Ο Κωνσταντίνος Μπούρας-Μπαϊμάκος δεν γράφει ποτέ αστεία με ημερομηνία λήξης

Αυτά από μένα. Η πιο κλασική φράση με την οποία κλείνουν οι κωμικοί τις παραστάσεις τους, προτού υποκλιθούν στο κοινό για το χειροκρότημα, είναι παραδόξως ο τίτλος και η αρχή στον πρώτο ολοκληρωμένο stand up μονόλογο του Κωνσταντίνου Μπούρα-Μπαϊμάκου, που τρέχει αυτές τις ημέρες στο θέατρο Αλκμήνη. Αυτά τα 90 λεπτά της παράστασης, σαν να λέει, είναι όσα έχει καταφέρει μέχρι σήμερα στο σανίδι της όρθιας κωμωδίας. Και δεν είναι λίγα.

Έχουν περάσει εννιά χρόνια από τη στιγμή που ξεκίνησε το stand up παίζοντας σε μικρές και μεγάλες σκηνές, ενώ τις τελευταίες σεζόν πριν τον Covid εμφανιζόταν κατά βάση μαζί με τον Πάρι Ρούπο ως double bill.

Τώρα φαίνεται ότι ωρίμασε. Βίωσε τον εγκλεισμό, έκανε τις προβλεπόμενες ασκήσεις αυτοσυνειδησίας και για να ικανοποιήσει τα θέλω του εαυτού του και του ενοικιαστή του, που τον ψάχνει για τα χρωστούμενα, παρουσιάζει τα καλύτερά του κείμενα κάθε Τετάρτη.

Όμορφες και χλιαρές εμπειρίες, θλιβερά γενέθλια, πάρτι και πολύχρωμα μπαλόνια, σκέψεις και λέξεις που μπαίνουν σε σειρά «από το μεγαλύτερο όνομα της εγχώριας κωμωδίας – κυριολεκτικά». Κωνσταντίνος Μπούρας-Μπαϊμάκος.

Φλεγματικός σαν Λονδρέζος και οξυδερκής σαν Αθηναίος, ο κωμικός πιάνει το μικρόφωνο. Χαϊδεύει με στυλ το μουστάκι του, ανασηκώνει φρύδι και απαντά μερικές ερωτήσεις στα γρήγορα.

Για να δούμε τον πρώτο σου stand up μονόλογο, περάσαμε μια πανδημία και δύο lockdown. Στο δεύτερο σόλο τι μας περιμένει;
Ακρίδες. Μέχρι το δεύτερο θα έχει γίνει επίθεση από σμήνη ακρίδες.

Πες μας μια χαζή, χαζή ανακάλυψη που σκέφτηκες σήμερα – ή εχθές;
Τι ανακάλυψη βρε ‘συ; Ποιος είμαι, ο Κύρος Γρανάζης; Το μόνο πράγμα που έχω ανακαλύψει στη ζωή μου είναι ένα πάμφθηνο ινδικό κοντά στην Ομόνοια.

Ποιο είναι το πιο ακραίο αλλά κολακευτικό μήνυμα που έχεις λάβει από φαν σου;
Δεν ξέρω πώς, αλλά μια φορά πριν από αρκετά χρόνια δύο έφηβες είχαν βρει το πού μένω και μου άφηναν ραβασάκια στην εξώπορτα. Κάπως cute, αρκετά creepy. Καλά να’ ναι τα κορίτσια, τους είπα πως το βρήκα κολακευτικό αλλά στο μέλλον να μην το ξανακάνουν αυτό σε κανέναν. Ποτέ. Και να πάνε να βρουν κάποιον της ηλικίας τους.

Έχει προκύψει ποτέ σεξάκι με αστείο σου; Μίλησέ μας για αυτό.
Ο θείος μου ο Τάκης, ένα Πάσχα πριν κάποια χρόνια, στο οικογενειακό τραπέζι, μπροστά σε όλους, με τα ζουμιά της μαγειρίτσας να στάζουν από τα χείλη του, χωρίς καν να με κοιτάει, μπροστά σε ολόκληρο το σόι, χωρίς ίχνος ντροπής, με ρώτησε αν γαμάω καθόλου. Κάποιος θα χαρακτήριζε τον θείο μου Τάκη απίστευτα αδιάκριτο άνθρωπο. Κάποιος ίσως θα χαρακτήριζε και αυτή την ερώτηση αδιάκριτη. Εγώ θα απαντήσω ό,τι είχα απαντήσει και τότε στον θείο μου τον Τάκη: Μην είσαι αδιάκριτος και πάσαρέ μου λίγο το κοκορέτσι.

Για ποιο λόγο θα έριχνες χαστούκι δημόσια στον Πάρι Ρούπο;
Για κανέναν λόγο ποτέ. Μόνο αγκαλίτσα θα έριχνα δημόσια στον Πάρι Ρούπο. Ή βασικά όχι. Άκυρο. Για ένα εκατομμύριο ευρώ. Για ένα μύριο θα του έριχνα όσα χαστούκια θέλατε. Αλλά μετά θα του έριχνα και μια αγκαλίτσα.

Θέλω να καταγγείλεις ένα περιστατικό παρενόχλησης που έχει πέσει στην αντίληψή σου.
Θα ήταν πολύ παράδοξο να έκανα έτσι πρόμο παράστασης, δεν νομίζεις; Του στυλ «προχθές περπατούσα στο δρόμο κι ένας τύπος έβριζε την κοπέλα του. Κάθε Τετάρτη θα με βρείτε στο θέατρο Αλκμήνη». Δεν γουστάρω παραβατικές συμπεριφορές και δεν συναναστρέφομαι με άτομα που τις έχουν.

«Αυτά από εμένα». Πες μας άλλους δύο (τόσο ουάου) τίτλους που σκέφτηκες αλλά τελικά απέρριψες.
Η παράσταση αυτή δουλεύεται κοντά μια δεκαετία και ο τίτλος βγήκε οργανικά, δε σκέφτηκα άλλους. Αν έδινα άλλον τίτλο πάντως, τώρα που το σκέφτομαι, θα ήταν Ο Κωνσταντίνος Μπούρας-Μπαϊμάκος καταγγέλει ένα περιστατικό παρενόχλησης.

Τα πιο θλιβερά γενέθλια της ζωής σου, πόσα πολύχρωμα μπαλόνια είχαν;
Κάθε γενέθλιά μου είναι θλιβερά και, όπως λέω και στην παράσταση Αυτά από μένα, δεν μου αρέσουν τα μπαλόνια άρα έχουμε και λέμε: 35 γενέθλια x 0 μπαλόνια = 0. Μηδέν μπαλόνια, εις το πηλίκο.

Ποιο είναι το αγαπημένο σου αστείο από την παράσταση;
Αγαπημένο αστείο είναι οποιοδήποτε αστείο από το οποίο προκύπτει σεξάκι μετά την παράσταση. Πάσαρέ μου λίγο το κοκορέτσι.

Ποιο αστείο σου πικράθηκες που «έληξε» και δεν μπορείς να το ξαναπείς;
Γενικά, δε γράφω αστεία με ημερομηνία λήξης. Ποντάρω στην αιωνιότητα. Αλλά σε ένα αγαπημένο μου κείμενο που είχα γράψει προ Covid, έλεγα πόσο με ενοχλούν όλοι εκείνοι οι περίεργοι, μικροβιοφοβικοί τύποι που φορούσαν μάσκες στο μετρό. Μετά ήρθε η πανδημία και καταλαβαίνεις. Αδικοχαμένο αστείο.

INFO

Κάθε Τετάρτη στις 21.30
Θέατρο Αλκμήνη
Αλκμήνης 12,Πετράλωνα. Tηλ: 2103428650
Γενική Είσοδος: 10€

Προπώληση εδώ.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ