Aπό ψηλά το φετινό Release Athens ήταν ακόμη καλύτερο

Το κοινό είχε μεγαλώσει αρκετά ηλικιακά, αλλά τα βίντεο στα κινητά δε σταμάτησαν να γράφουν. Το στοίχημα της βραδιάς, λοιπόν, πέρα από το εάν τα δύο ιστορικά συγκροτήματα θα κέρδιζαν τη μάχη με το χρόνο, ήταν και το κατά πόσο θα άντεχε το smartphone να μείνει ανοιχτό από νωρίς το απόγευμα, μέχρι τα μεσάνυχτα. Είναι το ίδιο κινητό που ταυτόχρονα βγάζει και ποστάρει βίντεο, βγάζει τις σέλφι που θα θυμόμαστε μετά από χρόνια με την παρέα και παράλληλα πληρώνει ό,τι πάρουμε στο Φεστιβάλ – από το εισιτήριο της εισόδου, μέχρι τα ποτά και το φαγητό στην Πλατεία Νερού.

Το task ήταν δύσκολο, όμως η Visa έδωσε τη λύση. Και εξηγούμαι.

Φτάνοντας στο συναυλιακό χώρο περίπου μισή ώρα αφού άνοιξαν οι πόρτες, έλαβα το εισιτήριο μου από το Visa Branded εκδοτήριο όπως και εκατοντάδες άλλοι θεατές. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που θα κατάφερνα να ακούσω τους Prodigy από κοντά, αλλά έλαβα από νωρίς το μήνυμα για το τι θα ακολουθούσε. «Η πρώτη φορά που τους άκουσα ήταν το 1997» ανέφερε ένας τύπος δίπλα μου στον κολλητό του και αμέσως μπήκαν στη συζήτηση και άλλοι που θυμήθηκαν τις εμπειρίες τους με τη θρυλική μπάντα.

Το DJ Set του Γιώργου Μιχαλόπουλου ολοκληρωνόταν και σκυτάλη πήρε το εξαιρετικό ελληνικό συγκρότημα της εναλλακτικής σκηνής, οι Lip Forensics, οι οποίοι έβαλαν τις μάσκες τους και έδωσαν στο κοινό το τέλειο ζέσταμα ενόψει Prodigy. Αμέσως μετά ο κόσμος άρχισε να φτάνει μαζικά στο Release Athens. Η σχέση των Prodigy με το ελληνικό κοινό είναι γνωστή, ενώ την ίδια στιγμή υπήρχε ανυπομονησία και για την επανεμφάνιση των Primal Scream, 15 χρόνια μετά την τελευταία τους παρουσία στη χώρα.

Η ζέστη την προτελευταία Παρασκευή του Ιουλίου ήταν αφόρητη και τα κοκτέιλ στον χώρο του φεστιβάλ άρχισαν να μοιάζουν απαραίτητα. Το ίδιο και η επίσκεψη στο σημείο αγοράς φαγητού και ποτού από τη Visa, έτσι ώστε να προμηθευτούμε τις μάρκες που χρειαζόμασταν. Όπως και στις υπόλοιπες συναυλίες, οι ουρές έσπαγαν σε όσους είχαν μετρητά και σε εμάς που πληρώναμε μέσω κάρτας και όλα γίνονταν πιο εύκολα. Τα κακώς κείμενα των συναυλιών που φεύγαμε για να πάρουμε μια μπίρα και γυρνούσαμε μια ώρα αργότερα, δεν ίσχυαν στο Release Athens.

Μετά το φινάλε των Primal Scream η μπαταρία στα κινητά μας είχε αρχίσει να πέφτει επικίνδυνα. Και εδώ που τα λέμε, πώς θα μπορούσε να γίνει αλλιώς; Για περίπου 3-4 ώρες βγάζαμε φωτογραφίες, βίντεο και καλούσαμε με βιντεοκλήσεις, τους κολλητούς που δεν ήταν εκεί, για να τους βάλουμε στο κλίμα. Και όλα αυτά πριν καν οι Prodigy βγουν στη σκηνή.

Στο διάλειμμα ανάμεσα από τα δύο μεγαλύτερα ονόματα της βραδιάς, ήμουν αρκετά τυχερός. Βρέθηκα στο Charging Point της Visa που βρισκόταν στο κέντρο της Πλατείας Νερού και βρήκα καλώδιο για iPhone ώστε να είμαι έτοιμος για το live των Prodigy. Ναι, ήταν ο σταθμός που με έσωσε καθώς μπόρεσα να απολαύσω αμέριμνος το υπόλοιπο της βραδιάς.

Όσον αφορά τη συναυλία των Prodigy, επιλέξαμε να αποφύγουμε το rave party που είχε στηθεί μπροστά από τη σκηνή και να το απολαύσουμε από τη θέα του Visa Balcony. Η Visa δημιούργησε έναν υπερυψωμένο χώρο, όπου όλα όσα συνέβαιναν στο Release Athens φαίνονταν πανοραμικά και εντυπωσιακά.

Το πάρτι των Prodigy είχε ξεκινήσει και οπτικοακουστικό σόου που χάρισαν στο ελληνικό κοινό ήταν ανεπανάληπτο. Ο καύσωνας πήγε περίπατο και χιλιάδες ravers άρχισαν να κινούνται στους ρυθμούς και στον τόνο που ήθελε ο Maxim. Κομμάτια όπως το Voodoo People κατι το Everybody In The Place έδωσαν από νωρίς το έναυσμα για χαμό ενώ αμέσως μετά το Firestarter ζήσαμε την πιο συγκινητική στιγμή της βραδιάς, όταν στο videowall εμφανίστηκε η φιγούρα του Keith Flint.

Το Their Law και το Smack My Bitch Up, όπως ήταν λογικό έβαλε φωτιά στο live. Από το Visa Balcony απολαύσαμε χωρίς να ιδρώσουμε το πάρτι που είχε στηθεί δίπλα στη σκηνή και ζήσαμε με έναν απόλυτα εναλλακτικό τρόπο, μια από τις συναυλίες της χρονιάς.