Σε ποια μαγαζιά μπορείς να φας μόνος στην Αθήνα
- 15 ΙΑΝ 2024
Ελεύθερος ότι μπορείς να κάνεις μικρές, ευχάριστες επιλογές για τη ζωή σου. Κάπως έτσι νιώθεις όταν τρως έξω μόνος. Κάποτε το solo dining συνοδευόταν με αρκετές κοινωνικές αντιλήψεις, αλλά στις μεγάλες πόλεις συμβαίνει όλο και συχνότερα και είναι μία άκρως προσωπική εμπειρία. Όπως εξηγεί και ο Sam Dick, δημιουργός του Campaign to End Loneliness, στην Guardian, το να επιλέγεις να τρως μόνος σου δεν είναι το ίδιο με το να πρέπει να φας μόνος σου. Μελέτες αποδεικνύουν ότι όταν κάποιος βγαίνει έξω για φαγητό μόνος, έχει μεγαλύτερη επίγνωση του φαγητού του και το απολαμβάνει περισσότερο.
«Για σουβλάκι πάω πάντα μόνος», λέει ο chef Marko Rossi. Η αλήθεια είναι ότι το street food αποτελεί μια εύκολη επιλογή για να κάνεις την αρχή αν αισθάνεσαι περίεργα. Μαγαζιά όπως ο Λευτέρης ο Πολίτης (Ρόμβης 18) ή ο Κώστας (Φιλελλήνων 7) στο κέντρο της Αθήνας, συνδυάζουν πάγκο και όρθιο, οπότε μπορείς απλώς να κάνεις μία στάση. Το φαγητό έρχεται γρήγορα κι αυτό μειώνει την αμηχανία του να περιμένεις μόνος. Το Poncho Tacos (Πλατεία Αγίου Γεωργίου Καρύτση 10) είναι επίσης ιδανικό για ένα solo βραδινό. Θα πάρεις τα tacos σου σε χάρτινο πιάτο ακόμα και στο όρθιο, μία λεπτομέρεια που σε κάνει να νιώθεις σαν να βρίσκεσαι σε μία φιλική κουζίνα. Στο Sushi Lunchi (Βουλής 45) θα πιάσεις τραπεζάκι για να φας με ηρεμία το μεσημεριανό σου και θα συνεχίσεις την ημέρα σου.
Το να γνωρίζεις κάποιον από το μαγαζί παίζει επίσης ρόλο. «Όποτε το έχω κάνει, έχω πάει στο Κρέας (Δημοφώντος 96), γιατί γνωρίζω τα παιδιά που το έχουν. Το φαγητό μου, το κρασί μου και καληνύχτα μετά», λέει γελώντας η δημοσιογράφος Κατερίνα Θεοδωροπούλου. Τι καλύτερο, λοιπόν, από το να επιλέξεις ένα μέρος που σε κάνει να νιώθεις οικεία. Τα μαγειρεία είναι κατεξοχήν μέρη στα οποία μπορείς να φας μόνος, χωρίς να νιώθεις να είναι στα ύψη οι μηχανισμοί αυτοάμυνας. Οι κατσαρόλες τους ταϊζουν εδώ και χρόνια ανθρώπους από κάθε κοινωνικό στρώμα και στάτους και τις περισσότερες φορές δημιουργούνται ευγενικές προσωπικές σχέσεις. Μία παραπάνω κουβέντα κι ένα χαμόγελο αρκούν για να φτιάξουν το κέφι την ώρα που τρώει κανείς μόνος.
«Θεωρώ ότι να τρώει κανείς μόνος είναι μία παρεξηγημένη αλλά φοβερή συνήθεια που όλοι πρέπει να έχουν. Το αγαπημένο μου μαγαζί για κάτι τέτοιο είναι το Γκαστόνε () ή οποιοδήποτε μπορείς να φας στην μπάρα του. Θα διάλεγα το Nixon, αν υπήρχε ακόμα. Ήταν για μένα το καλύτερο μαγαζί της πόλης και μου λείπει ιδιαίτερα.», λέει η Κατερίνα Εξερτζόγλου, project manager στο Semiotik Design Agency.
Η μπάρα αποτελεί την εύκολη και προφανή επιλογή. Νιώθεις λιγότερο εκτεθειμένος στον περιβάλλοντα χώρο, έχεις δίπλα σου κι άλλα άτομα κι έχεις πρόσβαση – κάποιες φορές – στη δράση πίσω από αυτή. Υπάρχουν μάλιστα μαγαζιά που από τη φύση τους είναι σχεδιασμένα για να καθίσεις, να παραγγείλεις, να φας και να φύγεις. Σε αυτή την κατηγορία ανήκει το Tanpopo (Αριστείδου 1) (ιδανικό για μία ζεστή ράμεν σούπα) και το πάντα fun Tuk Tuk (), με τη νόστιμη ταϊλανδέζικη κουζίνα του.
Αν νιώθεις ότι θέλεις να κοινωνικοποιηθείς εν μέρει, μια καλή λύση είναι να πιάσεις θέση σε μοναστηριακό τραπέζι. Θα βρεις στο Hide & Seek (Λ. Κηφισίας 254), που έχει αρκετά casual ατμόσφαιρα, όπως επίσης και στη Στέπα (Ασκληπιού 61Α), μαγαζί με επίσης ανεπιτήδευτη ατμόσφαιρα.
Η πρωταρχική ερώτηση βέβαια κάθε φορά είναι πόσο μόνος θέλεις να είσαι όταν τρως. Στην περίπτωση που αναζητάς ηρεμία και θέλεις να φας με τη συντροφιά ενός βιβλίου, ένα μαγαζί τύπου μπιστρό αποτελεί ιδανική επιλογή. Μπορεί να άλλαξε χώρο αλλά το Black Duck (Παπαρηγοπούλου 5) παραμένει ένα ζεστό στέκι ακόμα και στη νέα του εποχή, συνδυάζοντας διαφορετικούς χώρους για να βρεις την ήσυχη γωνιά που επιθυμείς. Κλασικό στέκι είναι η Παλιά Αγορά (Κεχαγιά 26) στη Φιλοθέη και μέσα στην ημέρα μπορείς να κάνεις ένα διάλειμμα για φαγητό με ησυχία.
Στο βιβλιοπωλείο Ευρυπίδης (Λ. Κηφισίας 310) στην Κηφισιά λειτουργεί café στον δεύτερο όροφο, όπου εκτός από το ρόφημά σου, μπορείς να τσιμπήσεις γλυκές και αλμυρές λιχουδιές και πολλές vegan επιλογές επιμελημένες από τον chef Γιάννη Λουκάκο.
Solo dining και μενού degustation; Σίγουρα μία ωραία εμπειρία για κάποιον που αγαπάει το φαγητό και ενδιαφέρεται να μάθει περισσότερα για το τι υπάρχει στο πιάτο του. Σε περίπτωση που θέλεις να το ζήσεις, θα πρότεινα να επιλέξεις το μενού με τα λιγότερα πιάτα – γιατί θα υπάρξουν στιγμές αμηχανίας και μοναξιάς – και ένα εστιατόριο όπως το Hervé, όπου μπορείς να επιλέξεις θέση στην μπάρα. Όλη η δράση εκτυλίσσεται μπροστά σου, γεγονός που ικανοποιεί κι άλλες αισθήσεις πλην της γεύσης. Το σίγουρο είναι ότι οι άνθρωποι που απαρτίζουν τις ομάδες αντίστοιχων εστιατορίων είναι πάντα καλά ενημερωμένοι και πρόθυμοι να μιλήσουν μαζί σου λίγο παραπάνω.
Την επόμενη φορά που θα βρεθείς να τρως μόνος, μην περάσεις όλη την ώρα στο κινητό τηλέφωνο. «Αισθάνομαι ότι μερικές φορές το τηλέφωνο γίνεται λίγο σαν δεκανίκι για τους ανθρώπους – ότι βγάζουν το κινητό τους αντί να παρατηρούν τον κόσμο, ή να χαμογελούν σε κάποιον που μπορεί να κάθεται δίπλα τους, ή να ξεκινούν μια συζήτηση με κάποιον που μπορεί να κάθεται απέναντί τους ή δύο τραπέζια πιο κάτω», λέει η φωτογράφος τέχνης Nancy Scherl, η οποία υπογράφει το βιβλίο Dining Alone: In the Company of Solitude, όπου συγκεντρώνει φωτογραφίες της δεκαετιών από solo dining σε όλο τον κόσμο. «Είναι ωραίο να σπάσεις τα εμπόδια και να νιώσεις ότι μπορείς να πεις ένα γεια, αντί να βγάλεις το κινητό σου».
