10 θεατρικές παραστάσεις αφηγούνται γυναικείες ιστορίες

Με αφορμή την Ημέρα της Γυναίκας, που γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου, διαλέγουμε παραστάσεις που ανεβαίνουν στις αθηναϊκές σκηνές και θέτουν τη γυναίκα στο επίκεντρο, είτε παρουσιάζονται από έναν ετερόκλητο θίασο, είτε αποτελούν αποκλειστικά και μόνο γυναικεία υπόθεση επί σκηνής. 

Ελευθερία στη Βρέμη Ι Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν-Υπόγειο

Η Γκεέσε Γκότφριντ είναι μία γυναίκα που ζει εξαρτημένη από τον πατέρα, τον σύζυγο, τον αδελφό και όποιον άλλο άντρα υπάρχει στη ζωή της. Στην προσπάθειά της, να κερδίσει την ελευθερία της έρχεται σε σύγκρουση με όλο της το περιβάλλον, άντρες και γυναίκες και όταν συναντά εμπόδια και αισθάνεται ότι απειλείται, αμύνεται καταφεύγοντας σε ακραίες λύσεις, πέρα και έξω από κάθε λογική.

Ο Νίκος Μαστοράκης ανεβάζει το εμπνευσμένο από την πραγματική ιστορία της Γκότφριντ (μιας κατά γενική ομολογία θεοσεβούς και έντιμης αστής της Βρέμης, η οποία σκότωσε δεκαπέντε ανθρώπους) έργο του Rainer Werner Fassbinder. Μία αλληγορία για τον ρόλο της εξουσίας στις διαπροσωπικές σχέσεις, για μία γυναίκα που απέναντι στην αδικία μιας ανδροκρατούμενης κοινωνίας, δεν βρίσκει άλλη δυνατότητα απελευθέρωσης και αυτοπραγμάτωσης από το φόνο. 

Παίζουν: Μαριάννα Δημητρίου, Άγης Εμμανουήλ, Διαμαντής Καραναστάσης, Μαρία Κεχαγιόγλου, Καίτη Μανωλιδάκη, Γιωργής Τσαμπουράκης, Χάρης Τσιτσάκης.

Να σημειωθεί ότι όλη η εβδομάδα παραστάσεων 8-12 Μαρτίου είναι αφιερωμένη στη γυναίκα, με συζητήσεις που θα διοργανώνονται ακριβώς μετά το τέλος της παράστασης. 

Προπώληση εδώ.

Σίρλεϊ Ι Θέατρο Νέου Κόσμου

Η Σίρλεϊ Βάλενταϊν είναι μια γυναίκα που βρίσκεται σε ένα τέλμα, σε έναν συμβατικό γάμο, με ένα σύζυγο που την καταπιέζει και μια κοινωνία που την περιορίζει. Εκείνη όμως βρίσκει μέσα της χώρο για να ονειρεύεται και να ξεφεύγει από τη ματαιότητα που την απειλεί. Αυτή η έντονη ανάγκη της για ζωή την οδηγεί να ταξιδέψει από την Αγγλία στην Ελλάδα και, μέσα από μια ανέλπιστη περιπέτεια, να βρει τελικά πολύ περισσότερα απ’ όσα αναζητούσε.

Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου παρουσιάζει το έργο του πολυβραβευμένου συγγραφέα William Russell, που πραγματεύεται τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία και στον γάμο, αλλά και τους τρόπους με τους οποίους οι άνθρωποι μπορούν να βρουν την ταυτότητά τους και να αψηφήσουν το κατεστημένο, κυνηγώντας τα όνειρά τους.

Επί σκηνής η Ελένη Ουζουνίδου.

Προπώληση εδώ.

Το Τραγούδι της Φλέρυς Ι Θέατρο Σταθμός

Ρωμαϊκή Αγορά. Η τελευταία μεγάλη συναυλία της Φλέρυς Νταντωνάκη. Το καλλιτεχνικό γεγονός παίρνει τεράστιες διαστάσεις και το πλήθος είναι τόσο μεγάλο που παρακολουθεί τη συναυλία κρεμασμένο στα κάγκελα. Λίγο πριν την έναρξη, η Φλέρυ παθαίνει κρίση αγοραφοβίας και αρνείται να βγει στη σκηνή. Περνάει κάποια ώρα μόνη της προσπαθώντας να συνέλθει και να βρει το κουράγιο που χρειάζεται. Πώς ένιωθε; Από πού προσπαθούσε να αντλήσει δύναμη; Ποιες ήταν οι αξίες της και ποιοι οι εφιάλτες της; Με αυτά τα δραματικά λεπτά, τις σκέψεις, τα συναισθήματά, τις αγωνίες και τις ανασφάλειες της τραγουδίστριας καταπιάνεται το έργο, αναζητώντας το όριο εκείνο ανάμεσα στην Τέχνη και τη θυσία. Την ιδιοφυία και το τίμημα.

Ο Μάνος Καρατζογιάννης σκηνοθετεί την Ελένη Κοκκίδου σε μια παράσταση για τη φωνή-φαινόμενο του ελληνικού τραγουδιού, τη Φλέρυ Νταντωνάκη.

Το κείμενο της παράστασης υπογράφει ο βραβευμένος πεζογράφος Δημήτρης Οικονόμου.

Προπώληση εδώ.

Κάποιος μιλάει μόνος του κρατώντας ένα ποτήρι γάλα Ι Θέατρο Νέου Κόσμου

Σ’ ένα ζαχαροπλαστείο. Σε απροσδιόριστο χρόνο. Στην Αθήνα. Δυο γυναίκες μονολογούν κουβεντιάζοντας. Προσπαθούν να επικοινωνήσουν. Γελάνε, θυμώνουν, λένε ιστορίες κι όταν πιέζονται, παίζουν. Παραμένουν καθισμένες εκεί, πολλές φορές σκεπτόμενες να φύγουν. Ίσως, σ’ αυτή την απόφαση συμφωνήσουν σε κάτι. Θα προλάβουν όμως να αποφασίσουν; Πώς θα ήταν, άμα δεν έφευγαν ποτέ από αυτό το ζαχαροπλαστείο;

Oι Τζωρτζίνα Λιώση και Νάνσυ Μπούκλη συνσκηνοθετούν και συμπρωταγωνιστούν στο έργο του Ευθύμη Φιλίππου, Κάποιος μιλάει μόνος του κρατώντας ένα ποτήρι γάλα.

Προπώληση εδώ.

Οι Δούλες Ι Θέατρο Αποθήκη

Η κυρία ντύνεται από την υπηρέτριά της. Η κυρία είναι ακατάδεχτη, η υπηρέτρια δουλοπρεπής. Και οι δύο χλευάζονται μεταξύ τους, η δούλα χαστουκίζει την κυρία. Ξαφνικά χτυπάει ένα ξυπνητήρι και όλη η σκηνή καταρρέει. Αποκαλύπτεται πως η κυρία δεν είναι καθόλου κυρία αλλά η μια από τις δύο δούλες , που παίζουν το παιχνίδι της κυρίας και της δούλας, όταν η κυρία τους απουσιάζει.

Ο Γιώργος Σκευάς ανεβάζει το έργο του Jean Genet, όπου η εναλλαγή των ρόλων, οι σχέσεις εξουσίας και υποταγής, η αγωνία για την κυριαρχία απέναντι στον άλλον, οι ταξικές διαφορές που αποδεικνύονται αγεφύρωτες, ο ερωτισμός και η εξάρτηση, δημιουργούν ένα εκρηκτικό κλίμα αγωνίας και σασπένς, μέσα από τον συνδυασμό ονείρου και πραγματικότητας, επιθυμίας και αυτοτιμωρίας, άρνησης αλλά και αποδοχής του απαράβατου κανόνα της ζωής.

Παίζουν: Αμαλία Καβάλη, Αγγελική Παπαθεμελή, Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου.

Προπώληση εδώ.

Η πόρνη από πάνω Ι Θέατρο Μουσούρη

Η Ερατώ -η νοικοκυρά από κάτω- μιλάει για τον έρωτα, την απόρριψη, την προδοσία, τη βαναυσότητα σε βάρος των γυναικών, τους διεφθαρμένους δημόσιους λειτουργούς, την έλλειψη αυτοεκτίμησης. Με υπομονή και στωικότητα ζει στο περιθώριο, μέχρι την ημέρα που στο από πάνω διαμέρισμα μετακομίζει μια πόρνη. 

Για 12η χρονιά, η Κατερίνα Διδασκάλου ερμηνεύει τον μονόλογο του Αντώνη Τσιπιανίτη. Η προδοσία, η απόρριψη, η βαναυσότητα εναντίον των γυναικών και ταυτόχρονα ο έρωτας, η δύναμη που βρίσκει κανείς μέσα του ακόμη και στις δυσκολίες και η επιδίωξη για τη χαρά της ζωής ξετυλίγονται συναρπαστικά μέσα από την αφήγηση μιας γυναίκας που μέσα από τον δύσκολο γάμο της έχασε πολλά, κέρδισε όμως τον εαυτό της.

Προπώληση εδώ.

Photograph 51 Ι Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν-Υπόγειο

Το πολυβραβευμένο έργο της Anna Ziegler, μετά τη θριαμβευτική του πορεία στο West End του Λονδίνου (βραβείο πρώτου γυναικείου ρόλου για την Nicole Kidman) έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαργιά να μας αφηγηθεί την αληθινή ιστορία της Rosalind Franklin, της ερευνήτριας που τον Μάιο του 1952 κατάφερε πρώτη να αποτυπώσει σε μία φωτογραφία το ανθρώπινο DNA, ανοίγοντας το δρόμο στις εντυπωσιακές ιατρικές ανακαλύψεις, φάρμακα, θεραπείες και εμβόλια που έχουν γίνει σήμερα κομμάτι της καθημερινότητάς μας.

Όλοι οι συνεργάτες της έγιναν διάσημοι, πήραν Νόμπελ, αποτελούν σήμερα σημεία αναφοράς στην επιστημονική έρευνα. Εκείνη όμως όχι. Ίσως, γιατί δεν πρόλαβε. Ίσως, γιατί η ίδια δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ για τη δόξα. Ίσως επειδή ήταν γυναίκα.

Ένα έντονα πολιτικό, μα και ταυτόχρονα ιδιαίτερα ευαίσθητο, έργο γύρω από την κοινωνική ευθύνη της σύγχρονης επιστήμης γύρω από τον αγώνα μιας γυναίκας να βρει ισότιμη θέση σε μια ανδροκρατούμενη κοινότητα.

Παίζουν: Λένα Δροσάκη, Αλέξανδρος Μπουρδούμης, Δημήτρης Πασσάς, Δημήτρης Μαγγίνας, Μάνος Στεφανάκης.

Προπώληση εδώ.

Ρέκβιεμ Ι Θέατρο Άττις

Δυο γυναίκες συναντιούνται, ή μάλλον αιωρούνται, σ’ έναν ρευστό χρόνο και σ’ έναν αχαρτογράφητο τόπο, που μπορεί να είναι ο προθάλαμος του Άδη. 

Πόσες λέξεις χρειάζονται για να περιγράψουν τη βία, την αγωνία, το τραύμα, τον παραλογισμό; Μια λέξη, γυναικοκτονία, αρκεί για να ορίσει ένα έγκλημα με διαχρονικά έμφυλα χαρακτηριστικά και στόχο την κυριαρχία πάνω στο σώμα και τη ζωή των γυναικών. Μέχρι να αναγνωριστεί η υπόσταση αυτής της λέξης, στην παράσταση επιστρατεύονται κάποιες άλλες λέξεις, αναδύονται αιφνιδιαστικά από το σκοτάδι και επιστρέφουν σε αυτό, στη σύντομη όμως τροχιά που διαγράφουν προλαβαίνουν να ψηλαφίσουν τη φρίκη και να ανακαλέσουν τη μνήμη.

Ο Θεόδωρος Τερζόπουλος σκηνοθετεί τις Σοφία Χιλλ και Αγλαΐα Παππά σε ένα έργο με το οποίο ολοκληρώνεται -μετά το Alarme, το Amor και το Ανκόρ– το τετράπτυχο που στον πυρήνα του έχει τους μηχανισμούς της σύγκρουσης και της εξουσίας και συνδέεται με μια αόρατη κλωστή με τη Νόρα και τη δική της Κάθοδο στον Άδη.

Προπώληση εδώ.

Το Κουκλόσπιτο Ι Θέατρο Πορεία

Ο γάμος της Νόρας και του Χέλμερ καταρρέει, όταν η αποκάλυψη ενός ψέματος άρει κάθε βεβαιότητα, φανερώνει την παντελή έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ τους και τις πραγματικές διαστάσεις της σχέσης τους, οδηγώντας τους στο τέλος της αθωότητας. Ποινικά κολάσιμες πράξεις, ωμοί εκβιασμοί, φόβοι, αγωνίες, αυτοκτονικές σκέψεις, εναλλάσσονται με την αγάπη, την ελπίδα, το φλερτ, τη χαρά, τα ιδεώδη της τέλειας οικογένειας, της κοινωνικής ανόδου και της οικονομικής ευμάρειας – όλα αυτά μέχρι την τελική αναμέτρηση με την Αλήθεια, η οποία θα σαρώσει τα πάντα χωρίς οίκτο για κανέναν από τους δύο πρωταγωνιστές.

Μετά την Αγριόπαπια, ο Δημήτρης Τάρλοου ανεβάζει ένα ακόμα ιψενικό αριστούργημα, Το Κουκλόσπιτο, που ο Χένρικ Ίψεν έγραψε το 1879 και εξερράγη σαν βόμβα στην εποχή του, καθώς με τολμηρό τρόπο πραγματεύεται την τραγική υποκρισία που μπορεί να διαποτίζει έναν γάμο, έχοντας στο επίκεντρο μία καταπιεσμένη γυναίκα που εγκαταλείπει την οικογένειά της.

Παίζουν: Λένα Παπαληγούρα, Γιώργος Χριστοδούλου, Θανάσης Δόβρης, Κώστας Βασαρδάνης, Βίκυ Κατσίκα, Όλγα Δαλέκου

Προπώληση εδώ.

Αυτές που δεν προλάβατε Ι Πλύφα

Τέσσερις παιδικές φίλες που ξαναβρίσκονται αναπάντεχα. Χωρίς να ξέρουν τι τις έφερε και πάλι κοντά και γιατί, αποφασίζουν να αναλάβουν δράση «για να μην μας την πέφτουν τα αφεντικά, να μη μας φτύνουν στο δρόμο, να μη φοβόμαστε να γυρίσουμε το βράδυ σπίτι μας και γενικά ξέρετε, για όλα αυτά». Παρακολουθούμε βήμα-βήμα την πορεία τους προς τη δημιουργία μιας μυστικής φεμινιστικής ομάδας, αλλά και το ξανασμίξιμό τους, τις αμφιβολίες και τα εμπόδια που συναντούν, σε μια ιστορία με χιούμορ και ευαισθησία, που αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στη δράση και την αφήγηση, ανάμεσα στον ρεαλισμό και τη φαντασία.

Όταν ο υπουργός υγείας της χώρας τους θα ανακοινώσει την απαγόρευση των αμβλώσεων, οι τέσσερις γυναίκες αποφασίζουν να αναβαθμίσουν τη δράση τους με μια μεγάλη επιχείρηση. Ό, τι θα ακολουθήσει θα ενώσει ξανά τις τέσσερις φίλες για πάντα.

Μία φεμινιστική κωμωδία για την γυναικεία φιλία από την ομάδα b.p.m., σε κείμενο και σκηνοθεσία της Δανάης Λιοδάκη.

Παίζουν: Μαριέλα Δουμπού, Άλκηστις Ζιρώ, Ευσταθία Λαγιόκαπα, Παναγιώτα Παπαδημητρίου.

Προπώληση εδώ.