5 ταβέρνες με αυλή και πολύ νόστιμο φαγητό στην Αθήνα

Είναι σίγουρα η αυλή. Και τα δέντρα που χαρίζουν δροσιά και σκιά. Οι πρασινάδες, οι γλάστρες, τα λουλούδια και οι βασιλικοί. Αυτά κάνουν μια ταβέρνα δροσερή και ανοιξιάτικη, που μας δίνει την ψευδαίσθηση ότι δεν είμαστε στην πόλη αλλά διακοπές.

Ύστερα είναι το φαγητό: Ψητά της ώρας, παραδοσιακά μαγειρευτά και νόστιμα πιάτα που θα τρώγαμε σε ένα ορεινό χωριό της Ελλάδας ή σε κάποιο νησί, μας προσφέρουν την οικειότητα που αναζητάμε.

Από το κέντρο της Αθήνας μέχρι τα βόρεια προάστια βρίσκουμε τις ταβέρνες που προσφέρουν δροσιά και καλό φαγητό.

Στο Πυρολίκι για σκιουφιχτά

Μια ευχάριστη έκπληξη σε περιμένει μόλις περάσεις το κατώφλι του μαγαζιού. Μπροστά σου απλώνεται μια αυλή καθαρή και τακτοποιημένη, με δέντρα, γλάστρες και πέργκολες. Το Πυρολίκι αγαπάει και υπηρετεί την κρητική κουζίνα, έτσι ανάμεσα στα πολλά πιάτα του, βρίσκεις ντάκο με μυζήθρα, πατάτες με απάκι και τα ξακουστά σκιουφιχτά του.

Φημίζεται όμως και για το μπιφτέκι προβατίνας, οπότε αν φτάσεις μέχρι εκεί, αξίζει μια δοκιμή.

Στον Πιπινιό για κρέας

Μπορεί να έχει τα χιλιόμετρα του, αφού πρέπει να φτάσεις μέχρι τη Σταμάτα και τη γνωστή πλατεία με τις πολλές ταβέρνες που διαθέτουν δροσερή αυλή, αλλά αυτή εδώ θα σε μεταφέρει απευθείας σε ένα ορεινό χωριό. Ο Πιπινιός λειτουργεί από τις αρχές του ’90 και είναι φημισμένος για τα κρεατικά του, καθώς πρόκειται για μια παραδοσιακή χασαποταβέρνα με ευρύχωρο κήπο και αρκετό πράσινο.

Το μενού απλό, βασίζεται σε παϊδάκια, κοκορέτσι, προβατίνα, κατσίκι στη γάστρα και μπιφτέκια, συνοδεία κλασικών ορεκτικών, από πατάτες τηγανητές και τζατζίκι μέχρι τυρόπιτα στο τηγάνι.

Στον Ελευθεριάδη για πεϊνιρλί

Η Σταμάτα συνορεύει και με τη Δροσιά, όπου βρίσκεις τον -ξακουστό για τα πεϊνιρλί του- Ελευθεριάδη. Η ιστορία της οικογένειας ξεκινάει από τον Πόντο, όταν ο Γιάννης και η Ευλαλία Ελευθεριάδη αναγκάστηκαν να αφήσουν πίσω την πατρίδα τους και να αρχίσουν μια νέα ζωή στα προσφυγικά της Δραπετσώνας. Γύρω στα τέλη του ’20 μεταφέρθηκαν βόρεια στο Ρωσσοχώρι, τη σημερινή Δροσιά.

Από το 1928 μέχρι σήμερα, ο Ελευθεριάδης ψήνει το χειροποίητο παραδοσιακό πεϊνιρλί στον ίδιο ξυλόφουρνο που χρησιμοποιούσε ο παππούς Γιάννης. Τα τραπεζάκια απλώνονται στον κήπο κάτω από τη δροσιά των δέντρων και μαζεύονται πιστοί θαμώνες, όχι μόνο για το πεϊνιρλί αλλά και για τα κρεατικά που ψήνονται στα κάρβουνα, το σαγανάκι που βγαίνει από τον ξυλόφουρνο και τις χειροποίητες ξιδάτες πιπεριές Φλωρίνης.

Στον Κίτσουλα για μαγειρευτά

Η ξακουστή ταβέρνα του Κίτσουλα στο Χαλάνδρι έχει ταΐσει γενιές και γενιές. Ιδανική επιλογή όταν αναζητάς σπιτικό φαγητό, αφού εδώ τρως (και ξανατρώς) πιάτα–πρεσβευτές της ελληνικής κουζίνας. Ψητά της ώρας και κρεατικά, μαγειρευτά (από κόκκορα κοκκινιστό μέχρι φασολάκια γιαχνί), βραστά λαχανικά, σαλάτες και σαγανάκι είναι από τα κλασικά που έρχονται στα τραπέζια.

Το μεσημέρι μπορεί να κάνει ακόμα ζέστη, αλλά μόλις πέσει ο ήλιος και βραδιάσει, τα τραπέζια του Κίτσουλα προσφέρουν χαλάρωση και δροσιά.

Στον Καραβίτη για παϊδάκια

Στην πόρτα της αυλής, που βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το εστιατόριο και τέτοια εποχή έχει την τιμητική της, υπάρχουν τρύπες πολυβόλων από τον Εμφύλιο. Στην ίδια αυλή, ήταν σήμα κατατεθέν ένας φοίνικας από το 1900, που όμως έπρεπε να κοπεί λόγω παλαιότητας. Δίπλα ακριβώς υπάρχει ένα ερειπωμένο νεοκλασικό που το έχτισε ένας πλούσιος Έλληνας από την Αμερική και έξω από αυτό έγινε ανταλλαγή πυρών στα Δεκεμβριανά.

Μετρώντας σχεδόν έναν αιώνα ζωής, το μαγαζί του Καραβίτη πάει χέρι-χέρι με την Ιστορία. Εσύ, βέβαια, θα πας γι΄αυτή τη δροσερή αυλή που σε κάνει να ξεχνάς ότι βρίσκεσαι στο Παγκράτι. Και φυσικά για τα νόστιμα παϊδάκια και τα μπιφτέκια του.