The Souvlaki Project: Η ομάδα FAMA φέρνει στο θέατρο το εθνικό μας street food
Λίγο πριν ανέβει στη σκηνή της «Κάμιρος» στην Κυψέλη, η θεατρική ομάδα πίσω από το Souvlaki Project ξετυλίγει προσωπικές ιστορίες γύρω από το εθνικό μας street food και μοιράζεται διευθύνσεις που θα μας φανούν χρήσιμες.
- 13 ΜΑΙ 2024
Ο προσωπικός και εθνικός μας δεσμός με το προσφιλές σουβλάκι γίνεται η αφετηρία για να ξεκινήσει μία οπτικοακουστική εξερεύνηση της έννοιας της τοπικότητας μέσα από το πρίσμα του τουρισμού, στα ελληνικά νησιά.
Μετά την επίσημη συμμετοχή του “The Souvlaki Project” στο 26ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης σε μορφή podcast, η Νάλια Ζήκου με τις FAMA ζωντανεύουν την ιστορία της Σοφίας Γουργουλιάνη επί σκηνής λίγο πριν την αρχή των καλοκαιρινών μας διακοπών. Δύο Ελληνίδες εργαζόμενες στο νησί και δύο ερωτευμένες Αμερικανίδες πλέκουν μια αφήγηση γύρω από ένα σουβλάκι για να μιλήσουν, τελικά, για όσα μας δένουν με έναν τόπο.
Δύο γυναίκες δουλεύουν σε δύο διαφορετικά καταστήματα εστίασης σε ένα μικρό τουριστικό ελληνικό νησί. Η μία εργάζεται ως σερβιτόρα και καθαρίστρια τραπεζιών στο «γκουρμέ» εστιατόριο της περιοχής και η άλλη στο σουβλατζίδικο ως ψήστρια και τυλίχτρια σουβλακιών. Οι ζωές τους συμβιβασμένες κι επαναλαμβανόμενες κυλούν μέσα σε μια θερινή υπερεργασία που, όμως, δεν τις εμποδίζει από το να ονειρεύονται ταξίδια, ουρανούς και μέλλοντα. Οι ζωές τους διαταράσσονται στιγμιαία αλλά ουσιαστικά όταν στα δύο καταστήματα εμφανίζεται το ίδιο βράδυ ένα ζευγάρι γυναικών από την Αμερική ζητώντας να φάει σουβλάκι.
Λίγο πριν ανέβει στη σκηνή της «Κάμιρος» στην Κυψέλη, η θεατρική ομάδα του Souvlaki Project ξετυλίγει προσωπικές ιστορίες γύρω από το εθνικό μας street food και μοιράζεται διευθύνσεις που θα μας φανούν χρήσιμες.
Το σουβλάκι τρόπαιο, με μπόλικο κόκκινο πιπέρι
Το σουβλάκι ήταν το τρόπαιο που κρατούσαμε κραυγάζοντας μετά το παιχνίδι στις πλατείες των παιδικών μας χρόνων. Τώρα λοιπόν μετά από τόσο «παιχνίδι» και κρατώντας μια «παράσταση ολόκληρη σουβλάκι έτοιμη για σερβίρισμα», περισσότερο από όλα θα ήθελα να θυμίζει το δικό σας αγαπημένο σουβλάκι. Η αλήθεια είναι ότι το αγαπημένο μου σουβλάκι θα είναι πάντα το επόμενο. Ο συνδυασμός θα κριθεί από τη διάθεση, την εποχή, την κούραση και την ώρα. Βασικό συστατικό το μπόλικο κόκκινο πιπέρι, ή πάπρικα όπως τη λέτε κάτω από το αυλάκι, και ο μαϊντανός. Το καλύτερο σουβλάκι έρχεται στο τέλος μιας μεγάλης μέρας και αυτό το σουβλάκι, προσωπικά το βρίσκω στον Πανερυθραϊκό (Αναξαγόρα 11, Ν. Ερυθραία). – Νάλια Ζήκου, Σκηνοθέτις / Ηθοποιός
Με τζατζίκι πάντα
Το σουβλάκι είναι ίσως το αγαπημένο μου γρήγορο φαγητό στη Γη. Δεν καταλαβαίνω τα διλήμματα, όπως «πίτσα ή σουβλάκι;». Το αγαπημένο μου σουβλατζίδικο βρίσκεται στα Σεπόλια και λέγεται Κεμπάπ το Ρόδι (Κρέοντος 163 & Ρόδου). Είναι μια ζεστή, οικογενειακή επιχείρηση που όπως αναφέρει και το όνομα της, φημίζεται για το κεμπάπ της. Ίσως, όχι τόσο όπως ο συνονόματος στο Μοναστηράκι που πλέον τον βρίσκεις σε όλους τους τουριστικούς οδηγούς, αλλά στο δικό μου μυαλό ακόμη περισσότερο. Τα τελευταία χρόνια δεν τρώω κρέας ωστόσο αυτό δεν αλλάζει τίποτα στη σχέση μου με το σουβλάκι. Επιλέγω το κλασικό τρίπτυχο: πατάτα – ντομάτα – τζατζίκι. Αν αγαπάς το σουβλάκι αξίζει να πας μια βόλτα μέχρι τα Σεπόλια να φας στο αγαπημένο μου Ρόδι (Κρέοντος 163). – Άντα Μπαϊρακτάρι, Ηθοποιός
Σε μόνιμη αναζήτηση του καλύτερου κεμπάπ
Δεν μπορώ να διαλέξω σουβλατζίδικο. Παραγγέλνω συνήθως σουβλάκι, αλλά όταν θα φάω έξω, το κεμπάπ είναι το αγαπημένο μου. Όταν παραγγέλνω ψάχνω πάντα από πού θα παραγγείλω, πάντα με την ίδια αναποφασιστικότητα. Θα στείλω, μάλιστα, κάθε φορά, μήνυμα στον κολλητό μου με την ίδια ερώτηση, «από πού να πάρω σουβλάκι»; Εκείνος μου απαντάει σαν όντως να είναι η πρώτη φορά που το ρωτάω. Οι απαντήσεις του ανά διαστήματα διαφέρουν. Και εγώ είμαι ακόμα σε αναζήτηση του καλύτερου σουβλατζίδικου.. και ειδικά κεμπαπτζίδικου. – Ελένη Αλεξοπούλου, Ηθοποιός
Κάθε φορά μια καινούργια απόλαυση
Το σουβλάκι για μένα ήταν ανέκαθεν το σπέσιαλ φαγητό της Παρασκευής που θα τρώγαμε τα βράδια οικογενειακώς, στην τηλεόραση με ασπρόμαυρη ταινία. Και τότε η Παρασκευή γινόταν η καλύτερη ημέρα. Σουβλατζίδικα άνοιξαν. Και έκλεισαν. Δεν είναι να δένεσαι συναισθηματικά πολύ μαζί τους. Γι’ αυτό αποφάσισα, να είναι το σουβλάκι κάθε φορά μία καινούργια απόλαυση. Σε νέο μέρος. Καμιά φορά αφήνω τον εαυτό μου να φλερτάρει με την ιδέα του στεκιού. Λίγα βράδια με την Άντα, σε ένα σουβλατζίδικο πάνω στη Λένορμαν, στον Κολωνό ή στα Σεπόλια δίπλα φυσικά από το σπίτι της, με ένα τυλιχτό καλαμάκι κοτόπουλο, πατάτα, ντομάτα, σος για μένα και για εκείνη ένα χωρίς κρέας, δηλαδή ντομάτα, πατάτα, σος και καμία πίτα στη μέση, το «παιδικό» που λένε. Και ένα ποίημα δικό της και ένα δικό μου. Ή μετά τον χορό σε κλίμα ρομαντικό παίρνω τον εαυτό μου και πάμε για ένα κλασικό – για μένα – καλαμάκι κοτόπουλο, πατάτα, ντομάτα, σος.
Το Souvlaki Project έχει πλάκα. Θυμίζει ζέστη, θάλασσα, ελληνικό καλοκαίρι, αεράκι – αυτό που σε χαϊδεύει στο πρόσωπο και σε ξεκουράζει και απαλύνει τον ιδρώτα της ατέλειωτης δουλειάς που σε εξοντώνει. Μιλάει για όλες εκείνες τις στιγμές που δαγκώνεις ένα κομματάκι κρέας από τα έγκατα μιας πίτας λαδερής ή και όχι. Που γλείφεις λίγο τζατζίκι από τη μύτη σου και κοιτάζεις μπροστά σου τον ορίζοντα και βλέπεις το μέλλον που έρχεται κατά πάνω σου. Γεννήθηκε από όλες εκείνες τις στιγμές που ερωτευτήκαμε ένα σουβλάκι, ένα αγόρι, ένα κορίτσι ή (και) όλα μαζί. Το τελευταίο αγαπημένο μου σουβλάκι ήταν από έναν μερακλή. Ο Μερακλής (Πλάτωνος 50-52). – Τερέζα Βροντίση, Ηθοποιός
Γύρο χοιρινό απ’ όλα με μπούκοβο
Τότε που το σουβλάκι είχε κάπου 2€, τότε που η γιαγιά μου έφτιαχνε μαλλί κομμωτηρίου για να δει τα αποτελέσματα των εκλογών, τότε που κάθε Παρασκευή ή Σάββατο βράδυ, ο μπαμπάς, η μαμά, η αδερφή μου κι εγώ παραγγέλναμε ευλαβικά σουβλάκια από το Πανόρμου Γεύσεις (Πλατεία Αγίου Δημητρίου 1). Παρόλο που τώρα πια, ως ενήλικη, έχω αποκτήσει και αλλά αγαπημένα σουβλατζίδικα, αυτό θα είναι πάντα χαραγμένο στην παιδική μου καρδιά. Συνυφασμένο με εκείνες τις αναμνήσεις, με γεμίζει μόνο χαρά και νοσταλγία. Γύρο χοιρινό απ’ όλα με μαρούλι και λίγο μπούκοβο παρακαλώ! – Γρηγορία Οικονομάκη, Ηθοποιός
Σουβλάκι ή καλαμάκι;
Ένα από τα πολλά σουβλατζίδικα που αγαπάω (πολύ) είναι το «Καλαμάκι του Χάρη». Ο Χάρης είναι σόι κάποιου φίλου από την Καρδίτσα και ΔΕΝ κάνει τυλιχτά, ή σουβλάκια όπως τα λέτε στην Αθήνα. Όταν είπαμε πρώτη φορά να κάνουμε την απαραίτητη dégustation αναρωτήθηκα αν λέει τα καλαμάκια σουβλάκια ή αν έχει μπερδέψει κι εκείνος τα ελληνικά με τα αθηνέζικα. Όταν, βέβαια, δοκίμασα την πρώτη μπουκιά από σουβλάκι ή καλαμάκι ή ό,τι ήταν τελοσπάντων αυτό που δοκίμασα, έχασα εντελώς την απορία μου. Το σουβλάκι ή καλαμάκι έλιωνε αργά στο στόμα μου και το στομάχι μου έκανε ήχους γουργουρητού ή ηδονής. Η γλώσσα, τα δόντια, ο ουρανίσκος και ολόκληρο το στόμα μου επικοινώνησαν με ολόκληρο το στομάχι μου. Και από τότε τρένο. Θέλω να πω πάει τρένο η κατανάλωση σουβλακιού. Από τον Χάρη. Ξέχασα να πω ότι ο Χάρης είναι στου Ζωγράφου (Φιλονόης 2). Ψηλά. Κοντά στο Πολυτεχνείο. Η παράσταση μας “The Souvlaki Project” μιλάει τελικά για όσα μας δένουν, μας ενώνουν και μας συνδέουν γύρω από ένα σουβλάκι. Έχει πολύ γέλιο. Έχει και δράμα. Καλώς εννοούμενο δράμα. Και στ’ αλήθεια αγαπιόμαστε όλες πολύ. Και αγαπάμε και τα σουβλάκια. Να έρθετε! – Σοφία Γουργουλιάννη, Συγγραφέας
***
The Souvlaki Project, από τις FAMA
Συγγραφέας: Σοφία Γουργουλιάνη
Σκηνοθεσία: Νάλια Ζήκου
Σκηνογραφία: Ανδρονίκη Τσαγκαράκου
Κατασκευή ξύλινων σκηνικών: Κίμωνας Σοφικίτης
Ενδυματολογία: FAMA
Κατασκευή Κοστουμιών: Ντίνα Ζήκου
Ηχητική σύνθεση και πρωτότυπη μουσική: Νάλια Ζήκου
Σχεδιασμός Βίντεο Mapping: Αποστόλης Κουτσιανικούλης
Ερμηνεύουν: Ελένη Αλεξοπούλου, Τερέζα Βροντίση, Άντα Μπαϊρακτάρι, Γρηγορία Οικονομάκη
Info: Δευτέρα & Τρίτη 13-14, 20-21, 27-28 Μαΐου στις 21:00, Κάμιρος, Ιθάκης 32, Κυψέλη. Γενική Είσοδος 12€, Φοιτητικό και Ανέργων 10€
Τηλέφωνο Κρατήσεων: 6986256342
