Είτε είναι για τον Λιάκο είτε για τον Εισβολέα, να είσαι στον Λυκαβηττό
- 18 ΙΟΥΝ 2024
Ήταν μια ωραία πρωία που λέτε, όταν ο σκληρός Εισβολέας έφυγε και άφησε τη θέση του στον φωτεινό Λιάκο. Όταν με μια τολμηρή απόφαση έκλεισε και επίσημα το κεφάλαιο που τον είχε οδηγήσει να απολαμβάνει καλλιτεχνικά δόξα, σεβασμό και μαζική αποδοχή ως ένας από τους πατέρες του ελληνικού χιπ χοπ, με ιστορία από τα τέλη της δεκαετίας του ’90, πρώτα με τους Άλφα Γάμα (Άγνωστοι Γνωστοί), μετά με τα Τιγρέ Σποράκια και ύστερα σε ένα σερί από σόλο κυκλοφορίες που έκαναν πάταγο. Το έκλεισε και με ένα αίσθημα ανακούφισης τίναξε από πάνω του, όπως έχει δηλώσει πολλές φορές, το προσωπείο του σκληρού και βίαιου άντρα που ήθελε ο κώδικας της παλιάς σχολής του είδους.
Απελευθερωμένος πια, χωρίς κώδικα να υπηρετήσει, χωρίς φόβο μη χάσει το κοινό του, αφοσιώθηκε στη μουσική που μιλούσε στην ψυχή του, πέρα από τις ταμπέλες και τα κουτάκια που έχουμε συνηθίσει να βάζουμε για να κάνουμε τον κόσμο μας πιο κατανοητό και διαχειρίσιμο. Δεν ήταν μια εύκολη απόφαση, ούτε κάποιο μαρκετινίστικο κόλπο σχετικό με alter ego, όπως αυτά που συνηθίζουν να κάνουν οι Αμερικανοί ραπ σταρς.
Μερίδα των φανς απομακρύνθηκε, ξενέρωσε που οι συναυλίες του Εισβολέα δεν είχαν πλέον vibe αλητήριο αλλά ολόκληρη μπάντα μουσικών, όμως μακροπρόθεσμα κράτησε στο νου του ότι ο Ηλίας Παπανικολός ήταν αυθεντικός με όλη τη σημασία της λέξης.
Δεν άφησε ποτέ τις ρίμες, άλλωστε – όπως έχει δηλώσει, ο τρόπος που σκέφτεται θα είναι για πάντα το sampling. Αλλά άνοιξε τους ορίζοντές του. Τυπικά, το έκανε από το 2019 και τον δίσκο Liakos VS Eisvoleas, πρακτικά το είχε εκφράσει πολύ νωρίτερα, από το ραπ-μπέτικο του Γκέγκε και δείγματα όπως το unplugged Πέφτω και σηκώνομαι που είχε γίνε viral το 2013. Άνοιξε τους ορίζοντές του στον πλούτο της μουσικής παράδοσης που κυλάει στο αίμα του, τον νταλκά της Ανατολής, την αλήθεια του Βαμβακάρη, τον σεβντά, τον ρομαντισμό, τη συγκίνηση.
Άλλωστε, πάντοτε ήθελε να γίνει ένας από εκείνους τους «εξωγήινους» που είχε δει μικρός να παίζουν μουσική στους δρόμους στο Γαλάτσι με τσαμπούνες και νταούλια. Με τη συμβολική έννοια πάντα, αφού ο ίδιος έχει καταπιαστεί μόνο με την κιθάρα.
Και έτσι έφτιαξε μια νέα μουσική ταυτότητα που δεν θα μπορούσαμε να βρούμε καλύτερη λέξη για να την περιγράψαμε από εκείνο που είχε εισάγει ο ίδιος σε ένα πρόσφατο πρότζεκτ – ραπ α λα γκρεκ. Με αυτή του την ταυτότητα, βρέθηκε να συνεργάζεται με ονόματα όπως η Ιουλία Καραπατάκη και η Σεμέλη, να είναι καλεσμένος σε εκπομπές όπως το Μουσικό Κουτί και, συμφιλιωμένος απόλυτα με τον εαυτό του, με πηγαία θετική ενέργεια και ένα ύφος που είναι σαν να σου ψιθυρίζει την ουσία της ζωής, αγκαλιάστηκε θερμά από περισσότερο κόσμο, κόσμο κάθε ηλικίας.
Κόσμο που πάει για να ραπάρει μαζί με τον Είσβο και να κάνει τα χέρια του δεξιά-αριστερά φωνάζοντας από τη μία «θυμάμαι» και από την άλλη «ποτέ δεν ξεχνώ», κόσμο που μεγάλωσε μαζί με τον Λιάκο και χάρηκε που τον είδε να αλλάζει, να ωριμάζει, να βρίσκει τον εαυτό του, όπως και κόσμο που διψάει να γλεντήσει με την «Μπανιστηρτζού», το «Μπαχαλιάζομαι» και τη μοναδική ενέργεια που βγαίνει μέσα από την ψυχή αυτού του παιδιού.
Τελευταίος σταθμός αυτής της πορείας, η Βιομηχανία Των Ηλιθίων, ένα σατυρικό «κατηγορώ» για τη σημερινή κοινωνία και τις παθογένειές της, γραμμένο πάνω σε ένα σαρωτικό fusion από λαϊκή μουσική, ραπ, παραδοσιακή και ηλεκτρονική μουσική, beats, σαξόφωνα, κλαρίνα και τσαμπούνες.
Τα γράφουμε όλα αυτά γιατί βρισκόμαστε μπροστά σε ένα ορόσημο, μπροστά σε μια στιγμή που μπορεί να χαρίσει ανεξίτηλες αναμνήσεις σε όποιους είναι πάνω στη σκηνή και τους χιλιάδες που θα βρίσκονται από κάτω: Ο Ηλίας, ο Εισβολέας, ο Λιάκος, ο Είσβο γιορτάζει 25 χρόνια ιστορίας στη μουσική (ένα τέταρτο του αιώνα, με άλλα λόγια) και όσον αφορά την πρωτεύουσα, την πόλη που μεγάλωσε, ανεβαίνει στη θρυλική σκηνή του Λυκαβηττού, την Τετάρτη 19 Ιουνίου το βράδυ. Εννοείται με φουλ μπάντα και ενέργεια ικανή να τινάξει από πάνω μας (και από πάνω του) τα πιο στενάχωρα, βαριά συμβάντα αυτού του συχνά άδικου κόσμου που ζούμε.
Μην το χάσεις. Προπώληση εισιτηρίων εδώ (έχει και δεύτερη ημερομηνία για όποιον δεν προλάβει).
