Για κεφτεδάκια στον Κατσόγιαννο, την πιο παλιά ταβέρνα της Δραπετσώνας

Εξήντα χρόνια έχουν περάσει από τότε που ο Μίκης Θεοδωράκης τραγουδούσε τη «Δραπετσώνα», σε στίχους του Τάσου Λειβαδίτη, στην πρώτη της ηχογράφηση. Το τραγούδι γράφτηκε για την κατάσταση που επικρατούσε στην περιοχή στις αρχές της δεκαετίας του 1960, με τους πρόσφυγες να βλέπουν τα σπίτια τους να γκρεμίζονται για την ανέγερση πολυκατοικιών.

Η Δραπετσώνα ταυτίστηκε με την προσφυγιά, καθώς ήταν οι άνθρωποι αυτοί που έδωσαν στην περιοχή τη λαϊκή της ταυτότητα. Σήμερα, πολλά από τα αυθεντικά κομμάτια της έχουν χαθεί στο πέρασμα του χρόνου, στον βωμό της εξέλιξης και της αλλαγής. Στο παλιό Εργοστάσιο Λιπασμάτων, που έχει μεταμορφωθεί σε έναν δραστήριο πολυχώρο, τα βιομηχανικά κουφάρια έχουν μείνει να θυμίζουν κάτι από το παρελθόν.

Η ταβέρνα του Κατσόγιαννου, που θεωρείται η πιο παλιά στη Δραπετσώνα, είναι ένα από τα λιγοστά πια μαγαζιά που έχουν μείνει να συνδέουν το παρελθόν με το σήμερα. Η Ντόρα, ιδιοκτήτρια τα τελευταία 17 χρόνια, ανέλαβε την επιχείρηση από την οικογένειά της, κληρονομώντας όλη την ιστορία που μπορεί να κουβαλάει ένα τέτοιο μαγαζί. Το κατάστημα ξεκίνησε τη λειτουργία του γύρω στο 1933-34 ως γαλακτοπωλείο, το οποίο εξελίχθηκε σταδιακά σε μπακαλοταβέρνα. Η διαρρύθμιση τότε ήταν αρκετά διαφορετική από αυτή που συναντά κανείς σήμερα, με τη σάλα να είναι αρκετά μικρότερη και μία ψησταριά να είναι τοποθετημένη έξω.

Οι αλλαγές που βλέπει κανείς πλέον έχουν γίνει με σεβασμό στην ιστορία της ταβέρνας του Κατσόγιαννου. Το ψυγείο αντίκα, που λειτουργεί κανονικά, είναι ένα πραγματικό στολίδι. Και η υπόλοιπη διακόσμηση όμως μαρτυρά την οικογενειακή ιστορία. Η μητέρα της Ντόρας συγκέντρωσε οικογενειακά κειμήλια και φρόντισε η ίδια να βρουν τη θέση τους στον χώρο. Έτσι, στους τοίχους κρεμάστηκαν κάδρα με γνώριμα πρόσωπα, αντικείμενα που είχε η οικογένεια στο σπίτι της και άλλα προσωπικά πράγματα, όπως το δίπλωμα της γιαγιάς της Ντόρας από τη σχολή ραπτικής Κορωναίου στα Μανιάτικα.

Ο Πειραιάς έχει αλλάξει, αλλά η γειτονιά κρατάει τον αυθεντικό της χαρακτήρα. Η Ντόρα υποδέχεται πάντα με χαρά τους θαμώνες της ταβέρνας, τους περιποιείται σαν να έρχονται στο σπίτι της. Έχει κερδίσει όμως και τη νεότερη γενιά, τα παιδιά των παλιών πελατών, που τους θεωρεί φίλους. Τα μαγειρευτά της – παπουτσάκια, μουσακάς, ιμάμ – είναι φημισμένα, πολλοί άλλωστε της δίνουν παραγγελίες προτού έρθουν και εκείνη φροντίζει να μη χαλάει χατίρια. Και ύστερα είναι τα διάσημα κεφτεδάκια της, φτιαγμένα εξαιρετικά, που ταιριάζουν πάντα με μία τυροκαυτερή στο πλάι. Στις σπεσιαλιτέ μπαίνουν επίσης τα παϊδάκια, η συκωταριά και η μελιτζανοσαλάτα, όλα ένα κι ένα φτιαγμένα με αγάπη και καλές πρώτες ύλες.

Η καλύτερη ώρα για να επισκεφτείς τον Κατσόγιαννο είναι το μεσημέρι. Όσο εσύ τσιμπάς ένα τραγανό κεφτεδάκι και πίνεις μία γουλιά παγωμένη μπύρα, οι ηλιαχτίδες τρυπώνουν από τα παράθυρα ζεσταίνοντας την ατμόσφαιρα. Και κάπως έτσι, νιώθεις πραγματική ευτυχία.