Τα καλύτερα πιάτα που φάγαμε τον Φεβρουάριο στην Αθήνα
- 26 ΦΕΒ 2024
Μετά από έναν Ιανουάριο που φάνηκε να κράτησε αιώνες, θυμάμαι να καλωσορίζω τον Φεβρουάριο σε ένα μπαρ που είχα καιρό να πάω. Σε ένα ήσυχο στενό της Ακρόπολης, το Duende (Τζιραίων 2) είναι από αυτά τα μέρη που παρά την αθόρυβη παρουσία τους, δεν τα ξεχνάς ποτέ. Ατμοσφαιρική σάλα και ξύλινη μπάρα όπου εύκολα θα πιάσεις συζήτηση με τον διπλανό σου.
Το μπαρ έχει τους θαμώνες του. Ετερόκλητος κόσμος αλλά πιστός στην παρουσία του, έρχεται για να πιει ήσυχα το ουίσκι του ή για ζωηρές συζητήσεις πάνω από μια πιατέλα αλλαντικών κι ένα μπουκάλι κρασί.
Εδώ, σερβίρουν και φαγητό αλλά υπάρχει ένα συγκεκριμένο πιάτο που είναι ταυτισμένο με το μπαρ. Τα μακαρόνια με κιμά που συνοδεύονται με γενναία δόση τριμμένου τυριού στο πλάι. Θα σε ρωτήσουν αν θέλεις να επιλέξεις ανάμεσα σε φρέσκα ζυμαρικά – ταλιατέλες ή παραρδέλες – ή σπαγγέτι γνωστής ιταλικής εταιρίας. Προσωπικά, προτιμώ τα τελευταία.
Μπορεί τα μακαρόνια με κιμά να μην θεωρούνται bar food αλλά στην προκειμένη περίπτωση είναι μέρος της εμπειρίας να τα απολαύσεις στην μπάρα, παρέα με ένα Campari Soda.
Μιλώντας για φαγητά που σου φέρνουν ευχαρίστηση, ένα αντίστοιχο είναι και το σουβλάκι στο Ροδόπολις – Κοσμίδη (Ανδριανού 13-15). Άνοιξε στο Κερατσίνι το 1945 και εξακολουθεί να φτιάχνει έως σήμερα μια γλυκιά και ταυτόχρονα καυτερή κόκκινη σάλτσα που κάνει κάθε μπουκιά πιο νόστιμη.
Μπορείς να περάσεις και να πάρεις τα τυλιχτά σου πακέτο αλλά αν φτάσεις μέχρι εκεί αξίζει καθίσεις. Τοίχοι ντυμένη με ραμποντέ, καθρέπτες, κάποιοι πίνακες και κρεμασμένα εργαλεία διαφόρων ειδών συνθέτουν μία διακόσμηση που παραπέμπει λίγο σε χωριάτικο σπίτι.
Προτίμησε την ανοιχτή μερίδα, που είναι πιο δημοφιλής επιλογή και πραγματικά λαχταριστή. Το πιάτο αποτελείται από δύο μεγάλες μαλακές πίτες, χειροποίητα μπιφτεκάκια από μοσχαρίσιο κρέας που ψήνονται στα κάρβουνα, τη «μαγική» κόκκινη σάλτσα που τις ποτίζει, κρεμμύδι και ντομάτα.
Ποιος είπε ότι τα pastries και τα γλυκά δεν σου μένουν αξέχαστα; Ένα από τα αγαπημένα μου café στο Περιστέρι, το Omsom (Κύπρου 14), προσφέρει εξαιρετικές επιλογές όταν θέλω να συνδυάσω τον καφέ μου με κάτι νόστιμο. Ξεχωρίζω τα ρολά κανέλας, μοσχομυριστά και ιδανικά για ένα εσπρέσο και το New York cheesecake.
Στην Ταβέρνα των Φίλων (Άργους 66) στρώνουν τα τραπέζια με λευκά τραπεζομάντηλα και τα στολίζουν διακριτικά με άνθη. Τα λευκά φωτιστικά απλώνουν γλυκό φως, τα κουρτινάκια τραβιούνται περιμετρικά στην τζαμαρία χαρίζοντας ζεστασιά στη σάλα και τα ηχεία παίζουν χαμηλόφωνα Φλέρυ Νταντωνάκη. Σε μία πυκνοκατοικημένη περιοχή όπως ο Κολωνός, που δεν υπάρχουν περίσσιες προτάσεις εξόδου, γίνεται ο λόγος για να οδηγηθείς μέχρι εκεί. Και σε αφήνει με τις καλύτερες εντυπώσεις για να την επισκεφτείς ξανά.
Πάω κατευθείαν στο τέλος και συγκεκριμένα στο αχλάδι ποσέ σε κόκκινο κρασί και κρέμα ανγκλέζ που ήταν και ο καλύτερος τρόπος για να κλείσει μία πολύ ωραία βραδιά. Δεν συναντώ συχνά αντίστοιχες προτάσεις για επιδόρπιο στα εστιατόρια της Αθήνας, οπότε από μένα είναι σίγουρα «ναι». Δοκιμάστε το όσο προλαβαίνετε καθώς το μενού αλλάζει τακτικά και σύντομα θα επανέλθουν με κάποια άλλη επιλογή για γλυκό.
Σταθερή αξία στη νυχτερινή Αθήνα την τελευταία εικοσαετία, το Tiki Bar (Φαλήρου 15) έχει τη δική του ξεχωριστή αισθητική. ’50s, 60’s και punk αναφορές συνθέτουν ένα μπαρ που εμπιστευόμαστε με κλειστά μάτια για τα cocktails του. Δεν θα έρθεις όμως μόνο για το εξαιρετικό Mai Tai ή το Zombie αλλά και για το bar food το οποίο κινείται σε πολύ καλές τιμές. Το πιάτο που ξεχωρίζω (και που δύσκολα βρίσκω στην πόλη) είναι τα τηγανητά plantain chips. Πρόκειται για πολύ λεπτές φλούδες plantain, τραγανές και αλατισμένες, που σερβίρονται γλυκιά σος τσίλι.
