Όταν δεν παίζει στο θέατρο, ο Σπύρος Χατζηαγγελάκης σερβίρει το φαγητό των γιαγιάδων του

Από τη συζήτηση που είχαμε, φαντάζομαι ότι ο Σπύρος Χατζηαγγελάκης είναι ένας τέτοιος τύπος. Ένας multitasker, που οδηγήθηκε σε αυτό τον δρόμο -αύριο ποιος ξέρει αν θα υπάρξει κι άλλη διακλάδωση στη διαδρομή του-, καθώς δεν υπάρχει ένας τρόπος έκφρασης της δημιουργικής του φύσης. 

Ο Σπύρος λοιπόν είναι πρώτα και πάνω όλα ηθοποιός. Εδώ και 15 χρόνια, όσα δηλαδή υπάρχει στον χώρο της υποκριτικής, είναι μέλος της θεατρικής ομάδας C for Circus, ενώ την τελευταία 6ετία πρωταγωνιστεί στη σειρά Μην αρχίζεις τη μουρμούρα στον Alpha. 

Είναι επίσης φωτογράφος τα τελευταία 6 χρόνια και από τον Σεπτέμβριο του 2022, ιδιοκτήτης ενός «γιαγιαδίστικου» ταχυφαγείου στα Εξάρχεια όπου μένει, στη Λόντζα της γειτονιάς. 

Τον συνάντησα με αφορμή τη θεατρική του ιδιότητα. Είναι ένας εκ των ηθοποιών της νέας παράστασης των C for Circus, που παρουσιάζεται αυτές τις ημέρες στο Σύγχρονο Θέατρο από μέλη της ομάδας και από ηθοποιούς εκτός αυτής. 

Τιτλοφορείται Και ἐφύτευσεν ὁ Θεός παράδεισον και αποτελεί το πρώτο πρωτότυπο θεατρικό έργο των C for Circus. Το έγραψε και το σκηνοθέτησε η Βαλέρια Δημητριάδου, από τα ιδρυτικά μέλη της ομάδας και πραγματεύεται ένα τρομακτικά επίκαιρο θέμα, μία από τις ισχυρότερες μορφές έμφυλης βίας, το sex trafficking. 

Γιατί έγινε η επιλογή του συγκεκριμένου τίτλου;

Το Και ἐφύτευσεν ὁ Θεός παράδεισον είναι μία πρόταση που αναφέρεται στην Αγία Γραφή. Η επιλογή της ως τίτλος στην παράστασή μας λειτουργεί αντιστικτικά. Έρχεται σε κόντρα με τη θεματική της, που είναι το trafficking. Ο οίκος ανοχής/μπουρδέλο/ξενοδοχείο ημιδιαμονής, εκεί που είναι εγκλωβισμένη η ηρωίδα μας ονομάζεται Παράδεισος. 

Ποια είναι η ιστορία που βρίσκεται στον πυρήνα του έργου;

Παρακολουθούμε πώς ένα ανυποψίαστο κορίτσι, η Χλόη πέφτει θύμα trafficking και αδυνατεί να ξεφύγει από το βίαιο περιβάλλον που της κατατρώει το σώμα, την ψυχή, την ίδια της την ύπαρξη. Ωστόσο, η παράσταση μας, που να υπογραμμίσω ότι δεν τοποθετείται σε ένα συγκεκριμένο χωροχρόνο, δεν είναι μία δραματική ιστορία. Ο σκοπός της Βαλέριας δεν ήταν αυτός. Ήταν να προσεγγίσει το φλέγον θέμα του οργανωμένου εγκλήματος της σωματεμπορίας ως κοινωνικό φαινόμενο. 

Δηλαδή;

Το έργο ασχολείται με τα πάρα πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά (χαμηλό εισόδημα, οικονομικά προβλήματα, οικογενειακές δυσκολίες) που σύμφωνα με τους θύτες καθιστούν κατά κύριο λόγο μία γυναίκα, μία θηλυκότητα ευάλωτη. Ασχολείται όμως κυρίως με τα αποτελέσματα και τις συνέπειες που έχει όλη αυτή η ιστορία στο θύμα, αλλά και στους γύρω της: στην οικογένεια, στον φιλικό περίγυρο, στην αστυνομία, στην κοινωνία. Γνώριζαν; Δε γνώριζαν; Κι όταν έμαθαν, πώς διαχειρίστηκαν αυτή την τραγωδία; 

Εσύ ποιον από όλους υποδύεσαι; 

Κρατώ τον ρόλο του αστυνομικού και για να σε προλάβω, δεν μπορώ να μπω σε λεπτομέρειες. Αν αποκαλύψω στοιχεία του χαρακτήρα μου, θα αποκαλύψω πολλά από τα κομμάτια ανατροπής του έργου.

Ωραία, ας αφήσουμε τον ρόλο σου. Είσαι ένας από τους έντεκα συνολικά ηθοποιούς της παράστασης, που εκτός από το να ερμηνεύετε τους χαρακτήρες, εκτελείτε ζωντανά επί σκηνής τη μουσική που έχει γράψει η ομάδα. 

Ακριβώς. Η δράση της ιστορίας ενισχύεται από τη μουσική που παίζουμε, από τις μελωδίες που βγαίνουν από τα κρουστά, τα πλήκτρα, την κιθάρα. Η χρήση της ζωντανής μουσικής είναι από τα χαρακτηριστικά στοιχεία των παραστάσεων των C for Circus.

Έχει τύχει, λόγω ονόματος, να νομίζουν ότι με την ομάδα κάνετε τσίρκο, ζογκλερικά, ακροβατικά και όχι θέατρο;

Όχι μία, αλλά πολλές φορές και ειδικά στο ξεκίνημα. Μας άρεσε όμως το όνομα -προέκυψε αυθόρμητα κάπως στη λογική του V for Vendetta- και δε μας πέρασε ποτέ από το μυαλό να το αλλάξουμε. 

Πώς έγινε η γνωριμία και η δημιουργία της ομάδας; 

Όταν σπούδαζα στο Φυσικό στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, αποφάσισα να μπω στη θεατρική ομάδα του ΑΠΘ και εκεί, γνώρισα τα παιδιά. Η δική μας ομάδα ιδρύθηκε μερικά χρόνια αργότερα, το 2008. 

Ουσιαστικά, η εισαγωγή μου στον κόσμο του θεάτρου έγινε μέσα από εκείνη την ομάδα. Δηλαδή μέσα από συλλογικές διαδικασίες. Δεν είχα άλλωστε ποτέ ούτε ως έφηβος τότε, ούτε ως ενήλικας τώρα, φιλοδοξίες να γίνω κάποιος, ήμουν πάντα ομαδικός παίκτης. 

Τι σου αποκαλύφθηκε μέσα από αυτή τη συλλογικότητα; 

Ότι αυτό που με αφορά και με εμπνέει όσο τίποτα άλλο είναι το θέατρο. Γιατί ειλικρινά, μπορεί να μπήκα κάπως τυχαία στο Φυσικό, επειδή ήμουν καλός μαθητής και τέλος πάντων, κάτι έπρεπε να δηλώσω στο μηχανογραφικό μετά τις πανελλήνιες, αλλά δεν είχα ιδέα τότε τι ήθελα να γίνω.

Καταλαβαίνω ότι δεν άσκησες ποτέ το επάγγελμα αυτού που σπούδασες.

Σωστά. Πήρα το πτυχίο μου, γέμισα με γνώση και μόρφωση, αλλά μέχρι εκεί. Την υποκριτική τη σπούδασα στην πράξη, με την ομάδα. Είμαι αυτοδίδακτος, όπως και σχεδόν με όλα τα πράγματα με τα οποία καταπιάνομαι.

Όπως με τη φωτογραφία. 

Είναι ένας ακόμα δικός μου τρόπος έκφρασης. Αγόρασα την πρώτη μου φωτογραφική μηχανή πριν από έξι χρόνια και πλέον έχω μετατρέψει ένα χώρο του σπιτιού μου σε στούντιο. 

Τι σου αρέσει να φωτογραφίζεις; 

Ανθρώπους, ανθρώπινα σώματα, ημίγυμνα ή γυμνά. Όταν είσαι γυμνός φανερώνεται ατόφια η ψυχή σου κι αυτή είναι μία στιγμή που θέλω να την απαθανατίζω. 

Παρατηρώντας τον λογαριασμό σου στο Instagram μοιάζει σαν να είναι το portfolio σου.

Πράγματι, έτσι είναι. Δεν είναι η απεικόνιση της προσωπικής μου ζωής, αλλά η δουλειά μου ως φωτογράφος. 

Δεν είχες ποτέ πρόβλημα με τους κανονισμούς του Instagram για τις αναρτήσεις με γυμνό;

Πώς δεν είχα. Την περασμένη άνοιξη μου κατέβασαν τον λογαριασμό. Χάθηκαν τα πάντα. Μετά από τρεις μήνες και αφού κινήθηκα νομικά, γιατί όπως σου είπα και παραπάνω είναι η φωτογραφική μου δουλειά εκεί μέσα, τον ανέκτησα. Το παράλογο της υπόθεσης είναι ότι πρόκειται για μία καλλιτεχνική δουλειά και ότι γενικά φρόντιζα να καλύπτω τις γυναικείες θηλές -με τις αντρικές, βέβαια, κανένα πρόβλημα, πόσο οξύμωρο είναι αυτό- για να μη λογοκριθώ. Αλλά ακόμα και γυμνή κοιλιά να δει το Instagram, τη θεωρεί «προσβλητική». 

Την ίσως πιο viral φωτογραφία σου όμως δε θα τη βρει κάποιος στο Instagram. Και αναφέρομαι στη λήψη που τράβηξες τον Φεβρουάριο έξω από το υπό κατάληψη Κτίριο Τσίλλερ του Εθνικού Θεάτρου και έμοιαζε βγαλμένη από κάποιο τσεχωφικό ή ντοστογιεφσκικό θεατρικό έργο. 

Θα τη βρει όμως στο Facebook (γελάει). Ήταν σε μία από τις πολυπληθέστερες συγκεντρώσεις που πραγματοποιήθηκαν από τον θεατρικό και όχι μόνο κόσμο κατά του επίμαχου προεδρικού διατάγματος. Βρισκόμουν απέναντι από το Κτίριο Τσίλλερ, σκαρφαλωμένος στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου όταν τράβηξα με το κινητό μου τη συγκεκριμένη λήψη και την ανέβασα στο Facebook.

Στην ανάρτησή σου τότε έγραψες: «Δέκα, εκατό, χιλιάδες καταλήψεις ενάντια σε έναν κόσμο οργανωμένης σήψης».

Όλο αυτό που συνέβη με τους καλλιτέχνες είναι μόνο ένα, μικρό παράδειγμα μέσα στο σύνολο των πολλών παραδειγμάτων του πώς η διεφθαρμένη εξουσία αγνοεί επιδεικτικά τη λαϊκή βούληση. Πώς κωφεύει απέναντι σε ουσιώδη προβλήματα. Πώς σε κάνει να αισθάνεσαι ότι ό,τι και να κάνεις είναι μάταιο. Είσαι και θα είσαι ο τελευταίος τροχός της αμάξης. 

Πόσο στενάχωρο είναι αυτό για τη σύγχρονη κοινωνία και πόσο πιο ολοφάνερο καθιστά τον μοναδικό τρόπο που έχουμε για να διεκδικήσουμε τη ζωή, την ελευθερία και τα δικαιώματά μας: την εξέγερση.

Τη βαρύναμε ξαφνικά την κουβέντα. 

Ας μιλήσουμε τότε για την τρίτη σου ιδιότητα, αυτή του ιδιοκτήτη παραδοσιακού ταχυφαγείου.

Η Λόντζα της γειτονιάς άνοιξε τον Σεπτέμβριο του 2022 στον τόπο που μένω από το 2014 που ήρθα μόνιμα στην Αθήνα, στα Εξάρχεια. Συνέβη αυθόρμητα, έτσι στο ξεκάρφωτο για να το πω απλά, ως μία ειλικρινής κατάθεση στη μνήμη των γιαγιάδων μου στον Έβρο, όπου μεγάλωσα και έζησα μέχρι τα 18 μου χρόνια. 

Στο μενού δηλαδή έχεις πιάτα που θυμίζουν εκείνα που έφτιαχναν οι γιαγιάδες σου;

Θυμίζουν, όπως το είπες. Δεν είναι ακριβώς τα ίδια. Έχουν ένα σύγχρονο twist από τη σεφ Αγάπη Μιχελή. 

Με μία λέξη πώς θα χαρακτήριζες τη σχέση σου με το φαγητό;

Εμμονική. 

Και με ποιο φαγητό έχεις εμμονή;

Με το παστίτσιο της μητέρας μου. Μέχρι που έφαγα παστίτσιο από τα χεράκια της Αγάπης και πλέον, είμαι σε σοβαρό δίλημμα.

Να σε ρωτήσω για το περιστατικό με τη φάρσα για βόμβα που έκανες την Πρωτοχρονιά του 2022 λίγο πριν ξεκινήσει η παράσταση που έπαιζες στο θέατρο Ακάδημος;

Έγινε μία ακόμα από τις πολλές εμπειρίες της ζωής μου. Μία ιστορία που θα λέω μετά από χρόνια και θα γελάω με την κατάληξη και τις συνέπειες που είχε για μένα. 

Σε στενοχώρησε η έκταση που πήρε το θέμα;

Με στενοχώρησε ο τρόπος που αντιμετώπισαν το συμβάν τα μίντια στη λογική του «βρίσκουμε ένα καινούργιο πρόσωπο να ασχοληθούμε, πάμε να γαμήσουμε την ψυχολογία του για κάτι που στην ουσία ήταν ασήμαντο», τουλάχιστον έτσι πιστεύω εγώ. Τέλος πάντων, περασμένα, ξεχασμένα. Προχωράμε. 

***

Info

Και ἐφύτευσεν ὁ Θεός παράδεισον

Σύγχρονο Θέατρο (Ευμολπιδών 45, Αθήνα, 210-3464380)

Προπώληση εδώ.