Οι Moderat ανυπομονούν να παίξουν rave κάτω από την Ακρόπολη

Ειδικά στο τελευταίο, μετά την περσινή σιωπή, από το φετινό καλοκαίρι δεν μπορούμε να έχουμε παράπονο. Έχουν έρθει οι περισσότεροι από όσους είναι σε περιοδεία, περιμένουμε κι άλλους, γίνονται συναυλίες σε μέρη που δεν περιμένουμε.

Γι’ αυτό κάθομαι και γράφω αυτές τις γραμμές, γιατί όταν ανακοινώθηκε το πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών κι Επιδαύρου, δε νομίζω να υπήρχε κανείς που να είχε φανταστεί ότι οι Moderat, το γερμανικό supergroup των Modeselektor και Apparat, θα ετοιμάζονταν να παίξουν στο Ωδείο του Ηρώδου Αττικού με σκοπό, μάλιστα, να κάνουν ένα (γιατί όχι εδώ που φτάσαμε) rave στη σκιά της Ακρόπολης.

Η ζωή όμως τα έφερε έτσι που όντως οι Moderat το Σάββατο 16 Ιουλίου θα παρουσιάσουν το MORE D4TA (αναγραμματισμός του συγκροτήματος με το 4 για το τέταρτο άλμπουμ τους) στην πόλη μας. Σε αυτή τη δουλειά δεν έχουν ξεχάσει τίποτα από όσα μας έδειξαν στις προηγούμενες. Τραχιά σύνθια, ακανόνιστα beats, απόκοσμα φωνητικά, σε γενικές γραμμές όσοι πέρασαν καλά στις προηγούμενες επισκέψεις του γκρουπ στην Αθήνα, δεν έχουν λόγο να τους χάσουν.

Σε τελική ανάλυση, αν οι Moderat είναι στην πόλη, πηγαίνετε να τους δείτε. Δεν είναι τυχαίοι, γνήσια τέκνα της τέκνο σκηνής του Βερολίνου, με 25 και χρόνια καριέρας στην πλάτη. Φέτος, μάλιστα, βρίσκονται σε φοβερό δημιουργικό οργασμό με νέους δίσκους, ραδιοφωνικές εκπομπές στο Apple Music 1, καινούργια τραγούδια, φοβερά video clips, τέλεια visuals στα live.

Bρέθηκα σε ένα zoom call με τον Sebastian Szary (o τύπος με το ροζ σακάκι που βλέπετε στις φωτογραφίες), το μισό των Modeselektor, κάποια στιγμή στα τέλη του Ιουνίου, όταν έκανε πιτ στοπ στο Βερολίνο ανάμεσα στην περιοδεία. Δεν είχε πιει καφέ, ήταν όμως ασύλληπτα κεφάτος και μου είπε δύο φορές ότι ανυπομονεί να έρθει και πάλι στην Αθήνα. Ο λόγος σε αυτόν, σε πρώτο πρόσωπο.

Η πανδημία, ο πόλεμος και όσα δεν ελέγχονται

Συνέβησαν τόσα πολλά αυτά τα δύο χρόνια. Βρεθήκαμε από το 0 στο 100 σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Περάσαμε έναν χρόνο στο στούντιο, όπου κάναμε focus στις νέες ιδέες. Παράλληλα, συνεχίσαμε να βγάζουμε δουλειές τόσο εμείς ως Modeselektor όσο κι ο Sascha (Ring) ως Apparat. Κάναμε πολλά πράγματα παράλληλα. Κάποιες στιγμές ήταν δύσκολο να συγκεντρωθείς αλλά όπως κι ο υπόλοιπος κόσμος, ζήσαμε την πανδημία. Μείναμε για καιρό μόνο στο στούντιο, μόνο στο Βερολίνο, σκέψου ότι για 19 μήνες δε βγήκαμε από τη χώρα. Κάποιοι δεν ταξιδεύουν για 10 χρόνια, αλλά και πάλι.

Στο στούντιο δεν είχαμε άγχος. Εκμεταλλευτήκαμε τον χρόνο, ήταν κάτι που χρειαζόμασταν. Τόσο για λόγους δημιουργικότητας όσο και για εμάς τους ίδιους. Για την υγεία μας, το μυαλό μας, ήταν κάτι που χρειαζόμασταν τώρα που το βλέπω από απόσταση.

Ο πόλεμος, ε; Δεν καταλαβαίνω γιατί συμβαίνει όλο αυτό. Το περίεργο ξέρεις ποιο είναι; Αν δεις τις φωτογραφίες ασπρόμαυρες, με τις βόμβες, τα όπλα είναι λες και γυρνάς πίσω στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο.

Το live στο Κίεβο ήταν προγραμματισμένο, ακυρώθηκε και το ξαναβάλαμε στο πρόγραμμα. Δεν ξέρουμε γιατί γίνονται τέτοια πράγματα. Έχουμε φίλους στο Κίεβο, στη Μόσχα, δεν το καταλαβαίνω όλο αυτό.

Δεν ταιριάζει να είσαι εκεί, αλλά θέλω πολύ να είμαι εκεί. Στο Κίεβο, στη Μόσχα, στην Αγία Πετρούπολη. Βλέπεις το κοινό, νέους ανθρώπους να χορεύουν, να είναι χαρούμενοι. Ζούμε σε μία περίεργη εποχή. Δεν είναι μόνο ο πόλεμος, η γη φλέγεται αυτή τη στιγμή με την κλιματική κρίση. Λίγοι μπορούν να χαρούν τη μουσική τώρα.

Με τους Modeselektor δώσαμε κάποια shows -για την κυκλοφορία του άλμπουμ Extended– την περασμένη χρονιά κυρίως στην Ανατολική Ευρώπη. Ήταν πολύ έντονο. Ήταν σαν να παίζω live πρώτη φορά.

Το ίδιο το live είναι το καλύτερο φάρμακο, το αντίδοτο στην ησυχία που ζήσαμε με τον COVID. Γι’ αυτή την περιοδεία που είναι σε εξέλιξη είμαστε απόλυτα προετοιμασμένοι. Έχουμε καλό crew, έχει πλάκα να είσαι σε περιοδεία, να βλέπεις τον κόσμο να χορεύει, να μιλάς μαζί του.

Η πανδημία ήταν καταθλιπτική, για όλους, όχι μόνο για εμάς. Υπάρχουν όμως πολλά layers σε αυτή τη σκέψη. Πριν τον κορονοϊό θεωρούσα ότι κάνω την καλύτερη δουλειά στον κόσμο. Τίποτα δεν μπορούσε να μας σταματήσει, η μουσική προχωρά. Και ξαφνικά ένας ιός, έκοψε τα πάντα. Ήταν κάτι που δεν είχαμε σκεφτεί ποτέ.

Το ΜΟRE D4TA σαν το κατάλληλο φάρμακο

Είχαμε όμως την τύχη να δουλέψουμε. Κάποιοι ακόμα δεν την έχουν. Μπορέσαμε να βγάλουμε όλη αυτή τη δουλειά προς τα έξω, να επαναπροσδιορίσουμε το τι κάνουμε. Υπήρξε ποιοτικός χρόνος που έφερε νέες ιδέες, αρκετές συζητήσεις, είδαμε ποιο είναι το όραμά μας αυτή τη στιγμή, αποφασίσαμε τον ήχο του MORE D4TA. Μιλήσαμε αρκετά μεταξύ μας, χωρίς στρες αλλά την ίδια στιγμή βάλαμε πίεση στους εαυτούς μας να το κάνουμε. Σκέψου ότι το πρώτο κομμάτι του άλμπουμ ήταν ιδέα που υπήρχε από πριν την πανδημία.

Τι πρέπει να γνωρίζει κανείς για το νέο άλμπουμ; Είναι ο καθρέφτης του άγχους και παράλληλα η θεραπευτική αγωγή. Μία αντανάκλαση του τι ζήσαμε, η αντανάκλαση του εαυτού μας.

Το MORE D4TA το αντιμετωπίσαμε σαν παζλ. Ενώσαμε κομμάτια. Παλιές ιδέες κόλλησαν με τις καινούργιες. Το αποτέλεσμα φυσικά και μου αρέσει και δε θα ήταν αυτό αν δεν περνούσαμε τόσο χρόνο οι 3 μας σε ένα στούντιο.

Κάθε άλμπουμ όμως είναι αντανάκλαση του εαυτού μας. Το ΜΟRE D4TA όμως λίγο περισσότερο, γιατί ήταν πιο έντονο αυτό που συνέβαινε. Μάθαμε τι σημαίνουν οι ειδικές καταστάσεις.

Το MORE D4TA είναι το τέταρτο παιδί μας. Πάντα όταν κάνεις ένα, νομίζω ότι φτάνεις σε ένα σημείο, όταν αυτό περπατά, γίνεται άνθρωπος, που ρωτάς αν θα κάνεις κι άλλο. Τώρα περιμένουμε να μεγαλώσει λίγο. Δεν σκεφτόμαστε το επόμενο, απλά απολαμβάνουμε την ύπαρξή του.

Είναι πάντα ωραία να επιστρέφεις στην Αθήνα. Είναι ιερό μέρος με πολλή ιστορία. Ανυπομονώ να παίξω στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού, σίγουρα είναι από τα καλύτερα μέρη της φετινής περιοδείας.

Δεν έχω άγχος. Μπορεί να με πιάσει λίγο την ημέρα του live, αλλά θα το ξεπεράσω τρία λεπτά πριν βγούμε στη σκηνή.

Το Βερολίνο, η περιοδεία, το rave στην Ακρόπολη

Είναι ωραίο να είσαι μουσικός και να περιοδεύεις. Έχει φάση η ίδια η περιοδεία. Τα ξενοδοχεία, τo backstage, οι διαδρομές, το crew. Προτιμώ το στούντιο, ίσως επειδή δεν είμαι 20 πια. Το ευχαριστιέμαι όμως το να είμαι στον δρόμο.

Το Βερολίνο είναι διεθνές από τη δεκαετία του ’90. Όχι με την έννοια που είναι τώρα βέβαια αλλά με μάγεψε, όταν ξεκινούσα, το πόσος πολύ κόσμος πήγαινε σε πάρτι, σε δισκοπωλεία, σε clubs. Σε μια εποχή που δεν υπήρχε τόσο πληροφορία. Δεν έχω ιδέα πώς τα καταφέρναμε με τα sms και το τηλέφωνο.

Σήμερα τα πράγματα είναι πολύ πιο έντονα. Έχουμε τόσα πάρτι, τόσα clubs -μένω κοντά στο KitKat και στο Berghain-, τόσες γιορτές της μουσικής, συναυλίες, το 90% της ζωής έχει επιστρέψει στην κανονικότητα.

Αν μου λείπουν τα παράνομα rave party; Μερικές φορές ναι, αλλά πολλές φορές στα μέρη που παίζουμε και έχει τόσο νεαρόκοσμο που χορεύει και διασκεδάζει το λέμε και μεταξύ μας: «Κοίτα, είναι rave». Οργανωμένο όμως.

Το πιο περίεργο μέρος που έχω παρτάρει στο Βερολίνο ήταν σε ένα παλιό σοβιετικού τύπου κτίριο, πίσω στα 90s. Ούτε που θυμάμαι πώς βρέθηκα εκεί.

Δεν υπάρχει τέλεια πόλη. Η μεγάλη πόλη πρέπει να έχει μικρές ασχήμιες για να μην είναι βαρετή, δε χρειάζεται να λειτουργούν όλα ρολόι. Το Βερολίνο έχει τη γοητεία της διαιρεμένης πόλης, κάτι που καταλαβαίνουν οι των 50 και πάνω. Οι νέοι δε νοιάζονται για κάτι τέτοιο. Το έχω στο μυαλό μου σαν μία όμορφη γιαγιά.

Πώς κρατιέμαι σε φόρμα; Κυκλοφορώ με το ποδήλατο, ξεκουράζομαι, ηρεμώ, ευχαριστιέμαι τη μοναξιά μου χωρίς να κάνω τίποτα. Είναι σπουδαίο να μην κάνεις τίποτα.

Το μόνο που έχεις να κάνεις για να δείχνεις αυτόματα νεότερος είναι ένα ωραίο ξύρισμα.

ΙΝFO

MODERAT
Ωδείο Ηρώδου Αττικού
16/07/2022 στις 21:00
Εισιτήρια: ΔΙΑΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΖΩΝΗ 85€, 75€ • ΖΩΝΗ Α΄ 68€ • ΖΩΝΗ Β΄ 63€ • ΖΩΝΗ Γ΄ 55€ • ΑΜΕΑ 30€ • ΑΝΩ ΔΙΑΖΩΜΑ 43€, 40€, 36€, 34€