Ευάγγελε Βογιατζή, ποιο είναι το Κήτος που φωλιάζει στην ψυχή σου;

«Μαμά! Μαμά! Κοίτα έναν χοντρό! Ναι, τρώγε χοντρέ! Τρώγε! Ρε όταν κατουράς τον βλέπεις; Κόψε τα τηγανιτά! Και τα λαδερά! Βασικά, κόψε μόνο τα γλυκά! Μην το κοιτάς αυτό, δεν σου μπαίνει!».

Λέξεις, φράσεις, προτάσεις με τις οποίες έρχεται αντιμέτωπος στη ζωή του ένας παχύσαρκος άνθρωπος. Φαντάζομαι ότι και ο Ευάγγελος Βογιατζής έχει έρθει με κάποιες ή με όλες από αυτές. Είναι ο ηθοποιός και σκηνοθέτης της παράστασης Κήτος, που μέσα στον Μάιο θα κάνει πρεμιέρα στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κουν.

Πρόκειται για μία παράσταση που θα δούμε για πρώτη φορά στο σανίδι, καθώς αποτελεί μεταφορά του ανέκδοτου μονολόγου του θεατρικού συγγραφέα Βαγγέλη Ρωμνιού (απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Τέχνης και συγγραφέας του Χαρτοπόλεμου, από τα σημαντικότερα νεοελληνικά έργα των τελευταίων χρόνων), που έχασε τη ζωή του το 2018, στα 36 του χρόνια.

Ο Βαγγέλης Ρωμνιός δούλευε και ξαναδούλευε για χρόνια, με τον χαρακτηριστικό του αυτοσαρκασμό και τη βαθιά πνευματική του οξυδέρκεια το έργο, που δεν είναι αυτό που φαίνεται εκ πρώτης: μία ιστορία για την παχυσαρκία. Είναι τελικά, μία ιστορία για το προσωπικό κήτος του καθενός, που φωλιάζει βαθιά μες στην ψυχή του.

Ευάγγελε, πώς βρέθηκε στα χέρια σου το ανέκδοτο έργο του Βαγγέλη Ρωμνιού; Το 2019, ενώ βρισκόμουν σε πρόβες στην παράσταση Πεθαίνω σαν χώρα του Δημήτρη Δημητριάδη σε σκηνοθεσία Ρούλας Πατεράκη, σε ένα διάλειμμα ο συνάδελφος Γιάννης Χαρμπάτσης μου ανέφερε ότι έχει ένα έργο που πιστεύει ότι θα μου ταιριάζει. Του το είχε εμπιστευτεί ο Βαγγέλης Ρωμνιός καιρό πριν φύγει από τη ζωή, μιας και ήταν φίλοι από τη σχολή του Θεάτρου Τέχνης. Όταν μου το έδωσε κατάλαβα ακριβώς τι εννοούσε ότι θα μου ταίριαζε.

Επικοινώνησα με την οικογένεια του Βαγγέλη, μου είπαν για ένα πιο πρόσφατο αρχείο που είχαν και ξαφνιάστηκαν ευχάριστα με την απόφαση μου να γίνει παράσταση.

Και να που φέτος, το μεταφέρεις στη θεατρική σκηνή. Στριφογύριζε στο μυαλό μου από την πρώτη στιγμή. Όμως άλλες επαγγελματικές υποχρεώσεις σε συνδυασμό με την περίοδο της πανδημίας και κάποιες προσωπικές εμπλοκές σχετικά με τη θεματική του ανέβαλαν το ανέβασμα του έργου. Τελικά, τώρα ήρθε η κατάλληλη στιγμή μαζί με τους καταλληλότερους συνεργάτες.

Με δικά σου λόγια, ποια είναι η υπόθεση του Κήτους; Ένας άντρας, που έχει παραπάνω κιλά από παιδί, μας αφηγείται γεγονότα της ζωής του, την προσπάθεια του να αδυνατίσει και όλη του την πορεία ως παχύσαρκος ενήλικας σε μια χώρα του δυτικού κόσμου όπως η Ελλάδα. Ίσως όμως, να μας λέει και κάτι πιο βαθύ από το προφανές.

Αναφέρεσαι, όπως καταλαβαίνω, σε αυτό που διαβάζουμε στο σημείωμα της παράστασης: ότι δηλαδή δεν είναι ένα έργο για την παχυσαρκία. Για τι είναι, λοιπόν; Η παχυσαρκία είναι το πρώτο επίπεδο του κειμένου. Το εξωτερικό περίβλημα θα έλεγα. Το δεύτερο και το πιο βαθύ είναι ότι η παράσταση αφορά όλους τους συνανθρώπους μας, χοντρούς και μη, που κουβαλούν το προσωπικό-ξεχωριστό τους «κήτος», το οποίο φωλιάζει μέσα στην ψυχή τους.

Δηλαδή πώς το μεταφράζεις το «κήτος»; Για μένα είναι όλες εκείνες οι προσωπικές εμπλοκές ή φοβίες που δεν μας αφήνουν να εξελιχθούμε και να διεκδικήσουμε τα θέλω μας. Για κάποιον άλλον μπορεί να συμβολίζει κάτι διαφορετικό. Αυτό είναι και το ενδιαφέρον όμως του έργου: ότι οι θεατές θα συναντηθούν μέσα από το έργο με το δικό τους «κήτος» και θα είναι επιτυχία αν ορισμένοι από αυτούς αποφασίσουν να αναμετρηθούν μαζί του.

Με τι συναισθήματα, σκέψεις θα ήθελες να αποχωρήσουν οι θεατές από την πλατεία του θεάτρου μόλις πέσει η αυλαία; Νομίζω ότι ένα αίσθημα απελευθέρωσης και γαλήνης λόγω της αποδοχής του εαυτού μας αρκεί. Φυσικά, πάντα υπάρχει χώρος για μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση πάνω σε θέματα διαφορετικότητας.

Με τι συναισθήματα, σκέψεις θα ήθελες να αποχωρείς εσύ από τη σκηνή; Το τέλος κάθε παράστασης είναι σαν ένας μικρός θάνατος που λίγο πριν την «τελευταία σου πνοή» κάνεις τον απολογισμό της ζωής της.

Θα σε ρωτήσω, αλλά δυστυχώς νομίζω ξέρω ήδη την απάντηση: έχεις πέσει θύμα bullying για την εμφάνισή σου; Ποιος δεν έχει δεχθεί bullying για την εμφάνιση του, έστω και μία φορά στη ζωή του; Κανένας. Απλά σε περιπτώσεις όπως η δική μου, είναι πιο συχνό το φαινόμενο.

Τι είναι αυτό τελικά που κάνει τους ανθρώπους να δείχνουν ο ένας τον άλλον με το δάχτυλο; Δυσκολευόμαστε πάρα πολύ να κάνουμε τη δική μας ενδοσκόπηση και αυτοκριτική, γιατί αυτό προϋποθέτει να έρθουμε αντιμέτωποι με τον εαυτό μας και αυτό είναι κάτι το επίπονο. Οπότε καταφεύγουμε στην ευκολία της κριτικής των άλλων.

Διαβάζοντας για το Κήτος μού ήρθε αυτομάτως στο μυαλό η ταινία The Whale του Darren Aronofsky με τον βραβευμένο με Όσκαρ Brendan Frazer. Την έχω δει και μου ακούγεται πολύ λογικό. Είναι μία ταινία -με εκπληκτικές ερμηνείες- που περιγράφει με πραγματικά γλαφυρό τρόπο την ψυχοσύνθεση ενός ανθρώπου που το σωματικό και το ψυχικό του βάρος γίνονται τροχοπέδη στο να ζήσει τη ζωή που θα ήθελε και του άξιζε.

Και μία τελευταία ερώτηση για τη μουσική της παράστασης, που την υπογράφει ο Σταμάτης Κραουνάκης. Πώς προέκυψε η συνεργασία και πώς οι συνθέσεις του συντροφεύουν την παράσταση και βοηθούν το ξεδίπλωμα της ιστορίας; Από την πρώτη στιγμή που διάβασα αυτό το κείμενο δεν μπορούσα να σκεφτώ κάποιον άλλο δημιουργό από τον Σταμάτη. Τα μουσικά σύμπαντα που δημιουργεί είναι απόλυτα συμβατά με το όραμα που είχα για την παράσταση. Τον προσέγγισα και ήταν πραγματικά ανοιχτός και γενναιόδωρος και του είμαι ευγνώμων για αυτό.

Όσο για το πώς εντάσσεται η μουσική και οι στίχοι του στη δραματουργία της παράστασης, θα μου επιτρέψετε να μην το προδώσω. Θα το ανακαλύψετε στην πλατεία του θεάτρου.

***

Κήτος

Κείμενο: Βαγγέλης Ρωμνιός (Το έργο κυκλοφορεί από την Κάπα Εκδοτική)

Σκηνοθεσία-Ερμηνεία: Ευάγγελος Βογιατζής

Στίχοι-Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης

Κίνηση: Φωκάς Ευαγγελινός

Σκηνικό – Κοστούμια: Χριστίνα Κωστέα

Video Art : Xsquare Design Lab

Φωτισμοί: Σεμίνα Παπαλεξανδροπούλου

Sound Design: Αντωνία Βλάχου

Κατασκευή κοστουμιών: Χάρης Σουλιώτης

Συνεργάτις Σκηνοθέτις: Κατερίνα Αγγελίτσα

Δραματουργική επεξεργασία κειμένου: Σπύρος Μπέτσης

Φωτογραφίες: Φάνης Παυλόπουλος

Σχεδιασμός αφίσας: Δημήτρης Κάσδαγλης

Διαφήμιση-social media: Renegade Media/Βασίλης Ζαρκαδούλας

Διεύθυνση παραγωγής: Κωνσταντίνα Αγγελέτου

Οργάνωση παραγωγής: Ξένια Καλαντζή

Παραγωγή: Πολιτιστικός Οργανισμός «Λυκόφως»-Γ. Λυκιαρδόπουλος

Info: Από 17 Μαΐου έως 2 Ιουνίου 2024. Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν-Υπόγειο. Πέμπτη-Παρασκευή-Σάββατο 21.00 & Κυριακή 20.00. Είσοδος: 16 € γενική είσοδος/14€ μειωμένο. Ειδική προσφορά: όλα τα εισιτήρια 10 ευρώ για προ-αγορά έως 30/4. Προπώληση εδώ.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ