Ο Simon Le Bon λατρεύει να είναι ροκ σταρ

Από το 1978 μέχρι και σήμερα οι Duran Duran έχουν καταφέρει να συνδέσουν το ονομά τους με τον new wave ήχο περισσότερο από κάθε άλλον. Από τότε έχουν περάσει 46 χρόνια και η μπάντα από το Μπέρμιγχαμ της Αγγλίας συνεχίζει με την ίδια ορμή να δημιουργεί μουσική και να φτιάχνει μοναδικά show για τα εκατομμύρια των θαυμαστών τους ανά τον κόσμο.

Ένα τέτοιο show θα ζήσουν και όσοι βρεθούν στην Πλατεία Νερού στις 18 Ιουλίου όταν οι Duran Duran ανέβουν στη σκηνή του Release Athens, 18 χρόνια μετά την τελευταία τους εμφάνιση στη χώρα μας, μαζί με το hot duo της dance σκηνής, Sofi Tukker. Λίγους μήνες πριν την πολυαναμενόμενη εμφάνισή τους στην Αθήνα, ο εμβληματικός frontman της μπάντας, Simon Le Bon, μιλά αποκλειστικά στο OneMan για όλα όσα θα δούμε στην Πλατεία Νερού το καλοκαίρι στο αγαπημένο φεστιβάλ της πόλης.

Οι Duran Duran βρίσκονται στην κορυφή για πάνω από 40 χρόνια. Πόσο έχει αλλάξει η μουσική από τότε που ξεκινήσατε; Δεν νομίζω ότι η ίδια η μουσική έχει αλλάξει. Έχουν αλλάξει όμως οι δίσκοι και ο τρόπος που οι καλλιτέχνες προσεγγίζουν μια ηχογράφηση. Η μουσική όμως μένει πάντα ίδια και καταφέρνει πάντα να υπερνικά τις διαφορές στο φύλο, το χρώμα του δέρματος, την κοινωνική τάξη.

Παρόλα αυτά, οι άνθρωποι που φτιάχνουν μουσική, έχουν πια μια άλλη προσέγγιση. Τα μηχανήματα πια παίζουν μεγαλύτερο ρόλο. Όταν ξεκινήσαμε εμείς, παίζαμε μουσική με τα δάχτυλά μας, ενώ τώρα η μουσική φτιάχνεται στο πληκτρολόγιο ενός υπολογιστή. Δεν θα έλεγα όμως, πως αυτό αφαιρεί από την απόλαυση που αισθάνεται κάποιος όταν ακούει μουσική.

Εσύ προσωπικά ως καλλιτέχνης και οι Duran Duran ως μπάντα, πώς έχετε προσαρμοστεί σε όλες αυτές τις αλλαγές που έχουν συμβεί τα τελευταία 40 χρόνια; Υπάρχουν άνθρωποι στην μπάντα που θέλουν να δημιουργούν συναισθήματα σε όσους ακούν την μουσική μας και από την άλλη έχουμε και ανθρώπους σαν τον Νικ που αγαπά την τεχνολογία. Ενθουσιάζεται και θέλει πάντα να μαθαίνει νέους τρόπους για να μπορεί να δημιουργεί. Οπότε θα έλεγα πως είμαστε καλυμμένοι από όλες τις μεριές.

Προσωπικά θέλω να ξέρω τι συμβαίνει τώρα, οπότε ακούω συνέχεια νέους καλλιτέχνες και όταν μπαίνουμε στο στούντιο για να φτιάξουμε ένα νέο άλμπουμ, προσπαθώ να φέρνω μαζί μου τα όσα έχω μάθει. Γενικά καλό θα ήταν οι καλλιτέχνες να μπορούν να ξέρουν τι συμβαίνει στη μουσική και τι θέλει ο κόσμος να ακούει.

Οι Duran Duran χρησιμοποίησαν το AI στο βίντεο του Danse Macabre και γενικά τελευταία γίνεται μεγάλη κουβέντα για το πως το AI θα αλλάξει τις τέχνες. Εσένα προσωπικά είναι κάτι που σε τρομάζει αυτό; Πιστεύω πως υπάρχουν πτυχές της τέχνης που μπορεί να βελτιωθούν μέσω του AI και υπάρχουν και πτυχές που μπορούν να δημιουργηθούν μόνο από ανθρώπινο χέρι. Κάποια στιγμή, κάποιος προσπάθησε να με πείσει να χρησιμοποιήσω το AI για να γράψω στίχους και κατάλαβα πως δεν υπήρχε κανένα βάθος σε αυτό που έγραφε το AI. Όλοι οι στίχοι ήταν κενοί, χωρίς κανένα πραγματικό συναίσθημα.

Δεν ξέρω πως θα μπορούσε ένα μηχάνημα να παράξει συναίσθημα. Ίσως, θα μπορούσε να το μιμηθεί, αλλά για εμάς δεν θα αντικαταστήσει ποτέ τους ανθρώπους. Άλλωστε το κοινό θέλει να ξέρεις πως αισθανόσουν εσύ όταν έγραφες ένα τραγούδι και ένα μηχάνημα δεν θα μπορέσει ποτέ να αισθανθεί τίποτα, όσο προηγμένο κι αν είναι.

Το τελευταίο σας άλμπουμ, Danse Macabre, έχαιρε μεγάλης αναγνώρισης τόσο από το κοινό όσο και από τους κριτικούς. Σας αγχώνει καθόλου η επιτυχία πια; Θέλουμε τα άλμπουμ μας να αρέσουν στον κόσμο. Δεν νομίζω ότι θα κάναμε αυτή τη δουλειά αν δεν μας ενδιέφερε να είναι αρεστή από τον κόσμο. Άλλωστε το κοινό είναι πολύ σημαντικό όταν κάνεις τέχνη, όταν δημιουργείς κάτι.

Έχει υπάρξει κάποια στιγμή στην καριέρα σας που να είπατε, «Τώρα τα καταφέραμε»; Δεν ξέρω για να είμαι ειλικρινής. Πάντα θέτουμε νέους στόχους. Μόλις κατακτήσουμε κάτι προχωράμε αμέσως στον επόμενο στόχο μας. Κατάλαβα όμως πως όταν φτιάξαμε το Paper Gods, είχαμε πια αφήσει ένα στίγμα στις καρδιές του κόσμου και έχουμε μια θέση στην ιστορία της μουσικής. Ακόμα και οι κριτικοί που μας σιχαίνονταν στα πρώτα μας βήματα, όπως ο Paul Morley, είπε πως πια τρέφει έναν σεβασμό για μας.

Επειδή αναφέρθηκες στις κακές κριτικές, θα έλεγες ότι στα ξεκινήματά σας, οι κριτικές αυτές σας επηρέαζαν; Σας έριχναν ψυχολογικά; Το αντίθετο συνέβαινε. Κάθε κακή κριτική, απλά μας έκανε να θέλουμε να γίνουμε καλύτεροι. Μας έδινε κάτι για να παλέψουμε, μας έκανε πιο αποφασισμένους για να τους αποδείξουμε πως κάνουν λάθος.

Μπορεί να ακούγεται κλισέ, αλλά πώς είναι να είσαι rock star; Τρελαίνομαι που είμαι rock star. Είναι τέλειο (γελάει). Δεν θα άλλαζα τη δουλειά μου με κανενός άλλου, ούτε και την ζωή μου. Είναι μια φοβερή δουλειά αυτή που κάνουμε και πολλά από αυτά τα κλισέ που ακούγονται είναι απολύτως αληθινά. Έχει πολύ πλάκα αυτό που κάνουμε και σου δίνει μια πολύ καλή δικαιολογία να συμπεριφέρεσαι σαν πολύ νεότερος όσο μεγαλώνεις.

Επίσης, είναι μια δουλειά που σε κάνει να μην θες να αφεθείς, για να μπορείς να είσαι πάντα relevant και για μένα είναι και μια πολύ υγιής δουλειά. Δεν έπεσα ποτέ στην παγίδα των ναρκωτικών γιατί πάνω απ’ όλα είμαι τραγουδιστής και τα ναρκωτικά μπορούν να σου καταστρέψουν ανεπανόρθωτα τη φωνή.

Η τελευταία σας εμφάνιση στην Αθήνα ήταν το 2006. Πόσο διαφορετικό θα είναι το φετινό σας show; Πολύ, πολύ, πολύ διαφορετικό. Έχουμε πια πολλά περισσότερα τραγούδια που μπορούμε να παίξουμε, περισσότερη ενέργεια και για να είμαι ειλικρινής, θεωρώ πως είμαστε γενικά πολύ καλύτεροι τώρα. Θα είναι μια σπουδαία βραδιά. Ανυπομονώ να έρθει.