Η πονεμένη ιστορία του Ολυμπιακού Κέντρου Beach Volley στο Φάληρο

Δαπανήθηκαν περί τα 8,8 δισεκατομμύρια δραχμές για την ανέγερση του συγκεκριμένου γηπέδου στο Φάληρο, σύμφωνα με τις ολυμπιακές προδιαγραφές.

Το πλάνο δεν εξαντλούταν στη διοργάνωση των Αγώνων: το ανοιχτό στάδιο 10.000 θέσεων ανατολικά της εκβολής του Ιλισού αποτελούσε κομμάτι του ενός εκ των δύο πόλους ανάπτυξης που είχαν προβλεφθεί να αναπτυχθούν στη μετα-Ολυμπιακή φάση κατά μήκος του παραλιακού μετώπου.

Σύμφωνα με το Γενικό Σχέδιο Ανάπτυξης και Ανάπλασης του Φαληρικού Όρμου, που είχε εκπονήσει ο Οργανισμός της Αθήνας σε συνεργασία με Έλληνες και ξένους αρχιτέκτονες, στην παραμελημένη περιοχή (ακόμη δεν υπήρχε το ΚΠΙΣΝ) θα γεννιόταν ένα σημείο υπερτοπικής αξίας για όλο το Λεκανοπέδιο.

Μια έκταση που θα μετατρεπόταν σε μητροπολιτικό πάρκο μεταξύ Ιλισού και Κηφισού, όπου θα φιλοξενούνταν δραστηριότητες αθλητισμού, αναψυχής και πολιτισμού.

Με τροποποίηση του Ρυθμιστικού Σχεδίου, τέθηκε ως κύριος στόχος η σύνδεση του οικιστικού ιστού με την παραλιακή ζώνη – το αίτημα ήταν να ανοιχτεί η πόλη προς τη θάλασσα, αναβαθμίζοντας το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων. Παράλληλα, είχαν προβλεφθεί και ενταχθεί στο πρόγραμμα έργα ανάπλασης και αντιπλημμυρικής προστασίας, μιας και είχαν από τότε διαπιστωθεί σημαντικά προβλήματα υποδομών στο μέτωπο.

Για άγνωστη αιτία, εκείνο το σχέδιο mega-ανάπλασης δεν προχώρησε τα επόμενα χρόνια.

Πριν απ’ τους Ολυμπιακούς Αγώνες, υλοποιήθηκε ένα πολύ μικρό μέρος των προβλεπόμενων αντιπλημμυρικών έργων στο τέλος της λεωφόρου Ποσειδώνος, και –φυσικά– οι πολυδάπανες εγκαταστάσεις όπου το καλοκαίρι του 2004 είχαν στραφεί τα βλέμματα όλου του πλανήτη.

Αλλά, χωρίς την παράλληλη ανάπλαση του μετώπου, χωρίς να συνδεθούν οι εγκαταστάσεις με την πόλη και τη θάλασσα, ήταν προδιαγεγραμμένο το τέλος τους.

Το Ολυμπιακό Κέντρο Beach Volley στο Φάληρο αποτελείται από το ανοιχτό γήπεδο με ακριβή χωρητικότητα 9.600 θέσεων (παρότι κατά τη διάρκεια των Αγώνων είχαν χρησιμοποιηθεί 7.300), όπως και δύο υποστηρικτικές εγκαταστάσεις γραφείων, ένα γραμμικό κτίριο και ένα τριγωνικό. Η εικόνα του συμπλέγματος αυτή τη στιγμή είναι χαρακτηριστική για την εγκατάλειψη των ολυμπιακών ακινήτων από την Πολιτεία.

Γραφεία αναποδογυρισμένα, τζάμια σπασμένα, καλώδια βγαλμένα από τα ταβάνια, παρατημένα ξύλα – μια ανοιχτή χωματερή, όπως αποτυπώνεται στον φακό του SOOC.

Μετά την τέλεση των Αγώνων, το γήπεδο χρησιμοποιήθηκε ελάχιστες φορές, κατά τα πρώτα χρόνια μόνο. Έπειτα, σίγησε. Έζησε λεηλασίες, βανδαλισμούς και τη φυσική φθορά του χρόνου από τις καιρικές συνθήκες, σε σημείο που πλέον απαιτούνται ξανά παχυλά ποσά για την επαναφορά του.

Από το 2016, το ακίνητο έχει περάσει στα χέρια και την ευθύνη της Περιφέρειας Αττικής.

«Το 2019 που αναλάβαμε, παραλάβαμε έναν εγκαταλελειμμένο, βανδαλισμένο χώρο», έχει δηλώσει ο πρώην περιφερειάρχης Γιώργος Πατούλης, «το εντάξαμε για χρηματοδότηση στη δεύτερη φάση του μεγάλου έργου ανάπλασης του φαληρικού όρμου». Μέσω του ΕΣΠΑ 2021-2027, δηλαδή, δεσμεύτηκαν για δεύτερη φορά χρήματα για το Ολυμπιακό Κέντρο Beach Volley.

Το πλάνο, τώρα, είναι να διαμορφωθεί για να αξιοποιηθεί ως χώρος συναυλιών και εκδηλώσεων.