Για τον Rico των O.B.F. δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη
Το επιδραστικότερο crew της dub/reggae σκηνής παγκοσμίως έρχεται στην Ελλάδα και το κεντρικό τους πρόσωπο μιλά στο OneMan.
- 13 ΔΕΚ 2023
Είναι πλέον από τους «μεγάλους» της dub/reggae σκηνής και η είδηση ότι θα παίξουν στην Ελλάδα και το Arch Club το Σάββατο, 16 Δεκεμβρίου, προκάλεσε έναν δικαιολογημένο πανικό στο core (και όχι μόνο) του κοινού τους. Άλλωστε, έρχονται με διαφορετική δυναμική και τα εκατομμύρια views που έχουν τα κομμάτια τους στο YouTube, είναι η απόδειξη. Οι O.B.F., με έδρα τη Γενεύη, έχουν συμβάλλει σημαντικά στη διαμόρφωση της σύγχρονης dub, με τις επιρροές από την τζαμαϊκανή reggae και τη βρετανική σκηνή της δεκαετίας του
’90, να είναι κάτι παραπάνω από έντονες.
Ξεκίνησαν ως ένα underground sound system που έπαιζε κυρίως σε καταλήψεις της Γενεύης με τη μουσική παραγωγή του Rico, πολύ γρήγορα να κάνει τη διαφορά στην dub κοινότητα. Οι βραδιές τους έγιναν γνωστές ως Dubquake και σταδιακά μετατράπηκαν σε πραγματικό θεσμό στην ευρωπαϊκή νυχτερινή σκηνή. Οι πρώτες περιοδείες δεν άργησαν. Έχουν παίξει παντού, από το Μεξικό μέχρι και την Κίνα.
Το 2014, οι O.B.F δημιούργησαν το δικό τους label, Dubquake Records, μια ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία που επικεντρώνεται στην πειραματική reggae και dub. Οι δουλειές τους, με πιο πρόσφατη το Lava του 2022, έχουν λάβει τεράστια ανταπόκριση από τους οπαδούς κάτι που έκανε και την εμφάνισή τους στη χώρα μας, να μοιάζει δεδομένη, σχεδόν αναπόφευκτη.
Και η συζήτησή μας με τον Rico, το ίδιο αναπόφευκτη ήταν.
Λοιπόν, πώς ξεκίνησαν όλα; Μια σύντομη αναδρομή στο παρελθόν, πίσω στη στιγμή που είπατε «πρέπει να αρχίσουμε να κάνουμε τα δικά μας πράγματα».
Δεν μπορούσα πραγματικά να βρω τη μουσική που ήθελα να παίξω στη γενέτειρά μου τη Γενεύη, ήμουν ένας νεαρός dj που έπαιζε για φίλους και οργανώναμε τα πρώτα μας πάρτι σε μια κατάληψη. Παρά το γεγονός ότι είχαμε μεγάλο μαγαζί με reggae δίσκους στην πόλη, χρειαζόμουν περισσότερη μουσική για να ικανοποιήσω το dub κοινό. Μια μέρα ο γείτονάς μου μού είπε ότι είχε ένα sequencer, ένα Yamaha rm1x, και αμέσως είδα τη δυνατότητα να δημιουργήσω κάτι με αυτό. Μου το δάνεισε και, παρεμπιπτόντως, δεν το επέστρεψα ποτέ. Αλλά είναι εντάξει με αυτό.
Υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος που ασχολήθηκες με την dub/reggae; Ή απλά συνέβη;
Λατρεύω τη ραπ μουσική, λατρεύω την bass, λατρεύω την diy, λατρεύω τη μουσική κατά του κατεστημένου και λατρεύω τη μουσική όταν παίζεται δυνατά. Η reggae dub ήταν η σωστή απάντηση για μένα και η ανάγκη μου για αλχημείες με τα παραπάνω ενισχύθηκε όταν βίωσα την πρώτη μου εμπειρία με ένα ηχοσύστημα σε ένα υπόγειο, σε κατάληψη στα 16 μου.
Πώς είναι να έχεις τη δική σου δισκογραφική εταιρεία; Σίγουρα σου δίνει την ελευθερία που θέλεις, αλλά υποθέτω ότι σίγουρα εμφανίζονται και δυσκολίες.
Όταν ίδρυσα την Dubquake Records, αρχικά δεν είχα σκεφτεί την οικονομική πτυχή. Επένδυσα όλες μου τις οικονομίες στο πρώτο project, βάζοντας τα κομμάτια μου σε δίσκους με τη βοήθεια του Cyril Control Tower και του Malik, του γραφίστα μου. Αντί να πάρω χρήματα από τα έσοδα, επανεπένδυσα τα πάντα στις επόμενες κυκλοφορίες, με στόχο να συνεργαστώ με περισσότερους καλλιτέχνες και να δημιουργήσω μια ξεχωριστή οπτική ταυτότητα για την εταιρεία, κάτι που θα μπορούσε να μας ξεχωρίσει τόσο μουσικά όσο και οπτικά.
Καθώς το κοινό μας διευρυνόταν με τα χρόνια και το πρόγραμμά μου γινόταν όλο και πιο γεμάτο, βρήκα ότι ήταν δύσκολο να αναπτύξω το έργο μου όπως το οραματιζόμουν. Τότε ήταν που στράφηκα στον πρώην συνάδελφό μου, τον Andre, ο οποίος μαζί με τον Stef OBF και εμένα διαχειριζόμασταν τη λέσχη Zoo στο l’usine στη Γενεύη.
Γνωρίζοντας ότι είχε εμπειρία με μια δισκογραφική εταιρεία και ότι είχε ταλέντο στη διαχείριση και την ανάπτυξη καλλιτεχνών, τον κάλεσα να συμμετάσχει στην ομάδα. Λίγα χρόνια αργότερα, καλωσορίσαμε τον νεαρό αλλά ταλαντούχο Zach για να φέρει μια νέα προοπτική στην εταιρεία. Τώρα, η dream team της Dubquake, με τον Stef να παρέχει πολύτιμες συμβουλές, είναι έτοιμη να αναλάβει νέες προκλήσεις.
Σίγουρα, αντιμετωπίζουμε προβλήματα, ιδίως με την αύξηση του κόστους παραγωγής βινυλίου, το οποίο έχει τριπλασιαστεί σε σχέση με τους προηγούμενους δίσκους. Παρ’ όλα αυτά, κρατάμε τις θέσεις μας και ανυπομονούμε για το μέλλον με νέα ντοκιμαντέρ και φρέσκια μουσική από όλο τον κόσμο.
Πώς πήγε το Dubquake Festival στη Γενεύη πριν από λίγες ημέρες;
Με μία λέξη: ΕΠΙΚΑ! Αυτό είναι κάτι που πρέπει να το ζήσουν οι φίλοι της dub. Δεν μπορώ να πω πάρα πολλά, πρέπει να το ζήσεις μόνος σου.
Έχετε έρθει ξανά στην Ελλάδα, αλλά τώρα αισθάνεστε ότι έρχεστε με μια διαφορετική δυναμική; Τι περιμένετε από το ελληνικό κοινό;
Ως καλλιτέχνης που επιστρέφει στην Ελλάδα, ανυπομονώ να βιώσω μια μοναδική σύνδεση με το ελληνικό κοινό, ελπίζοντας να μοιραστώ μαζί τους το vibe σε ένα βαθύτερο επίπεδο. Περιμένω η ενέργεια και η ανταπόκρισή τους να επηρεαστούν από τις εξελισσόμενες πτυχές του καλλιτεχνικού μου ταξιδιού. Είμαι πολύ ενθουσιασμένος που θα μοιραστώ την τελευταία μας δουλειά και τις δημιουργίες μας.
Τι έχει αλλάξει από το 2006 μέχρι σήμερα; Ποιες αλλαγές έχεις παρατηρήσει στη δική σου μουσική;
Έχω αποδεχτεί ότι οι κώδικες που συνήθιζα να τηρώ γίνονται λιγότερο σημαντικοί για μένα. Τώρα επενδύω περισσότερο από τον εαυτό μου στη δημιουργική μου διαδικασία, εξερευνώντας το πεδίο της δημιουργίας χωρίς κανόνες. Προσπαθώ να οικοδομήσω χωρίς περιορισμούς και να υιοθετήσω μια πιο αυθόρμητη και προσωπική προσέγγιση στη δουλειά μου, διασφαλίζοντας παράλληλα ότι παραμένει σταθερά ριζωμένη στη θεμελιώδη ουσία αυτής της μουσικής που την κάνει τόσο ξεχωριστή.
Υπάρχει εξέλιξη στη μουσική γενικά; Γιατί προσωπικά βλέπω μια επιστροφή στα παλαιότερα είδη με μερικές δόσεις εξέλιξης, χωρίς να το θεωρώ κακό. Για να είμαι ειλικρινής, μου αρέσει περισσότερο όταν ακούω τις ρίζες του κάθε είδους.
Οι λέξεις dub σημαίνουν εξέλιξη για μένα και ο King Tubbys, ο νονός αυτού του είδους, το έχει αποδείξει μέσα στα χρόνια, σπάζοντας τα εμπόδια, σπρώχνοντας τα όρια, με πειραματισμούς, χρησιμοποιώντας νέες τεχνολογίες και synth, κάνοντας διάφορες προσπάθειες ανεξάρτητα από τις συνέπειες. Μην ξεχνάτε ότι το DUB ξεκίνησε από ένα λάθος και είναι εδώ για να αψηφά τις συμβάσεις.
Ένας ακόμα πόλεμος. Δεν ξέρω αν η μουσική μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, αλλά ξέρω ότι μπορεί να πάρει θέση για όσα συμβαίνουν γύρω μας. Συμφωνείς με αυτό;
Η reggae και προφανώς η dub, όπως συνδέεται με τη reggae, πάντα αγωνιζόταν για ίσα δικαιώματα και δικαιοσύνη, οπότε πάει χέρι-χέρι ότι ο ακτιβισμός συνδέεται με το μουσικό μας είδος.
Είναι «καθήκον» ενός καλλιτέχνη να παίρνει θέση απέναντι σε αυτό που συμβαίνει;
Δεν μπορώ να μιλήσω για άλλους καλλιτέχνες, αλλά για μένα, όπως είπα και πριν, αυτός ο ακτιβισμός συνδέεται με το είδος της μουσικής μας.
Οι δίσκοι στους οποίους γυρνάς πάντα όταν νιώθεις μια μελαγχολία και οι δίσκοι στους οποίους γυρνάς πάντα όταν θέλεις να διασκεδάσεις.
Αλλάζει πολύ συχνά, αλλά αυτή την εβδομάδα το άλμπουμ του Andre 3000 μου δίνει τη σωστή απάντηση στα συναισθήματά μου. Και το Journey to Satchidananda της Αlice Coltrane, επίσης.
Οι καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει περισσότερο τον ήχο σου;
Θα έλεγα King tubbys, Scientist, Lee Perry, Iration Steppas, η 90s γαλλική underground rap σκηνή και η punk των 80s και ο Mike dean πρόσφατα.
Ένα μήνυμα για τους Έλληνες λίγο πριν ανέβεις στη σκηνή του Arch Club.
No justice, no peace!
***INFO
Σάββατο 16 Δεκεμβρίου
Arch Club-Live Stage, Ελασιδών 6, Γκάζι
O.B.F. & SR WILSON & CHARLIE P
KILL EMIL (LIVE)
SKG’S DUB ALLIANCE
VISION SOUNDSYSTEM (OFFICIAL LAUNCH SESSION)
OPENING ACT: LARRY
Προπώληση εισιτηρίων: more.com και του δικτύου καταστημάτων: (Public, Wind, Media Markt, βενζινάδικα Shell, BP, EKO, Metro, My Market)
