Η Φαίη Τζούμα χορεύει λίγο από όλα στους δρόμους της Αθήνας

Πώς χορεύεται το “Smalltown Boy” των Bronski Beat από τα 80s σε έναν πεζόδρομο, αλλά και σε μία διαχωριστική μπάρα κεντρικού δρόμου, το βράδυ που η κίνηση αρχίζει σιγά-σιγά να σβήνει; Πώς θα έμοιαζε το ζεϊμπέκικο της Μαίρης Χρονοπούλου για το «Υπάρχει κάπου ένα παιδί» στην ταινία Όταν η πόλις πεθαίνει αν παντρευόταν με τον σύγχρονο χορό σε μία αλάνα κάπου στην Αθήνα; Τι κίνηση ξυπνούν στο σώμα οι ρίμες των Turboflow3000 ένα πρωί στην πλατεία Ομονοίας;

Και τέλος πάντων, ποια χορογραφία θα ταίριαζε στο αλλόκοσμο κινηματογραφικό σύμπαν του David Lynch υπό τους ήχους του Angelo Badalamenti, αυτή τη φορά όχι σε κάποιο πολυσύχναστο ή μη σημείο της πρωτεύουσας, αλλά εκτός, στο μοναδικής ομορφιάς τοπίο της Λίμνης Δόξα;

Την απάντηση δεν θα στη δώσω εγώ. Θα στη δώσει η Φαίη Τζούμα ή αλλιώς @fenilyy, όπως θα τη βρεις στο Instagram, μέσα από τα βίντεο που αναρτά στον λογαριασμό της.

Έναν λογαριασμό που είναι αποκλειστικά αφιερωμένος στο πιο προσωπικό της πρότζεκτ, το οποίο τρέχει εδώ και περίπου μία τετραετία. Αν και το ξεκίνησε για να δείξει τις χορευτικές της ικανότητες, πλέον το κάνει για τη δημιουργία αυτή καθ’ εαυτή. Γυρίζει κλιπ μερικών δευτερολέπτων ή ενός λεπτού πάνω-κάτω όπου εμφανίζεται να χορεύει κυρίως στο κέντρο της Αθήνας, αλλά και έξω από αυτό, πρωί, μεσημέρι ή βράδυ σε δρόμους, πεζόδρομους, πάρκα, στοές, υπόγειες διαβάσεις, μεταξύ άλλων.

Ενώ βολευόμαστε κάτω από την παχιά σκιά και τη φθινοπωρινή δροσιά ενός δέντρου στο Πάρκο Τρίτση, μου εξηγεί ότι τότε ένιωσε πολύ έντονα την ανάγκη να επικοινωνήσει κάτι δικό της.

«Το ξεκίνησα με αγάπη και μία επιθυμία για εξερεύνηση μαζί με τον μεγάλο μου αδερφό, ο οποίος τρέχει επίσης στο Instagram ένα αντίστοιχο χορευτικό πρότζεκτ. Ο Andi με τραβούσε βίντεο με την κάμερα -συνεχίζει να με βιντεοσκοπεί- και εγώ χόρευα αυτοσχεδιαστικά σε σημεία της πόλης που μας κέντριζαν το ενδιαφέρον. Στην πορεία, αυτό άλλαξε. Άρχισε να μη με εμπνέει μόνο η αρχιτεκτονική, η αισθητική, ακόμα και το χάος της πόλης, αλλά κυρίως η μουσική. Άκουγα ένα κομμάτι και έλεγα “θα ήθελα πολύ να φτιάξω ένα βίντεο γι’ αυτό, με αυτό” και ξεκινούσα μετά να αναζητώ το κατάλληλο μέρος».

Κι ενώ ακούει τα πάντα-από πανκ, χιπ χοπ και ροκ μέχρι κλασική και ελληνική μουσική- και είναι ανοιχτή σε νέα είδη -ναι, OK με την τραπ δεν α πάει πολύ καλά και δεν θα τα πάει μάλλον ποτέ-, δεν χορεύει τα πάντα. «Δεν θα βρεις ας πούμε ποπ κομμάτια στα βίντεο που χορεύω στο Instagram. Δεν ξέρω γιατί ακριβώς, αλλά κάπως δεν μου κολλάνε στον χορό. Ίσως, κάποια στιγμή να συμβεί κι αυτό βέβαια. Δεν λέω ποτέ “ποτέ”».

Πώς θα χαρακτήριζε όμως τον χορό της; «Λίγο από όλα. Είναι σύγχρονος χορός μέσα στον οποίο μπλέκω ό,τι μπορείς να φανταστείς: λάτιν, μπαλέτο, χιπ χοπ, ροκ. Έχει τύχει να παντρέψω ακόμα και κινήσεις από ζεϊμπέκικο ή τσιφτετέλι σε χορογραφία μου». (Το λάτιν δεν το ανέφερε τυχαία. Συγκράτησέ το, θα επανέλθουμε σε αυτό αργότερα).

Η πρώτη φορά που η Φαίη αυτοσχεδίασε χορεύοντας σε δημόσιο χώρο στην Αθήνα ήταν πολλά χρόνια πριν δημιουργήσει το πρότζεκτ της στο Instagram. «Ήμουν 18 και ήταν μία χιπ χοπ χορογραφία του Andi, την οποία ερμήνευσα στην πλατεία δίπλα στο Σινέ Παράδεισος στον Κορυδαλλό». (Ο Κορυδαλλός δεν είναι επίσης τυχαία αναφορά, θα τα εξηγήσουμε όλα παρακάτω).

Η σκηνή της για τα site specific βίντεο μπορεί να είναι οποιαδήποτε περιοχή στο κέντρο της πρωτεύουσας -και εκτός αυτού, αλλά πιο σπάνια-, οποιοδήποτε σημείο της κινήσει το ενδιαφέρον από άποψη φωτισμού συνήθως. Ίσως, γι’ αυτό λατρεύει να χορεύει στην πόλη όταν είναι στολισμένη τις γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς.

«Θέλω πολύ κάποια στιγμή, αλλά δεν το έχω επιχειρήσει ακόμα γιατί υπάρχουν αντικειμενικές δυσκολίες, να βρεθώ μεταμεσονύχτια που η κίνηση είναι αραιή, στη Σταδίου ή στην Πανεπιστήμιου με όλα αυτά φωτάκια και να χορέψω στη μέση του δρόμου». Κάτι που έχει ήδη κάνει, απλά όχι σε κεντρικό δρόμο.

«Ήταν το πιο κουλό βίντεο που έχω γυρίσει. Περνούσαμε με τον Andi από την πλατεία Βικτωρίας μία καθημερινή αργά το μεσημέρι και το φως ήταν φανταστικό. Ήταν όμως ώρα αιχμής και είχε γενικά πολύ κίνηση στην περιοχή. Πήραμε το ρίσκο και γυρίσαμε κυριολεκτικά με μία λήψη ένα βίντεο όπου χορεύω μες στη μέση του δρόμου κι ενώ από πίσω ήταν ένα φορτηγό. Ο οδηγός ήταν ευγενέστατος, ούτε μία κόρνα, ούτε μία φωνή. Υπομονετικά και σταθερά με ακολουθούσε όσο χόρευα σαν παρτενέρ».

Η στάση του συγκεκριμένου οδηγού βέβαια δεν είναι η συνηθισμένη. «Θα δυσανασχετήσουν, θα κορνάρουν, θα φωνάξουν, θα προσπαθήσουν ακόμα και να προσπεράσουν, αλλά τέλος πάντων, όλο αυτό είναι μέσα στο παιχνίδι. Κάποιες φορές είναι εύκολο, άλλες δύσκολο, μερικές -λίγες- απλά ακατόρθωτο.

Πάντως, στα πρώτα μου βίντεο δεν ένιωθα πολύ άνετα με τους περαστικούς. Σταδιακά, καταπολέμησα την ντροπή, τη συστολή, την ανασφάλεια που ένιωθα επειδή με κοιτούσε ο κόσμος, ορισμένοι ξέρεις και με το βλέμμα τύπου “μα τι κάνει αυτή η τρελή που χορεύει στο πεζοδρόμιο”».

Κάθε βίντεο που ανεβάζει στο Instagram έχει και μία ιστορία να διηγηθεί. «Κάποιες φορές μπορεί να είναι η εμπειρία μου γύρω από το γύρισμα, κυρίως όμως είναι συναισθήματα, καταστάσεις που βιώνω πολύ έντονα τη δεδομένη στιγμή. Είναι ένας τρόπος για να τα εκφράσω, να τα βγάλω από μέσα μου κάνοντας αυτό που αγαπώ».

Η Φαίη γεννήθηκε στη Νίκαια, μεγάλωσε στον Κορυδαλλό, ζει στην Καλλιθέα. Η ενασχόλησή της με τον με τον χορό ξεκίνησε από τα 6 της χρόνια, όταν η μητέρα της την έγραψε στην ίδια συνοικιακή σχολή λάτιν που πήγαινε και ο αδερφός της. «Μέχρι που έτυχε ο Andy να συμμετέχει σε ένα σεμινάριο χορού στην Παιανία και με πήρε μαζί του. Με είδαν οι καθηγητές που το διοργάνωναν να χορεύω και μου είπαν να το παρακολουθήσω και εγώ. Εκεί λοιπόν συνειδητοποίησα τι σημαίνει χορός και λίγο καιρό μετά, αλλάξαμε σχολή χορού.

Στο Λύκειο, αποφάσισε ότι δεν θέλει να δώσει πανελλήνιες, αλλά να σπουδάσει στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης (ΚΣΟΤ), όπου γνώρισε και δοκίμασε όλα τα είδη χορού. Παράλληλα, έκανε σεμινάρια στο εξωτερικό. Έχει ταξιδέψει από την Ιταλία μέχρι τη Νέα Υόρκη, ένα ταξίδι που σύμφωνα με τα λεγόμενά της την ενδυνάμωσε χορευτικά και ψυχολογικά. Ήταν εκείνη την περίοδο που της γεννήθηκε έντονα η αγάπη για το σωματικό θέατρο και την κυνήγησε.

Βρέθηκε να παίζει/χορεύει σε σκηνές εντός και εκτός Ελλάδας στην παράσταση ELENIT του Ευριπίδη Λασκαρίδη, ενός δημιουργού που δεν κάνει αμιγώς θέατρο, ούτε χορό, αλλά ένα μείγμα ειδών από το μπουρλέσκ και το τσίρκο μέχρι τα εικαστικά και έχει ταξιδέψει τις παραστάσεις του από την Αθήνα και τη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση μέχρι σε φεστιβάλ και σκηνές από τον Καναδά, στην Ευρώπη και από εκεί στην Κίνα.

Συμμετείχε επίσης στο Animal, την πολυβραβευμένη ταινία της Σοφίας Εξάρχου, στον πρώτο της μικρό ρόλο στον κινηματογράφο. «Έπαιξα -τι άλλο;- μία χορεύτρια, τη Σόνια. Ο κινηματογράφος είναι μεγάλος μου έρωτας. Έχω σκεφτεί να δοκιμαστώ στην υποκριτική, αλλά μέχρι σήμερα, δεν έχω βρει χρόνο για να εκπαιδευτώ πάνω στο αντικείμενο. Από τη μία, το πρότζεκτ που ξεκίνησα στο Instagram, από την άλλη, τα πράγματα που πρέπει να κάνω για να βιοποριστώ, δύσκολα μένει χρόνος για κάτι επιπλέον».

Η Φαίη δεν βιοπορίζεται από τα site specific βίντεο που γυρίζει στους δρόμους της Αθήνας. «Όπως σου είπα είναι κάτι που κάνω καθαρά για μένα. Για την ευχαρίστησή μου, για την ψυχή μου, για να είμαι καλά. Είναι κατά κάποιο τρόπο η ψυχοθεραπεία μου». Έχει βρει όμως δουλειά μέσω, ή καλύτερα, λόγω αυτών. «Προφανώς και λειτουργούν σαν κράχτης για τη δουλειά μου. Το Instagram και τα social media είναι ένας τρόπος, ο πιο επιδραστικός της εποχής μας, για να δείξω ποια είμαι και τι κάνω».

Παράλληλα, εργάζεται ως δασκάλα σύγχρονου χορού -κάνει μαθήματα σε παιδικά τμήματα, αλλά και σε ενηλίκων- και ως χορογράφος και χορεύτρια στα μπουζούκια – στη Θεσσαλονίκη προς το παρόν, προσεχώς και στην Αθήνα. «Είναι μία δουλειά που την κάνω εδώ και πάνω από μία δεκαετία και θα σε προλάβω πριν ίσως με ρωτήσεις. Δεν ένιωσα ποτέ στιγματισμό. Όταν είσαι καλός στη δουλειά σου, δεν έχεις τίποτα να φοβάσαι. Επίσης, το στίγμα υπήρχε κάποτε. Πλέον, η νέα γενιά το έχει σπάσει».

Κάνει και κάτι ακόμα: με τον αδερφό της έχει φτιάξει ένα clothing brand, το IMA (irregular movement of arts), όπου μαζί σχεδιάζουν unisex streetwear ρούχα.

Έχει περάσει τόση ώρα, σε λίγο θα φύγουμε και δεν την έχω ρωτήσει ακόμα τι σημαίνει το fenilyy, το όνομά της στo Instagram, που είναι σαν είναι το όνομα του χορευτικού της πρότζεκτ. «Α ναι, έχεις δίκιο. Λοιπόν, στην εφηβεία εκτός από τον χορό, είχα μανία και με τα video games. Ήμουν μανιώδης gamer, έλιωνα με τις ώρες – πια όχι. Fenilyy ήταν το όνομα που είχα δώσει στον χαρακτήρα μου στο Lineage».

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ