Mummenschanz, οι πρωτοπόροι μουσικοί της σιωπής έρχονται στην Αθήνα
- 21 ΜΑΡ 2024
Φανταστείτε όπως κάθεστε κανονικά στα βελούδινα καθίσματα του Παλλάς, λίγο πριν σβήσουν τα φώτα για να ξεκινήσει η παράσταση, να παρατηρήσετε ξαφνικά την κουρτίνα της σκηνής να κουνιέται και να εμφανίζεται από μέσα μια παλάμη στο μέγεθος ανθρώπου που κοιτά για μια στιγμή το κοινό, δείχνει να σκέφτεται εάν έφτασε η ώρα και έπειτα να πιάνει την άκρη του υφάσματος ανοίγοντας χειροκίνητα την αυλαία.
Πόσο τέλειο intro για να υποδεχθείς το κοινό σε ένα σόου όπου απουσιάζουν τελείως τα λόγια και κυριαρχεί η ευρηματικότητα, η διάδραση και το παιχνίδι με τις σωματικές εκφράσεις από έναν θίασο με κοστούμια που γαργαλάνε τη φαντασία;
Η περίπτωση του Mummenschanz είναι μοναδική στον κόσμο του θεάτρου παντομίμας, ακριβώς γιατί ξεφεύγει από την τυπολογία του μίμου όπως αυτή έχει καθιερωθεί τουλάχιστον στη Δύση. Δεν χρησιμοποιούν χειρονομίες και γκριμάτσες ή κινήσεις με τα χέρια που να υπαινίσσονται αντικείμενα τα οποία δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα, όπως έκανε ο Marcel Marceau για παράδειγμα. Είναι βέβαια και εκείνοι ταγμένοι σιωπή, αλλά ζωντανεύουν τις –κατά βάση ολιγόλεπτες– ιστορίες τους κρυμμένοι μέσα στα γιγαντιαίες, εξωπραγματικές, σουρεαλιστικές στολές τους.
Ιστορίες άλλοτε χαρούμενες και άλλοτε δραματικές, σκοτεινές, υπαινικτικές, ρομαντικές ή αισιόδοξες, που τελικά μεταφέρουν μηνύματα για τις ζωές όλων μας.
Για παράδειγμα, σε ένα σκετς οι δυο άκρες ενός χαλιού κουλουριάζονται με δισταγμό μεταδίδοντας το αίσθημα του έρωτα και της αγάπης. Σε ένα άλλο, το θηλυκό και το αρσενικό μέρος μιας πρίζας ενώνονται, παράγοντας τον ηλεκτρισμό του πρώτου φιλιού. Μια άλλη στιγμή, δύο πρόσωπα παλεύουν μεταξύ τους αδιάκοπα για το ποιο θα πει την τελευταία κουβέντα. Επομένως, αλλάζουν οι ερμηνείες ανάλογα με την ηλικία του θεατή.
Ποιος είναι ο σκοπός τελικά; Να ταυτιστεί ο θεατής με τις αλλόκοτες, παιχνιδιάρικες φιγούρες επάνω στη σκηνή και να γελάσει τελικά αυτοσαρκαστικά με τον εαυτό του, όπως έχει απαντήσει σε συνέντευξή της το ιδρυτικό μέλος και καλλιτεχνική διευθύντρια του θιάσου, Floriana Frassetto.
Η ιστορία του Mummenschanz, που καταφθάνει τις επόμενες ημέρες για πρώτη φορά στην Αθήνα παρουσιάζοντας ένα επετειακό best of, ξεκινάει στα 70s, στην Ελβετία, όταν τρεις καλλιτέχνες και χίπις στη φιλοσοφία δοκιμάζουν πειραματικά παραστάσεις στον δρόμο με αυτοσχέδιες θεατρικές μάσκες. Ήταν οι Bernie Schürch και Andres Bossard από την περίφημη σχολή σωματικού θεάτρου και μιμικής τέχνης του Jacques Lecoq μαζί με την Floriana Frassetto, που είχε σπουδάσει υποκριτική αλλά και μιμική, ακροβατικά και χορό.
«Ξεκινήσαμε γεμάτοι όνειρα και ελπίδες, διάθεση για κριτικό λόγο ενάντια στο σύστημα, χωρίς χορηγό και καθόλου χρήματα», έχει παραθέσει η Floriana Frassetto σε άλλη συνέντευξη. Εντωμεταξύ, φρόντιζαν κι οι τρεις να έχουν το νου τους για πεταμένα αντικείμενα που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν για την κατασκευή των μασκών, χωρίς να ξέρουν βέβαια ότι αυτή η συνήθεια θα καθιέρωνε αργότερα την καλλιτεχνική πρακτική και ταυτότητά τους. «Δοκιμάσαμε τότε μερικές παραστάσεις στη Βόρεια Αμερική, οι τελευταίες δύο από τις οποίες έγιναν στη Νέα Υόρκη, στο Lincoln Center, όπου έτυχε να βρίσκεται ο κριτικός των New York Times». Εκείνος ενθουσιάστηκε με τα σκετς των Mummenschanz, και έτσι άνοιξε ο δρόμος της επιτυχίας.
Σήμερα, οι πρωτοπόροι Mummenschanz έχουν συμπληρώσει περισσότερα από πενήντα χρόνια ιστορίας, με εκατοντάδες παραστάσεις σε όλο τον κόσμο, πολλά βραβεία και την τιμή να έχουν φιλοξενηθεί στο Broadway.
Σε αυτό το διάστημα πολλά έχουν αλλάξει, αλλά παραμένει στο απόλυτο το παιχνιδιάρικο αίσθημα που πυροδοτούν στις παραστάσεις τους με όχημα την ευρηματικότητα. Τα κοστούμια τους παραμένουν να είναι κατασκευασμένα από ανακυκλωμένα υλικά και found objects, όπως σωλήνες σκούπας, μπαλάκια πινγκ-πονγκ, χαρτιά post-it, χαρτιά υγείας και μπαλόνια. Και παρά τη μίνιμαλ παρουσία μουσικής που εντάχθηκε στρατηγικά στα σόου τους, παραμένει το στοιχείο της σιωπής να είναι το απόλυτο εργαλείο στη σκηνική δράση των Mummenschanz, ακριβώς επειδή έτσι ενισχύουν τη διάδραση με το κοινό.
Οι ίδιοι συστήνονται ως «μουσικοί της σιωπής», εξάλλου. «Η μουσική μας είναι οι αντιδράσεις σας», έχει εξηγήσει η Floriana Frassetto. «Πρέπει να ρυθμίσουμε τον τόνο στα συναισθήματά σας, το πώς αισθάνεστε τη διάθεσή σας, πράγμα που νομίζω ότι είναι πολύ πιο δύσκολο από το να έχουμε απλά μουσική».
Στις 22 και 23 Μαρτίου, ο θρυλικός θίασος Mummenschanz καταφθάνει για πρώτη φορά στην Αθήνα, στο θέατρο Παλλάς, με ένα επετειακό σόου για τα 50 χρόνια ιστορίας τους, περιλαμβάνοντας της πιο δημοφιλείς και επιτυχημένες παραγωγές της ιστορίας τους.
Προπώληση εισιτηρίων εδώ.
