34 αθηναϊκά πράγματα που είναι πιο δύσκολα από το να τρέχεις Μαραθώνιο
- 9 ΝΟΕ 2024
Στις 10 Νοεμβρίου χιλιάδες δρομείς, άλλοι επαγγελματίες και άλλοι ερασιτέχνες, θα βρεθούν στον Μαραθώνα για να ξεκινήσουν τον μακρύ δρόμο των 42.195 μέτρων προς το Παναθηναϊκό Στάδιο στο κέντρο της πόλης. Ο κλασικός Μαραθώνιος της Αθήνας μετρά πια πάνω από 100 χρόνια ζωής και θεωρείται πως είναι ένας από τους 30 κορυφαίους της χρονιάς σε όλο τον κόσμο.
Πρώτος νικητής είχε αναδειχθεί την Κυριακή 10 Μαρτίου του 1896, ο 19χρονος Χαρίλαος Βασιλάκος που είχε τρέξει την κλασική διαδρομή σε 3 ώρες και 18 λεπτά. Έκτοτε χιλιάδες άνθρωποι δοκίμασαν τις αντοχές τους, κάποιοι με μοναδικό αντίπαλο τον χρόνο και άλλοι τον ίδιο τους τον εαυτό. Το ρεκόρ στους άνδρες κατέχει από το 2014 ο Κενυάτης Felix Kipchirchir Kandie με χρόνο 2 ώρες 10 λεπτά και 36 δευτερόλεπτα, ενώ στις γυναίκες το ρεκόρ ανήκει στη Γιαπωνέζα Mizuki Noguchi, με 2 ώρες 26 λεπτά και 20 δευτερόλεπτα.
Ο Κλασικός Μαραθώνιος είναι ένας από τους δυσκολότερους αγώνες μαραθωνίου παγκοσμίως. Οι δρομείς έρχονται αντιμέτωποι με 17 χιλιόμετρα συνεχούς ανηφόρας από το 11ο χλμ, την έξοδό τους από τη Νέα Μάκρη έως και το 28ο στο στάδιο της Παλλήνης.
Βέβαια, όσοι ζούμε στην Αθήνα, δεν περιμένουμε τον Νοέμβριο για να ζήσουμε τον Μαραθώνιο. Κάθε μέρα σε αυτή την πόλη είναι ένας μικρός (;) Μαραθώνιος επιβίωσης. Μάλιστα, πολλά από αυτά που βιώνουμε κάθε μέρα, θα έλεγε κάποιος ότι είναι πιο δύσκολα και από τα 42.195 μέτρα του αγώνα. The struggle is real παιδιά.
Παρακάτω, οι συντάκτες του OneMan καταθέτουν με πόνο ψυχής όλα αυτά τα μικρά, καθημερινά και κυρίως αθηναϊκά που τους μοιάζουν πολύ πιο δύσκολα από τον Μαραθώνιο.
Να ξεφύγεις από τους ελεγκτές που σε περιμένουν στο μετρό, οι οποίοι μοιάζουν πλέον σαν να έχουν κάνει προετοιμασία για τον Μαραθώνιο: γρήγορα πόδια, καλά αντανακλαστικά, μεγάλη αντοχή.
Να μπαίνεις στο μετρό ή στον ηλεκτρικό το καλοκαίρι και να μην έχει κλιματισμό.
Να γυρίσεις με τη συγκοινωνία μετά τα μεσάνυχτα.
Να μετακινείσαι καθημερινά με τα ΜΜΜ.
Να μετακινείσαι καθημερινά με το αυτοκίνητο.
Να πάρεις ταξί από σταθμό ΚΤΕΛ και να είναι μονή κούρσα.
Να διασχίσεις τον Κηφισό σε ώρα αιχμής.
Να καταφέρεις να οδηγήσεις χωρίς να φλερτάρεις με το τρακάρισμα, το βρισίδι, το κορνάρισμα.
Να βρεις πάρκινγκ ακόμα και επί πληρωμή στο Παγκράτι.
Να κάνεις οποιαδήποτε διαδρομή εν μέσω καταιγίδας.
Να προσπαθήσεις να κάνεις βόλτα στο Παγκράτι έχοντας μαζί σου ένα μωρό σε καροτσάκι.
Να περπατάς στα πεζοδρόμια που δεν είναι πεζοδρόμια.
Να είσαι ΑΜεΑ και να πρέπει να κάνεις την οποιαδήποτε διαδρομή.
Να πεις ότι φτάνεις σε 15 λεπτά και να είσαι όντως στην ώρα σου οπουδήποτε.
Να είναι η καθημερινότητά σου: σπίτι, γραφείο, σπίτι.
Να νοικιάζεις σπίτι και να είσαι single.
Να ψάχνεις να νοικιάσεις σε λογική τιμή.
Να μη γίνουν τα μισά διαμερίσματα στην πολυκατοικία σου AirBnB.
Να πας στο σούπερ μάρκετ και να μη χαλάσεις 25 ευρώ για δύο ντομάτες και τρία αγγούρια.
Να βγάζεις τον μήνα χωρίς να ξεμένεις.
Να μη δεις digital nomads στην Κυψέλη.
Να βρεις ένα νόστιμο μαγειρευτό και όταν το βρεις να μην το πληρώνεις χρυσό.
Να πρέπει να κάνεις κράτηση ακόμα και στην ταβέρνα της γειτονιάς.
Να βρεις ωραίο μαγαζί που δε σερβίρει αποκλειστικά φυσικά κρασιά.
Να φας αυθόρμητα σε ένα μαγαζί χωρίς seating.
Να βρεις καλό καφέ σε μαγαζί που δε μοιάζει αποστειρωμένο, σαν να βγήκε από κατάλογο σκανδιναβικής εταιρείας επίπλων.
Να πας για καφέ ή για ποτό και να χωρά ολόκληρος ο ποπός σου στην καρέκλα.
Να βρεις μπαρ που να μην καπνίζουν μέσα.
Να βρεις υδραυλικό ή ηλεκτρολόγο σε αυτή την πόλη.
Να φλερτάρεις στα μπαρ.
Να κοιμηθείς με ανοιχτή μπαλκονόπορτα και να μην ακούς μουσικές, συνομιλίες και καγκουροεξατμίσεις στη διαπασών.
Να ζεις το αθηναϊκό καλοκαίρι χωρίς air-condition.
Να ξεμένεις στην Αθήνα Δεκαπενταύγουστο.
Να ζεις μέσα στο hype αυτής της πόλης.
