Το τελευταίο Σάββατο του Απρίλη ανήκε στον Sivert Hoyem
Ο αγαπημένος Νορβηγός του ελληνικού κοινού επέστρεψε στην Αθήνα για να προσφέρει άλλο ένα ατμοσφαιρικό live. Και εμείς ήμασταν εκεί.
- 29 ΑΠΡ 2024
Καθώς η ώρα έφτανε, οι ουρές έξω από το νούμερο 117 της Πειραιώς όλο και μεγάλωναν. Οι έφηβοι των 00s έχουν μεγαλώσει, αλλά τα μπλουζάκια των Madrugada είναι ακόμα εδώ. Ο Sivert Hoyem έχει καταφέρει να ενώσει γενιές και γενιές δίπλα από τη μουσική του και αυτό το έβλεπες με μια γρήγορη ποιοτική δημοσκόπηση μπαίνοντας στο Floyd, το νέο συναυλιακό venue της πόλης.
Ζευγάρια και singles κάθε ηλικίας έσπευσαν για να ακούσουν τον αγαπημένο Νορβηγό του ελληνικού κοινού 8 χρόνια μετά το τελευταίο του club show στην πόλη και πέντε λεπτά μετά τις 22:00 ο αγέρωχος Sivert Hoyem εμφανίστηκε με την μπάντα του στη σκηνή. Η σχέση λατρείας που έχει αναπτύξει με το ελληνικό κοινό είναι μοναδική και φυσικά το γνωρίζει.
© Αφροδίτη Ζαγγανά
© Αφροδίτη Ζαγγανά
Μας καλωσορίζει στο σόου του με το On An Island, το ομώνυμο κομμάτι του τελευταίου του άλμπουμ και τίτλο της περιοδείας του, για να ακολουθήσει το πιο δημοφιλές της τελευταίας δουλειάς του, το Two Green Feathers. Και πριν προλάβουμε να το καταλάβουμε τόσο εμείς, όσο και ο ίδιος, ο κόσμος έχει αρχίσει να ζεσταίνεται.
Η φανταστική ηχητική του Floyd έκανε την ατμόσφαιρα ακόμα πιο υποβλητική και καθώς φτάναμε στα πιο βαθιά συναισθηματικά κομμάτια του Hoyem, το light and smoke σόου είχε αρχίσει για τα καλά. Ανάμεσα στις μωβ και κόκκινες αποχρώσεις στο φόντο του stage ο performer δεν είχε ακόμα εγκαταλείψει την κιθάρα του και μαζί με τους συνοδοιπόρους του φρόντισε να διατηρήσει σταθερό τον ρυθμό του.
Η συγκινητική ιστορία πίσω από το Thieving Heart, ένα «τραγούδι προδοσίας» όπως το αποκάλεσε έκανε πολλούς και πολλές να απορούν για το πώς γίνεται κάποια γυναίκα να πρόδωσε αυτό τον συναισθηματικό τύπο, αλλά γρήγορα όλοι την παραδέχθηκαν, αφού χωρίς τη βοήθειά της δε θα είχαμε αυτό το κομμάτι. Και αμέσως μετά, ήρθε η πρώτη αγάπη από τα παλιά. Το Honey Bee ήταν ένα από τα δύο Madrugada κομμάτια που ακούστηκαν και τραγουδήθηκε σαν προσευχή από τους παλιούς φίλους του Hoyem, οι οποίοι εδώ που τα λέμε ήταν και η πλειοψηφία.
© Αφροδίτη Ζαγγανά
Ο ρυθμός σιγά – σιγά ανέβαινε και ο Νορβηγός καλλιτέχνης έβγαλε το σακάκι, για να ερμηνεύσει το πιο δημοφιλές κομμάτι του, όπως δείχνουν οι μετρήσεις στο Spotify, το Prisoner of the Road. Η ιστορία του αφορά την ιστορία ενός πρόσφυγα και όπως ανέφερε ο ίδιος ο Hoyem πρόκειται για ένα σενάριο που ειδικά εδώ στην Ελλάδα, γνωρίζουμε από πρώτο χέρι.
Πριν το ερμηνεύσει, ο ψηλός Νορβηγός άρχισε να αστειεύεται για τους Έλληνες δημοσιογράφους, οι οποίοι σε κάθε συνέντευξη προσπαθούν να του αποσπάσουν και ένα πολιτικό σχόλιο. «Μεγαλώνοντας πίστευα ότι ήμουν σοσιαλιστής, αλλά τώρα δεν ξέρω. Έχω πολιτική σκέψη και αυτή είναι να βοηθάμε τον διπλανό μας, τον γείτονά μας. Κάνω μουσική για όλους εκείνους που αισθάνονται μόνοι» ανέφερε, πριν χειροκροτηθεί από το κατάμεστο Floyd.
© Αφροδίτη Ζαγγανά
Ο Hoyem όμως δεν είχε πει την τελευταία του λέξη. Μετά την πρώτη ώρα άρχισε να ανεβάζει το επίπεδο και η κίνησή του στο stage έκανε ξεκάθαρο το ότι αυτή ήταν η δική του βραδιά. Με το Give It a Whirl έχει ξεσηκώσει ουκ ολίγες φορές το φανατικό κοινό του και το βράδυ του Σαββάτου το έκανε ακόμη μία, με τη συνοδεία χειροκροτήματος στα συνεχόμενα ρεφρέν του φινάλε και με τους μουσικούς να τον αφήνουν να κάνει τα δικά του.
© Αφροδίτη Ζαγγανά
Η setlist ολοκληρώθηκε με ένα ακυκλοφόρητο κομμάτι, το Some Miserable Morning και φυσικά το λατρεμένο των ελληνικών ραδιοφώνων Sleepwalking Man. Η βραδιά όμως δεν είχε ακόμα ολοκληρωθεί.
Αν και η ενημέρωση που είχαμε ήταν πως ο Hoyem θα τραγουδούσε αυστηρά για 90 λεπτά, εντούτοις πλησίασε τις δύο ώρες και το encore του ήταν απολαυστικό, καθώς ο τραγουδοποιός βγήκε μόνος του για ένα Majesty βγαλμένο από τα παλιά. Το live έκλεισε γύρω στις 00:00 και ο κόσμος βγήκε από το Floyd σιγοτραγουδώντας το Don’t Pass Me By με το οποίο έκλεισε το υπέροχο συναυλιακό βράδυ.
