Πού θα βρεις τα πιο νόστιμα vintage γλυκά στην Αθήνα
- 16 ΦΕΒ 2022
Θυμάμαι στο σπίτι της γιαγιάς μου να υπάρχει ένα «καλό» σαλόνι για τους καλεσμένους και τις γιορτές. Εκεί κρυβόντουσαν και τα γλυκά, τα τυλιχτά κεράσματα, μέσα σε περίτεχνες φοντανιέρες, συνήθως προίκα γάμου. Κάθε φορά που επισκεπτόμουν τον παππού μου, ήξερα ότι θα βρω λουκούμια μέσα στο γυάλινο μπολ, πάνω στην τραπεζαρία.
Στις οικογενειακές γιορτές, περίμενα με λαχτάρα να ανοιχτούν τα κουτιά με τα γλυκά που έφερναν οι καλεσμένοι και θυμάμαι ακόμα με νοσταλγία τα μικρά ταρτάκια με τα φρούτα που μου έφερνε ο μπαμπάς μου. Πολύ πριν τη ναμελάκα, το γιούζου, τις περίεργες υφές και τεχνικές (που καλώς μάθαμε και απολαμβάνουμε) υπήρχε το παντεσπάνι, η αληθινή σαντιγί, η πλουσιοπάροχη κρέμα πατισερί και το σιρόπι.
Vintage γλυκά: Από πάστα αμυγδάλου μέχρι ποντικάκια
Ποντικάκια, τάρτες αμυγδάλου, νουγκατίνες, σεράνο και καριόκες ήταν ανάμεσα στα γλυκά που συνδέθηκαν με την παιδική μας ηλικία, που μας έκαναν να αδημονούμε για εξόδους με τους παππούδες και αποτελούσαν το δέλεαρ για να φάμε το φαγητό μας.
Σήμερα, που τα pastry shops βρίθουν από σύγχρονα γλυκά, κέικ με layers, τούρτες με ζαχαροπάστα και φινετσάτες τάρτες, πιάνω τον εαυτό μου να αναζητά όλα εκείνα τα vintage που συνεχίζουν να φτιάχνουν έως και σήμερα τα κλασικά ζαχαροπλαστεία της Αθήνας.
Πρώτα και καλύτερα τα ποντικάκια, το γλυκό–έμβλημα των παιδικών μας χρόνων. Πρόσφατα μάλιστα βρέθηκα σε ένα τραπέζι που όταν άνοιξε το κουτί του Ασημακόπουλου (Χαριλάου Τρικούπη 82, Εξάρχεια) ξεπετάχτηκαν μπροστά μου, φρέσκα και λαχταριστά, δημιουργώντας πάλι το δίλημμα αν θα ξεκινούσα τρώγοντας τα αυτιά τους. Φυσικά, στις βιτρίνες φιγουράρουν και άλλες vintage δημιουργίες, όπως η υπέροχη νουγκατίνα. Ποντικάκι–αφρό βρίσκεις και στο Saray (Λευκωσίας 45, Αθήνα), δίπλα σε επίσης καλοφτιαγμένο εκμέκ και ζουμερό μπαμπά.
Οι κρέμες και τα ρυζόγαλα μάς θυμίζουν πώς κάποτε τα γαλακτοπωλεία της πόλης ήταν τα hot μέρη που έδιναν τα ραντεβού τους ζευγάρια και φίλοι. Ευτυχώς, υπάρχει ακόμα η Στάνη στην Ομόνοια για να κάνεις μια βουτιά στο παρελθόν και ο Βάρσος (Κασσαβέτη 5) στην Κηφισιά, που ενώ εκσυγχρονίστηκε, κράτησε στο ακέραιο όλα εκείνα τα στοιχεία που μαρτυρούν την ιστορία του.
Η πάστα αμυγδάλου, ένα γλυκό που πολλοί ζαχαροπλάστες και chefs αποφάσισαν να επαναφέρουν στα μενού τους σήμερα, υπάρχει ακόμα στον Μπόζα (Κερκύρας & Παξών) στην Κυψέλη, να θυμίζει εκείνες τις βεγγέρες στα αστικά σπίτια της περιοχής. Αν φτάσεις μέχρι εκεί, μη φύγεις χωρίς εργολάβους και κουρκπουμπίνια. Αμυγδάλου και σοκολατίνα βρίσκεις και στον Μικέ (Σούτσου 9) στην πλατεία Μαβίλης, μια κάψουλα στον χωρόχρονο που σε μεταφέρει αυτομάτως σε άλλες δεκαετίες.
Γλυκό στολίδι είναι ξεκάθαρα η τούρτα choux με κρέμα και φράουλα που φτιάχνει εδώ και χρόνια το Pastry Family (Ριζάρη 19, Αθήνα), το οποίο έχει μείνει αλώβητο στον χρόνο, αλλά και η St. Honoré του Desire (Δημοκρίτου 6) στο Κολωνάκι. Πληθωρικό προφιτερόλ τρως ακόμα από το Πέλιτ (Σπάρτης 8, Αθήνα), το Nouvelle Patisserie (Λ. Αμφιθέας 168, Π. Φάληρο) και τον Ανδριά (Σεβαστουπόλεως 64, Αθήνα) ενώ στον Tillas (Ελευθερίου Βενιζέλου 10, Ν. Φιλαδέλφεια ) βρίσκεις όλα αυτά τα ρετρό κεράσματα, από «βραχάκια» μέχρι μαρόν γλασέ, φλορεντίνες και τρουφάκια.
Εκλεράκια και πουράκια στην Καμέλια (28ης Οκτωβρίου 2) του Ψυχικού, αμυγδαλωτά στο Μητροπολιτικόν (Βουλής 39) , το οποίο στέκει αγέρωχο στο Σύνταγμα, παγωτό Σικάγο σερβιρισμένο σαν να παίζεις σε ελληνική ταινία στη Χαρά (Πατησίων 339, Αθήνα) όπου βρίσκεις και εξαιρετικό εκμέκ.
Για το τέλος, γαλακτομπούρεκο στο Κοσμικόν (Λ. Ιωνίας 104, Αθήνα), να βγαίνει και να τυλίγεται καυτό, με το άρωμά του να πλημμυρίζει το στενό πριν φτάσεις στο κατάστημα του Αγίου Νικολάου.
