Οι Blind Guardian ξεσήκωσαν το Floyd στο ντεμπούτο του νέου live music venue της πόλης

Η σχέση των Blind Guardian με το ελληνικό κοινό δεν ξεκίνησε χθες. Έχουν περάσει σχεδόν 30 χρόνια από τότε που το εμβληματικό συγκρότημα από το Krefeld της Γερμανίας βρέθηκε πρώτη φορά στην Αθήνα και από τότε σχεδόν τα πάντα έχουν αλλάξει. Ο Hansi Kürsch δεν έχει πια μακριά μαλλιά και έχει αποχωριστεί το μπάσο του και το κοινό του φυσικά δεν είναι το ίδιο. Ωστόσο, πολλά είναι και εκείνα που παραμένουν αναλλοίωτα στο χρόνο.

Οι Blind Guardian δεν αναθέρμαναν απλά τη σχέση τους με το ελληνικό κοινό, αλλά την έφεραν στο επόμενο επίπεδο. Το Floyd, το νέο συναυλιακό live music venue στην οδό Πειραιώς 117 επιβεβαίωσε όλα όσα ακούγαμε το τελευταίο διάστημα και χάρισε στους 4 χιλιάδες θεατές των δύο ημερών, μια αξέχαστη εμπειρία.

Φτάνοντας από νωρίς το βράδυ του Σαββάτου στο νέο συναυλιακό χώρο δεν μπορούσα παρά να μην περιηγηθώ στους χώρους του venue που από ό,τι φαίνεται θα αναλάβει τις πιο απαιτητικές χειμερινές εκδηλώσεις. Οι Blind Guardian ήταν φυσικά το πρώτο τεστ και τόσο την Παρασκευή, όσο και το Σάββατο ο χώρος δικαίωσε τις προσδοκίες. Η είσοδος στο Floyd ήταν άνετη και άμεση, δίχως τεράστιες ουρές και αμέσως μπορούσες να βρεθείς στο χώρο της εκδήλωσης.

Οι ευρύχωρες τουαλέτες κοντά στην είσοδο και φυσικά οι τουαλέτες για ΑΜΕΑ έρχονται να προστεθούν στα -όχι και τόσο- αυτονόητα θετικά του venue, πριν καλά-καλά μπούμε στον συναυλιακό χώρο. Το sold-out μιας μέταλ συναυλίας μπορώ να πω ότι με τρόμαζε αρχικά σαν ιδέα, μιας και δεν έχω ιδιαίτερη σχέση με τη συγκεκριμένη μουσική και φυσικά δεν είχα ξαναβρεθεί στο Floyd, αλλά γρήγορα κατάλαβα ότι επιτέλους βρέθηκε ένας χώρος διαφορετικός από όσα είχαμε συνηθίσει.

Στα τελευταία sold-out που βρέθηκα, με θυμάμαι μόνιμα να κουτουλάω με τους διπλανούς μου, ενώ όσες φορές χρειαζόμουν την τουαλέτα, θα έπρεπε να ήμουν προετοιμασμένος ότι θα χάσω το μισό live. Ε, λοιπόν τόσο την Παρασκευή, όσο και το Σάββατο αυτό δεν υπήρχε. Η κίνηση στον χώρο ήταν αρκετά άνετη, ενώ παρά το απαραίτητο headbanging, έφυγα σχεδόν δίχως να ιδρώσω.

Ο κόσμος στη συντριπτική του πλειοψηφία τήρησε τους κανόνες περί απαγόρευσης του καπνίσματος και αυτό έκανε από μόνο του την εμπειρία του live αισθητά καλύτερη, την ώρα που ο εξαερισμός ήταν τόσο καλός, που μέχρι το Floyd να γεμίσει μεταλάδες κάθε ηλικίας, αισθανόμασταν ένα ωραίο αεράκι να μας δροσίζει. Παράλληλα, ο χώρος του εξώστη χάριζε εξαιρετική θέα στο κοινό, ενώ το μπαρ δίπλα στην είσοδο με έβγαλε από πολλούς μπελάδες.

Το σόου των Blind Guardian και ο ήχος τους ήταν ίσως καλύτερος από κάθε άλλη φορά, όπως σχολίαζαν οι γερόλυκοι που δεν τους άκουγαν πρώτη φορά. Η ολοκληρωμένη ηχητική μελέτη στο χώρο φαίνεται ότι έπιασε τόπο κάτι που βασικά αντιλήφθηκα βγαίνοντας ξανά έξω στην Πειραιώς. Ένα βήμα μακριά από το event, άκουγες ξανά τις κόρνες από τη Σαββατιάτικη κίνηση στο κέντρο και μέσα στο Floyd γινόταν χαλασμός.

“Guardian, Guardian, Guardian”: Οι σχεδόν συνθηματικές φωνές του κοινού πλημμύρισαν το Floyd πριν ακόμη οι Γερμανοί ανέβουν στη σκηνή και το ίδιο επαναλαμβανόταν μετά από κάθε κομμάτι. Ο Hansi Kürsch είχε έρθει προετοιμασμένος, με τα ελληνικά του έτοιμα για κάθε χρήση και παρά το γλυκό του παρουσιαστικό και τα συγκινητικά του λόγια, γινόταν δαίμονας κάθε φορά που η μουσική ξεκινούσε. Τραγούδησε κομμάτια τόσο από τον τελευταίο δίσκο, όσο και από την 35χρονη δισκογραφία του γκρουπ και έμεινε άφωνος με τη συμμετοχή του ελληνικού κοινού. «Δεν τραγουδάτε απλώς το κομμάτι, είστε οι πρωταγωνιστές του» ανέφερε πριν καλά – καλά μπουν οι θρυλικές επιτυχίες στο setlist.

Το Bard’s Song και το Valhalla προσέφεραν τις πιο συγκλονιστικές στιγμές των πρώτων lives που φιλοξενούνται στο Floyd, με το κοινό να παίρνει τη σκυτάλη από τον ερμηνευτή και τους Blind Guardian να χαζεύουν αποσβολωμένοι τα 35 χρόνια εμπειρίας τους να διαχέονται σε ένα φανταστικά ετερόκλητο κοινό. Πραγματικά, στον νέο συναυλιακό χώρο έβλεπες κόσμο κάθε ηλικίας. Μαλλιάδες που γκρίζαραν, 18άρηδες που δοκιμάζουν τα αυτιά τους σε κάθε πιθανό ήχο μέχρι να κατασταλάξουν, γυναίκες παθιασμένες με το συγκρότημα που τις μεγάλωσε, ακόμα και μικρά παιδιά. Οι μεταλάδες γονείς με το παιδί τους στους ώμους με γιγαντιαία ακουστικά στα αυτιά του για να το προφυλάξουν από τους power metal ήχους των Blind Guardian, ήταν η απάντηση σε όσους θεωρούν ότι δεν υπάρχει χώρος σε μια οικογένεια για ένα τέτοιο live.

Μετά το encore, οι Guardian επέστρεψαν και αποθεώθηκαν πιο πολύ από κάθε άλλη φορά μέσα στη βραδιά. Προτελευταίο κομμάτι της βραδιάς ήταν το Valhalla, το οποίο κράτησε τουλάχιστον τον διπλάσιο χρόνο από ότι στο δίσκο. Περίπου για 6-7 λεπτά ο κόσμος συνέχισε -ακόμη και χωρίς μουσική- να τραγουδά Deliverance – Why ‘ve You Ever Forgotten Me.

Οι Blind Guardian ξεκίνησαν για δύο συναυλίες στην Ελλάδα (μία στην Αθήνα και μία στη Θεσσαλονίκη) ωστόσο τα απανωτά sold-out τους ανάγκασαν να προσθέσουν ακόμη δύο lives στο καλεντάρι τους. Την Τετάρτη 11 Οκτωβρίου το κοινό της Αθήνας, έχει την ευκαιρία για τελευταία (φανταζόμαστε) φορά φέτος, να ακούσει τους στίχους που βασίζονται στη λογοτεχνία του Tolkien, να μετατρέπονται σε μέταλ ήχους.

Η προπώληση των εισιτηρίων για την τρίτη ημέρα συνεχίζεται και οι Blind Guardian ετοιμάζονται για ακόμη ένα live στην πόλη που τους λατρεύει. Τα εισιτήρια για την Τετάρτη 11 Οκτωβρίου μπορείς να τα προμηθευτείς από εδώ. Ταυτόχρονα είναι διαθέσιμη και μία σημαντική έκπτωση για τους κατόχους εισιτηρίων των δύο πρώτων ημερών, αφού μπορούν να αγοράσουν εισιτήρια στην προνομιακή τιμή των 30 ευρώ.