Slaughter Records: Το label που φέρνει το νέο αίμα της ραπ

Εάν είχες επαφή με ελληνικό ραπ από πριν ανέβει στα charts, θα έχεις ακουστά τα αρχικά V-G-S.

Είναι ο άνθρωπος που, με τη χαρακτηριστική πόζα κερατάκια-στο-μέτωπο και το καπέλο στα thumbnails των βίντεο, έστησε το πρώτο podcast σχετικά με τη ραπ στη χώρα, το θρυλικό σήμερα GoldSchool Podcast (2019-2021), στου οποίου την παρέα είδαμε να κάθονται να μιλήσουν ανοιχτά μεγάλα είδωλα από τη σκηνή των 90s, όπως Τάκι Τσαν, Μεντζέλος, Μηδενιστής, αλλά και άτομα του τότε new wave όπως ο MadClip και Saske, πρώτη φορά με τόση άνεση και οικειότητα.

Ενδέχεται, διαφορετικά, να τον έχεις πετύχει στο κανάλι του Mad TV (και το Mad Radio), όταν για μία σεζόν (2021) ανέλαβε την παρουσίαση στην εκπομπή House of Barz και σχολίαζε κάθε απόγευμα, πολύ ελεύθερα, με άνεση και με άποψη σε όσα έλεγε, την επικαιρότητα κυρίως του αμερικάνικου industry.

Τότε, για ένα πιο διευρυμένο κοινό έγινε ο «τύπος με τα φαρδιά και την κουκούλα» που γνώριζε από ραπ. Και, όντως, όποιος έχει παρακολουθήσει συνολικά τον λόγο του VGS είτε απλά περάσει τρεις ώρες με εκείνον π.χ. στο στούντιο, θα διαπιστώσει το ίδιο πράγμα, τόσο για τα ακούσματα, όσο και την inside εικόνα που έχει για τον χώρο.

Πώς προέκυψε όλο αυτό;

Μάλλον, όλα ξεκίνησαν στα γενέθλια του, μια χρονιά όσο ήταν φοιτητής στην Αμαλιάδα, και έτυχε να βρεθεί στο ίδιο μαγαζί με τον Μηδενιστή που είχε κλείσει εκεί για να τραγουδήσει, μέσω του High Fever (μέλους του King Style, παλαιότερου crew του Μηδενιστή) το οποίον είχε γνωρίσει στη σχολή τότε ο VGS και μέχρι σήμερα παραμένουν κολλητοί φίλοι. Ο Βαγγέλης (VGS) λέει την ιστορία: «Ήταν ένα μαγαζί της επαρχίας που δεν είχε σκηνή, θα τραγουδούσε από τα τραπέζια ο Μήδε. Και μου ζήτησε ο άνθρωπος να πατήσει στο τραπέζι μου, γιατί ούτε τραπέζια είχε το μαγαζί. Μόνο δύο και το ένα από αυτά δινόταν σε εκείνον που έκλεινε για γενέθλια, δηλαδή σε μένα το βράδυ εκείνο». Εντωμεταξύ, είχε κόλλημα με αυτόν τον ήχο από πολύ μικρότερος.

Ακολουθώντας τη φυσική ροή των πραγμάτων, βρέθηκε στην backstage ομάδα τον ΖΝ και γρήγορα γνώρισε το ευρύτερο community, που ακόμη ήταν μικρό και πολύ πιο κλειστό στις επαφές του.

«Είδα από νωρίς ότι υπήρχε η ανάγκη να συνδεθούν δύο διαφορετικοί κόσμοι – ο πιο επαγγελματικός και επίσημος των δισκογραφικών εταιριών, των χορηγών κ.λ.π. με τη ραπ σκηνή τότε [σ.σ. δεκαετία 2010], που ήταν τελείως άλλη φιλοσοφία». Όπως μου λέει, έχουν υπάρξει φορές που έκανε εκείνος την επικοινωνία για λογαριασμό ράπερ, άτυπα, σαν μάνατζερ. Γενικότερα, είχε δικτυωθεί και προσπαθούσε να φέρει χρήματα στο νέο industry που γεννιόταν, αλλά κανείς ακόμα δεν έπαιρνε στα σοβαρά.

Ανάμεσα στα πράγματα που είχε γράψει από τότε σε μια goal list υπήρχε και ένα δισκογραφικό label, που τελικά πήρε το όνομα Slaughter Records και απέκτησε έναν πολύ πιο διευρυμένο στόχο: να στηρίξει νέα παιδιά που όντως αξίζουν, καλλιτεχνικά όσο και ηθικά, αλλά δεν έχουν βρει τρόπους να φτάσουν σε πολύ κόσμο, επειδή ακριβώς σήμερα υπάρχει υπερπληθώρα στο είδος. Με άλλα λόγια, ένα hub για πολλά υποσχόμενους newcommers.

Ένα από τα πρώτα hidden gem παράδειγμα που έχει φέρει στην επιφάνεια είναι η περίπτωση του Zao, με φωνή την οποία άμα ακούσεις, κατευθείαν κολλάς.

Ο Zao, ένα φωτεινό παράδειγμα

Ο Zao είναι ο Ζώης – ένα παιδί 20 ετών από την Καλαμαριά, που σπουδάζει στη Λαμία και παράλληλα τρέχει το όνειρό του.

Όποιος ψάξει το όνομά του στις ψηφιακές πλατφόρμες, θα δει ότι έσκασε στα ηχεία πέρσι το καλοκαίρι, με το δρομίσιο Loop και ένα σκαλωτικό κλικ που αυτόματα σου γεννούσε την όρεξη να το βάλεις στο repeat. Σήμερα, έχουν ανέβει περίπου 10 tracks, όλα σε συνεργασία με τη Slaughter Records, δείχνοντας ένα δείγμα γραφής πολύ πιο υβριδικό και γεμάτο δυνατότητες. Το βασικότερο ατού του Zao είναι η χροιά και η μελωδικότητα, που γενικότερα σπανίζουν στη σκηνή. Φαίνεται πως είναι σε θέση να υποστηρίξει άνετα τόσο τη street πλευρά σε κομμάτια όπως το Prestige, όσο και μία pop ερμηνεία που θα σαρώσει στο ραδιόφωνο, με new wave ερωτικό στυλ όπως στο Πολλές Φορές (3AM), στα POV και στο Toxic. Αυτή την πλευρά του εξελίσσει σε αυτό το στάδιο.

«Θέλω να δώσω κάτι τελείως δικό μου στον κόσμο, που να μην περιορίζεται από ταμπέλες», μου λέει ο ίδιος, καθισμένος απέναντι στο στούντιο.

«Και παλιότερα που ήμουν έφηβος και έγραφα ραπ, θα έγραφα και κάποια πιο μελωδικά κομμάτια, αλλά δεν τα έβγαζα προς τα έξω, επειδή η φάση ήταν drill. Όταν γνώρισα τον VGS και ένιωσα την άνεση να του στείλω να ακούσει και αυτή μου την πλευρά, κατάλαβα ότι αυτό είναι τελικά το thing μου – το μελωδικό. Έσβησα όλα τα προηγούμενα που είχα κάνει και άρχισα πάλι από την αρχή να γράφω, τελείως ελεύθερα». Έτσι, άρχισε να ξετυλίγεται ένα νέο ταλέντο, που χάρη στο μουσικό αυτί που διαθέτει, μπορεί να σταθεί σε διαφορετικά τερέν, μέχρι και soul μελωδίες που τον άκουσα να «πατάει» acapella.

«Αντικειμενικά, ο Zao ήταν καταστροφή», σχολιάζει ο Βαγγέλης (VGS), ανατρέχοντας στο πώς έγινε η όλη ιστορία. Μετά το καλοκαίρι του 2022, ο ίδιος έτρεξε ένα open call μέσω Instagram για ένα «νέο πρότζεκτ με newcomers στη ραπ σκηνή», χωρίς περαιτέρω λεπτομέρειες.

«Μέσα στα πρώτα, κυριολεκτικά, δέκα δείγματα που έλαβα ήταν ο Zao και πολύ απλά ανέβασε τον πήχη σε άλλο επίπεδο. Συνολικά, πρέπει να έστειλαν πάνω από 950 άτομα, και ενώ γενικά πολλοί ήταν τεχνικά σωστοί, πατούσαν στο μέτρο, είχαν γενικότερα ιδέα τι κάνουν, παρατήρησα έντονα μια τάση από παιδιά, ίσως και ασυναίσθητα, να μιμούνται τον αγαπημένο τους ράπερ. Από την άλλη, ο Zao ήταν μία κατηγορία μόνος του, με ικανότητες π.χ. να ακολουθά αυθόρμητα μετατροπίες [σ.σ. αλλαγές τονικότητας]».

Στη συνέχεια, ήρθαν σε επαφή, ταίριαξαν και ξεκίνησαν τη δουλειά. Όπως μου εξηγούν, στο μοντέλο που ακολουθεί ο VGS με τη Slaughter Records, η σχέση με τους artists δεν εξαντλείται στη διανομή της μουσικής, αλλά αφορά ένα πιο συνολικό πακέτο προσωπικής επαφής και καθοδήγησης. «Ειδικά τον πρώτο καιρό, ήταν κάπως σαν μάθημα οι συναντήσεις μας», μεταφέρει ο Zao, περιγράφοντας μια διαδικασία εξερεύνησης που τον ξεμπλόκαρε. Όλα τα νέα ερεθίσματα που τον τροφοδοτούσε ο VGS, τα βιώματα που μοιράζονταν και όσα γενικώς έπεφταν στο τραπέζι, οδηγούσαν αργότερα σ’ ένα νέο αποτέλεσμα στο στούντιο, με οργανικό τρόπο.

«Είναι όλη η ενέργεια από τις μεταξύ μας ζυμώσεις αυτό που βγαίνει, στην ουσία», μου λένε. «Δεν υπάρχει session που να μην είμαστε μαζί».

Προς το παρόν, το roster της Slaughter Records περιλαμβάνει τον Zao, τον -επίσης, ίδια ηλικίας και από Καλαμαριά- Baba, ενώ στο κομμάτι της παραγωγής υπάρχει ο Cjla Beats που ξεχώρισε από αντίστοιχο open call του VGS, έχοντας στον ήχο του επιρροές από Timbaland και φωνητικά στις λούπες.

«Με την επαφή και τις συζητήσεις που αρχίσαμε απ’ όταν μπήκα στην ομάδα, δοκίμασα νέα μονοπάτια στη μουσική μου, είδα τι σημαίνει έμπνευση», μεταφέρει απ’ την πλευρά του ο Κωνσταντίνος (Cjla Beats), που ασχολείται με τη μουσική από μικρός, έχοντας πτυχίο στην Αρμονία. «Στόχος μου να φτιάξω μια τόσο χαρακτηριστική ταυτότητα που ο άλλος θα καταλαβαίνει από το πρώτο χτύπημα του beat ότι είναι Cjla».

Δεν είναι τυχαίο που παραμένει μετρημένο στις επιλογές του το label. Πέρα από το ότι μόνο έτσι γίνεται να εστιάσεις ουσιαστικά σε έναν νέο artist και να βγει τελικά το 100% των δυνατοτήτων του, είναι και θέμα χαρακτήρα. «Τι να το κάνω άμα είσαι καλός και μελλοντικά καταλήξεις να τα κάνεις όλα σμπαράλια, επειδή κάπως την είδες; Ακόμη δεν έχουν καταλάβει οι ράπερς πώς ένα τυχαίο αρνητικό γεγονός που παίρνει διαστάσεις και συζητιέται στα μεσημεριανάδικα, στιγματίζει τελικά όλη τη σκηνή, επηρεάζει εμπορικά τους πάντες», απαντάει ο VGS.

Ένα παράδειγμα που του έχει μείνει από εποχές Mad, είναι ο σάλος με τον Lamanif. «Εκείνη την περίοδο [σ.σ. 2021], υπήρχαν συζητήσεις σε προχωρημένο στάδιο με εταιρίες για την οργάνωση ενός χιπ-χοπ talent show, αλλά αμέσως μετά τα σκηνικά, όλοι έκαναν πίσω».

Θεωρείται ακόμη «κακό» το να κάνεις commercial rap;

Με αφορμή τον Zao και το γεγονός ότι εξελίσσει μια νέα radio-friendly ταυτότητα, ρωτάω τον VGS αν ακόμη και σήμερα που έχει εδραιωθεί το ραπ στη χώρα, παίζει γενικότερα κόμπλεξ με την εμπορικότητα, όπως παλιά.

«Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε καταρχήν ότι ουδέποτε υπήρξε ουσιαστικά διαχωρισμός ανάμεσα σε εμπορικό και μη εμπορικό ραπ στην Ελλάδα. Ακόμη και εποχές 90s, εμπορικοί ήταν όλοι τους, εκτός μόνο, δεν ξέρω, εάν αντέγραφε κάποιος CD και τα μοίραζε δωρεάν, χέρι με χέρι. Το όλο debate περί εμπορικότητας αφορά καθαρά το στυλ του ήχου, εάν δηλαδή είναι catchy και απευθύνεται σε ένα πιο διευρυμένο κοινό ακροατών». Και ενώ χρόνια τώρα ραπ (και τραπ) καλλιτέχνες έχουν κάνει επιτυχίες με reggaeton, bouncy και γενικότερα pop αισθητική, «βλέπω ότι υπάρχει ακόμη μια ενοχικότητα στο να το κάνουν ταυτόχρονα, να είναι π.χ. από τη μία street και drill και από την άλλη εμπορικοί, ενώ αυτό είναι ένα στερεότυπο που δεν παίζει έξω».

Παραπέμπει και πάλι στην east coast των 90s και στην ταινία με τη ζωή του Biggie Smalls (Notorious, 2009), όταν ο έντονα αμφιλεγόμενος αυτή τη στιγμή P. Diddy είχε παροτρύνει στον ακόμη άγνωστο και ανερχόμενο B.I.G. να δώσει το «φινιρισμένο» στην πλευρά Α και το «βρώμικο» στην πλευρά Β της κασέτας. Ξέχωρα απ’ τα σκάνδαλα που έρχονται σήμερα στην επιφάνεια, η οδηγία αυτή εξηγεί σε μεγάλο βαθμό το πώς εκτοξεύτηκε παγκοσμίως.

Υπάρχει αντίστοιχα περιθώρια στην ελληνική βιομηχανία; Τηρουμένων των αναλογιών, ο VGS εκτιμά πως υπάρχουν, κυρίως σε επίπεδο επαγγελματισμού.

Το ευρύτερο όραμα που είχε από παλιά και τον οδήγησε στη δημιουργία του label ήταν να εδραιωθεί το είδος με έναν πιο σωστό, clean-cut τρόπο, ώστε να γίνει φιλικό ταυτόχρονα και προς την τηλεόραση, το ραδιόφωνο, τις καμπάνιες κ.λπ., για να έχει στο τέλος της ημέρας το μερίδιο που του αναλογεί από την αγορά. Με αυτή τη στρατηγική κινείται στη Slaughter Records στοχεύοντας στη νέα γενιά και έχοντας συνάψει αποκλειστική συνεργασία με τη Minos EMI, μία δισκογραφική εταιρία η οποία, όπως παραδέχεται, έδειξε πραγματικό ενδιαφέρον και όρεξη για τις ιδέες του.

Κοινός τους στόχος, σε μία εποχή που το ραπ έχει γίνει της μόδας και όποιον πιτσιρικά ρωτήσεις τι θέλει να γίνει όταν μεγαλώσει, θα απαντήσει πιο εύκολα «ράπερ» από ό,τι «ποδοσφαιριστής», είναι να προλάβεις το επόμενο κύμα. «Εγώ βλέπω ότι απαιτούνται πολλά παραπάνω skills για να ξεχωρίσεις σήμερα – ας πούμε, κάποτε θα αρκούσαν τα έξυπνα wordplays και το σωστό χώσιμο, ενώ τώρα θέλεις ποικιλία, που αναγκαστικά περιλαμβάνει και το πιο ερμηνευτικό, καλλιτεχνικό κομμάτι».

«Σε αυτό ειδικά πάσχουμε, άμα σκεφτείς πόσοι artists έχουν ανάγκη το autotune για τα live τους».

***

ΙΝΦΟ

Ακολουθήστε τη Slaughter Records και τον VGS στο Instagram. Για να ακούτε πρώτοι τις νέες κυκλοφορίες του label, μείνετε συντονισμένοι στα Spotify κανάλια του Zao και του Cjla Beats.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ