6 βιογραφικές παραστάσεις για συναρπαστικές προσωπικότητες

Γι’ αυτό κάθε θεατρική σεζόν η αθηναϊκή σκηνή βρίθει από παραστάσεις που ζωντανεύουν γνωστά πρόσωπα, άλλοτε ρίχνοντας φως στις πιο σκοτεινές τους στιγμές και άλλοτε υπενθυμίζοντας την βαριά κληρονομιά που άφησαν πίσω τους. 

6 παραστάσεις με βιογραφικό χαρακτήρα

Από τις φετινές βιογραφίες, που παρουσιάζονται αυτή τη στιγμή σε κεντρικά θέατρα της Αθήνας, ξεχωρίσαμε τις ακόλουθες.

Άρης 

Εμπνευσμένος από τη ζωή και τους αγώνες του αρχικαπετάνιου του ΕΛΑΣ, Άρη Βελουχιώτη, ο Βασίλης Μπισμπίκης επαναλαμβάνει φέτος στο Cartel την παράσταση Άρης – τη μία από τις τρεις παραστάσεις του που τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει talk of the town μαζί με το Άνθρωποι και Ποντίκια και Τα κόκκινα φανάρια.

«Ο ηγέτης της Αντίστασης, ο πρωτοκαπετάνιος του θρυλικού ΕΛΑΣ, ο φόβος και ο τρόμος των ντόπιων συνεργατών του χιτλερισμού, “γύρισε”. Ίσως γιατί ποτέ δεν έφυγε, αφού ο “μύθος»” του, μένει ζωντανός από γενιά σε γενιά.

Ο Άρης πέρασε στην “αθανασία”. Ο Μιζέριας της “δήλωσης”. Ο Βελουχιώτης του Γοργοπόταμου. Ο Άρης της Λαμίας. Ο αρνητής που “έκαψε” τη Βάρκιζα. Ο “αετός” της Ρούμελης στην τελευταία πτήση της Μεσούντας. Βήμα το βήμα, η πορεία και η ζωή του εμβληματικού λαϊκού ηγέτη που ανέδειξε η νεότερη ιστορία της χώρας», είχε αναφέρει χαρακτηριστικά, μεταξύ άλλων, η συγγραφέας του θεατρικού έργου, Σοφία Αδαμίδου, που έφυγε πέρυσι από τη ζωή.

Τον Βελουχιώτη ερμηνεύει ο Τάσος Σωτηράκης.

Αρίστος

Και από τον Άρη Βελουχιώτη περνάμε σε μία ακόμα αμφιλεγόμενη προσωπικότητα της ελληνικής, σύγχρονης αυτή τη φορά, ιστορίας: στον Αριστείδη Παγκρατίδη, τον φερόμενο ως «Δράκο του Σέϊχ σου», που το 1966 καταδικάστηκε τετράκις σε θάνατο από το πενταμελές εφετείο Θεσσαλονίκης, ενώ ο ίδιος μέχρι τέλους δήλωνε αθώος – κάτι που όπως όλα δείχνουν ήταν αλήθεια τελικά. 

Εννέα χαρακτήρες που συνδέθηκαν μαζί του, μέσα από τις χειμαρρώδεις, υποβλητικές εξομολογήσεις τους, μιλώντας διαφορετικές γλώσσες, ανάλογα με τα βιώματα, τον χαρακτήρα και τον ρόλο τους, συνθέτουν το προφίλ του Αρίστου μέσα από την επιτυχημένη παράσταση του Γιώργου Παπαγεωργίου, που είναι βασισμένη στο μυθιστόρημα του Θωμά Κοροβίνη Ο Γύρος του Θανάτου.

Τον Αρίστο υποδύεται ο Γιάννης Λεάκος.

Η μηχανή του Τούρινγκ

Ο Alan Turing (τον υποδύθηκε ο Benedict Cumberbatch στην ταινία The Imitation Game) ήταν ο άνθρωπος που έσπασε τη μυστική κρυπτογράφηση των Ναζί και άλλαξε την πορεία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, συμβάλλοντας καθοριστικά στη λήξη του το 1945. Η συνεισφορά του βοήθησε να αποτραπούν εκατομμύρια θάνατοι. 

Ωστόσο, ο ρόλος του στην Ιστορία αλλά και η συμβολή του στην επιστήμη των υπολογιστών και της τεχνητής νοημοσύνης έμεινε κρυφός λόγω της ομοφυλοφιλίας του, της διαπόμπευσης και της αυτοκτονίας του μέχρι το 2013 όταν και η βασίλισσα Ελισάβετ αναγνώρισε επίσημα τις υπηρεσίες του. 

Η συναρπαστική ζωή και η βαριά κληρονομιά του εξιστορούνται μέσα από το έργο του Μπενουά Σόλε που ανεβαίνει για πρώτη φορά στη χώρα μας από τον Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο. Τον ομώνυμο ρόλο κρατά ο Ορφέας Αυγουστίδης.

Κόκκαλο

Η σκηνοθέτις Ιόλη Ανδρεάδη παρουσιάζει μία σπαρακτική ροκ τελετουργία για τη ζωή και το έργο του ρηξικέλευθου Γάλλου διανοητή και σκηνοθέτη Antonin Artaud, που επινόησε στα 30s τη θεατρική φόρμα του «Θεάτρου της Σκληρότητας» και έμεινε στην ιστορία ως ο «παράφρων» του σύγχρονου θεάτρου. 

Το 1938 οδηγήθηκε δια της βίας στο ψυχιατρείο, στο οποίο παρέμεινε έγκλειστος για εννέα χρόνια. Μόνο την τελευταία χρονιά υποβλήθηκε σε περισσότερα από 51 ηλεκτροσόκ, απόκτησε εμμονές ότι θέλουν να τον δηλητηριάσουν, έπεσε σε κώμα και ξύπνησε την ώρα που τον οδηγούσαν στο νεκροτομείο. Εκεί, ο ξακουστός ψυχαναλυτής και ψυχίατρος Jacques Lacan θριαμβολόγησε πως «επιτέλους ο κύριος Αrtaud θεραπεύτηκε και δε θα χρειαστεί να ξαναγράψει τίποτα πια».

Το 1946 και λίγο πριν τον θάνατό του, απόκτησε ξανά ελευθερία κινήσεων, έχοντας υποστεί ωστόσο ανεπανόρθωτες βλάβες από τις επίσημες, ιατρικές θεραπευτικές μεθόδους. 

Τον Artaud ενσαρκώνει ο Γεράσιμος Γεννατάς. 

Μαρίκα Νίνου – Σαν άστρο

Η αρμένικης καταγωγής Μαρίκα Νίνου γεννήθηκε εκατό χρόνια πριν, το 1922, πάνω σε ένα καράβι με το οποίο φυγαδεύτηκαν πρόσφυγες από την καιόμενη Σμύρνη. Πέθανε μόλις το 1957. Μετά τον Εμφύλιο, σε μία Ελλάδα που αναζητούσε ταυτότητα αλλά και εκτόνωση, η Μαρίκα Νίνου υπήρξε μία από τις λίγες γυναίκες που διεκδίκησαν και κατέκτησαν τη θέση τους στο ανδροκρατούμενο ρεμπέτικο πάλκο.

Μέσα στα επτά χρόνια της καριέρας της ως λαϊκής τραγουδίστριας, η Νίνου πρόλαβε όχι μόνο να συνεργαστεί με σπουδαίους συνθέτες (Βασίλης Τσιτσάνης, κ.ά.) και να πει αξέχαστα τραγούδια -από τα Καβουράκια και την Ταμπακιέρα μέχρι το Τι σήμερα τι αύριο τι τώρα – αλλά και να δημιουργήσει έναν ολόκληρο μύθο γύρω από την ερμηνευτική ικανότητα και τη μνημειώδη σκηνική της παρουσία, που ήταν πρωτόγνωρη για τα δεδομένα του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού της εποχής. 

Η πολυτάραχη ζωή της ανεβαίνει στο θέατρο με ζωντανά ρεμπέτικα τραγούδια αλλά και χορό-ακροβασία (η Νίνου ήταν ακροβάτισσα πριν γίνει ρεμπέτισσα), σε σκηνοθεσία Μαριάννας Κάλμπαρη με τη Βερόνικα Δαβάκη στον ομώνυμο ρολο.

Χαλεπάς

Από τη γέννησή του στον Πύργο της Τήνου μέσα στα μάρμαρα και στις σκόνες του πατρογονικού εργαστηρίου έως τη θρυλική Κοιμωμένη στο Α΄ Νεκροταφείο. Κι από την κατάρρευση, τον ψυχιατρικό εγκλεισμό και την πολύχρονη απομόνωση στα βουνά του νησιού του έως την πνευματική αφύπνιση και την ορμητική αναγέννηση που τον καθιέρωσε στα γεράματα.

Οι ζωές και οι θάνατοι του Γιαννούλη Χαλεπά, αυτής της ασκητικής μορφή της ελληνικής γλυπτικής που κάποιοι αποκάλεσαν «Ροντέν της Ελλάδας» και κάποιοι άλλοι «άγιο, τρελό, ιδιοφυΐα και καταραμένο καλλιτέχνη» μεταμορφώνονται στα χέρια της Αργυρώς Χιώτη σε μία σύγχρονη μουσική τραγωδία με λιμπρέτο του The Boy, μουσική του Jan Van Angelopoulos και σκηνικό χώρο της Έφης Μπίρμπα.

Τον θρυλικό γλύπτη ερμηνεύει ο Σίμος Κακάλας.

Να σημειωθεί ότι οι παραστάσεις στις 25 και 26 Φεβρουαρίου θα έχουν ταυτόχρονη διερμηνεία στην ελληνική νοηματική γλώσσα, ελληνικούς υπέρτιτλους για κωφούς και βαρήκοους και ακουστική περιγραφή για άτομα με οπτική αναπηρία.