3 σχήματα που θα μας κάνουν να πάμε στα μπουζούκια

Από το πρωί κυκλοφορεί μια είδηση πως ιερείς της Καθολικής Εκκλησίας Ελλάδος έπαιρναν λεφτά από το παγκάρι και τα έτρωγαν σε νυχτερινά κέντρα. Τώρα αυτό είναι μια πιο ελεύθερη απόδοση της είδησης, γιατί το σκάνδαλο είναι τεράστιο και αναμένεται να μας απασχολήσει αρκετά τις ερχόμενες μέρες, αλλά και γιατί εμάς εδώ άλλο είναι το θέμα μας και απλά έψαχνα μια αφορμή για να γράψω για ένα από τα αγαπημένα μου πράγματα: τα μπουζούκια.

Είναι γεγονός πως το θέμα μπουζούκια είναι κάτι που πολλοί αντιμετωπίζουν υποτιμητικά και κοιτούν αφ’ υψηλού όσους τα επιλέγουν για τη διασκέδασή τους. Είναι στην καλύτερη παρεξηγημένα και δεν είναι λίγοι εκείνοι που αρνούνται κατηγορηματικά να τους δώσουν μια ευκαιρία. Το ξέρω γιατί κάποτε ανήκα και εγώ σε αυτούς.

Δεν ήθελα να χαρακτηριστώ ως μπουζουκόβια, μην τυχόν και με περάσουν για απαίδευτη, παρόλο που όσες φορές κι αν είχα πάει, είχα διασκεδάσει ομολογουμένως πολύ. Κάποια στιγμή ωρίμασα και το αποκρυστάλλωσα μέσα μου. Είδα ότι οι μουσικές μου επιλογές δεν ορίζουν ούτε τη μόρφωσή μου, ούτε το επίπεδό μου.

Από τότε που ανακάλυψα την τεράστια αγάπη μου, τον Πάνο Κιάμο, έχουν περάσει πάνω από δέκα χρόνια κι έχω βρεθεί προμελετημένα αλλά και αυθόρμητα σε δεκάδες πίστες, άλλες πιο μικρές και άλλες πιο μεγάλες. Στις περισσότερες έχω περάσει εξαιρετικά.

Μπορεί να μη ζούμε πια εκείνες τις ΠΑΣΟΚικές εποχές που τα μπουζούκια στην πρωτεύουσα ήταν ανοιχτά 7 στα 7 και τις νοσταλγούν ακόμα και άνθρωποι της ηλικίας μου, χωρίς να τις έχουν ζήσει, η Αθήνα όμως παραμένει μια πόλη που αγαπάει τις πίστες και οι κάτοικοί της συνεχίζουν να τις γεμίζουν -τουλάχιστον από Πέμπτη μέχρι Σάββατο. Φέτος, τα πράγματα μοιάζουν εξαιρετικά ενδιαφέροντα με πολλά σχήματα να υπόσχονται διασκέδαση μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.

Αυτά τα 3 είναι τα δικά μου προσωπικά αγαπημένα και ανυπομονώ να κάτσω στα τραπέζια τους ή ακόμα καλύτερα να χορέψω πάνω σε αυτά.

Νατάσα Θεοδωρίδου και Αναστασία στην Ακτή Πειραιώς

Η Νατάσα Θεοδωρίδου μπορεί να τραγουδήσει με την ίδια άνεση σε μια μεγάλη πίστα και στο Ηρώδειο και μάλιστα στο δεύτερο χωρίς να ανοίξει ρουθούνι και να αμφισβητήσει κανείς το αν μπορεί να σταθεί επάξια απέναντί στην ιερότητα του χώρου. Το έκανε πρώτη φορά στα μέσα της δεκαετίας του 2000 και από τότε το έχει ξανακάνει και θα το ξανακάνει και στο μέλλον.

Τη Νατάσα Θεοδωρίδου πας για να την ακούσεις, δε σε νοιάζει αν θα σε κάνει να σηκωθείς από την καρέκλα σου για να χορέψεις (spoiler alert: θα το κάνει). Αυτός είναι ίσως και ο λόγος που το πρόγραμμά της τα τελευταία χρόνια ξεκινά στις 11 ακριβώς και τελειώνει αυστηρά στις 3. Μέσα σε τέσσερις ώρες έχεις ερωτευτεί, έχεις χωρίσει, έχεις υποφέρει και έχεις βρει και πάλι τη δύναμη να τα ζήσεις και όλα από την αρχή. Η Νατάσα μπορεί και το κάνει αυτό.

Μαζί της φέτος στην Ακτή Πειραιώς (κάθε Παρασκευή και Σάββατο) εμφανίζεται η Αναστασία που έχει ήδη αγαπηθεί από το κοινό, αλλά και το συγκρότημα Alcatrash.

ΑΚΤΗ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Πειραιώς 178, Ταύρος
21 0341 8020

Πέτρος Ιακωβίδης και Ήβη Αδάμου στο VOGCLUB ATHENS

Η αφεντιά μου έχει φτάσει μέχρι και στη Θεσσαλονίκη για χάρη του Πέτρου Ιακωβίδη και τον έχω δει σχεδόν με όλες τις παρτενέρ που είχε ανά καιρούς δίπλα του. Δε θα κρύψω πως θεωρώ ότι εκείνη που του ταιριάζει περισσότερο από κάθε άλλη είναι η Λένα Ζευγαρά, αλλά και το πάντρεμα με την Ήβη Αδάμου δε μου φαίνεται κακό.

Οι δύο τους εμφανίζονται φέτος στο πρώην Frangelico που για χάρη τους μετονομάστηκε σε VogClub Athens (κάθε Παρασκευή & Σάββατο), ενώ έχουν στην παρέα τους τη Ρία Ελληνίδου και τον Χρήστο Σαντικάι.

VOG CLUB ATHENS

Λεωφόρος Ποσειδώνος 35, Άλιμος
21 0984 3250

Νίκος Κουρκούλης και Αγγελική Ηλιάδη στο LUX

Την πρώτη φορά που είχα πάει στα μπουζούκια ήμουν 16 χρονών, πήγαινα πρώτη λυκείου και τα άγχη μου περιορίζονταν στο αν θα μπορέσω να εξαντλήσω όλες μου τις απουσίες χωρίς όμως να μείνω (τις εξάντλησα και δεν έμεινα). Τότε ο Νίκος Κουρκούλης τραγουδούσε σε μια από τις πίστες της Λεωφόρου Συγγρού με την πρωτοεμφανιζόμενη Κέλλυ Κελεκίδου και τον σχεδόν αμούστακο Κωνσταντίνο Αργυρό, που όταν τον είδαμε με τις φίλες μου τα μάτια μας έκαναν καρδούλες (ακόμα κάνουν όταν τον βλέπουμε).

Κουρκούλης και Κελεκίδου έβγαιναν ντυμένοι γαμπρός και νύφη, προοικονομώντας μάλλον τον μελλοντικό τους γάμο και εμείς πίναμε ένα κόκκινο γλυκό ποτό, τη γεύση του οποίου θα ήθελα να ξεχάσω. Δε θα ξεχάσω ποτέ όμως το πόσο πολύ είχα διασκεδάσει. Ακόμα και σήμερα που έχω πάει δεκάδες φορές στα μπουζούκια, λίγες εμπειρίες μπορούν να συγκριθούν με το κέφι εκείνης της βραδιάς, που σε πολύ μεγάλο βαθμό οφειλόταν στην άνεση του Νίκου Κουρκούλη που έμοιαζε λες και έχει γεννηθεί για να βρίσκεται πάνω σε μια πίστα.

Δεν ξέρω γιατί δεν τον έχω ξαναδεί live από τότε, θα το κάνω όμως φέτος στο Lux (κάθε Παρασκευή και Σάββατο), ελπίζοντας πως το κέφι θα χει παραμείνει ίδιο. Μαζί του θα έχει την Αγγελική Ηλιάδη, που ελπίζω να αντικαταστήσει επάξια την Κέλλυ Κελεκίδου των αναμνήσεών μου.