Ένα πειραματικό φεστιβάλ έρχεται στον Λόφο Λυκαβηττού
Ένα μικρό χάος από αμάξια στο πάρκινγκ, μια περφόρμανς σαν ψυχανάλυση και ένας σκύλος που περιφέρεται θέλοντας να αλλάξει τον κόσμο: τα απογεύματα φυτρώνουν ιδέες στον λόφο των Αθηνών, με ένα φεστιβάλ διαφορετικό απ' όλα τα άλλα.
- 6 ΜΑΙ 2022
«Ελάτε να γνωρίσετε ξανά τον λόφο του Λυκαβηττού, τον λόφο της γειτονιάς σας», διαλαλούσε μια ντουντούκα πάνω στο καπό ενός αυτοκινήτου, που κινούταν αργά στα στενά γύρω από το κατεξοχήν ύψωμα της πρωτεύουσας. Τα δύο άτομα μέσα στο όχημα ανήκουν στη συντονιστική ομάδα του Φεστιβάλ Λυκαβηττού, που για 3η χρονιά αποπειράται ένα ανορθόδοξο για την εποχή μας πείραμα: μια πολιτιστική διοργάνωση που δεν έχει κεντρικό επιμελητή, δεν έχει θεματικό τίτλο, ούτε καν διαλείμματα, κι όλα αυτά από συνειδητή επιλογή.
Το Φεστιβάλ Λυκαβηττού είναι ένα πείραμα για την αναζήτηση «ενός άλλου παραδείγματος του τρόπου με τον οποίο γίνονται τα φεστιβάλ σήμερα», όπως αναφέρει η ομάδα σε ένα από τα κείμενα που δημοσίευσε το περασμένο διάστημα. Αυτές τις ημέρες τα απογεύματα, από τις 6 έως τις 8 Μαΐου, ο λόφος που βλέπει πανοραμικά όλη την Αθήνα μεταμορφώνεται σε υπαίθριο stage, όπου σώματα καλλιτεχνών αναλαμβάνουν δράση στα ανοίγματα και τα μονοπάτια: θεατρικές παραστάσεις για κάθε ηλικία, περφόρμανς και χορευτικά έργα παρουσιάζονται ελεύθερα στους επισκέπτες.
Τα έργα προέκυψαν κατόπιν ανοικτού καλέσματος. Μόνη προϋπόθεση ήταν οι προτάσεις εκ μέρους των καλλιτεχνών να συνομιλούν με τους άξονες του 3ου Φεστιβάλ Λυκαβηττού: αντί για μία λέξη ή μία φράση στον τίτλο, όπως συνηθίζεται, η συντονιστική ομάδα επέλεξε ένα corpus κειμένων που κυκλώνουν τις κεντρικές ιδέες της θεωρητικής τους τοποθέτησης – από τον David Harvey και τις Εξεγερμένες Πόλεις, τον ανθρωπολόγο David Graeber, έως τον George Orwell.
Από τα γραπτά αυτά, φυτρώνουν θέματα επίκαιρα, όπως η διεκδίκηση του δημόσιου χώρο, η επιτήρηση και η καταστολή, ο ερωτισμός και η απελευθέρωση.
Έτσι, σαν μανιτάρια, αυτόνομα και απροσδόκητα, θέλουν να φυτρώσουν οι σκέψεις όσων ανεβούν τα σκαλάκια για τον λόφο.
Τι θα δούμε στο 3ο Φεστιβάλ Λυκαβηττού
Δεν είναι απλά φεστιβάλ, αλλά ανοιχτή γιορτή. Τα έργα θα παίζονται σε συνεχή ροή τις απογευματινές ώρες του τριήμερου, χωρίς διακοπές στο ενδιάμεσο, σε πολλές τοποθεσίες μέσα στο πάρκο. Αλλά το πρόγραμμα είναι έτσι σχεδιασμένο που κάποιος επισκέπτης μπορεί να το ακολουθήσει χωρίς πρόβλημα: το σημείο τερματισμού της μίας δράσης ταυτίζεται με το σημείο εκκίνησης της επόμενης, έτσι που διαμορφώνεται ενιαία διαδρομή, ενώ η διάρκεια είναι μελετημένη ώστε να μην ξεπερνάει τις 5 ώρες.
Τα έργα είναι in situ, σχεδιασμένα για τον ανοιχτό χώρο του Λυκαβηττού, οπότε ετοιμαστείτε για φορμάτ, πέρα από τα συνηθισμένα: ένα ντόμινο εκτροχιασμού που έκανε το πάρκινγκ του Λυκαβηττού να μοιάζει με χάος, ένας σκύλος που περιφέρεται και θέλει να μας πείσει να αλλάξουμε τον κόσμο, χαρακτήρες που ενσαρκώνουν λόγια από τους κατοίκους γύρω απ’ τον Λυκαβηττό, μια συμμετοχική περφόρμανς που μοιάζει με ψυχανάλυση, όσο οι επισκέπτες δοκιμάζουν να συνομιλήσουν με τον (εν ζωή ή εκλιπόντα) πατέρα τους, είναι μερικά από τα στιγμιότυπα του φετινού προγράμματος.
Μέσα σε όλα, τα έργα γίνονται η δίοδος να νιώσουμε ξανά τον λόφο δικό μας: ένα εγκαταλελειμμένο καφέ στο πίσω μέρος του λόφου, η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, η Πράσινη Τέντα με την υπέροχη θέα, ένα φαράγγι με χαρουπιές και η σιδερένια σκάλα γίνονται σημεία αναφοράς μιας μεγάλης διαδρομής, που πιθανολογώ πολλοί από τους Αθηναίους δεν θα έχουν περπατήσει τόσο εξονυχιστικά.
Όλα αυτά δίπλα στο εμβληματικό θέατρο που σχεδίασε ο Τάκης Ζενέτος και μένει ακόμη ανενεργό, με τη διαρκή υπόσχεση της αποκατάστασης. Η ειρωνεία κάνει το μήνυμα του Φεστιβάλ Λυκαβηττού να ακούγεται πιο δυνατά, σαν από ντουντούκα: στον λόφο φυτρώνουν οι ιδέες, αρκεί να τις ποτίσεις.
Εδώ, το αναλυτικό πρόγραμμα για το 3ο Φεστιβάλ Αθηνών. Είσοδος ελεύθερη
