Για τέχνη και κρασί στην Πολυδεύκους στον Πειραιά
Ο βιομηχανικός δρόμος που βρίσκεται στο κοντά στο λιμάνι του Πειραιά έχει να προσφέρει ενδιαφέρουσες εικαστικές προτάσεις και έξοδο για κρασί και παγωτό.
- 29 ΜΑΙ 2024
Ήταν το 2019 όταν άνοιξε τις πόρτες της η γκαλερί The Intermission στον Πειραιά και συγκεκριμένα στη βιομηχανική οδό Πολυδεύκους. Καθόλου τυχαίος δρόμος για να προσφέρεις τέχνη, μιας και μερικούς μήνες πριν είχε προηγηθεί η Σύλβια Κούβαλη με την γκαλερί Rodeo.
Ο πρώτος όμως που είδε κάτι σε αυτή την άγνωστη πλευρά του Πειραιά (για όσους δεν είναι Πειραιώτες), με τα συνεργεία αυτοκινήτων και τις αποθήκες ήταν ο Γιάννης Καϋμενάκης. Σε μία από αυτές τις πειραιώτικες αποθήκες επέλεξε να στεγάσει το wine bar του, Paléo. Ακολούθησε το εργαστήριο ζαχαροπλαστικής και παγωτού Bon Bon Fait Maison ακριβώς δίπλα και κάπως έτσι ο πάλαι ποτέ βιομηχανικός δρόμος γέμισε τέχνη, κρασί και ωραίες ιδέες.
Το Paléo διατηρεί τη βιομηχανική αύρα της περιοχής στο λιτό design και τα υλικά του. Τα σχεδόν καλοκαιρινά βράδια είναι ιδανικά για να βρεθείς σε μία off the radar γειτονιά, να απολαύσεις το κρασί σου και να τσιμπήσεις δύο τρία νόστιμα πιάτα.
Σε μία άλλη παλιά αποθήκη του 1900 στεγάστηκε το ατελιέ έρευνας και παραγωγής παγωτού και γλυκών Bon Bon Fait Maison. Τάρτες λεμόνι και φράουλα, αφράτα choux, tarte tatin, paris brest και cheesecake και φυσικά χειροποίητο παγωτό είναι μερικά από όσα μπορείς να απολαύσεις στην επόμενη στάση σου. Τι πιο ωραίο από το να συνδυάσεις την επίσκεψή σου σε μία από τις γκαλερί με κρασί ή δροσιστικό γλυκό.
Αυτή την περίοδο η Τhe Intermission και η Chapter NY παρουσιάζουν (έως 3/8) την Inertia, την πρώτη έκθεση της Stella Zhong, στην Ελλάδα. Στην αρχαία Κίνα, τα χάπια για την αθανασία παρασκευάζονταν συνδυάζοντας βότανα με μέταλλα ή ορυκτά, πιστεύοντας ότι η λήψη ουσιών που διαρκούν για πάντα θα έκανε τη ζωή εξίσου αιώνια. Σε σχήμα σφαιρών που μοιάζουν με πινγκ πονγκ, τα χάπια αυτά συχνά οδηγούσαν στο θάνατο.
Ήταν κατά τη διάρκεια αυτής της αναζήτησης για αθανασία, που εφευρέθηκαν τυχαία η πυρίτιδα και το τόφου. Η ταυτόχρονη ύπαρξη γαλαξιακών και εσωτερικών χρόνων, τρόμου και ελπίδας καθώς και οι αποκλίσεις τους, βρίσκονται στο επίκεντρο του έργου της Stella Zhong. Η Zhong πειραματίζεται με την αδράνεια, την υπέρθεση και την τοπολογία ως συστατικά για την αθανασία σε μια νέα σειρά γλυπτών, που παρουσιάζονται στην Inertia, σε ένα αμάλγαμα ενός drop tower (πύργου πτώσης) και μιας πλατφόρμας λωτού – και τα δύο με τεχνολογίες που στοχεύουν στην υπέρβαση.
Η γκαλερί Rodeo φιλοξενεί (έως 1/6) τη δεύτερη έκθεση του Θανάση Τότσικα με τίτλο Η Φύση, το Σπίτι Μου, η οποία σηματοδοτεί έναν νέο κύκλο εκθέσεων, μέσα από τον οποίο αναπτύσσονται σχέσεις των καλλιτεχνών που προκύπτουν μέσα από το έργο και την καθεαυτή καλλιτεχνική διαδικασία. Αυτή συμπίπτει με την πρώτη έκθεση της Liliana Moro Σε Χρόνο Μηδέν σε Λονδίνο και Πειραιά, και την πρώτη παρουσίαση του έργου της στην Ελλάδα. Παράλληλα παρουσιάζεται στον γωνιακό χώρο η έκθεση νέων κολλάζ σε χαρτί και νέα έργα από μεικτά υλικά του David Douard με τίτλο aura vamp’block’r, με ένα κείμενο-ξόρκι του καλλιτέχνη.
Όχι πολύ μακριά από την οδό Πολυδεύκους, στην οδό Ασκληπιού 5 στον χώρο ενός πρώην νυχτερινού κέντρου, το The Castor House γίνεται το πεδίο δράσης (έως 30/6) του Δαυίδ Σαμπεθάι. Η Eleftheria Tseliou Gallery παρουσιάζει το δεύτερο μέρος της ατομικής του έκθεσης με τίτλο I Ain’t Dead, Just Trying to Hear The Sound of The Earth Spinning ενώ συνεχίζεται παράλληλα μέχρι τις 30 Ιουνίου στο χώρο της γκαλερί στο Κολωνάκι και το πρώτο μέρος της έκθεσης.
Το δεύτερο μέρος της έκθεσης αποτελείται από μια σειρά μεγάλων ζωγραφικών έργων σε καμβά που γίνανε την περίοδο 2020-2024. Τα έργα καταλαμβάνουν τον χώρο σχηματίζοντας δύο σειρές κατά μήκος του, δημιουργώντας μια ενδιάμεση ζώνη (interzone) όπου συνυπάρχουν πολλαπλές αφηγήσεις. Ίσως, καθρεφτίζοντας την απόκοσμη ακινησία που φαινόταν να επικρατεί στον έξω κόσμο την περίοδο του ’20-’21, τα έργα αυτά εκπέμπουν μια παράξενη σιωπή.
Την υπαινίσσεται άλλωστε και ίδιος ο τίτλος της έκθεσης ενώ λειτουργεί τόσο ως χιουμοριστική δήλωση όσο και ως ένα είδος παραβολής. Μια δήλωση ότι ναι, ο καλλιτέχνης είναι ζωντανός, σε σύνδεση με τον κόσμο. Μια παραβολή, που υπονοεί ότι αν μερικές φορές δεν μείνουμε εντελώς ακίνητοι, ο κόσμος περνάει απαρατήρητος.
