Ο Γιάννης Μανταφούνης έρχεται από τη Φρανκφούρτη να σερβίρει χορό

Επί δύο δεκαετίες, ο Γιάννης Μανταφούνης χόρευε non stop. Σάρωνε τις σκηνές σε Ελλάδα, αλλά κυρίως στο εξωτερικό – η βάση του για πολλά χρόνια ήταν η Ελβετία. Ζούσε μεταξύ Αθήνας και Γενεύης, με το μοίρασμα να γέρνει πάντα στη δεύτερη. Σήμερα, είναι η Φρανκφούρτη. 

Το 2019, αποφάσισε να αποχαιρετήσει την ερμηνευτική του καριέρα και να αφοσιωθεί εξολοκλήρου στη δουλειά του χορογράφου. Απόφαση βέβαια που είχε ξεκινήσει χρόνια πριν να στριφογυρίζει στο μυαλό του. «Αντιλαμβανόμουν ανέκαθεν τη χορογραφία ως αναπόσπαστο κομμάτι του χορού. Αν όμως έπρεπε να ορίσω χρονικά το πέρασμα από το χορευτής στο χορογράφος θα έλεγα ότι ήταν το 2006», μου αναφέρει στη σύντομη εξ αποστάσεως επικοινωνία που είχαμε. «Το να χορεύω στη σκηνή δεν μου λείπει. Ό,τι ήταν να δώσω, το έδωσα. Τώρα, είναι η σειρά της επόμενης γενιάς. Πλέον, χορεύω μόνο για μένα στο στούντιό μου». 

Σπούδασε χορό στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης και υπήρξε δύο φορές υπότροφος του Ιδρύματος Ωνάση (την πρώτη για να σπουδάσει στο φημισμένο Conservatoire του Παρισιού και τη δεύτερη για να μαθητεύσει δίπλα στον master Akira Hino, στην Ιαπωνία). 

Αν και η αγάπη του για τον χορό γεννήθηκε μέσα από τον κλασικό χορό και το μπαλέτο σε ένα αμιγώς χορευτικό οικογενειακό περιβάλλον (ο πατέρας του είναι ο χορογράφος Χάρης Μανταφούνης και η μητέρα του, η πρώην χορεύτρια και δασκάλα χορού Yvonne Ribar), ο ίδιος δεν ακολούθησε τη σταδιοδρομία κλασικού χορευτή.

Έχει χορέψει με ορισμένες από τις σημαντικότερες ομάδες σύγχρονου χορού στην Ευρώπη (Μπαλέτο της Όπερας του Γκέτεμποργκ, Nederlands Dans Theater II και The Forsythe Company) και έχει λάβει αναθέσεις δημιουργίας νέων έργων για λογαριασμό διεθνώς αναγνωρισμένων ομάδων θεάτρου και χορού, όπως είναι το Μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, το Εθνικό Θέατρο, το Grand Théâtre de Genève, το Corpus (Βασιλικό Μπαλέτο της Δανίας), το Μπαλέτο της Όπερας της Λυών, το Norrdans της Σουηδίας, μεταξύ πολλών ακόμα. 

Έχει συνεργαστεί επίσης και με τον Δημήτρη Παπαϊωάννου. Το 2004 ήταν ο ιπτάμενος Έρωτας στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας. 

Όπως προανέφερα, σήμερα ζει στη Φρανκφούρτη. Από το καλοκαίρι του 2023 και για πέντε χρόνια έχει αναλάβει την καλλιτεχνική διεύθυνση της Dresden Frankfurt Dance Company – είναι επίσης, ο managing director και ο χορογράφος της ομάδας. Παράλληλα, διατηρεί την ομάδα του, Cie Ioannis Mandafounis, που εδρεύει από το 2015 στη Γενεύη, προσκαλώντας διάφορους καλλιτέχνες να συνεργάζονται μαζί τους σε κάθε νέο πρότζεκτ. «Το να γίνω μέλος της Dresden Frankfurt Dance Company είναι μία καινούργια εμπειρία και περιπέτεια με μεγάλο φόρτο εργασίας και τεράστιο ρίσκο. Είναι σαν να ακροβατούμε διαρκώς σε τεντωμένο σχοινί, αλλά αυτό είναι που καθιστά τη δουλειά σε αυτή την ομάδα γοητευτικά περιπετειώδη». 

Μαζί θα ταξιδέψουν προσεχώς στην Αθήνα, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου. Θα παρουσιάσουν το νέο τους έργο με τίτλο À la Carte στην Πειραιώς 260 κι αυτή ήταν η αφορμή για να μιλήσουμε. Πρόκειται για ένα έργο μεγάλης κλίμακας, που η δομή του, όπως συμβαίνει, με το μενού ενός εστιατορίου, είναι ορισμένη από πριν. Ο ίδιος εξηγεί: «Το έργο μας αποτελείται από τρία μέρη με μεγάλες εναλλαγές και έντονο ρυθμό και τη μουσική να παίζει καθοριστικό ρόλο». 

Μπορεί ο όρος À la Carte να παραπέμπει στο μενού ενός εστιατορίου, αλλά για την ομάδα ήταν το έναυσμα για να έρθουν πιο κοντά στο κοινό. «Θέλουμε να έρθετε μαζί μας, να σας γνωρίσουμε, να μας γνωρίσετε, να σας παρασύρουμε, να συμπορευτούμε μέσω του χορού και να δημιουργήσουμε εκείνη τη στιγμή έναν δεσμό. Ελπίζουμε να σας ζαλίσουμε, όπως ζαλιζόμαστε κι εμείς χορεύοντας. Να σας προκαλέσουμε αυτή τη γλυκιά ζάλη που προκαλεί το αλκοόλ, μόνο που το αλκοόλ που εμείς έχουμε να σας σερβίρουμε είναι ο χορός». 

Ό,τι θα παρουσιαστεί στη σκηνή θα διαμορφώνεται από τους χορευτές και τις χορεύτριες σε ζωντανό χρόνο, πάντα με αφετηρία την παραπάνω συνομιλία μεταξύ της ομάδας και του κοινού, σαν να ετοιμάζουν από κοινού ένα πολύχρωμο μενού. Ο αυτοσχεδιασμός άλλωστε είναι η βάση της χορογραφικής μεθόδου που έχει χτίσει μέσα στα χρόνια ο 43χρονος χορογράφος. «Ο χορός μας είναι ελεύθερος, όχι όμως πάντα προσιτός. Είναι δυναμικός, αλλά όχι πάντα λογικός. Τα στυλ χορού εναλλάσσονται και οι χορευτές είναι ετερόκλητοι στο τεχνικό και αισθητικό κομμάτι». Το πιο σημαντικό για εκείνον είναι «μέσα από τη μεθοδολογία του να δει ο κάθε θεατής τον κάθε περφόρμερ ως οντότητα ώστε να μην χαθούν οι προσωπικότητες των ερμηνευτών μέσα στην ομάδα». 

Θα μπορούσε να γίνει κάτι άλλο από χορευτής-χορογράφος; «Προσπάθησα δύο φορές να ξεφύγω. Σταμάτησα τον χορό, αλλά μου έλειπε τόσο πολύ. Ήταν τόσο δυνατό το συναίσθημα της απώλειας, της στέρησης, που επέστρεψα σχεδόν κατευθείαν. Σαν να μην μπορούσα να υπάρξω χωρίς τον χορό». 

***

À la Carte

Χορογραφία: Γιάννης Μανταφούνης

Ερμηνεύουν: Χορευτές και χορεύτριες της Dresden Frankfurt Dance Company

Βοηθός χορογράφου: Pauline Huguet

Μουσική διεύθυνση: Manon Parent

Δραματουργία: Άννα Λεμονάκη, Philipp Scholtysik

Φώτα σκηνής: Γιάννης Μανταφούνης

Κοστούμια: Thomas Bradley

Info: 05-06/06 στις 21.00 (Στις 05/06, μετά την παράσταση θα ακολουθήσει συζήτηση με τον χορογράφο και τους συντελεστές). Πειραιώς 260 – Κτίριο Η. Προπώληση εδώ.