Το Black Duck γυρίζει σελίδα στην ιστορία του στην Αθήνα

Σκέφτομαι πόσο έχει αλλάξει το κέντρο της Αθήνας τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια. Οι αμετανόητα ερωτευμένοι μαζί του δεν νιώθουν συνήθως έτοιμοι να δεχτούν τις αλλαγές. Όπως γίνεται πάντα όμως αυτές έρχονται και μας βρίσκουν. Όπως έγινε και στην περίπτωση του Black Duck, τον πρώτο ουσιαστικά πολυχώρο στο κέντρο της πόλης, που έγινε σημείο συνάντησης για τα μεσημέρια και τα βράδια μας στη Χρήστου Λαδά.

Μεσοτοιχία με τους ιστορικούς κινηματογράφους Αττικόν-Απόλλων, λίγα μέτρα μακριά από τον Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσός και το Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών, η Μαύρη Πάπια ταίριαξε αμέσως με την καλλιτεχνική διάθεση της περιοχής όταν άνοιξε τις πόρτες της το 2008.

Η σάλα του ιστορικού Black Duck στη Χρήστου Λαδά.

Ήταν η δημιουργός της Ντόρα Ρίζου, εικαστικός και μεγάλη προϋπηρεσία στη δισκογραφία, που είχε ως όραμα να στήσει έναν χώρο με αθηναϊκό χαρακτήρα για όλες τις ώρες της ημέρας. Ο λόγος και η αισθητικής της είχε πάντα μία δόση ρομαντισμού και η αγάπη της για τις τέχνες διαμόρφωσε εξαρχής την ταυτότητα του Black Duck. Το αγαπημένο στέκι στη Χρήστου Λαδά έγινε σημείο συνάντησης για ένα ετερόκλητο κοινό χωρίς να μπουν ποτέ ταμπέλες και ο γιος και τωρινός ιδιοκτήτης Μιχάλης Ρίζος έβαλε με τη σειρά του το δικό του λιθαράκι στην ιστορία του μαγαζιού.

Με μία αίσθηση μπιστρό, μπορούσες να ξεκινήσεις την ημέρα σου με καφέ, να δώσεις ραντεβού για ένα μεσημεριανό γεύμα και να φορέσεις τα ωραία σου ρούχα για μία βραδινή έξοδο. Το Black Duck αγαπούσε ανέκαθεν τη μουσική, τον χορό και τη διασκέδαση, γινόντουσαν αυτοσχέδια πάρτι με κάθε ευκαιρία και ήταν πάντα οι μεγαλύτεροι σε ηλικία θαμώνες που έδιναν το σύνθημα εκκίνησης. Φιλοξενούσε όμως και live, παρουσιάσεις βιβλίων, βραδιές ποίησης, workshops και εκθέσεις. Το μαγικό με αυτόν τον χώρο ήταν ότι αγκάλιαζε ταυτόχρονα ανθρώπους τόσο διαφορετικούς μεταξύ τους, και όλοι έβρισκαν τουλάχιστον έναν λόγο να το κάνουν στέκι τους.

Σκέφτομαι γιατί να γράφω σε παρελθοντικό χρόνο για τη Μαύρη Πάπια ενώ συνεχίζει να είναι το δίχτυ ασφαλείας για όλους εμάς που την αγαπήσαμε από την πρώτη στιγμή, σε μία πόλη που έχει αλλάξει τόσο πολύ από το 2008. Ήταν η δολοφονία του μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου το 2008, ο εμπρησμός στην τράπεζα Marfin το 2010, η φωτιά στα σινεμά Αττικόν – Απόλλων το 2012, η οικονομική κρίση και τα μνημόνια και τέλος, η πανδημία μερικά από τα γεγονότα που μας σημάδεψαν αυτά τα δεκαπέντε χρόνια.

Το Black Duck τα άντεξε όλα, ήταν πάντα εκεί στη γνώριμη θέση του για να πιάσουμε θέση πίσω από την τζαμαρία που πάντα μου θύμιζε θεατρική σκηνή. Το καλοκαίρι του 2023 όμως ο κύκλος έκλεισε. Μία μικρή ιστορία έφτασε στο τέλος της – όπως την ξέραμε στη Χρήστου Λαδά – για να γραφτεί μία καινούρια, καθώς έπρεπε να παραδώσει το κτήριο λόγω μεταβίβαση ιδιοκτησίας και να μεταφερθεί ολοκληρωτικά στον κήπο του Μουσείου της Πόλεως των Αθηνών. Εκεί, η συνεργασία τους μετράει από το 2013, όταν μεταφέρθηκε για την πρώτη του θερινή σεζόν στον κήπο του συγκροτήματος που κάποτε έζησαν ο Όθωνας και η Αμαλία, ανανεώνοντας κάθε καλοκαίρι την παρουσία του.

Από το καλοκαίρι του 2023, το Black Duck βρίσκεται μόνιμα στο νέο του σπίτι, με έναν υπέροχο χειμερινό χώρο να αναδεικνύεται σε μία γκαλερί έργων τέχνης όπου μπορείς να πιείς τον καφέ και το ποτό σου και να απολαύσεις νόστιμες επιλογές σε brunch και bar food. Περνώντας το κατώφλι του, ένας επιβλητικός μαύρος τοίχος φιλοξενεί τους αυθεντικούς πίνακες που κοσμούσαν μέχρι πρότινος τις σάλες του προηγούμενου κτηρίου.

Ιδιαίτερη προσοχή έχει δοθεί για τα σκαμπό και τα stands, με τον Μιχάλη Ρίζο να επιβεβαιώνει για ακόμα μία φορά ότι είναι ένας οικοδεσπότης που παρατηρεί την παραμικρή λεπτομέρεια. Εδώ, θα καθίσεις με άνεση να απολαύσεις το ποτό ή το cocktail σου αλλά μπορεί και να βρεθείς να χορεύεις σε ένα από τα πάρτι για τα οποία φημίζεται το μαγαζί.

Προχωρώντας μέσα στη στοά, την ημέρα το φυσικό φως διαχέεται μαγικά και όσο περνάει η ώρα ο ειδικός φωτισμός που έχει διαμορφωθεί φωτίζει τις προθήκες με τα αρχαιολογικά εκθέματα και τα σύγχρονα έργα τέχνης, δημιουργώντας μία θεατρική ατμόσφαιρα. Σε αυτό το εστιατόριο που φαντάζει σαν μουσείο, απολαμβάνεις πλέον μία πιο fine dining εμπειρία, δια χειρός του chef Σπύρου Ζάννου.

Η έμφαση δίνεται στην πρώτη ύλη και την ουσία, με αποτέλεσμα να φιγουράρει στο μενού μία εξαιρετική ταλιάτα, την οποία ο chef προμηθεύεται από το κρεοπωλείο του Δρακούλη, καρπάτσιο με μοσχάρι Black Angus και από φιλέτο μαγιάτικο, σφυρίδα με σιγομαγειρεμένα ρεβίθια – μια ωδή στο σιφνέικό πιάτο, ψιλοκομμένο αρνί φούρνου με τραχανά που έρχεται από την Καρδαμύλη και μεταμορφώνεται σε τραχανώτο, παπαρδέλες με ραγού και πάπια που μπαίνει φέτος για πρώτη φορά στον κατάλογο.

Δεν λείπει όμως το ριζότο με ποικιλία άγριων μανιταριών και λάδι λευκής τρούφας, που αποτελεί σταθερά αξία από τον πρώτο χρόνο λειτουργίας του Black Duck, αλλά και πιο ευφάνταστες προτάσεις όπως η ζεστή σαλάτα με γλυκοπατάτα και το cheesecake με κατσικίσιο τυρί που αναδεικνύεται στον ιδανικό μεζέ για το κρασί. Με 60 ετικέτες άλλωστε από τον ελληνικό αμπελώνα, η διαδικασία της επιλογής φαντάζει πιο ενδιαφέρουσα από ποτέ.