Ξανατρώς ένα τέλειο πιάτο αν ξέρεις ότι ο μάγειρας/μαγαζάτορας είναι κόπανος;

Μπορείς να διαχωρίσεις την τέχνη από τον καλλιτέχνη; Είναι σίγουρα ένα debate του καιρού μας, καθώς οι αγαπημένοι μας μουσικοί, συγγραφείς, ηθοποιοί και – πιο πρόσφατα – μάγειρες έχουν εκτεθεί για τις προβληματικές τους απόψεις και δράσεις. Η σημερινή εύκολη πρόσβαση στην πληροφόρηση μέσω του διαδικτύου έχει αποκαλύψει τα ελαττώματα των καλλιτεχνών πιο γρήγορα από ποτέ, φέρνοντας τους θαυμαστές σε θέση να υπερασπιστούν ή να εγκαταλείψουν τους δημιουργούς της τέχνης που λατρεύουν.

Είναι το φαγητό τέχνη; Στο ενδιαφέρον του για την τέχνη αποδίδει ο σεφ Daniel Humm το πώς σχεδιάζει τα μενού του στο Eleven Madison Park της Νέας Υόρκης – από το τι κρέμεται στους τοίχους του μέχρι τη σύνθεση των πιάτων του και τη χορογραφία ενός τετράωρου γεύματος δέκα πιάτων.

Στα χέρια του Humm, το φαγητό φτάνει στο επίπεδο της υψηλής τέχνης. Για τον chef Dominique Ansel, αν μη τι άλλο, το φαγητό είναι μια πιο οικεία μορφή τέχνης σε σύγκριση με άλλες, καθώς ενσωματώνει όλες τις αισθήσεις. Για τον Ferran Andrià, το φαγητό έχει μια καλλιτεχνική συνιστώσα όταν το δημιουργείς και όταν πειραματίζεσαι, αλλά ποτέ όταν το αναπαράγεις. «Αυτό είναι δεξιοτεχνία», είπε σε ένα debate μεταξύ καλλιτεχνών, μαγείρων και επιμελητών για το αν τελικά το φαγητό μπορεί να θεωρείται τέχνη.

Τέχνη ή δεξιότητα, ένα καλό φαγητό – είτε πρόκειται για ένα αστεράτο πιάτο είτε για μία καλοφτιαγμένη παραδοσιακή πίτα – δεν θα σε χορτάσει απλώς, αλλά θα σου δημιουργήσει ευχαρίστηση. Θα θυμάσαι πάντα ένα ωραίο δείπνο σε ένα εστιατόριο, ένα νόστιμο σουβλάκι, μια τυρόπιτα, ένα καλό γλυκό. Τι γίνεται όμως όταν στον αντίποδα ενός καλού γεύματος, ο μάγειρας ή ο μαγαζάτορας είναι μαλάκας;

Το ερώτημα τίθεται στην ομάδα του OneMan και ιδού οι απαντήσεις:

Η ερώτηση μοιάζει δύσκολη αλλά δεν χρειάζεται να είναι. Όπως δεν δίνω τα λεφτά μου -που δεν μου περισσεύουν κιόλας- σε μαλάκες, προβληματικούς ή τοξικούς τραγουδιστές και ηθοποιούς όσο κι αν μου αρέσει η τέχνη τους, το ίδιο κάνω και με τους μαλάκες μάγειρες/μαγαζάτορες. Σε έναν καπιταλιστικό κόσμο τα λεφτά μας είναι η μόνη μας δύναμη. Όπως αποδέχτηκα πως δεν θα ακούσω ποτέ τον Νότη Σφακιανάκη να τραγουδά live την Παπαρούνα, έτσι μπορώ να ζήσω ξέροντας πως δεν φάω μια συγκλονιστική τηγανητή πατάτα αν αυτός που την έχει φτιάξει είναι μαλάκας. – Ντενίσα Μπαϊρακτάρι

Ούτε απ΄έξω. – Θοδωρής Κανελλόπουλος

Κανένα πιάτο δεν είναι αρκετά νόστιμο για να ανεχτείς τον μαλάκα που το μαγειρεύει εφόσον τον αντιπαθείς. Υπομένουμε άλλωστε αρκετούς μαλάκες σε αυτή τη ζωή γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς (οικογενειακές, επαγγελματικές κλπ σχέσεις). Ας βάλουν λοιπόν μερικοί τις συνταγές τους εκεί που ξέρουν. – Θεοδόσης Μίχος

Να ανεχτούμε αν κάποιος είναι μαλάκας αλλά καλός στη δουλειά του, μόνο αν είναι γιατρός και μας σώσει τη ζωή. Για τους καλλιτέχνες ακόμη το ψάχνω. Για κάποιον που φτιάχνει ένα ωραίο φαγητό και θα του αφήσουμε τα λεφτά μας, σίγουρα δεν αξίζει να ανεχτούμε κακές συμπεριφορές. Καλό φαγητό μπορούμε να βρούμε δόξα τω θεώ σε πολλά μέρη σε αυτή την πόλη και στην τελική, καλύτερα μέτριο σπιτικό φαγητό παρά να στηρίζουμε φρικτές συμπεριφορές. Άδειο στομάχι < καθαρή συνείδηση. – Κωνσταντίνος Αμπατζής

Δεν χάθηκαν οι καλοί μεζέδες. Εάν γνωρίζω με βεβαιότητα πως κάποιο εστιατόριο/ταβέρνα/μπαρ/οτιδήποτε δεν έχει καλούς εργοδότες, δεν πρόκειται να το στηρίξω και μάλιστα θα προσπαθήσω να αποτρέψω και τους δικούς μου ανθρώπους απ’ το να τα επισκεφθούν. Είμαι σίγουρη πως θα βρούμε όλοι μας έναν εξίσου καλό αποδομημένο μουσακά και είμαι επίσης σίγουρη πως, εάν αυτός είναι πράγματι τόσο δυσεύρετος, ότι θα καταφέρουμε να κοιμηθούμε το βράδυ και άνευ. – Ιωσηφίνα Γριβέα

Αν δεν έρχομαι σε επαφή μαζί του, ώστε να μου χαλάσει τη διάθεση, κατά τη διάρκεια του φαγητού, τότε πιθανότατα δεν θα έχω πρόβλημα να πάω εφόσον αυτή είναι η επιλογή της παρέας. Αν ωστόσο κρίνεται από μένα το πού θα φάμε, τότε δεν θα τον επιλέξω. Υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές. Και ειδικά στην Αθήνα υπάρχουν παντού. – Νίκος Παπαηλιού

Όλοι έχουμε τις κακές μας μέρες, αυτές που πάνε όλα στραβά και έτσι είναι λογικό ο μάγειρας/μαγαζάτορας να έχει και αυτός μια συμπεριφορά που μπορεί να είναι το άκρως αντίθετο από αυτό που έχει ετοιμάσει για τους πελάτες του. Οπότε δεν θα βγάλω γρήγορο συμπέρασμα, θα πάω και μια δεύτερη και αν η δεύτερη φορά μοιάζει με την πρώτη, τότε δεν θα δώσω ξανά τα χρήματά μου. Τα καλά πιάτα μπορούμε να τα βρούμε και αλλού. Άλλωστε, πώς να ευχαριστηθείς κάτι αν γνωρίζεις ότι αυτός που το μαγείρεψε φέρεται άσχημα; – Κωνσταντίνος Δέδες

Θα έλεγα ότι ως καταναλωτές, πρέπει να προσέχουμε πού ξοδεύουμε τα χρήματά μας και ποιος δέχεται τις επιβραβεύσεις μας. Μπορούμε να αναγνωρίσουμε τη συμβολή ανθρώπων στον χώρο της γαστρονομίας χωρίς να επιτρέψουμε στην ιδιότητά τους τίποτα παραπάνω. Προσωπικά, μπορώ να κάνω τα στραβά μάτια όταν κάποιος δεν ξύπνησε καλά μία μέρα ή δεν είχε και ιδιαίτερη όρεξη να εξυπηρετήσει όταν ξέρω ότι θα φάω κάτι πραγματικά νόστιμο και ποιοτικό. Επηρμένους σεφ και λοιπούς μαλακές (από τα εργασιακά μέχρι το πώς θα φερθεί σε μία αδέσποτη γάτα) τους αποφεύγω. Και δεν το κρατάω για τον εαυτό μου.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ