Μιχάλης Σεβαστέρης, το poker face του ελληνικού stand up

«Είμαι τόσο dead pun και κάτω από τη σκηνή», με ρωτάει, τινάζοντας ελαφρά το αριστερό του φρύδι. Μέχρι εκείνη την ώρα, αυτή ήταν η μοναδική έκφραση που παρατήρησα στο πρόσωπό του. «Δεν θα γινόταν και αλλιώς», του απαντάω χαμογελώντας και πατάω το κουμπί της ηχογράφησης για να ξεκινήσει η συνέντευξη. Ο Μιχάλης Σεβαστέρης φαίνεται μόνιμα πράος, μεθοδικός, μετρημένος. Βασικά, συμπεριφέρεται όπως δουλεύει: με πρόγραμμα.

Μέσα σε μια τετραετία από τότε που έπιασε πρώτη φορά μικρόφωνο, με δύο κομμένες σεζόν στο ενδιάμεσο, έβγαλε την πρώτη του σόλο παράσταση – κάτι που σε άλλους κωμικούς απαιτεί μέχρι και δεκαετία. Θα ακουστεί ποιητικό, αλλά από εκείνο το πρώτο βράδυ στο υπόγειο του Crust έχει να θυμάται ότι η σκηνή τον μάγεψε: «πρώτη φορά αισθάνθηκα ότι κάνω κάτι ουσιαστικό στη ζωή μου, κάνω τον κόσμο να γελάει».

Τον τελευταίο χρόνο έχει στραφεί αποκλειστικά στο stand up, γράφει καθημερινά, κάνει πρόβες, παίζει παραστάσεις και γενικά κυνηγάει το όνειρο: να ζει μόνο από την κωμωδία. Στα 27 του. Για να φτάσει βέβαια σε αυτό το βήμα, έπρεπε να έχει κάποια λεφτά στην άκρη, οπότε έπεισε τον εαυτό του το 2019 να κάνει μία γρήγορη μπάζα απ’ αυτό που ήξερε να κάνει καλά: να παίζει πόκερ στο ίντερνετ. Παραδόξως, ο Μιχάλης Σεβαστέρης υπήρξε για χρόνια επαγγελματίας παίκτης πόκερ, βγάζοντας κανονικό μισθό.

Παραδόξως, επίσης, το πόκερ δεν σχετίζεται με το «ρομποτικό» που έχει κάτω, αλλά κυρίως επάνω στη σκηνή: για τις υπόλοιπες Παρασκευές του Μαΐου, αυτό το μυστήριο και πολύ ταλαντούχο παιδί θα είναι στο Θέατρο Άβατον στο Γκάζι (προπώληση εδώ) με την προσωπική του παράσταση – ο τίτλος αυτής, Είμαι Vegan. Ναι, είναι vegan. Ας ξεκινήσουμε από αυτό, λοιπόν.

Η πιο μίζερη vegan σαλάτα που έφαγε ποτέ

Από πότε είσαι vegan;
Είμαι 10 χρόνια τώρα. Κάπου στην ηλικία των 16, θυμάμαι, ξεκίνησα να κόβω σταδιακά τα ζωικά προϊόντα, μέχρι που είχαν μείνει μόνο τα μύδια. Μιλάμε, τα έτρωγα με μανία, σχεδόν κάθε μέρα. Γι’ αυτό έλεγα ότι είμαι και «σχεδόν vegan» (γέλια). Τελικά, τα έκοψα όλα.

Σε αυτά τα 10 χρόνια, πόσες φορές έχεις πει τη φράση «είμαι vegan»;
Όχι, δεν είμαι απ’ αυτούς. Δεν την έλεγα πολύ, μέχρι που έκανα την παράσταση και το έβαλα τίτλο. Το σχέδιο είναι να τη μαγνητοσκοπήσω για να απαντάω με link σε όποιον μου στέλνει μήνυμα και με σνομπάρει. Στα καινούργια κείμενα δεν το αναφέρω καν, θα νομίζουν ότι έγινα πάλι παμφάγος.

Πιο δύσκολο ήταν να κόψεις το κρέας (και τα μύδια) ή να το εξηγήσεις στους γύρω σου;
Να σου πω την αλήθεια, ειδικά στην οικογένειά μου, μου άρεσε που θα έβαζα τη φιτιλιά – έτσι, να δω τι θα γίνει. Οπότε δεν με πείραξε αυτό. Με πίκρανε που δεν με ένιωθαν οι φίλοι μου. Ενός το επιχείρημα ήταν ότι έτσι κι αλλιώς τα ζώα θα μας έτρωγαν, εάν είχαν την ευκαιρία, πχ εάν μας πετούσαν σε μια αρένα με λιοντάρια, έτσι κι εμείς οι άνθρωποι είναι λογικό να τρώμε άλλα ζώα.

Δεν βγάζει κανένα νόημα όλο αυτό.
Ναι κι αυτός μετά vegan έγινε (γέλια).

Χειρότερη εμπειρία: Πάσχα στο χωριό ή Τσικνοπέμπτη στην Αθήνα;
Στα λίγα τραπέζια που έχω ζήσει έτσι οικογενειακά, το πράγμα δεν απέχει πολύ απ’ αυτό που λέω στην παράσταση. Ο θείος μου ανησυχεί. Νομίζει ότι λόγω της διατροφής μου, από στιγμή σε στιγμή θα πεθάνω. Ήμασταν ένα Πάσχα μαζεμένοι όλοι να φάμε, παίρνει ένα κομμάτι κρέας και μου λέει συνωμοτικά «έλα, δεν θα το πω σε κανέναν». Του λέω, «πάρ’ το από ’δώ, δολοφόνε». Μου λέει: «Πού το ξέρεις; Ήταν ατύχημα».

Εντάξει ΟΚ, αυτή είναι η δικιά μου εκδοχή της ιστορίας, στην πραγματικότητα έφαγα απλά μια σαλάτα. Μιζέρια.

Το χρυσό στο kick box, η οικοδομή και το online poker

Ο μικρός Μιχάλης τι ήθελε να γίνει όταν μεγαλώσει;
Στο Δημοτικό ήθελα να γίνω ηθοποιός. Έχω ένα βίντεο από τότε, μάλιστα, που σε αυτή την ερώτηση είχα απαντήσει ότι θέλω να γίνω σαν τον Jim Carrey. Είχα κολλήσει με όλες τις ταινίες του. Μετά έφυγα τελείως, πήγα στο kick boxing.

Το πήρες σοβαρά;
Εγώ το πίστεψα πολύ, αλλά δεν είχα καθόλου ταλέντο. Το σκορ μου είναι: 0 νίκες, 2 ήττες. Αλλά στον ένα αγώνα μου έδωσαν κατά λάθος το χρυσό μετάλλιο. Ο διαιτητής, αντί να σηκώσει το χέρι του νικητή στο τέλος, σήκωσε το δικό μου. Δεν το κατάλαβε κανείς, εγώ προφανώς έκανα την πάπια, πήρα το μετάλλιο και είχα επιτέλους ένα αποδεικτικό στοιχείο στα χέρια για να λέω ότι δεν ήμουν τόσο άσχετος.

Δεν ήταν ρόδινα τα παιδικά σου χρόνια, απ’ ό,τι έπιασα φευγαλέα στην παράσταση.
Έχασα τους δύο μου γονείς σε μικρή ηλικία, αλλά με μεγάλωσε η γιαγιά μου, την οποία υπεραγαπούσα. Είναι ένας άνθρωπος που ακόμη αισθάνομαι κοντά μου, παρότι έχει φύγει: όποτε νευριάζω, για παράδειγμα, μπορεί να μου έρθει μια ανάμνηση από εκείνη που χαμογελούσε, αντί να τσαντίζεται. Κατά κάποιο τρόπο, προσπαθώ να της μοιάσω.

Πώς ξεκίνησες τον τζόγο στο ίντερνετ;
Από ανάγκη. Στο σπίτι είχαμε μόνο μια αγροτική σύνταξη και κανένα επίδομα. Ήταν ένα διάστημα που χρειαζόμασταν χρήματα και εγώ είχα χτυπήσει σοβαρά τη μέση μου, οπότε δεν μπορούσα να βγω απ’ το σπίτι, και σκέφτηκα να το δοκιμάσω. Άσε που όσες κανονικές δουλειές είχα προσπαθήσει να κάνω, κρατούσαν για μία ημέρα. Και οι τρεις που δοκίμασα.

Γιατί, τι συνέβαινε;
Είχα πάει στην οικοδομή, ας πούμε, με έναν θείο μου – όχι τον προηγούμενο, έναν άλλον. Θυμάμαι, γύρισα κάτασπρος σπίτι από τον ασβέστη, ξέροντας ότι δεν πρόκειται να ξαναπατήσω ποτέ σε γιαπί. Δεν ζήτησα καν το μεροκάματο εκείνης της ημέρας. Μου το έδωσαν μια εβδομάδα μετά: 20 ευρώ – τρομερή ευκαιρία. Μετά, είχα γίνει πωλητής στη Vodafone. Αυτό είχε πλάκα: είχα πάρει 500 τηλέφωνα, με έβριζαν και καπάκια το έκλειναν. Και λέω, έτσι είναι η δουλειά. Μέχρι που κάποιος όντως ήθελε να τον ενημερώσω για τα πακέτα και δεν ήξερα τι να του πω. Φώναξα την υπεύθυνη (γέλια).

Άρα η ρουτίνα σου σαν poker παίκτης ποιά ήταν; Δεν μπορώ να το φανταστώ σαν δουλειά 9-5.
Όχι, στο poker για να είσαι σωστός επαγγελματίας, πρέπει να παίζεις σταθερά τέσσερις ώρες κάθε μέρα, είτε κερδίζεις ή χάνεις. Και να μην κοιτάς το σκορ, διότι μπορεί να σε επηρεάσει αρνητικά. Βασικά, δεν έχει καμία σημασία: σε ενδιαφέρει η μεγάλη εικόνα. Στις 10-20 παρτίδες υπάρχει ο παράγοντας της τύχης, στις 1000 δεν υπάρχει· τα ποσοστά έχουν έρθει σε ισορροπία.

Παράλληλα, πρέπει να διαβάζεις βιβλία θεωρίας, αλλά το καλύτερο είναι να κλείσεις deal με δάσκαλο: να σου κάνει coaching, με αντάλλαγμα ένα ποσοστό των κερδών σου. Εγώ έτσι ανέβηκα και μέσα σε ένα εξάμηνο έβγαζα ικανοποιητικό μισθό κάθε μήνα. Δεν παίζει το poker face, αυτό είναι ένας μύθος. Το poker είναι σαν το σκάκι: απαιτεί μυαλό, τακτική και διάβασμα.

Και τώρα υποδεχτείτε στη σκηνή τον Μιχάλη Σεβαστέρη

Έχεις σκεφτεί εάν σου έδωσε κάτι το poker για το stand up;
Ναι. Έμαθα να αναλύω τα αποτελέσματά μου: ψάχνω τις τρύπες στα κείμενα που γράφω, με τον ίδιο τρόπο που το έκανα στο poker. Το βλέπω στρατηγικά, σαν να κοιτάω excel. Είμαι πολύ αυστηρός με το τι θα μείνει. Έμαθα επίσης να βάζω πρόγραμμα, να έχω πλάνο.

Πόσο ρομπότ είσαι στην κανονική σου ζωή;
Είμαι πολύ, η αλήθεια είναι. Μου αρέσει η ρουτίνα, κάθε μέρα κάνω το ίδιο πράγμα: σηκώνομαι, βγαίνω έξω να περπατήσω για έμπνευση και δουλεύω σταθερά τέσσερις ώρες τα κείμενά μου, γράφοντας καινούργια αστεία και κάνοντας πρόβες. Δεν πιστεύω στην έμπνευση: άμα συγκεντρώνεσαι, πάντα θα έχεις υλικό να δουλέψεις. Είναι σαν τον διαλογισμό.

Πες μας ένα one-liner που έγραψες σήμερα.
– Θα ονομάσω αυτό το παιδί Ιησού.
– Για όνομα του θεού.
Καλό είναι ή να ψάξω κανένα άλλο; (γέλια)

Πόσο εφικτό είναι σήμερα για ένα νέο όνομα να δει το stand up επαγγελματικά;
Εάν κάποιος το αγαπάει, πιστεύω θα πετύχει. Αρκεί να δουλεύει καθημερινά και να είναι από τα άτομα που δέχονται τα λάθη τους, τα ψάχνουν. Κατά τα άλλα, είναι πολύ straightforward ο δρόμος, ό,τι δίνεις παίρνεις: δεν είναι όπως στο μπαλέτο, για παράδειγμα, που πρέπει να είναι όλοι οι χορευτές τέλειοι. Όσον αφορά το οικονομικό κομμάτι, ιδανικό είναι να βρεις έναν τρόπο να ζεις με λίγα έξοδα στην αρχή, μέχρι να μπεις σε μια σειρά. Να γίνεις σαν τον Τζογαδόρο: θα στα δώσει, όταν γυρίσει. (γέλια)

Ποιο είναι το πιο δύσκολο κομμάτι στη ρουτίνα ενός κωμικού;
Για μένα που γράφω κατά βάση σύντομα αστεία, το δύσκολο είναι να τα αποστηθίσω. Φαντάσου ότι κατά μέσο όρο γράφω 20 αστεία την ημέρα, που σημαίνει 4 λεπτά στη σκηνή. Εάν το πολλαπλασιάσεις, σε 10 μέρες έχεις 40 λεπτά νέου υλικού. Γι’ αυτό έχουμε ένα chat group με άλλους κωμικούς, που το αποκαλούμε συνωμοτικά «το γραφείο» και βαθμολογούμε τα αστεία μας. Ό,τι περάσει από αυτή την πρώτη διαλογή, το δοκιμάζω στην παράσταση.

Τελικά, στους θείους σου είναι πιο εύκολο να εξηγείς ότι είσαι vegan ή ότι κάνεις stand-up comedy;
Το καλύτερο μού το έχει πει αυτός ο θείος μου που ξημεροβραδιάζεται στα προποτζίδικα: «Να σταματήσεις το stand-up κι όλες αυτές τις βλακείες, γιατί και ο Τσιτσάνης στην ψάθα πέθανε. Γύρνα στο poker, να έχεις μια σταθερή δουλειά».

Info

Είμαι Vegan, Μιχάλης Σεβαστέρης
Παρασκευές 13 και 20/5
Θέατρο Άβατον
Προπώληση εισιτηρίων εδώ.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Μια βουτιά στο πολύχρωμο σύμπαν του Soteur