Foxy Lady, η βασίλισσα των λογοπαιγνίων στο ελληνικό τατουάζ

Μα καλά, ποιος θα το βαρέσει αυτό; Όταν σχεδιάζει στο μπλοκ κανένα ακραίο σχέδιο, περνάει απ’ το μυαλό της αυτό το ερώτημα. Όπως το σχέδιο με μια κατσαριδούλα που στις κεραίες της γράφει «δούλα και κυρά», είτε το «θα ζήσω ελεύθερο πουλί» με την αντίστοιχη, ευκόλως εννοούμενη εικονογράφηση. Αλλά και τα δύο αυτά αστεία κομιξάκια βρίσκονται σε σώματα γύρω μας, χτυπημένα από το χέρι της Foxy Lady.

Όταν της ήρθε αυθόρμητα να φτιάξει το πρώτο φλασάκι με λογοπαίγνιο ένα απόγευμα, ξεκλέβοντας έναν στίχο από κάποιο παλιό λαϊκό τραγούδι που άκουγε εκείνη την ώρα, δεν πίστεψε κανείς ότι θα ήθελε κόσμος ένα αστείο tattoo επάνω του.

Από την άλλη, η Αγγελιάννα Κορωνιού είχε πάντα την εξής φιλοσοφία: ό,τι σου αρέσει, να το πηγαίνεις μέχρι τέρμα. Με αυτό το σκεπτικό, μέσα σε λίγα χρόνια έκανε πυγμαχία σε επίπεδο πρωταθλητισμού, παράλληλα με την καριέρα στο tattoo. Είναι στη φύση της να εξαντλεί τα αποθέματα, πριν γυρίσει σελίδα.

Αυτή τη στιγμή, η Foxy Lady έχει υπογραφή, η οποία –πέρα από διάσημη στο Instagram– είναι απευθείας αναγνωρίσιμη. Τα comic-style σχέδια με δυο φράσεις στα ελληνικά. Μια εξυπνάδα, ένα υπονοούμενο, που ίσως σου φτιάξει τη μέρα. Τότε που το ξεκίνησε, το 2015, τα ελληνικά δεν ήταν κουλ, πόσο μάλλον τα λογοπαίγνια, οι ατάκες από σίριαλ και γενικά τα 90s. Και εκείνη τα έκανε μόνιμα τατούαζ. «Πέρα από τη σοβαρότητα του επαγγέλματος, υπάρχει και το φαν της φάσης: παίρνεις ένα κομμάτι επάνω σου που πρέπει να το διασκεδάσεις, να το αγαπήσεις», λέει η Foxy Lady, εξηγώντας τον δικό της ρομαντισμό στον κόσμο των tattoo.

Από ένα ράφι πίσω από τον πάγκο της, κατεβάζει μερικά από τα φλασάκια που θα φέρει μαζί της στο Athens Tattoo Expo: η Foxy και το Dildo Studio θα βρίσκονται στο μεγάλο φεστιβάλ που διοργανώνεται το τριήμερο της 28ης Οκτωβρίου στα Αμαξοστάσιο του ΟΣΥ στο Γκάζι (προπώληση εισιτηρίων εδώ), με πάνω-κάτω όλη την ελληνική σκηνή παρούσα (140 συμμετοχές). Άμα κάνεις μια βόλτα, πάω στοίχημα ότι με το που δεις σχέδιό της, θα είσαι σίγουρος ότι είναι Foxy Lady.

Το πρώτο μου tattoo το έκανα στα 18 μου. Ήταν στα μέσα των 00s, τα στούντιο ήταν λίγα και δεν έπαιζαν γυναίκες artist. Ντρεπόμουν να μπω σε ένα μαγαζί να ζητήσω ένα αστέρι, μη με κοροϊδέψουν, οπότε πήγα σε έναν συμφοιτητή μου που έμαθα ότι βάραγε στο σπίτι του. Πλέον, το έχω καλύψει για ένα μεγάλο concept στην πλάτη – μηδέν συναισθηματικός δεσμός.

Το μόνο tattoo με το οποίο είμαι συναισθηματικά δεμένη είναι ένα λουλούδι που έχω με τα χρώματα της ρέγκε. Κάναμε το ίδιο σχέδιο με τον σύντροφό μου, μόλις χάσαμε τη Ρέγκε, τη σκυλίτσα μας. Τα υπόλοιπα είναι καθαρά θέμα αισθητικής. Πάνε χρόνια απ’ όταν έλεγα ότι κάνω ένα tattoo για να συμβολίσω κάτι. Παραμύθια στη μάνα μου ήταν. Απλά ήθελα να κάνω tattoo.

Πρώτη φορά που βάρεσα εγώ tattoo ήταν στα 25 μου. Αποφάσισα να το κάνω, χωρίς να μου έχει δείξει κάποιος. Και, φυσικά, πήγαν όλα λάθος: πήρα τα μοτεράκια από το μαγαζί, είπα στον αδερφό μου να ξαπλώσει (πάντα ο μικρότερος τα πληρώνει) και έκανα δύο χοντρές βλακείες, καταλήγοντας να ρίξω το απολυμαντικό στο πιο λάθος σημείο. Έβαλα τα κλάματα, ηρέμησα και ήρθα στον Τζένιο να μου δείξει τη δουλειά.

Το tattoo δεν μπορείς να το μάθεις παρά μόνο στην πράξη, σε κανονικές συνθήκες μαγαζιού, όπου ο πελάτης μπορεί να ιδρώσει, να σου σβηστεί η στάμπα, να δεις πώς θα στρώσει το τατουάζ στο δέρμα κοκ. Είναι σαν την οικοδομή, μαθαίνεται δουλεύοντας.

Στο Dildo Tattoo Studio ξεκίνησα το 2012. Τότε έπαιζε πολύ Google: κόσμος ζητούσε κομμάτια που είχε δει. Και τώρα ισχύει αυτό από Instagram ή Pinterest, αλλά η διαφορά είναι ότι ο κόσμος ψάχνει συγκεκριμένα τον τατουατζή για το στυλ του. Εκεί που παλιότερα έλεγαν πάμε στου Τζίμη, στη Μέδουσα ή σε κάποιο άλλο γνωστό στούντιο, τώρα λένε πάμε σε αυτόν που κάνει ρεαλιστικό ή χρώμα. Οπότε, υπάρχει η συνείδηση και αφήνουν μεγάλο περιθώριο ελευθερίας.

Το σώμα μου είναι καλυμμένο περίπου στο 70% αυτή τη στιγμή. Και είναι ένα ερώτημα που παραμένει εκεί έξω: «Τι τα θες και έχεις γεμίσει τόσα τατουάζ;». Ναι μεν το tattoo έχει γίνει πολύ προσβάσιμο και οι περισσότεροι μεταξύ 20-40 ετών έχουν κάποιο σχέδιο επάνω τους, αλλά υπάρχει το στερεότυπο με τα γεμάτα σώματα. Δεν έχει εξοικειωθεί πολύ κόσμος με την αισθητική του concept tattoo.

Παρόλ’ αυτά, εμένα μου αρέσουν τα άδεια σώματα· μου δίνουν μια ανάσα. Ίσως επειδή έχω χορτάσει απ’ την εικόνα του ζωγραφισμένου σώματος. Πάντως μου φαίνεται πιο ιντριγκαδόρικο το άδειο σώμα από το γεμάτο: με βάζει στη διαδικασία να ψάχνω μήπως κρύβει ένα μικρό κομμάτι.

Δε θα ξεχάσω ποτέ μια πελάτισσα που είχε ξεκαθαρίσει εξαρχής ότι όταν πονάει, τραγουδάει. Πόσο λάθος μπορεί να πάει αυτό; Αλλά έλα που δεν το είχε και έκανε γυρίσματα από Mariah Carey σε Whitney Houston. Στην αρχή γελάσαμε, μετά κλαίγαμε.

Η πιο καμένη περίπτωση πελάτη ήταν ένας γονιός που έκανε λάθος την ημερομηνία γέννησης του παιδιού του. Τον ρωτήσαμε πρώτα εάν είναι σίγουρος για τον αριθμό, το βαρέσαμε και την επόμενη μέρα ήρθε να το διορθώσουμε. Κουτσά-στραβά μαζεύτηκε. Αλλά τελικά δεν ήταν λάθος η πρώτη ημερομηνία, αλλά η δεύτερη. Εκεί, σηκώσαμε τα χέρια ψηλά.

Μια τρομερή τάση που έπαιζε το 2016 ήταν νέοι γονείς να βαράνε το αποτύπωμα της πατούσας του μωρού τους. Το πρόβλημα είναι ότι με τα χρόνια το τατουάζ απλώνει στο δέρμα, οπότε αυτό που έμεινε πάνω τους ήταν μια μαύρη μουτζούρα σαν θρούμπα.

Εγώ προτείνω κάτι εναλλακτικό, γιατί θέλω να βγει το προσωπικό στοιχείο στο σχέδιο: παραδείγματος χάρη, σε αίτημα πελάτη για tattoo που θα αφορούσε τη μάνα του, είχα αφιερώσει πρώτα λίγο χρόνο για να μάθω εάν έχουν μεταξύ τους ψευδώνυμα, αν έχουν inside jokes, άμα θυμάται κανένα σημείωμα στο ψυγείο κλπ. Τελικά έκανα τη λέξη μαμάκιας πάνω σε ένα ακουστικό τηλεφώνου.

Με ιντριγκάρουν τα παιχνίδια με τις λέξεις. Όταν είχαμε πάει με το Dildo Tattoo Studio σε expo στη Φλωρεντία, είχα κάνει έρευνα για να εντοπίσω κοινές λέξεις μεταξύ ελληνικών και ιταλικών, τύπου γκόμενος. Έγινε χαμός. Αλλά τα πιο πετυχημένα για μένα ήταν στα κυπριακά. Έχω χτυπήσει τη λέξη βυζοκούπι, που σημαίνει σουτιέν.

Απόλυτη πηγή έμπνευσης για μένα είναι η καθημερινότητα. Καταρχάς, πρέπει να καταγγείλω ότι στο στούντιο επικρατεί μια κατάσταση παραφροσύνης. Ο Τζένιο μπορεί να σκεφτεί εκατοντάδες τρόπους για να με κάνει να φρικάρω, να γελάσω, να τρομάξω. Μια φορά που είχα παραγγείλει κάτι ηχεία, τα παρέλαβε εκείνος και όταν πήγα σπίτι, τα άνοιξα και μέσα υπήρχε ένα τούβλο.

Βραβείο αφασίας στην οικογένεια παίρνει χαλαρά η γιαγιά μου, που την έχω κάνει viral τη δόλια. Ανεβάζω βιντεάκια να λέει φράσεις στα βλάχικα, να απαγγέλει τραπ τραγούδια, να δίνει συμβουλές για φλερτ στα νέα παιδιά κι άλλα πολλά.

Όταν έγινα μητέρα, έζησα το απόλυτο Instagram vs Reality. Η πραγματικότητα έχει πολύ κλάμα, ξενύχτια, στεναχώρια και εξάντληση της υπομονής για το ζευγάρι. Το μεγαλύτερο φάουλ είναι να κάνεις παιδί για να σώσεις έναν γάμο – θα πετύχεις το ακριβώς ανάποδο.

Με το παιδί ανέβηκε ο σουρεαλισμός κατακόρυφα στη ζωή μου: όταν σε καθημερινή βάση είμαστε βόλτα με το μωρό και για να τσεκάρω αν χρειάζεται αλλαγή η πάνα, καλούμαι να χώσω χέρι μέσα, είναι σουρεαλισμός. Αγνός σουρεαλισμός.

Το μοναδικό όριο που θα βάλω στο παιδί όσον αφορά το tattoo είναι πρώτα να έχει αναπτυχθεί το σώμα του, ώστε να μην αλλοιωθεί το σχέδιο. Αλλά ίσως και να μην θέλει να κάνει, επειδή ποτέ δε θα της το απαγορεύσουμε. Αν και δύσκολο: όλη την ώρα παίρνει το στυλό και βάφεται. Το δείχνει μετά και λέει “τατού”.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ