Οι πίτσες που θέλουμε να τρώμε ξανά και ξανά στην Αθήνα

Η πίτσα μάς φέρνει πιο κοντά. Μπαίνει στη μέση, όλοι παίρνουν από ένα κομμάτι και τη στιγμή του τελευταίου, ξεκινούν οι ευγένειες για το ποιος θα το πρωτοπάρει. Ο καθένας έχει τις προτιμήσεις του, υπάρχουν οι υπέρμαχοι της απλότητας και οι τύποι που θέλουν ό,τι πιο σπέσιαλ. Γούστα είναι αυτά.

Το ίδιο ισχύει και για το ζυμάρι. Κάποιοι ορκίζονται στο λεπτό ενώ άλλοι το θέλουν το ψωμί τους. Όπως και να έχει, η πίτσα κατέχει ιδιαίτερη θέση στην καρδιά του καθενός. Αν μάλιστα έχεις βρει το μαγαζί σου, η πίτσα δεν σε απογοητεύει ποτέ.

Κι ενώ είμαστε ανοιχτοί σε νέες γεύσεις, υπάρχει μια σχέση σταθερότητας, σαν μια άτυπη συμφωνία, να επιστρέφουμε πάντα για να φάμε μια συγκεκριμένη πίτσα.

Κάθε φορά το ίδιο. Σκέφτεσαι πόσες επιλογές υπάρχουν και λες την επόμενη φορά θα δοκιμάσω κάτι διαφορετικό, αλλά στο τέλος καταλήγεις στον γνώριμο συνδυασμό. Έτσι είναι το comfort food. Αυτό ξέρεις αυτό εμπιστεύεσαι.

Έτσι κι εμείς, επιλέγουμε τις 6 πίτσες που θέλουμε να τρώμε ξανά και ξανά στην Αθήνα. Δεν είναι ότι δεν έχουμε δει (ή δοκιμάσει) και τις υπόλοιπες επιλογές του καταλόγου. Είναι όμως ότι θέλουμε να παραγγείλουμε με κλειστά μάτια γιατί μερικές φορές η συνήθεια μάς δίνει την ασφάλεια και την ευχαρίστηση που αποζητάμε. Ακόμα και στην πίτσα.

Η Nduja της Valteziana Pizzeria

Στην πιτσαρία των Εξαρχείων, που άνοιξαν ο Ιταλός Manuel Capurso και η Γεωργία Στρατάκη, ακολουθείται η ναπολιτάνικη φιλοσοφία στην πίτσα. Το αλεύρι ταξιδεύει από τη Νάπολη, χρησιμοποιείται μαγιά και το ζυμάρι ωριμάζει για 48 ώρες. Όλα τα προϊόντα έρχονται από την Ιταλία, με μοναδική εξαίρεση τα λαχανικά και το ελαιόλαδο. Αν έπρεπε να επιστρέφω για μία μόνο πίτσα, αυτή θα ήταν η ελαφρώς καυτερή Nduja. Με σάλτσα ντομάτας, το ομώνυμο πικάντικο πατέ χοιρινού που προέρχεται από την περιοχή της Καλαβρίας, βασιλικό και ελαιόλαδο, έχεις τη συνταγή της επιτυχίας.

Η Capri του Granello

Οτιδήποτε έχει ιταλικό σαλάμι είναι must. Παρόλα αυτά, στη ζωή πρέπει να δίνουμε ευκαιρίες. Έτσι, ξεκίνησε η ιστορία με την Capri και δεν υπήρχε επιστροφή. Με σάλτσα ντομάτας San Marzano, mozzarella Burrata, ντοματίνια κονφί και pesto βασιλικού, είναι όσο ζουμερή ακούγεται και ο συνδυασμός μοτσαρέλα και πέστο είναι απλά τέλειος.

Το μενού της μικρής πιτσαρίας, που έστησε σε ένα ιστορικό κτίριο του 1865 στο κέντρο της Αθήνας ο Κυριάκος Λιοδάκης, περιλαμβάνει 14 επιλογές σε πίτσες. Κοινό σημείο όλων τους, το ζυμάρι με το φυσικό προζύμι που ωριμάζει για 48 ώρες πριν ψηθεί στον custom φούρνο τη στιγμή της παραγγελίας.

Η Piccante του Totonno Pizzeria Napoletana

Με ιταλικό αλεύρι τύπου 00, νερό, αλάτι, ελάχιστη μαγιά, αρίστης ποιότητας υλικά και 48 ώρες ωρίμανσης γίνεται η τέλεια ναπολιτάνικη πίτσα του Totonno. Οι πίτσες ψήνονται σε ξυλόφουρνο ο οποίος είναι φτιαγμένος από υλικά από τον Βεζούβιο, σε θερμοκρασία άνω των 450°C, για περίπου ένα λεπτό, ώστε να κρατήσουν την υγρασία τους και να παραμείνουν ζουμερές και μαλακές.

Και μετά από αυτό το intro, η Totonno Piccante είναι η πίτσα που μπορεί να σε οδηγήσει μέχρι το Χαλάνδρι. Με μοτσαρέλα, σάλτσα ντομάτας, τυρί scamorza, καυτερή πιπεριά, σαλάμι σπιανάτα και βασιλικό.

Η Βεζούβιος του Normandia

Όλοι έχουμε το guilty pleasure μας σε αυτή τη ζωή. Και η πίτσα Βεζούβιος του Normandia, ειδικά μετά από αρκετά G&Ts, είναι ό,τι ακριβώς χρειάζεται. Η πίτσα του Γιάννη Πολυζωάκη βασίζεται στην καναδέζικη, αυτή που μεγαλώσαμε, την cult αγάπη μας, πολύ πριν μάθουμε για τις ωριμάνσεις, τους ξυλόφουρνους και το λεπτό ζυμάρι. Στην περίπτωση του Normandia όμως, η ψωμένια βάση είναι τόσο όσο, δε δημιουργεί κορεσμό. Ίσα-ίσα τα υλικά στέκονται με ευκολία και δε χρειάζεται να τη διπλώσεις για να τη φας. Σάλτσα ντομάτας, τυρί, φρέσκια ντομάτα, κρεμμύδι, σκόρδο, μαϊντανός και καυτερή πιπεριά, ολοκληρώνουν τη συνταγή.

 

Η Marinara του Napul’é Italian Comfort Food

Πίσω από την επιτυχία αυτής της τρατορίας κρύβεται η Μάγκυ Ταμπακάκη που αναδεικνύει παραδοσιακές συνταγές. Έχει όμως την πολύτιμη στήριξη του pizzaiolo συζύγου της Francesco Ciccio. Είναι κι αυτός άλλωστε που ευθύνεται για τη φανταστική ναπολιτάνικη πίτσα, με το λεπτό και ελαφρώς τραγανό ζυμάρι που στολίζεται με παραδοσιακά ιταλικά υλικά.

Χρησιμοποιούν μόνο φυσικό προζύμι, και η ζύμη ξεκουράζεται για 48 ώρες. Υπάρχει μικρή διαθεσιμότητα σε πίτσα (για τους προφανείς λόγους της διαδικασίας), αλλά αν βρεις marinara, παραγγέλνεις χωρίς δεύτερη επιλογή. Η αυθεντική ναπολιτάνικη πίτσα με σάλτσα ντομάτας, ρίγανη και σκόρδο.

Η «μισή – μισή» του Nonna Edda

Σημείο αναφοράς εδώ και χρόνια για όσους μένουν στην Καισαριανή και τα πέριξ η πίτσα του Andrea Serrani. Ο pizzaiolo ξέρει πώς το δυνατό σημείο του είναι το ζύμη και στη Nonna Edda, είναι λεπτή, τραγανή και φρέσκια. Το μενού χωρίζεται σε δύο κατηγορίες –κόκκινες και λευκές πίτσες– αλλά σου δίνεται επίσης η επιλογή να φτιάξεις τη δική σου με τα υλικά της αρεσκείας σου.

Ακόμα καλύτερο όμως, είναι ότι μπορείς να επιλέξεις δύο από τις υπάρχουσες συνταγές και να φτιάξεις μια πίτσα «μισή – μισή». Για παράδειγμα, Stracchino (μοτσαρέλα, κρεμώδες τυρί, ρόκα ντοματίνια) από τη μία και Tartufata Rossa (σάλτσα ντομάτας, μοτσαρέλα, σάλτσα τρούφας, ιταλικό προσούτο). Κι έτσι μένουν όλοι ευχαριστημένοι.