Μεγαλώνοντας με τους Pulp, σε ένα live που έμοιαζε με reunion
Ο Jarvis Cocker και οι στίχοι του αποκτούν άλλο νόημα όσο ωριμάζουμε, όμως τα πάρτι των Pulp παραμένουν ίδια.
- 21 ΙΟΥΝ 2024
Για όλους εμάς κοντά στα 40, η συναυλία των Pulp ήταν αυτή που περιμέναμε περισσότερο από όλες. Η τρίτη φορά που η μπάντα από το Σέφιλντ έρχεται στη χώρα μας, έφερε στην Πλατεία Νερού όλους μας τους φίλους και γνωστούς σε ένα πάρτι που έμοιαζε με περισσότερο με reunion 20 (μην πούμε και 30) χρόνων αποφοίτησης από το σχολείο. Και κανείς δεν ένιωθε άσχημα γι’ αυτό.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή, αφού το πρόγραμμα ήταν γεμάτο από πολύ νωρίς. Στις 18.15 ανέβηκαν στη σκηνή οι Ολλανδοί Tramhaus, μια ανερχόμενη μπάντα που ανέλαβε τον άχαρο ρόλο να ζεστάνει τον κόσμο που μαζευόταν στον χώρο του Release Athens Festival και άφησε εξαιρετικές εντυπώσεις.
Η συνέχεια άνηκε στους Ride, μια μπάντα που έχουμε δει αρκετές φορές και έχει και το δικό της κοινό, αφού είδαμε μέχρι και μερικούς ρομαντικούς φορώντας μπλουζάκια με το logo του συγκροτήματος. Όταν οι Άγγλοι κατέβηκαν από τη σκηνή, ο χώρος είχε πια σχεδόν γεμίσει, αφού πριν τους Pulp, υπήρχε ανυπομονησία και για την εμφάνιση των Smile. Όταν παίζει στη χώρα σου ο Thom Yorke, δεν γίνεται να μην είσαι εκεί.
Λίγο πριν τις 21.00, οι πιο jazzy Radiohead πήραν τη θέση τους και η αλήθεια είναι ότι για σχεδόν μιάμιση ώρα, έμοιαζαν χαμένοι στον δικό τους κόσμο, κάτι που δεν προκάλεσε καμία έκπληξη. Δεν είναι δηλαδή ότι περιμέναμε τον Thom να κάνει πλακίτσα με τον κόσμο και να λέει ιστορίες, ο τύπος είχε έρθει να παίξει την παράξενη πειραματική μουσική του χωρίς πολλά-πολλά, με τη σύνδεση με το κοινό να μην έρχεται ποτέ αφού οι συνθήκες δεν βοήθησαν.
Όσοι δεν παρασύρθηκαν σε κουβεντούλα και έμειναν συγκεντρωμένοι στη μουσική πάντως, το απόλαυσαν, αφού μιλάμε για αληθινές ιδιοφυΐες.
Πλέον, είχε έρθει η ώρα για αυτό που κακά τα ψέματα περίμενε ο περισσότερος κόσμος που είχε βρεθεί στην Πλατεία Νερού, δηλαδή τον σπουδαίο Jarvis Cocker και τους Pulp. Πριν ακόμη εμφανιστούν, ένιωθες τον ενθουσιασμό στην ατμόσφαιρα.
Ζευγάρια 40ρηδων που την περασμένη φορά που είχαν παίξει στην Αθήνα, πιθανώς να μην είχαν γνωριστεί καν ή να είχαν μόλις ξεκινήσει τη σχέση τους και τώρα έχουν παιδιά, φίλοι που πλέον βρίσκονται αραιά και που, πρώην σχέσεις, αγκαλιάζονταν με πλατιά ειλικρινή χαμόγελα, έτοιμοι να ζήσουν μια βραδιά βγαλμένη από το παρελθόν.
Το VIP μπαλκόνι του Opaponline.gr
Κάπως έτσι το ζήσαμε χθες οι περισσότεροι, σαν μια ωδή στα παλιά. Προσωπικά, είχα ξαναδεί τους Pulp στο Λονδίνο το 2011, σε ηλικία 25 ετών. Η σύνδεσή μου με τους στίχους τότε ήταν πιο ρηχή και επιφανειακή. Όλη η ζωή ήταν μπροστά μου, τα Won’t it be strange when we’re all fully grown? ήταν και για μένα ένα αστείο ερώτημα, τι fully grown, ακόμα ήμασταν παιδάκια, δεν ξέραμε καν τι θέλαμε, ακούγαμε τους σοφούς Pulp και φανταζόμασταν τη ζωή μας μέσα από τα λόγια τους.
13 χρόνια μετά, fully grown, παντρεμένοι, ήμασταν και πάλι εκεί, πιο συνδεδεμένοι από ποτέ πια με τους στίχους, να χορεύουμε τα κομμάτια σαν να έχουμε επιστρέψει για λίγο στα πιο αθώα χρόνια της νεότητας.
Ο Jarvis πάντα εκεί, κεφάτος και ορεξάτος, φρεσκοπαντρεμένος να μας δείχνει με περηφάνια τη βέρα του, να θυμάται ιστορίες από την πρώτη φορά που ήρθε στην Ελλάδα το 1998 και να αναρωτιέται “Do You Remember the First Time?”, μπροστά μας ένα ζευγάρι πενηντάρηδων να το ζει χωρίς αύριο μαζί με το έφηβο παιδί τους που βαριόταν ξεκάθαρα, αλλά μια μέρα θα καταλάβει πόσο τυχερό είναι.
Όπως τυχεροί ήμασταν όλοι, που μεγαλώσαμε με τους Pulp, μεγαλώσαμε μαζί με τους Pulp και χθες βρεθήκαμε ξανά όλοι μαζί, τραγουδήσαμε, ήπιαμε, βγάλαμε τις φωτογραφίες και τα βίντεο και ποιος ξέρει, την επόμενη φορά που θα τους δούμε ίσως είμαστε όλοι εκεί με τα παιδιά μας, ίσως ο έφηβος να έχει αγαπήσει πια κι αυτός τους στίχους τους, ίσως τα τραγούδια τους να έχουν αλλάξει ξανά νόημα, όπως κάνουν όλα τα τραγούδια όσο ωριμάζουμε.
Πάντως θα είμαστε εκεί και θα συγκινηθούμε το ίδιο, με διαφορετικό τρόπο, ακούγοντας όλα τα τραγούδια που ο καθένας μας έχει συνδέσει με κάτι σημαντικό για εκείνον. Όπως συνέβη και χθες, όποιο κι αν ήταν το κομμάτι που σε έκανε να ουρλιάξεις. Για το τέλος, μας κράτησαν και την έκπληξη του “Razzmatazz” και το “Bad Cover Version” και δεν έφυγε κανένας παραπονεμένος.
Το VIP μπαλκόνι του Opaponline.gr
Οι Pulp το έχουν ακόμα, τα live τους είναι γιορτές κι εμείς θα είμαστε πάντα οι καλεσμένοι τους, λίγο πιο μεγάλοι και ώριμοι κάθε φορά.
