Γιατί ο Πύργος Απόλλων στους Αμπελόκηπους δεν έχει 13ο όροφο
Το οικοδομικό μεγαθήριο στη συμβολή Πανόρμου και Ριανκούρ φρόντισε να αποφύγει το νούμερο, όπως και πολλά ακόμη κτίρια εκείνης της εποχής διεθνώς. Από πού ξεκίνησε αυτή η «παράδοση»;
- 11 ΟΚΤ 2023
Πρώτη φορά αυτό το καλοκαίρι, Αθηναίοι βρέθηκαν να ανεβαίνουν στην ταράτσα του εμβληματικού «γίγαντα» των Αμπελοκήπων, για ένα δροσερό κοκτέιλ με ανεμπόδιστη θέα 360 μοιρών σε όλο το Λεκανοπέδιο: στους δύο τελευταίους ορόφους του Πύργου Απόλλωνα διαμορφώθηκε ένα σύγχρονο και κομψό all day concept, που ακούει στο όνομα Deos και περιλαμβάνει επίσης την πισίνα που γνωρίζαμε ότι είχε κατασκευαστεί κατά την οικοδόμηση του πολυώροφου κτιρίου, αλλά ποτέ δεν είχε αξιοποιηθεί.
Οικοδομήθηκε, όπως είναι λογικό, το διάστημα κατά το οποίο ίσχυε ο αναπτυξιακός νόμος 395/68 της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών, που απελευθέρωνε τα όρια δόμησης. Συγκεκριμένα, ολοκληρώθηκε το 1973 και διέθετε υψηλές για την εποχή προδιαγραφές: πρόκειται για ένα κτίριο ύψους 80 μ., χωρισμένο εσωτερικά σε δύο πτέρυγες, κάθε μία από τις οποίες με δύο ζεύγη ανελκυστήρων, για να εξυπηρετούνται οι ένοικοι. Διαθέτει, μάλιστα, εκ κατασκευής γεννήτρια.
Από τα μπαλκόνια που σχεδιάστηκαν να διατρέχουν περιμετρικά το θεόρατο κτίριο καταλαβαίνουμε πως πρόκειται για κτίριο κατοικιών, παρόλο που σήμερα φιλοξενούνται επίσης εταιρείες αλλά και ιατρεία, πέραν των κατοίκων.
Τη δεκαετία του 1970 που έγιναν τα αποκαλυπτήρια, προκάλεσε έντονα σχόλια το «θηρίο» στη συμβολή Πανόρμου και Ριανκούρ. Τότε αλλά και για όλες τις δεκαετίες που ακολούθησαν μέχρι σήμερα, ο Πύργος Απόλλων αποτελεί το ψηλότερο κτίριο κατοικιών στη χώρα (αλλά και το τρίτο ψηλότερο μικτής χρήσης κτίριο στη χώρα, μετά τον Πύργο του Πειραιά και τον Πύργο Αθηνών), πράγμα που πρόκειται σύντομα να αλλάξει με τους ουρανοξύστες που χτίζονται στο Ελληνικό.
Το μυστήριο με τον 13ο όροφο
Δεν είναι αστικός μύθος, όπως θα διαπίστωσαν όσοι επισκέφθηκαν τον Πύργο Απόλλωνα για το skyline bar-restaurant στην ταράτσα – από τα κουμπιά όλων των ασανσέρ του πολυώροφου κτιρίου λείπει ο αριθμός 13. Όπως συνέβαινε σε αρκετές πολυώροφες οικοδομές εκείνης της εποχής, ειδικά σε περιπτώσεις ξενοδοχείων και κατοικιών, παρέλειπαν τον 13ο όροφο για προληπτικούς λόγους, και έτσι η αρίθμηση στις πινακίδες και το ασανσέρ πηγαίνει απευθείας στο 14 μετά το 12.
Φαίνεται αφελές, αλλά η δεισιδαιμονία αυτή ακολουθούσε τους Αμερικανούς αρχιτέκτονες απ’ τις αρχές του 20ου αιώνα και τους ουρανοξύστες πρώτης γενιάς στη Νέα Υόρκη. Τότε, η συμβουλή ήταν να χτίζονται κτίρια κάτω των 13 ορόφων για να «μην επισκιάζουν τα γειτονικά». Αργότερα, που αυξήθηκαν οι ανάγκες οικοδόμησης της mega-μητρόπολης, υπήρξαν περιπτώσεις κτιρίων που υιοθέτησαν το γράμμα «M» στη θέση του γρουσούζικου ορόφου, δηλώνοντας ότι χρησιμοποιείται συμπληρωματικά (ως ημιώροφος), και σε άλλα κτίρια επέλεγαν το όνομα 12A.
Στην περίπτωση του Πύργου στους Αμπελόκηπους, λείπει τελείως.
Ενδεχομένως, η προσπάθεια των κατασκευαστών να «καθαγιάσουν» το κτίριο από το κακό μάτι να συνδέεται και με έναν ακόμη παράγοντα: λέγεται ότι κάτω από το οικόπεδο που είναι χτισμένος ο Πύργος περνάει το Αδριάνειο Υδραγωγείο, το δίκτυο απ’ το οποίο αντλούσε νερό όλη η πόλη κάποτε. Κανείς, νομίζω, δε θα ήθελε να παίξει παραπάνω με την τύχη του, όταν υψώνει ένα μικρό ουρανοξύστη επάνω σε εδάφη με τέτοιο υπόβαθρο.
