Οι παλιές ταβέρνες που έχουν επισκεφτεί όλοι οι Αθηναίοι

Παλιές ταβέρνες που έχουν επισκεφτεί όλοι οι Αθηναίοι, έχουν φιλοξενήσει διακεκριμένες προσωπικότητες, έχουν εμπνεύσει ποιητές, συγγραφείς και μουσικούς αλλά και -το πιο σημαντικό- έχουν ταΐσει γενιές και γενιές.

Στον αντίποδα μιας αθηναϊκής γαστρονομικής σκηνής που γεμίζει ασφυκτικά από το καινούργιο, υπάρχουν ακόμα ταβέρνες που εμμένουν στην παράδοση και την απλότητα χωρίς αυτά τα δύο να είναι μέρος ενός μελετημένου και επιτηδευμένου concept.

Καραβίτης

Ο Θόδωρος Λινάρδος και ο γαμπρός του Παναγιώτης Καραβίτης, ξεκίνησαν το μαγαζί το 1926 ως καρβουνιάρικο και συνέχισαν έτσι μέχρι τη δεκαετία του ’40, για να εξελιχθεί τελικά σε ταβέρνα μετά το ’50. Τέλη του ’70, ανέλαβε τον Καραβίτη ο κύριος Βαγγέλης μαζί με τα αδέρφια του, αφήνοντας το μαγαζί ίδιο μέχρι σήμερα, όπως το έχτισε ο πατέρας του πέτρα-πέτρα.

Από τα τραπέζια της ταβέρνας πέρασαν καλλιτέχνες και πολιτικοί της εποχής, με πιστούς θαμώνες μέχρι τώρα. Η πελατεία βέβαια αλλάζει και ανανεώνεται και πλέον όλο και νεότεροι έρχονται για τις μεγάλες, οικονομικές μερίδες, ανάμεσά τους τα ζουμερά μπιφτέκια, οι φρέσκες τηγανητές πατάτες και τα δημοφιλή παϊδάκια.

Σπύρος-Αντώνης

Ίδιος από το 1975 μένει ο Σπύρος-Αντώνης, μια ταβέρνα που ξεχωρίζει ανάμεσα στις ψηλές πολυκατοικίες των Άνω Πατησίων. Το σπιτικό και οικονομικό φαγητό του, που παραμένει νόστιμο και ποιοτικό στο πέρασμα των χρόνων, προσελκύει ένα ετερόκλητο κοινό, που ψάχνει την απλότητα όπως παλιά.

 

Βυρίνης

Η αθηναϊκή του αυλή ξεχωρίζει όταν καλοκαιριάζει, παρά το γεγονός ότι και η ανακαινισμένη πλέον σάλα κρατάει ακόμα μια εσάνς από την ιστορία του μαγαζιού που ξεκίνησε το 1940.

Στο Βυρίνη, νιώθεις ακόμα την αίσθηση της γειτονιάς και της παλιάς Αθήνας, παρά τους νεοτερισμούς που έχουν γίνει από την επόμενη γενιά που ανέλαβε τη σκυτάλη. Ελληνική κουζίνα με γεύσεις γνώριμες, που όλοι έχουμε δοκιμάσει και συνδέσει με όμορφες μνήμες.

Κίτσουλας

Συνώνυμο του καλού φαγητού από το 1946 είναι ο Κίτσουλας στο Χαλάνδρι. Σημείο συνάντησης των εργαζομένων από τις γύρω εταιρείες για τα μαγειρευτά του όπως ο μουσακάς, αλλά και για τους Αθηναίους που αναζητούν κλασικές, παραδοσιακές γεύσεις. Ο χώρος παραμένει λιτός και τους καλοκαιρινούς μήνες τα τραπεζάκια βγαίνουν στο φαρδύ πεζοδρόμιο.

Ελληνική ταβέρνα χωρίς ψησταριά δε γίνεται, έτσι εδώ τα αρνίσια παϊδάκια είναι σήμα κατατεθέν του μαγαζιού. Ψήνονται στα κάρβουνα μόλις τα παραγγείλεις, όπως και τα υπόλοιπα φρέσκα κρέατα.

Μαργαρώ

Η ιστορία της Μαργαρώς και του συζύγου της Γιάννη ξεκινάει από την Άνω Μερά της Μυκόνου. Σήμερα, η φημισμένη ψαροταβέρνα του Πειραιά καθίζει στα τραπέζια της επιχειρηματίες, καλλιτέχνες, πολιτικούς, εργάτες και τουρίστες που αναζητούν τα ψάρια, τις γαρίδες, τη χωριάτικη και τη χύμα ρετσίνα.

Η Μαργαρώ φημίζεται για τα τηγάνια της, με τη νοστιμιά του φαγητού να μένει αναλλοίωτη από τη νέα γενιά που πήρε τα ηνία.

Δίπορτο

Η ταβέρνα–κουτούκι στεγάζεται σε ένα κτίριο που ξεπερνάει τα 150 χρόνια ζωής και παραμένει πόλος έλξης για τους απανταχού ταξιδιώτες αλλά και όλους όσοι αναζητούν μια αυθεντική ελληνική γωνιά.

Το Δίπορτο εξακολουθεί να μην έχει πινακίδα που να σε προϊδεάζει· αρκεί να κατέβεις τα σκαλιά, προσέχοντας το κεφάλι σου, για να βρεθείς στην ταβέρνα.

Το σκηνικό ίδιο και απαράλλαχτο, με τα βαρέλια να αποτελούν βασικό χαρακτηριστικό του μέρους. Οι παρέες στα τραπέζια εναλλάσσονται (δεν είναι άλλωστε και πολλά), το κοινό ετερόκλητο και το μενού της ημέρας.

 

Κληματαριά

Από το 1927 στέκει στην ίδια θέση η παραδοσιακή ταβέρνα της Αθήνας στην πλατεία Θεάτρου. Σήμερα, τα τραπέζια της γεμίζουν νέοι που την επισκέπτονται για να απολαύσουν το σκηνικό που παραπέμπει στις αυλές που παίζαμε παλιά, αλλά και για το οικονομικό φαγητό της.

Η Κληματαριά κρατάει τη ζωντάνια της ακέραιη, με μουσική, γέλια και ξενύχτια στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας, σεβόμενη τη σχεδόν αιωνόβια ιστορία της.

 

Τα σκαλάκια

Δεν συναντάς εύκολα στην πόλη μέρη που θυμίζουν κάτι από χωριό, τόσο χάρη στο φαγητό τους όσο και στην ατμόσφαιρα. Τα σκαλάκια στην Ακαδημία Πλάτωνος είναι ένα ταξίδι στο χρόνο, στις εποχές που μεσουρανούσε η βαρελίσια ρετσίνα και οι μεζέδες και που δύο-τρία πιάτα έφταναν για να στηθεί ένα μαγαζί.

Κοκορέτσι, συκώτι, κοντοσούβλι, μπιφτέκι και πατάτες τηγανητές είναι τα πιάτα που φιγουράρουν στο μενού και που έχουν δοκιμαστεί από γενιές και γενιές.