Τα κτίρια και υποδομές που μένουν παρακαταθήκη στον Δήμο Ελευσίνας

Καλά όλα αυτά, αλλά τι πρόκειται να μείνει στην πόλη και τους Ελευσίνιους, μετά το πέρας της διοργάνωσης; Το ερώτημα το οποίο πιστεύω ότι απασχόλησε φευγαλέα αρκετές φορές κατά τη διάρκεια αυτής της χρονιάς όσους βρισκόμαστε 21 –ή και περισσότερα– χιλιόμετρα μακριά από την παράκτια βιομηχανική πόλη, ενώ διατηρούσαμε περιστασιακή σχέση με τα δρώμενα που οργανώνονταν εκεί (τα περισσότερα από τα οποία, πολύ ενδιαφέροντα που αποκάλυπταν πτυχές τις οποίες δεν είχαμε φανταστεί για τη γενέτειρα των Μυστηρίων), επιστρέφει αυτή τη στιγμή εμφατικά, φτάνοντας στο τέλος του έτους και στο τριήμερο της τελετής λήξης. Όχι τυχαία, έχει τον τίτλο Μυστήριο 1 Λήξη: Έναρξη, σηματοδοτώντας την αρχή μιας νέα εποχής για την πόλη της Ελευσίνας.

Απευθυνθήκαμε στην διευθύντρια κτιριακών εγκαταστάσεων και υποδομών της 2023 Ελευσίς, Χρύσα Μαρτίνη, που έχει πλήρη επίγνωση για την όλη ιστορία και την εξέλιξη των γεγονότων, ήδη από την περίοδο σύνταξης του φακέλου υποψηφιότητας.

«Πρέπει αρχικά να διευκρινίσουμε ότι τα πράγματα άλλαξαν σε σημαντικό βαθμό από το 2021 και μετά, αφού είχαμε λάβει την μετάθεση του έτους τίτλου για το 2023, με την ανασύσταση του διοικητικού συμβουλίου, και επειδή είχαν παρέλθει πια πολλά χρόνια από την κατάθεση του φακέλου υποψηφιότητας, και λόγω του ότι προέκυψαν νέες ανάγκες χώρων στο καλλιτεχνικό πρόγραμμα το οποίο επιμελήθηκε ο Μιχαήλ Μαρμαρινός. Από κοινού, αναπτύξαμε μια στρατηγική σχεδιασμού για να κινηθούμε γρήγορα και αποτελεσματικά – δεν υπήρχε χρόνος για χάσιμο. Η συμβολή της Δέσποινας Γερουλάνου, προέδρου του ΔΣ, καθώς και της Νανάς Σπυροπούλου, Διευθύνουσας Συμβούλου, υπήρξε καθοριστική.».

Τα νούμερα ανάμεσα στο πριν και το μετά αποτυπώνουν την αλλαγή που έχει συμβεί: Το 2020, η Πολιτιστική Πρωτεύουσα είχε στη διάθεσή της τέσσερα venues, συνολικής έκτασης 2.950 τ.μ., και 3.700 τ.μ. δημόσιου χώρου προς χωροθέτηση των έργων του προγράμματος, ενώ σήμερα έχουν αποκατασταθεί, ενεργοποιηθεί και αξιοποιηθεί 13 διαφορετικά venues, έκτασης 10.765 τ.μ., και περίπου 100.000 τ.μ. δημόσιου χώρου, που έμεναν άγνωστα κι ανεκμετάλλευτα.

«Στόχος μας ήταν να δημιουργήσουμε ένα δίκτυο πολιτιστικών υποδομών που να απλώνεται σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος της πόλης», επισημαίνει η ίδια, «ρίχνοντας φως σε σημεία από τα οποία απέστρεφαν οι κάτοικοι το βλέμμα τους». Εγκαταλελειμμένα βιομηχανικά μνημεία, ιστορικά κτίρια που αποτελούσαν κοσμήματα για την πόλη, μέχρι εκτάσεις που παραδόθηκαν ως πνεύμονες πρασίνου στους κατοίκους, σε μια πόλη όπου εκείνοι σπανίζουν και είναι εξαιρετικά πολύτιμοι.

«Δεν ήταν καθόλου εύκολη διαδικασία στις περισσότερες περιπτώσεις», συνεχίζει η Χρύσα Μαρτίνη, αναφέροντας επί τροχάδην τα αδιέξοδα από το μπερδεμένο ιδιοκτησιακό καθεστώς, την πίεση του χρόνου και τις εκτενείς εργασίες αποκατάστασης που χρειάζονταν τα αρχιτεκτονικά μνημεία της πόλης. Για να επισπεύσουν τις διαδικασίες, υιοθέτησαν καινούργια χορηγική πολιτική (πολιτιστικές χορηγίες σε είδος επάνω σε μελέτες τις οποίες εκπονούσαν κατά βάση μέλη της ομάδας και πολύ συχνά η διευθύντρια Χρύσα Μαρτίνη), ενώ φρόντισαν τα παραδοτέα κτίρια να χαρακτηρίζονται από αίθουσες πολλαπλών δυνατοτήτων, «ώστε και σε επόμενη φάση να αφομοιωθούν πιο εύκολα στην καθημερινότητα της πόλης και τις ανάγκες που θα προκύπτουν», όπως και να συνδεθούν με την άυλη πολιτιστική κληρονομιά του θεσμού – π.χ. την καινούργια ομάδα νέων της Ελευσίνας που ιδρύθηκε με το όνομα Cultterra, τα νέα φεστιβάλ, την ακαδημία χορογραφίας κ.α.

Παρακάτω, παραθέτουμε τα κτίρια και τις υποδομές που αποκαταστάθηκαν και δημιουργήθηκαν στην Ελευσίνα, μαζί με την ιστορία και τον ρόλο τους στη νέα εποχή της Ελευσίνας – μια εποχή που βρίσκει την πόλη με αποκατεστημένα μνημεία και ιστορικά κτίρια, όπως και ένα ζωντανό και πολυδύναμο παραλιακό μέτωπο. Να αναφέρουμε ότι κατά τη διάρκεια του τριήμερου λήξης (15-17/12), οι δέκα αυτοί χώροι ανοίγουν τις πόρτες τους και φιλοξενούν μια σειρά από δράσεις και έργα για τους κατοίκους και τους επισκέπτες (αναλυτικό πρόγραμμα εδώ).

Ο Παλαιός Σιδηροδρομικός Σταθμός Ελευσίνας

Από τις αίθουσες του παλαιού σιδηροδρομικού σταθμού ξεκίνησαν όλα, με την ομάδα να συντάσσει τον φάκελο υποψηφιότητας το 2015. Έπειτα, όταν τα γραφεία της διοργάνωσης μεταφέρθηκαν σε νέα έδρα, το εμβληματικό για την ιστορία της πόλης σημείο είχε ανακαινιστεί και συντηρηθεί με πόρους της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας, και έτσι συνέχισε να χρησιμοποιείται για φιλοξενία δράσεων στο πλαίσιο του καλλιτεχνικού προγράμματος.

Πρόκειται για τον σταθμό που συνέδεσε την παράκτια πόλη με την Αθήνα και την Πελοπόννησο από το 1884, δίνοντας ώθηση στην ανάπτυξή της τις επόμενες δεκαετίες σε αστικό κέντρο, με τα πρώτα ξενοδοχεία και καταστήματα εστίασης να εμφανίζονται πέριξ του σταθμού. Από το 2005, ο σταθμός εγκαταλείφθηκε, αφήνοντας στη φθορά του χρόνου ένα σπουδαίο μνημείο, κηρυγμένο ως διατηρητέο μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς από το 1986.

Στη νέα εποχή της Ελευσίνας, το κομψό κτίριο με την κεραμική σκεπή είναι και πάλι ζωντανό. Φιλοξενεί δράσεις, εκθέσεις και εργαστήρια, αλλά κυρίως αποτελεί την έδρα της ομάδα Cultterra, όπως και του ραδιοφωνικού σταθμού που ιδρύθηκε στο πλαίσιο της διοργάνωσης.

Το πλήρως ανακαινισμένο Παλαιό Δημαρχείο

Ένα από τα αρχιτεκτονικά κοσμήματα της Ελευσίνας επί του πεζόδρομου της Νικολαΐδου, ένα διώροφο κτίριο του 1928 με μεγάλα ανοίγματα και την αίγλη του κλασικού άναψε και πάλι τα φώτα του, πλήρως ανακαινισμένο (μέσω χορηγία της εταιρείας Μέτρον Α.Ε.) και έχοντας περάσει στην ιδιοκτησία του Δήμου για τα επόμενα χρόνια. Μετά το τέλος της δεκαετίας του 1990, ανεγέρθηκε νέο Δημαρχιακό Μέγαρο και εκείνο εξέπεσε σε αποθηκευτικό χώρο για την Εφορεία Αρχαιοτήτων Δυτικής Αττικής, διακόπτοντας έτσι τη σύνδεση με την τοπική κοινωνία.

Ήταν το πρώτο έργο υποδομής το οποίο παραδόθηκε από την Πολιτιστική Πρωτεύουσα (αρχές του 2022), αποκτώντας ρόλο κεντρικού info point για τη διοργάνωση, παράλληλα με δράσεις μικρής κλίμακας που φιλοξενήθηκαν εκεί, όπως εκθέσεις, παρουσιάσεις, workshops κ.λπ. Από εδώ και έπειτα, πρόκειται να φιλοξενεί το Κέντρο Τεκμηρίωσης και Παρακαταθήκης της μεγάλης διοργάνωσης, ενδεχομένως και με την προσθήκη ενός πωλητηρίου με memorabilia, ενώ στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων δύνανται να φιλοξενούνται δράσεις.

Οι αποθήκες στο Παλαιό Ελαιουργείο

Μέσα στο γνώριμο στους Αθηναίους ιστορικό βιομηχανικό συγκρότημα του Παλαιού Ελαιουργείου, όπου υπάρχει το μεγάλο ανοιχτό θέατρο των Αισχύλειων, βρισκόταν ένα από τα ελάχιστα στεγασμένα σημεία που υπολογίζονταν να αξιοποιηθούν πολιτιστικά κατά τη διάρκεια του έτους της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας, όταν κατατέθηκε πρώτη φορά ο φάκελος – οι τρεις πέτρινες αποθήκες πίσω από το πρώτο ελαιουργείο-σαπωνοποιείο της Ελευσίνας (το οποίο παρεμπιπτόντως παρήγαγε το σαπούνι Μασσαλίας). Ωστόσο, μέχρι την έγκριση και τελικά την έναρξη της διοργάνωσης, τα επίμαχα κτίρια είχαν φτάσει σε σημείο απόλυτης παρακμής και κρίθηκαν ακατάλληλα για λόγους ασφαλείας, με την οροφή στο ένα από τα τρία κτίρια να έχει γκρεμιστεί.

Χρειάστηκε «γενναία αποκατάσταση για να καταστούν και πάλι λειτουργικές», όπως μου αναφέρει η διευθύντρια των κτιριακών εγκαταστάσεων και υποδομών της διοργάνωσης: στατική ενίσχυση όλου του φορέα, μονώσεις, κατασκευή καινούργιας σκεπής για το κτίριο όπου είχε γκρεμιστεί (σύμφωνα με τον ακριβή αρχιτεκτονικό τύπο της προηγούμενης, αλλά με σύγχρονες προδιαγραφές), νέα κουφώματα κ.ά., μια διαδικασία η οποία διήρκησε εννιά μήνες και κόστισε περίπου 1.000.000 ευρώ (μέσω χορηγίας της Εθνικής Τράπεζας Ελλάδος).

Να επισημάνουμε ότι σε όμορο χώρο δρομολογείται από το ΥΠΠΟΑ η μεταστέγαση του πολυσήμαντου Αρχαιολογικού Μουσείου Ελευσίνας τα επόμενα χρόνια, γεγονός το οποίο θα καταστήσει το ευρύτερο βιομηχανικό συγκρότημα σε κέντρο πολιτισμού.

Το παλιό σύμπλεγμα της βιομηχανίας Ίρις

Εκατοντάδες οικογένειες Ελευσίνιων έχουν ιστορίες να αφηγηθούν από τις δεκαετίες που λειτουργούσε το εμβληματικό αυτό εργοστάσιο, έχοντας αποτελέσει σταθμό για τη βιομηχανική ιστορία της χώρας συνολικά – πρόκειται για την πρώτη σύγχρονη βιομηχανία βερνικιών και χρωμάτων που μάλιστα εφάρμοσε καθετοποιημένη παραγωγή στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα. Συγκεκριμένα, το εργοστάσιο Ίρις ιδρύθηκε το έτος 1925, άκμασε την περίοδο μέχρι το 1950, αργότερα επιστρατεύτηκε για τις ανάγκες του κατοχικού στρατού και τέλος έκλεισε το 1970, αφήνοντας τα μνημειώδη κτίρια με την ψηλή πέτρινη καμινάδα (ύψους περίπου 35 μέτρων) στη φθορά του χρόνου.

Από το 2008, το σύμπλεγμα το οποίο αναγεννάται σήμερα με την μαραθώνια αποκατάσταση είχε χαρακτηριστεί διατηρητέο βιομηχανικό μνημείο από το Υπουργείο, και είχε περάσει στη δικαιοδοσία του Δήμου (με σύμβαση χρησιδανείου σε συμφωνία με τον ιδιοκτήτη φορέα ΟΑΕΔ) από το 2017 και τώρα φτάνουμε στην πολυπόθητη ολοκλήρωση του έργου (μέσα στο 2024). Επιλέχθηκε στρατηγικά να κατεδαφιστεί ένα μεταγενέστερο και αρκετά κοστοβόρο στην αποκατάστασή του κτίριο, «προκειμένου να αναδειχθεί το σπουδαίο μνημείο καλύτερα», όπως μεταφέρει η Χρύσα Μαρτίνη, εξηγώντας ότι είναι εξίσου σημαντικό να ξέρεις τι πρέπει να αφαιρέσεις στον τομέα της βιομηχανικής κληρονομιάς.

Τα κτίρια πρόκειται να αποκτήσουν νέα χρήση ως χώροι πολλαπλών δράσεων για τις ανάγκες του Δήμου Ελευσίνας.

Το πρώην βιομηχανικό συγκρότημα της Ελαιουργικής

Το συγκρότημα της Ελαιουργικής ανήκει στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα, είναι ένα «ωμό κτίριο» χωρίς αρχιτεκτονική ή ιστορική αξία, το οποίο είχε σταματήσει να χρησιμοποιείται βιομηχανικά, όταν οι μονάδες αποθήκευσης μεταφέρθηκαν στις παρυφές της πόλης. Έπειτα, το ακίνητο, ιδιοκτησίας ΕΤΑΔ, εξελίχθηκε σε κέντρο αθλητισμού και έδρα εθιμοτυπικών συλλόγων της Ελευσίνας, αλλά με έναν σοβαρό αστερίσκο: ήταν γνωστό ότι τα κτίρια είχαν στέγη με αμίαντο. «Ήταν πάγιο αίτημα των κατοίκων να απομακρυνθεί και να αντικατασταθεί η στέγη της Ελαιουργικής, πράγμα που ήταν αδύνατο να υλοποιήσει μόνος του ο Δήμος – πρόκειται για μια τρομερά κοστοβόρα διαδικασία που απαιτεί εξειδικευμένα συνεργεία».

Εκτός από την αντικατάσταση της σκεπής με πάνελ πολυουρεθάνης, πραγματοποιήθηκαν οι απαραίτητες εργασίες στατικής αποκατάστασης αλλά και προσθήκες ώστε να πληρεί σύγχρονες και πολυδιάστατες απαιτήσεις (μέσω χορηγίας από την εταιρεία Αιγαίας Α.Ε.).

Το Πρώην Αναψυκτήριο

Ο κεντρικός πεζόδρομος της πόλης περνάει μπροστά από τον αρχαιολογικό χώρο και ενώνει την κεντρική πλατεία της Ελευσίνας με τη θάλασσα, πέφτοντας επάνω στον μοναδικό θερινό κινηματογράφο και το τοπόσημο του Πρώην Αναψυκτηρίου από τα χρόνια που η πόλη φιλοξενούσε την αμερικανική βάση. Έκτοτε, εγκαταλείφθηκε και έμενε ανενεργό, αποτελώντας ένα αγκάθι στο παραλιακό μέτωπο. Με χορηγία κατασκευαστικής εταιρείας της περιοχής (Ν. Καρπάθιος Α.Ε.) υλοποιήθηκαν οι απαραίτητες εργασίες και κατέστη κατάλληλο προς χρήση, φιλοξενώντας σήμερα την κινηματογραφική λέσχη από το γειτονικό σινεμά και τους χειμερινούς κολυμβητές της Ελευσίνας. Παράλληλα, προσφέρει τη δυνατότητα για μικρής κλίμακας δράσεις, όπως εργαστήρια, ομιλίες και εκθέσεις.

«Το σημαντικό για το πρώην Αναψυκτήριο είναι ότι με μοχλό τον τίτλο της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας περιήλθε στη δικαιοδοσία του Δήμου για τα επόμενα χρόνια», επισημαίνει στη συζήτηση η Χρύσα Μαρτίνη. Τόσο το συγκεκριμένο σημείο όσο και για ένα ακόμη στα ανατολικά του παραλιακού μετώπου (συνολικής έκτασης 40 στρεμ.), μέχρι πρότινος ανήκαν στον Οργανισμό Λιμένα Ελευσίνας και σήμερα ανήκουν στους δημότες, δίνοντας νέες προοπτικές στο παραλιακό μέτωπο που επί σειρά ετών απωθούσε τους Ελευσίνιους λόγω της σκληρής εκβιομηχάνισής του.

Το νέο Arkopolis με το skatepark

Μέσα σε μια ανεξερεύνητη για τους κατοίκους έκταση (δίπλα στην οποία πρόκειται μελλοντικά να αναγερθεί το νέο Περιφερειακό Μέγαρο), σε ένα αχανές οικόπεδο στα Παλιά Καμίνια το οποίο είχε στην ιδιοκτησία του ο Δήμος Ελευσίνας, έκτασης περίπου 6.500 τ.μ., και με τα χρόνια είχε μετατραπεί σε αυτό που στη διεθνή ορολογία περιγράφεται ως «brownfield», σήμερα συναντάς το Arkopolis. Ένας ζωντανός δημόσιος χώρος που συμβολίζει τη νέα εποχή της Ελευσίνας για μια σειρά από λόγους.

Στόχος για τους Timecircus, την καλλιτεχνική κολεκτίβα από την Αμβέρσα που έφτιαξε το πλαίσιο για την ενεργοποίηση του σημείου (ξεκινώντας με μια ασύλληπτη πομπή 3.000 χλμ. στην Ευρώπη επάνω σε τροχήλατο όχημα), ήταν να διαμορφώσουν μια «κιβωτό αιώνιας νεότητας», μέσα από διαδικασίες συλλογικής δράσης στο πρότυπο της οικοκοινότητας. To Ark, η πρωτότυπη ξύλινη κατασκευή που κατασκεύασαν, παραμένει στο σημείο ως βιώσιμο τοπόσημο και από εδώ και στο εξής αναλαμβάνει τη διαχείριση του ελεύθερου πολιτιστικού χώρου η ομάδα Cultterra. «Οι ίδιοι έχουν διαμορφώσει σε διπλανή έκταση γήπεδο κρίκετ για τον κόσμο και τουλάχιστον μια φορά τον μήνα οργανώνουν δράση στο Arkopolis».

Αλλά και τις καθημερινές, τα μεσοβδόμαδα, τα σαββατοκύριακα, θα πετύχεις εκεί παιδιά νεαρότερης ηλικίας για έναν ακόμη λόγο. Παιδιά τόσο από Ελευσίνα όσο και από τις γύρω περιοχές που επισκέπτονται το μέρος συγκεκριμένα για το νέο skatepark το οποίο κατασκευάστηκε, μια ιδέα η οποία βρήκε την καταλληλότερη ευκαιρία να υλοποιηθεί. «Πίσω στο 2019, στο πλαίσιο κάποιας δράσης τότε, είχαμε γνωρίσει μια παρέα παιδιών από την Ελευσίνα που έκαναν skate και μιλώντας μαζί τους μάθαμε πόσο ανάγκη υπήρχε όχι μόνο στην περιοχή αλλά σε όλη τη Δυτική Αττική», και έπειτα από προσπάθεια, πήρε τη θαυμάσια μορφή που συναντάς σήμερα: ένα πάρκο 650 τ.μ. με ένα υπέροχο μεγάλο bowl, pipes και rails. Το έργο υλοποιήθηκε με χορηγία του Ιδρύματος Ωνάση.

Το εμβληματικό Σινέ Ελευσίς στην Άνω Ελευσίνα

Έχει ανεγερθεί στις αρχές του 1963 και έως σήμερα παραμένει ένα πολύ πρωτότυπο αρχιτεκτόνημα – ένα κλειστό και ταυτόχρονα ανοιχτό σινεμά που για οροφή διαθέτει ένα τεράστιο κοίλο από μπετόν, χωρίς να στηρίζεται στη μέση σε κολώνα. «Κατασκευαστικά είναι πραγματικά αξιέπαινο, ειδικά αν αναλογιστούμε πόσο παλιά φτιάχνεται». Πρόκειται για μια μεγάλη αίθουσα αρχικά 550 θέσεων που κερδίζει αμέσως το ενδιαφέρον του κοινού ανάμεσα στα πολλά σινεμά που κάποτε λειτουργούσαν στην πόλη, κυρίως επειδή διαθέτει το μοναδικό προσόν να σηκώνει τα περιμετρικά ρολά και να μεταμορφώνεται σε ημι-θερινός. Όπως το ακούσατε.

Τελικά, κλείνει το 1988, αργότερα λειτουργεί για σύντομο χρονικό διάστημα ως μαγαζί διασκέδασης με μπιλιάρδα και ηλεκτρονικά, αλλά έπειτα βυθίζεται στην αφάνεια, παρά την αρχιτεκτονική του αξίας. «Όπως και σε άλλες περιπτώσεις κτιριακών υποδομών που αποκαταστήσαμε, βασικό πρόβλημα ήταν το ιδιοκτησιακό καθεστώς· στο Σινέ Ελευσίς, συγκεκριμένα, υπήρχαν πλέον 10-12 ιδιοκτήτες που αδυνατούσαν να συνεννοηθούν, αλλά ευτυχώς ξεπεράσαμε και αυτόν τον σκόπελο με τον Δήμο να αγοράζει το ακίνητο, με μέρος των πόρων από την επιχορήγηση που έλαβε από το Υπουργείο Εσωτερικών.

Στη νέα εποχή της Ελευσίνας, το εμβληματικό σινεμά καθίσταται έδρα του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ (το οποίο επίσης αποτελεί παρακαταθήκη της διοργάνωσης), αλλά και ένας δυναμικός πολυχώρος πολιτισμού, ικανός να φιλοξενήσει μια σειρά από δράσεις, πέραν των προβολών. Φυσικά, η στατική αποκατάσταση έγινε με πλήρη σεβασμό στον αρχιτεκτονικό χαρακτήρα του σπουδαίου κτιρίου, μέσω χορηγίας των ΕΛ. ΠΕ. Αποκαταστάθηκαν, επίσης, οι χώροι που βρίσκονται περιμετρικά της κεντρικής αίθουσας (άλλοτε καταστήματα) και η χρήση τους θα οριστικοποιηθεί τους επόμενους μήνες, με μεγάλη πιθανότητα να φιλοξενήσουν μέρος του Innovation Lab.

X-Bowling Art Center: Ένας πολυχώρος πολιτισμού

Ακόμη μία πινέζα που αποδεικνύει το νέο πολυδύναμο πρόσωπο του παραλιακού μετώπου της Ελευσίνας, μαζί με το Ελαιουργείο, το Εκθεσιακό Κέντρο Λ. Κανελλόπουλος και το Πρώην Αναψυκτήριο. Το εγκαταλελειμμένο bowling μεταμορφώθηκε με όλες τις απαραίτητες ενέργειες σε έναν νέο πολυχώρο πολλαπλών χρήσεων, όπως τη φιλοξενία παραστάσεων, εικαστικών εκθέσεων, εργαστηρίων κ.α. Ήταν μια στρατηγική κίνηση ώστε να αυξηθεί το απόθεμα των πολιτιστικών υποδομών μεγάλης έκτασης (900 τ.μ.) του Δήμου Ελευσίνας, ο οποίος και προχώρησε στην εκμίσθωση του ακινήτου για τα επόμενα χρόνια.

Το πρώην camping Όαση: Ένας νέος χώρος πρασίνου

Δεν είναι και λίγο να δέχεσαι εγκάρδια «ευχαριστώ» από οικογένειες επειδή τους προσέφερες έναν νέο πνεύμονα πρασίνου έκτασης 20 στρεμ. για να τον επισκέπτονται καθημερινά με τα παιδιά τους. Σε μια πόλη που σπανίζουν τα μεγάλα πάρκα, τα κατάφοιτα οικόπεδα τα οποία στέγαζαν πριν από το 1990 το camping Όαση στην περιοχή που μεταξύ τους οι Ελευσίνιοι αποκαλούν ως Ποντιακά (λόγω του κόσμου που εγκαταστάθηκε εκεί την περίοδο της εσωτερικής μετανάστευσης) έμεναν περιφραγμένα πίσω από συρματόπλεγμα, λόγω του μπερδεμένου ιδιοκτησιακού καθεστώτος που ίσχυε μετά το κλείσιμο της χρεωμένης επιχείρησης, με ένα μέρος του ακινήτου να έχει περιέλθει στην Εθνική Τράπεζα και το υπόλοιπο μέρος να ανήκει στον Δήμο Ελευσίνας.

Με πρωτοβουλία της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας, κινητοποιήθηκε η διαδικασία για την ενεργοποίηση του άλσους, με πρώτο και σημαντικό βήμα την απόφαση του Δήμου Ελευσίνας να εξαγοράσει τα υπολειπόμενα οικόπεδα ώστε να αποκτήσει πλήρη κυριότητα. Κατά τη διάρκεια του έτους, διοργανώθηκαν εργαστήρια συμμετοχικού σχεδιασμού σε συνεργασία με τους κατοίκους, το αποτέλεσμα των οποίων θα πάρει ζωή τους προσεχείς μήνες, διαμορφώνοντας το νέο πάρκο με αστικό εξοπλισμό, εικαστικές παρεμβάσεις και περιπατητικές διαδρομές.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ