Ο Στέλιος Βαμβακάς κατέκτησε το TikTok χωρίς να είναι καν στην εφαρμογή
Λίγο πριν εμφανιστεί στο Βεάκειο Θέατρο με τη Μελίνα Ασλανίδου, ο ταλαντούχος καλλιτέχνης από τα Χανιά μιλά στο OneMan για την ξαφνική επιτυχία και την αγάπη του για την παράδοση του νησιού του, ενώ απαντάει και στο αν θα μπορούσε να ανέβει ποτέ στη σκηνή χωρίς τη λύρα του.
- 12 ΙΟΥΝ 2024
Το καλοκαίρι του 2023 ανήκε αδιαμφισβήτητα στον Στέλιο Βαμβακά. Το τραγούδι του «Χρώματα Ελπίδας» έντυσε τα πιο καλοκαιρινά βίντεο του ελληνικού TikTok και όλοι μείναμε να αναρωτιόμαστε σε ποιον ανήκει αυτή η μελωδική φωνή με τη χαρακτηριστική προφορά.
Στο νησί του τον ήξεραν ήδη, αφού αν και μόλις 30 χρονών, έχει 15 χρόνια καλλιτεχνικής πορείας πίσω του. Είχε έρθει όμως πια η ώρα να τον μάθει και η υπόλοιπη Ελλάδα. Όπως και έγινε τελικά.
Το καλοκαίρι του 2024 κυκλοφορεί το νέο του τραγούδι με τη Minos EMI και ετοιμάζει εμφανίσεις σε όλη την Ελλάδα με τη Μελίνα Ασλανίδου. Εμείς τον συναντήσαμε ένα μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας και μας μίλησε για την ξαφνική επιτυχία και την αγάπη του για την παράδοση του νησιού του. Μάλιστα, έδωσε και απάντηση στο αν θα μπορούσε να ανέβει ποτέ στη σκηνή χωρίς τη λύρα του.
Ξέρουμε τη μουσική σου, δε γνωρίζουμε όμως πολλά πράγματα για σένα.
Η ενασχόληση μου με τη μουσική γεννήθηκε εντελώς φυσικά. Για την ακρίβεια ξεκίνησε από τους παραδοσιακούς χορούς. Μου άρεσε να βλέπω τους χορούς και την παράδοση της Κρήτης και έτσι βρέθηκα σε έναν δάσκαλο μιας χορευτικής ομάδας και άρχισα σιγά-σιγά να ανακαλύπτω και τη μουσική παράδοση του νησιού. Γρήγορα κατάλαβα πως ήθελα να ασχοληθώ με αυτό και πιο συγκεκριμένα την κρητική λύρα. Η παράδοση της Κρήτης έχει μια εσωστρέφεια, κοιτάει προς την ψυχή. Νομίζω πως αυτή η ζεστασιά που νιώθεις όταν ακούς τη λύρα, τότε είναι που λες «αυτή θέλω να είναι η βάση μου». Τουλάχιστον εγώ αυτό είπα.
Είσαι και μουσικός και τραγουδιστής. Αυτά τα δύο πόσο ίδια και πόσο διαφορετικά είναι τελικά μεταξύ τους;
Νομίζω είναι ίδια, γιατί και τα δύο εκφράζουν το μέσα σου. Όταν παίζεις ένα μουσικό όργανο, δημιουργείς. Το ίδιο θεωρώ πως κάνεις και με το τραγούδισμα, γιατί τελικά η τέχνη έχει να κάνει με το μέσα σου. Συμπληρώνει το ένα το άλλο. Τουλάχιστον έτσι το αντιλαμβάνομαι εγώ.
Αισθάνεσαι το ίδιο άνετα όταν τραγουδάς δικά σου τραγούδια με το όταν τραγουδάς στίχους άλλων;
Όποια τραγούδι κι αν ακούσω, προσπαθώ να το κάνω δικό μου και να του δώσω στοιχεία του εαυτού μου. Πάντα προσπαθώ να βγάλω τον εαυτό μου μέσα από το τραγούδισμα, είτε πρόκειται για κάποια δική μου δημιουργία είτε για κάποιου άλλου. Εγώ τελικά νιώθω το ίδιο.
Την πρώτη φορά που ανέβηκες στη σκηνή τη θυμάσαι;
Φυσικά. Ήμουν 15 χρονών και είχα πάει σε ένα κέντρο διασκέδασης που έψαχνε μουσικό και όχι τραγουδιστή. Οπότε στην αρχή ξεκίνησα ως μουσικός, τραγουδούσε άλλος. Στη μέση της σεζόν ο τότε συνεργάτης μου αποφάσισε να σταματήσει και βρέθηκα να πρέπει να πάρω εγώ τον ρόλο του. Ευτυχώς, είχα κόσμο γύρω μου που με βοήθησε πάρα πολύ, γιατί ήταν ξαφνικό.
Την πρώτη φορά λοιπόν, που χρειάστηκε και να τραγουδήσω, θυμάμαι να βλέπω μπροστά μου ένα μαύρο πράγμα, σαν να μην επικοινωνώ με κανέναν. Παράλληλα όμως, έκανα αυτό το οποίο αγαπούσα. Έκανα τελικά αυτό που μου άρεσε, χωρίς να αισθανθώ τρακ και από τότε δεν έχω σταματήσει.
Χρόνο με τον χρόνο, βάζω στόχους και κάθε φορά που πετυχαίνω έναν προχωράω στον επόμενο. Έχω ένα όνειρο και προσπαθώ να το φτάσω.
Πέρυσι το καλοκαίρι, αν κάποιος έμπαινε στο TikTok άκουγε παντού Στέλιο Βαμβακά. Εσύ πως την αντιλήφθηκες αυτή την επιτυχία;
Ήταν πολύ ξαφνικό και για μένα. Σκέψου ότι εγώ δεν είχα καν την εφαρμογή του TikTok στο κινητό μου και δεν ασχολούμουν καθόλου. Με πήρε λοιπόν, τηλέφωνο ένας φίλος, ο οποίος είχε ανεβάσει βίντεο τον εαυτό του να το τραγουδάει παράλληλα με το ραδιόφωνο και μου λέει «Μπες να δεις τι γίνεται κάτω από το βίντεο, ψάχνουν όλοι να μάθουν ποιος είναι αυτός που το τραγουδάει».
Στην αρχή θεώρησα ότι θα είναι κάτι παροδικό και αυτό νομίζω είναι που μου έδωσε και τη δύναμη να συνεχίσω, ότι τελικά δεν ήταν παροδικό. Κράτησε και κρατάει ακόμα. Ο κόσμος το αγάπησε και το αγκάλιασε. Αισθάνονται ένα με το τραγούδι και ένα με εμένα, που δε με γνωρίζει. Για παράδειγμα, κάποια στιγμή στα Χανιά με σταμάτησε ένας μεγάλος άνθρωπος και μου λέει «Ο Βαμβακάς δεν είστε; Είσαι πάρα πολύ καλός και σε ευχαριστώ πάρα πολύ».
Μάλιστα, μετά μου ζήτησε συγνώμη που μου μίλησε στον ενικό, αλλά όπως είπε και εκείνος, με θεωρούσε δικό του άνθρωπο και για μένα αυτό είναι το πιο σημαντικό. Μέσω από το τραγούδισμά μου θέλω ο άλλος να νιώθει οικεία και να γίνεται ένα με αυτό που έχω να του δώσω.
Την τόσο μεγάλη επιτυχία όντως δεν την περίμενα, αλλά ήταν και πολύ συγκινητική τελικά όλη αυτή η αγάπη του κόσμου.
Τι θεωρείς ότι έκανε τα «Χρώματα Ελπίδας» να αγαπηθούν τόσο πολύ;
Αυτό που κατάλαβα από τον κόσμο και τις αντιδράσεις του, είναι ότι σε μια περίοδο που όλα έμοιαζαν επιφανειακά, κυκλοφόρησε ένα τραγούδι που κοιτάει μέσα στην ψυχή και στα σκοτάδια που έχει ο καθένας μας και προσπαθεί να τα κάνει φως.
Εντωμεταξύ είναι ένα τραγούδι που είχα καιρό στα συρτάρια μου. Τον στίχο τον έχει γράψει ο Γιάννης Βαρδουλάκης και θυμάμαι ότι με άγγιξε πολύ όταν τον είχα πρωτοδιαβάσει. Γιατί για μένα αυτό είναι το νούμερο ένα. Να αγγίξει την ψυχή μου και μετά να μπορέσω να μεταδώσω αυτό το συναίσθημα στον κόσμο. Η μουσική γράφτηκε ένα βράδυ στον καναπέ του σπιτιού μου με τον συνεργάτη μου τον Γιώργο Στρατάκη. Του είπα ότι έχω έναν στίχο που περισσότερο μοιάζει με ποίημα. Το ηχογραφήσαμε τελικά σε ένα κινητό και κάποια στιγμή μετά από πέντε χρόνια όταν αποφάσισα να φτιάξω δίσκο, άνοιξα και πάλι το συρτάρι.
Δουλεύεις πάρα πολλά χρόνια, αλλά αυτή η τόσο μεγάλη επιτυχία ήρθε ξαφνικά. Σε τρόμαξε καθόλου αυτό;
Ήθελα πολύ να συμβεί όλο αυτό. Να ανοίξω τα φτερά μου, να προχωρήσω, να δημιουργήσω και άλλα πράγματα, γιατί έχω πολύ πράγμα μέσα μου που θέλω να δώσω στο κοινό. Τώρα βγήκε το νέο μου σινγκλ με τη Minos EMI και είμαι τρομερά χαρούμενος γιατί φαίνεται πως και αυτό το έχει αγκαλιάσει ο κόσμος, που για μένα είναι ό,τι καλύτερο.
Τώρα ξεκινάς εμφανίσεις με τη Μελίνα Ασλανίδου σε διάφορα μέρη της Ελλάδας. Πόση διαφορά έχει τελικά το να τραγουδάς σε ένα θέατρο που από κάτω δεν είναι Κρητικοί, με το να τραγουδάς σε ένα γλέντι στο νησί σου; Πού αγχώνεσαι περισσότερο;
Σε κανένα από τα δυο. Τουλάχιστον δεν έχω άγχος που να με κάνει να μην μπορώ να ανταπεξέλθω. Δημιουργικό άγχος έχω, γιατί ο κόσμος περιμένει από εσένα πράγματα. Είναι όμως δύο τελείως διαφορετικά πράγματα οι συναυλίες και τα γλέντια. Σε μια συναυλία που δεν υπάρχει χορός και πολλές φορές και καθόλου αλκοόλ, επικοινωνείς τελείως διαφορετικά με τον κόσμο. Μια συναυλία είναι καθαρά έκφραση, μουσικότητα, μελωδίες.
Σε ένα γλέντι υπάρχει ο χορός, σηκώνονται όλοι πάνω, το κλίμα είναι πιο θερμό. Πολλές φορές δεν υπάρχει καν πρόγραμμα. Και τα δύο όμως έχουν τη μαγεία που τους αναλογεί.
Τι είναι αυτό που κάνει την κρητική παραδοσιακή μουσική τόσο ξεχωριστή;
Θεωρώ ότι έχει να κάνει πολύ και με τον λαό της Κρήτης που είναι πολύ θερμός και στηρίζει έμπρακτα όλους τους καλλιτέχνες. Είναι όλοι ένα και στηρίζουν ο ένας τον άλλο. Δεν υπάρχει διχασμός και αυτό πιστεύω πως είναι που κάνει τη διαφορά. Και αυτό συμβαίνει από τη μια μεριά της Κρήτης μέχρι την άλλη, παρόλο που η κουλτούρα από νομό σε νομό διαφέρει πολύ. Αυτή τη στήριξη και τη ζεστασιά μετά εμείς ως καλλιτέχνες τη βγάζουμε και έξω από το νησί.
Μπορείς να ανέβεις στη σκηνή χωρίς τη λύρα σου;
Νομίζω όχι. Δεν το έχω κάνει ποτέ και δε νομίζω πως θα το κάνω και ποτέ, γιατί είναι η προέκτασή του εαυτού μου. Μέσω της λύρας μου θα πω όσα είναι να πω.
ΙNFO
ΜΕΛΙΝΑ ΑΣΛΑΝΙΔΟΥ
Μαζί της ο Στέλιος Βαμβακάς
«ΝΕΡΟ ΚΑΙ ΧΩΜΑ»
Καλοκαίρι 2024
Βεάκειο Θέατρο, Πειραιάς
Εισιτήρια ΕΔΩ
