Τι μάθαμε από το delivery της καραντίνας
- 1 ΜΑΙ 2022
Το πώς τρώμε αλλάζει δραματικά. Μία δεκαετία πριν, τα πιο συνηθισμένα delivery που προσέφεραν τα περισσότερα εστιατόρια ήταν το σουβλάκι, η πίτσα και άντε το κινέζικο. Σήμερα, το delivery φαγητού έχει εξελιχθεί σε μια παγκόσμια αγορά που ξεπερνά τα 150 δισεκατομμύρια δολάρια, έχοντας υπερτριπλασιαστεί από το 2017 (πηγή: mckinsey.com). Στην Αθήνα, η πανδημία λειτούργησε ως επιταχυντής του delivery, με τις πλατφόρμες να βλέπουν τις μετοχές τους να αυξάνονται και τους επιχειρηματίες της εστίασης να ποντάρουν όλες τους τις ελπίδες στο φαγητό σε πακέτο.
Κατά τη διάρκεια της δεύτερης καραντίνας, έμειναν ανοιχτά πολλά καταστήματα εστίασης, προκειμένου να μειώσουν τις απώλειες αλλά και να διατηρήσουν την επαφή τους με τους πελάτες. Η εμφάνιση ελκυστικών, φιλικών προς τον χρήστη εφαρμογών, η διεύρυνση των χιλιομέτρων ως προς την εξυπηρέτηση περισσότερων περιοχών και το αίσθημα της ασφάλειας (ανέπαφη παράδοση), κούμπωσαν στις μεταβαλλόμενες ανάγκες των καταναλωτών και έτσι το delivery αναδείχθηκε ως κύρια κατηγορία φαγητού.
Τα lockdown και οι απαιτήσεις για κατ’ οίκον περιορισμό από τις αρχές της πανδημίας, έδωσαν μια τεράστια ώθηση στο delivery, με την παράδοση να γίνεται σωτήρια για τον πληγωμένο κλάδο των εστιατορίων. Καθώς όμως οι μάσκες και τα lockdowns αποτελούν παρελθόν αναρωτιόμαστε αν τελικά η μανία του delivery άφησε θετικό ή αρνητικό αποτύπωμα στην εστίαση και, γενικά, στη γεύση μας.
Θυμάμαι ακόμα ένα τραπέζι που στήθηκε ένα βράδυ του Δεκεμβρίου το 2020, σε ένα σπίτι στα Εξάρχεια με φαγητό από το Spiros & Vasilis. Ό,τι πιο κοντινό στην κανονικότητα που τόσο μάς είχε λείψει. Ο ιδιοκτήτης του εστιατορίου που μετράει πάνω από 40 χρόνια συνεχούς παρουσίας στην Αθήνα και πρεσβεύει τη γαλλική κουζίνα, δεν φανταζόταν ποτέ ότι θα έβλεπε τα entrecote με τις café de paris και bearnaise sauce να μπαίνουν σε χάρτινες συσκευασίες και να μεταφέρονται μέσα σε κουτιά delivery. Κι όμως, συνέβη.
Ο Γιώργος Πολυμέρης ήταν ένας από τους πολλούς επιχειρηματίες που αποφάσισε να ακολουθήσει τον δρόμο του delivery εν μέσω πανδημίας. Ο Γκίκας Ξενάκης του Aleria έστησε μοναδικά μενού για το τραπέζι του Σαββατοκύριακου, προσέχοντας και την παραμικρή λεπτομέρεια. Projects, όπως το Sushi Lunchi του Αντώνη Δρακουλαράκου και το Ekiben by Birdman του Άρη Βεζενέ βασίστηκαν αποκλειστικά σε delivery apps, ενώ οι επιχειρηματίες αποφάσισαν να σπάσουν το χιλιομετρικό φράγμα και να προσφέρουν το φαγητό τους σε όλη την Αθήνα.
Κατά τη διάρκεια της καραντίνας πήρε σάρκα και οστά το τρίτο culinary project της ομάδας του Nolanverse, το PS Luncheon, που οδήγησε με τη σειρά του στη σκέψη ενός ζαχαροπλαστείου. Ήταν το ολόκληρο basque cheesecake στη λαδόκολλα που έγινε αμέσως χιτ και αφού ακολούθησαν τα choux, τα peanut tarts, τα cinnamon rolls και το gateau, γεννήθηκε η ιδέα του Sweet Nolan.
Η πανδημία μάς έκανε πιο επιλεκτικούς στο delivery. Στον αντίποδα των κλειστών εστιατορίων, είχαμε την ευκαιρία να δοκιμάζουμε στο σπίτι μας από smash burgers και bao buns μέχρι canned cocktails από έμπειρους bartenders (όπως η περίπτωση του Naif). Το κεφάλαιο πίτσα εξελίχθηκε ακόμα περισσότερο, το τηγανητό κοτόπουλο έγινε το απόλυτο comfort food και οι επιλογές που είχαμε σε γλυκά ξεπέρασαν κάθε προσδοκία. Ξεπήδησε ακόμα και το πρώτο ghost pastry shop. Ερχόμενοι στο σήμερα, αρκετοί pastry chefs λειτουργούν πλέον με τη λογική της προ-παραγγελίας για τα γλυκά τους προκειμένου να επιτύχουν φρεσκάδα αλλά και μείωση της φύρας.
Το θετικό αποτύπωμα του delivery κατά τη διάρκεια των lockdowns ήταν μάλλον αμφίδρομο για επιχειρηματίες και καταναλωτές. Και για ακόμα μία φορά, ίσχυσε ό,τι ισχύει γενικότερα στην εστίαση. Οι άνθρωποι που επιθυμούσαν να κάνουν τη διαφορά, το πέτυχαν ενώ όσοι έψαξαν το σύντομο κέρδος, είδαν την κατάσταση να γυρνάει μπούμερανγκ. Ως καταναλωτές είμαστε πλέον πολύ πιο απαιτητικοί και οι εφαρμογές delivery παρέχουν τη δυνατότητα βαθμολογίας και σχολίων και έτσι υπάρχει μία αξιολόγηση.
Αρκεί βέβαια αυτή να παραμένει σε ένα υγιές πλαίσιο και να μη γίνεται επίδειξη ισχύος και παράλογων αιτημάτων. Με την επαναλειτουργία της εστίασης, κάποια μαγαζιά μείωσαν (καλώς) τις ώρες του delivery ενώ άλλα βγήκαν εκτός, προκειμένου να διασφαλίσουν την ομαλή λειτουργία τους αλλά και την ποιότητα του φαγητού και της εξυπηρέτησης. Ένα από τα αρνητικά της υπόθεσης, είναι ότι σε κάποια μαγαζιά, το φαγητό που έρχεται στο σπίτι, είναι κάπως πιο πρόχειρα φτιαγμένο – πιθανολογώ γιατί υπάρχει πλέον κανονική ροή από πελάτες στον «φυσικό» χώρο του καταστήματος.
«Αυτά τα κανάλια παροχής φαγητού δεν έχουν φτιαχτεί για να σου δίνουν τον βασικό τζίρο σου. Το σωστό είναι να υπάρχει μία ισορροπία μεταξύ του dine-in και του takeaway» είχε πει ο Βασίλης Στεφανάκης του Lost Athens, όταν η εστίαση ετοιμαζόταν να ανοίξει ξανά τον Μάιο του 2021. Προχωρώντας, λοιπόν, προς τα εμπρός, το μέλλον του delivery παραμένει αναμφισβήτητα σταθερό, όμως φαίνεται να αντισταθμίζεται με τις εξόδους μας για φαγητό.
Προφανώς, και αποτελεί ένα επιπλέον εισόδημα για τους επιχειρηματίες, όμως ας μην ξεχνάμε ότι οι προμήθειες των εφαρμογών μόνο αμελητέες δεν είναι, συν τα έξοδα των συσκευασιών. Όσο για εμάς τους καταναλωτές, είναι πάντα ευχάριστο να ξέρεις ότι με ένα scroll έχεις πάρα πολλές (και καλές) επιλογές για φαγητό αν αποφασίσεις να μείνεις στο σπίτι.
Το OneCity είναι ο νέος οδηγός της Αθήνας. Γειτονιές, πρόσωπα, εστιατόρια και street food, τάσεις και αφίξεις σε διασκέδαση και πολιτισμό. Ό,τι συμβαίνει στην πόλη βρίσκεται στο OneCity by OneMan!