Από την Καλλιθέα ως την Κυψέλη, οι γειτονιές της Αθήνας έχουν τραγουδηθεί πολύ
- 6 ΔΕΚ 2022
«Δεν υπάρχει λόγος να υποφέρω / ούτε καν να προφέρω το όνομα σου εδώ / κάποιος έφτιαξε στη γη το Παγκράτι / και δεν έκλεισα μάτι από ‘κείνη τη μέρα εγώ», τραγουδά ο Φοίβος Δεληβοριάς στο Μόνο Ψέματα και αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που ο γνωστός τραγουδοποιός υμνεί μια αθηναϊκή γειτονιά με τα τραγούδια του.
Πρώτη και μεγάλη αγαπημένη του παραμένει η Καλλιθέα, η γειτονιά στην οποία μεγάλωσε. Μάλιστα, έδωσε και το όνομά της σε ένα από τους πιο προσωπικούς του δίσκους.
Ο Φοίβος Δεληβοριάς όμως, δεν είναι ο μόνος που έχει εμπνευστεί από κάποια γειτονιά της πρωτεύουσας.
Στα μακρινά 80s η Άννα Βίσση τραγουδούσε για τις ανηφόρες της Κυψέλης, που ήταν η μόνη που ήξερε όλα της τα μυστικά. Το τραγούδι ήταν σε στίχους και μουσική του τότε σύζυγού της, Νίκου Καρβέλα, ο οποίος στις Καλοκαιρινές Διακοπές του, μιλά για το Παλαίο Φάληρο των εφηβικών του χρόνων, τις παραλίες που έκανε μπάνιο με τους φίλους του και τα θερινά σινεμά που έδινε τα πρώτα του ραντεβού.
Η Αφροδίτη Μάνου έχει τραγουδήσει για την διαδρομή Γκάζι-Ταύρος και τα όσα σκεφτόταν όσο διέσχιζε την Πειραιώς που ενώνει τις δύο γειτονιές. Τους στίχους είχε γράψει η ίδια η τραγουδίστρια, που στο τέλος του τραγουδιού μας υπενθύμιζε πως «Ούτε τραγούδι ειν’ αυτό, ούτε και ποίημα / Ειν’ η ζωή μου η μισή και κάτι μήνες / όλο χρυσόχαρτα και όλο ζελατίνες / ενώ την άλλη τη μισή, την πήρα χύμα».
Τον Ταύρο έχει τραγουδήσει και ο νέος μουσικός Μιχάλης Γεωργίου στο τραγούδι του Ένα ακορντεόν στον Ταύρο, ενώ ο Σωκράτης Μάλαμας έχει τραγουδήσει για τα Πετράλωνα σε στίχους Φωτεινής Λαμπρίδη. «Κει κάτω στα Πετράλωνα / με τη ζωή μου μάλωνα / οχτάωρο για πέντε ευρώ / και Κυριακή χωρίς ρεπό / Μπύρα στα σουβλατζίδικα / ουρά στα προποτζίδικα / στην ανεργία η τύχη μου / και ο Άσσος στο μανίκι μου», λέει στην πρώτη στροφή του τραγουδιού ο αγαπημένος καλλιτέχνης, ενώ πιο κάτω συνεχίζει λέγοντας πως, «Κει κάτω στα Πετράλωνα / παρεξηγήσεις μπάλωνα / στο τίποτα χανόμαστε / και τελικά σφαζόμαστε / Όλοι για ένα αφεντικό / δεν έχω χρόνο να σκεφτώ / για φως μια τηλεόραση / ίδια η δική μας κόλαση».
Η Αρλέτα σε στίχους Μαριανίνας Κριεζή και μουσική Λάκη Παπαδόπουλου τραγουδούσε για ένα ένα αδέσποτο σκυλάκι στην Πλατεία Αμερικής και για μικρή αγάπη, φοβισμένη, ντελικάτη. Έλα, έλα στα Πατήσια έλεγε η Βίκυ Μοσχολιού το 1971 στην ταινία Πίσω μου σ΄έχω σατανά με πρωταγωνιστή τον Λάμπρο Κωνσταντάρα, ενώ ο Δάκης με πιο ρομαντική διάθεση μας μιλούσε για Εκείνο το πρωί στην Κηφισιά.
Συνεχίζοντας με παρόμοια ρομαντική διάθεση, ο Γιώργης Χριστοδούλου μιλάει για ένα Πρώτο ραντεβού στο Θησείο. Η Ελένη Δήμου τραγουδά για μια Νύχτα στην Πανεπιστημίου, ενώ στα τέλη της δεκαετίας του 1970, ο Λουκιανός Κηλαηδόνης μας προσκαλούσε να πάμε μια βόλτα Στην Βουλιαγμένη. «Κάτι θα πιούμε και στο τέλος πιωμένοι / κάνουμε μπάνιο γυμνοί».
