Από το Πυρνάρι ως την Ινέπολη, ψάξαμε τις πιο άγνωστες συνοικίες
- 22 ΙΑΝ 2025
Μερικά λεπτά σε αυτή τη διαδικασία αναζήτησης πρωτάκουστων συνοικιών στο Google Maps και ο χάρτης του Λεκανοπεδίου δείχνει τελικά τόσο ανεξερεύνητος που σκέφτεσαι ότι το staycation δεν είναι τόσο κακή ιδέα για την επόμενη άδεια. Πρώτα και κύρια επειδή κανείς δεν πρόκειται να θεωρήσει ότι έμεινες πίσω στη μίζερη Αθήνα, όταν θα ακούσει στην κουβέντα πως πριν λίγες μέρες ήσουν Ινέπολη ή στο ύψωμα Πανί, εκεί όπου υπάρχουν αρχαιολογικά ευρήματα από τη νεολιθική εποχή και το ηλιοβασίλεμα είναι μοναδικό.
Εάν συνοδεύσεις τη μοναδική εμπειρία σου με ένα έξυπνο στόρι, όλοι θα σε πιστέψουν. Εδώ πίστεψαν την Ψίμυθο. Όπως και να έχει, δίνουμε μερικές επιλογές για να διαλέξεις.
Πυρνάρι: Όταν ο αναπτυξιακός «παράδεισος» της Αττικής Ριβιέρας ήταν ένας έρημος τόπος με ελάχιστους κατοίκους που διαχείμαζαν εκεί τα κοπάδια τους, ξεχώριζε μια περιοχή-τσιφλίκι το οποίο διακρινόταν από πολλά πουρνάρια, αιτιολογώντας έτσι το όνομα της συνοικίας που σήμερα αποτελεί μέρος του δήμου Γλυφάδας. Μάλιστα, από τις αρχαιολογικές ανασκαφές διαπιστώθηκε ότι εκεί βρισκόταν το κέντρο του δήμου της Αιξωνής κατά την περίοδο των κλασικών χρόνων,
Λιούμη: «Είχα την εξαιρετική τύχη να περάσω τα εφηβικά και πρώτα νεανικά μου χρόνια στη συνοικία του Λιούμη στο Αιγάλεω, όπου ζούσαν πολλοί γέροντες αλβανόφωνοι», έχει αφηγηθεί ο ιστορικός Σαράντος Καργάκος για τη συνοικία πάνω από το Μπαρουτάδικο, όνομα το οποίο είχε αποδοθεί χάρη σε μεγάλο γαιοκτήμονα της περιοχής.
Μπαλάνα: Στο Wikipedia αναφέρεται ως μία από τις γνωστές(;) συνοικίες του Γέρακα. Στις πιο πρόσφατες ειδήσεις που αφορούν την περιοχή, οι έντονες διαμαρτυρίες κατοίκων για το ότι η δημοτική αρχή δεν βάζει πούλμαν για τη μεταφορά των μαθητών στο σχολείο, που απέχει πάνω από τρία χιλιόμετρα.
Λόφος Βώκου: Ύψωμα στον Πειραιά, ανάμεσα στις περιοχές Μανιάτικα και Παλαιάς Κοκκινιάς, με όνομα το οποίο παραπέμπει στον Υδραίο καπετάνιο Δημήτρη Βώκο της Επανάστασης, μεγάλο ιδιοκτήτη γαιών στην περιοχή του Πειραιά.
Μορτερό: Περιοχή της Νέας Ερυθραίας η οποία ξεκίνησε να κατοικείται με την έλευση των προσφύγων από τη Μικρά Ασία (και ως σήμερα εκκρεμεί η ένταξη ενός μέρους της στο σχέδιο Πόλης), χωρίς να έχει εξακριβωθεί εάν το όνομά της συνδέεται με κάποιο θανατηφόρο συμβάν (από το ιταλικό morte) ή είναι από το μουχτερόν και σχετίζεται με τον μόχθο.
Άνω και κάτω Φούσα: Οικιστικές περιοχές του δήμου Ασπροπύργου, όπου οι πρώτοι κάτοικοι ήταν Αρκάδες, εργάτες στη βιομηχανική ζώνη, και μετά το 1930 εγκαταστάθηκαν επαναπατρισθέντες Πόντιοι (όπως και στις γειτονικές περιοχές του δήμου).
Καρβουνιάρικα: Παλιά ονομασία για το βορειοδυτικό άκρο του λιμανιού του Πειραιά, αλλά και την περιοχή στα ανατολικά του λιμανιού, λόγω του ότι σε αυτά τα σημεία γίνονταν φορτοεκφορτώσεις των πλοίων που μετέφεραν κάρβουνο.
Ακτημόνων: Μία από τις υπο-συνοικίες του Γαλατσίου η οποία βρίσκεται ακριβώς κάτω από τον λόφο Κόκκου και οφείλει το όνομά της στο γεγονός ότι το 1932 παραχωρήθηκε στον Συνεταιρισμό Ακτημόνων Αθηνών, για να οικοδομήσουν τα μέλη της.
Ινέπολη: Μικρή συνοικία της Νέας Ιωνίας πλησίον του σταθμού Πευκάκια και μαρτυρά την καταγωγή των πρώτων προσφυγικών πληθυσμών εκεί, από την ομώνυμη πόλη στα παράλια του Εύξεινου Πόντου.
Ευγένεια (ή Ευγενία): Εργατική και με έντονο προσφυγικό παρελθόν συνοικία του Κερατσινίου που αναπτύσσεται δυτικά απ’ τα Ταμπούρια, συγκεκριμένα ανάμεσα στο νεκροταφείο της Ανάστασης και την ακτή (όπου βρίσκεται και η ιχθυόσκαλα τ), ενώ το όνομά της φαίνεται να χρονολογείται την περίοδο της Τουρκοκρατίας, από Αθηναία κτηματία της περιοχής.
Κοψαχείλα: Συνοικία στα ανατολικά του Παλαιού Φαλήρου, της οποίας τη φήμη διαδίδει ο ομώνυμος ποδοσφαιρικός σύλλογος με ιστορία από το 1972.
Λόφος Πανί: Ένα διόλου μικρό ή ασήμαντο ύψωμα στον δήμο Αλίμου, καθώς από το 2012 έχει κηρυχθεί αρχαιολογικός χώρος, καθώς έχει διαπιστωθεί ότι κατοικήθηκε από το τέλος της νεολιθικής εποχής(!) και ακόμη σώζονται τμήματα τείχους εκείνης της εποχής, όπως και ίχνη από το αρχαίο λατομείο των κλασικών χρόνων.
Χαραυγή: Η Χαραυγή είναι η περιοχή ψηλά στο Κερατσίνι, επάνω σε έναν λόγο με θέα τη Σαλαμίνα και προσανατολισμό που να δικαιολογεί το όνομά της. Η ιστορία των τοπωνυμικών της Αττική λέει ότι τόσο η Χαραυγή όσο και ο Δήμος Ταμπορίων και ο συνοικισμός Αγίου Γεωργίου Κερατσινίου ενώθηκαν το 1934 στον Δήμο Αγίου Γεωργίου Κερατσινίου.
