Παγκόσμια Ημέρα Νερού: 2 εκδηλώσεις υπενθυμίζουν την πραγματική του αξία
Μία έκθεση και μία μουσικοχορευτική παράσταση, που παρουσιάζονται στην Αθήνα, στέλνουν τα δικά τους μηνύματα, με φόντο την κλιματική αλλαγή και την ενδεχόμενη ιδιωτικοποίηση του νερού.
- 22 ΜΑΡ 2023
Σε μια εποχή παγκόσμιας οικολογικής και κοινωνικής κρίσης, το «σύγχρονο νερό» είναι μια έννοια αφηρημένη· ένα αγαθό που έχει μετατραπεί σε εμπορικό προϊόν.
Η φετινή Παγκόσμια Ημέρα Νερού (γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 22 Μαρτίου) και οι εορτασμοί της συμπίπτουν στη χώρα μας με την ψήφιση του αμφιλεγόμενου πολυνομοσχεδίου του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, που ουσιαστικά ανοίγει τον δρόμο για την ιδιωτικοποίηση του νερού.
Η χρονική στιγμή δε θα μπορούσε να είναι πιο κρίσιμη, ώστε η Τέχνη να γιορτάσει με τον δικό της παρεμβατικό τρόπο την παγκόσμια αυτή ημέρα και να στείλει ένα ηχηρό μήνυμα, μέσα από εκδηλώσεις που υπενθυμίζουν την αξία του ως ένα ανθρώπινο δικαίωμα που καταστρατηγείται, ως πηγή των πάντων, ως το αγαθό που μας επιτρέπει να οραματιστούμε το μέλλον μας.
Το Γραφείο των Υδάτινων Κόσμων – ATOPOS cvc
Στην περφόρμανς για την κάμερα SeaMonster II, η Ελένη Μυλωνά
σκηνοθετεί το δικό της σώμα ανάμεσα σε πλαστικά απόβλητα που έχει μαζέψει από τις ακτές της
Αίγινας.
σκηνοθετεί το δικό της σώμα ανάμεσα σε πλαστικά απόβλητα που έχει μαζέψει από τις ακτές της
Αίγινας.
Με το νερό να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της κλιματικής αλλαγής και μπροστά στον κίνδυνο που ελλοχεύει η ενδεχόμενη ιδιωτικοποίησή του, η πολιτιστική κυψέλη του «Άτοπος» εγκαινιάζει σήμερα, ανήμερα της Παγκόσμιας Ημέρας Νερού, Το Γραφείο των Υδάτινων Κόσμων και μας καλεί να ορίσουμε εκ νέου τι είναι τελικά το νερό.
Πρόκειται για ένα πρόγραμμα που ξεκινά ως μία έκθεση, την Υγρή Καρδιά στην οποία συμμετέχουν πέντε Ελληνίδες εικαστικοί-visual artists (Ελένη Μυλωνά, Ιλεάνα Αρναούτου, Ισμήνη Κινγκ, Μαρία Νικηφοράκη, Δέσποινα Χαριτωνίδη) που διερευνούν προβλήματα όπως η λειψυδρία, η καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, που οφείλεται σε βιομηχανικές, τουριστικές και στρατιωτικές δραστηριότητες, αλλά και η μόλυνση των υδάτων εξαιτίας των πλαστικών και των μικροπλαστικών, σε σχέση με τις ευάλωτες ανθρώπινες και μη ανθρώπινες ζωές και εξελίσσεται σε ένα διάλογο. Συγκεκριμένα, σε ένα διεπιστημονικό και διακαλλιτεχνικό διάλογο με τη συμμετοχή επιστημόνων και ερευνητών για τις διαφορετικές πτυχές της κλιματικής αλλαγής σε σχέση με το νερό και τις συνέπειες που επιβαρύνουν άνισα τα σώματα των γυναικών, των κουήρ, τρανς και ιθαγενών ατόμων.
Διάρκεια: έως 01/07. Είσοδος δωρεάν.
Δίψα – Σύγχρονο Θέατρο
«Πώς θα ήταν αν, αντί να ανοίγουμε τη βρύση, χρειαζόταν να έχουμε “φίλο τον καιρό” και να διανύουμε μίλια με μια βάρκα για να μπορέσουμε να πιούμε λίγες γουλιές νερό; Πώς θα ήταν αν διατηρούσαμε μια τόσο στενή σχέση με τη φύση και τη γη που το άνθισμά της να είναι και δικό μας, που η δίψα της να είναι και δική μας;», αναρωτιέται η ομάδα Όχι Παίζουμε / UrbanDig Project.
Αντλώντας από την αληθινή ιστορία μιας οικογένειας στο Αιγαίο του πρόσφατου παρελθόντος, η ομάδα ανεβάζει σε σκηνοθεσία του Γιώργου Σαχίνη, τη Δίψα. Μία μουσικοχορευτική παράσταση για την οδύσσεια της μεταφοράς του νερού σε μια αποκομμένη νησιωτική κοινότητα και ταυτόχρονα, μία αλληγορία πάνω στην εξέλιξη της σχέσης μας με το πόσιμο νερό -από το νερό ως πολύτιμο αγαθό στο νερό ως αυτονόητο (;) καταναλωτικό προϊόν-, που παρουσιάζεται μέσα από ρεαλιστικές και ψυχεδελικές εικόνες.
Ερμηνεύουν: Ειρήνη Αλεξίου, Καλλιόπη Γερακιανάκη, Χάρης Δήμος, Ιωάννα Λέκκα.
Προπώληση εδώ.
