή πρώτη ύλη από το Create του Στέφανου Δωματιώτη.

Και κάπως έτσι, ανάμεσα στον πίνακα, το πάτωμα και το πρώτο Martini, πιάνεις τον εαυτό σου να σκέφτεται: τελικά, τα καλά μπαρ δεν τα κάνουν οι λίστες και τα φώτα. Τα κάνει η πρόθεση. Το Quinn’s δεν προσπαθεί να γίνει τα πάντα. Αλλά ό,τι κάνει, το κάνει με απόλυτη συνέπεια και πολύ στιλ.

Ο Ηλίας Μαρινάκης άνοιξε το μπαρ που πάντα ήθελε να βρει – με τον πίνακα που πάντα ήθελε να βλέπει, με ποτά που του ταιριάζουν, και μια αύρα που δεν φτιάχνεται ούτε με design ούτε με playlists.