Για ποιο λόγο τα ταξί σε Αθήνα και Πειραιά είναι κίτρινα
Δεν πάνε πολλές δεκαετίες που τα ταξί στην πρωτεύουσα ήταν χρώματος γκρι, αλλά με τη ραγδαία αστικοποίηση κρίθηκε αναγκαία η αλλαγή.
- 16 ΝΟΕ 2023
Θα ακουστεί μάλλον παράδοξο, ειδικά για τις νεότερες γενιές, αλλά η φράση «κίτρινη φυλή» αποτελεί εφεύρεση των τελευταίων 50 ετών. Πιο παλιά, στους άδειους και καθαρούς ακόμη από το πολύ καυσαέριο δρόμους της πρωτεύουσας κυκλοφορούσαν ταξί χρώματος γκρι, και ακόμη παλιότερα είχαν τοποθετημένο το ταξίμετρο εκτός αμαξώματος.
Τα προβλήματα εμφανίστηκαν όταν άνοιξε η αγορά του αυτοκινήτου στην Ελλάδα και δεν αποτελούσε ένα τόσο ακατόρθωτο όνειρο η απόκτηση ενός μοντέλου, πάντα από άτομα υψηλών κοινωνικών στρωμάτων («Τα αμάξια είχαν τότε 300-400 χιλιάδες δρχ.·με 400.000 δρχ έπαιρνες σπιταρόνα στο Κολωνάκι», έγραφε ο δημοσιογράφος Τάκης Χατζηφωτίου).
Συγκεκριμένα, το έτος 1978 υπήρξε χρονιά-ρεκόρ για τις πωλήσεις αυτοκινήτων σε πανελλαδικό επίπεδο (152.666), ενώ μεταξύ των δεκαετιών 1971-1980 και 1981-1990 είχαν αυξηθεί οι πωλήσεις από τις 823.415 στις 968.422 – νέα οχήματα προστίθενταν συνεχώς στο δίκτυο, με λίγα λόγια, και σε ποσοστό 70% αυτό αφορούσε τα αστικά κέντρα, που τότε μεγάλωναν ραγδαία μέσω της αστικοποίησης.
Και έτσι, τα γκρι οχήματα έγιναν συχνό φαινόμενο σε Αθήνα και Πειραιά.
Πρώτη φορά τέθηκε το ζήτημα της αλλαγής χρώματος των ταξί το 1981, επί κυβέρνησης Ανδρέα Παπανδρέου.
Όπως αναφέρεται σε φύλλο της εφημερίδας Μακεδονία εκείνου του έτους (17/5/1981), «όλα τα ταξί Αθηνών-Πειραιώς θα βαφούν με πορτοκαλί ή κίτρινο χρώμα», με παραίνεση, όπως διευκρινίζεται, του Οργανισμού Αστικών Συγκοινωνιών, με την οποία συνηγορεί το Υπουργείο Συγκοινωνιών. Τότε, κυκλοφορούσαν στην πρωτεύουσα περί τα 13.000 ταξί και το Υπουργείο υπολόγιζε ότι θα χρειαστούν τέσσερις-τεσσερισήμισι μήνες για να μετατραπεί ολόκληρος ο στόλος σε κίτρινο χρώμα, με ρυθμό 300-350 οχήματα τη μέρα.
Ανάλογη χρωματική ομοιομορφία θα ορίζονταν και για τα υπόλοιπα σημεία της χώρας. Τα έξοδα θα επιβάρυναν τους ίδιους τους οδηγούς.
Το πλάνο αποδείχθηκε αρκετά αισιόδοξο, από άποψη ταχύτητας. Το νέο ρυθμιστικό πλαίσιο για τα ταξί προσδιορίστηκε λεπτομερώς και θεσπίστηκε το έτος 1984, με το άρθρο 7 της απόφασης υπ’ αριθμό 8368/499/84, που παραμένει σε ισχύ μέχρι σήμερα και αναφέρει ότι θα πρέπει εξωτερικά τα ταξί Α. Να είναι βαμμένα σε απόχρωση κίτρινου χρώματος, και Β. Να διαθέτουν μια λωρίδα πλάτους 4-6 εκατοστών περιμετρικά του αυτοκινήτου, μεταξύ των παραθύρων και των χειρολαβών των θυρών, σε σταθερό χρωματισμό μπλε σκούρο.
Τα διακριτικά αυτά είναι υποχρεωτικά μέχρι σήμερα, παρόλο που παρατηρούνται παρατυπίες, όπως το βάψιμο των ουρανών σε μαύρο χρώμα, είτε η παράλειψη της οριζόντιας μπλε γραμμής.
Ο λόγος που επιλέχθηκε το κίτρινο ήταν διότι αποτελούσε ένα έντονο, ευδιάκριτο στο σκοτάδι και όχι τόσο κοινό χρώμα στα οχήματα. Κίτρινα ήταν τα ταξί, επίσης, στη Νέα Υόρκη, πράγμα που ίσως να επηρέασε την επιλογή. Σύμφωνα με μια έρευνα που εκπόνησε το ερευνητικό κέντρο PNAS από τη Σιγκαπούρη, «τα κίτρινα ταξί έχουν 6,1 λιγότερες πιθανότητες ατυχήματος σε σχέση με εκείνα οποιουδήποτε άλλου χρώματος».
