Καλλιστεία, μουσική και χορός στον Κινέζικο Σύλλογο Γυναικών Ελλάδας
Στις 8 Μαρτίου, γιορτάσαμε την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας με ένα πλούσιο πρόγραμμα που είχε σκοπό να τιμήσει την ημέρα και να φέρει πιο κοντά τις δύο χώρες.
- 12 ΜΑΡ 2025
Προσφωνώντας «αδελφές» όλες τις γυναίκες που βρισκόντουσαν στην αίθουσα του ξενοδοχείου Wyndwam Grand Athens, η οικοδέσποινα του Κινέζικου Συλλόγου Γυναικών, μίλησε για δύναμη, αλληλεγγύη και μέλλον. Η εορταστική βραδιά ήταν αφιερωμένη στην Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας ενισχύοντας ταυτόχρονα και τις καλές σχέσεις μεταξύ Κίνας και Ελλάδας.
Παραδοσιακοί χοροί, τραγούδια, μουσική, επίδειξη ρούχων αλλά και ποπ κουλτούρα γέμισαν ένα πρόγραμμα τριών περίπου ωρών, που είχε ως σκοπό να τιμήσει τις γυναίκες. Φαγητό, κρασί, γλυκά και κόκκινα τριαντάφυλλα, πλαισίωσαν επίσης τη βραδιά.
Η Πρεσβεία της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας είχε εξασφαλίσει μία πρόσκληση για εμάς ενώ λίγες ημέρες πριν είχαμε βρεθεί στο Vermillion neo στη Γλυφάδα, όπου είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε με δύο δυναμικές Κινέζες για τη ζωή τους στην Ελλάδα και τι σημαίνει να είσαι γυναίκα σήμερα.
Και οι δύο είναι βασικά μέλη του Sino-Hellenic Performing Arts Alliance, ιδρύτρια του οποίου είναι η Flora Wang. Μέσα από τις θεατρικές παραστάσεις αρχαίων έργων, κατάφεραν να γνωρίσουν καλύτερα τον ελληνικό πολιτισμό και να αντιληφθούν μία εντελώς διαφορετική κουλτούρα μέσα από την τέχνη.
Γεννημένη στη Σαγκάη, η LIu Lu (Winnie) έχει μια επιτυχημένη καριέρα ως σχεδιάστρια μόδας. Μετακόμισε στην Αθήνα μαζί με την οικογένειά της – είναι μητέρα δύο παιδιών – για να εξερευνήσει έναν διαφορετικό τρόπο ζωής. Είναι πολύ ενεργή στα προγράμματα πολιτιστικών ανταλλαγών μεταξύ Ελλάδας και Κίνας.
Η Wang Yuhan (Audrey), από την Ταϊβάν, είναι επαγγελματίας χορεύτρια μπαλέτου και δασκάλα ενώ τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να γίνεται γνωστή ως ζωγράφος. Ετοιμάζεται μάλιστα να εγκαινιάσει τη δική της γκαλερί στη Γλυφάδα. Η παραμονή στην Ελλάδα δεν ήταν στα άμεσα σχέδιά της όταν σχεδίαζε να επισκεφτεί τη χώρα του συντρόφου της το 2020, όμως αποκλείστηκε εξαιτίας της πανδημίας. Σχεδόν πέντε χρόνια μετά, μένει στην Αθήνα και είναι παντρεμένη με τον σύντροφό της.
Είναι δύο σύγχρονες γυναίκες, όπως και οι δεκάδες ακόμα που βρέθηκαν στη γιορτή του Σαββάτου και που καλούνται να φέρουν εις πέρας πολλούς διαφορετικούς ρόλους. «Στην ηπειρωτική Κίνα, οι γυναίκες συνειδητοποίησαν δεκαετίες πριν, πόσο ξεχωριστές και μορφωμένες ήταν. Τα τελευταία 20 χρόνια προσπάθησαν να αναδειχθούν και να διεκδικήσουν τη δύναμή τους. Ο περισσότερος κόσμος θεωρούσε ότι η θέση τους είναι στο σπίτι, με τα παιδιά και την οικογένεια.
Σήμερα είναι εντελώς διαφορετικά. Στην πατρίδα μου όμως, που είναι μία από τις πιο ανοιχτές πόλεις από το 1870, έχουμε πιο ανοιχτούς ορίζοντες, με ισότητα και σεβασμό για όλους, χρόνια τώρα. Τόσο οι Κινέζες όσο και οι Ελληνίδες είναι ανεξάρτητες να φροντίσουν τον εαυτό τους, τις οικογένειες, τα παιδιά τους και να εστιάζουν στον εαυτό τους. Ξέρουν να ορθώσουν ανάστημα και να κυνηγήσουν αυτά που θέλουν. Έχουμε και οι δύο λαοί μεγάλη ιστορία και πολιτισμό και νομίζω ότι σε παγκόσμιο επίπεδο είναι δύο κουλτούρες που μπορούν να αγκαλιάσουν τις γυναίκες», λέει η Winnie.
Για την Audrey, η πατρίδα της παραμένει μία συντηρητική κοινωνία και παρόλο που οι γυναίκες προσπαθούν να έχουν ίσα δικαιώματα, επηρεάζονται ακόμα από τους γονείς και τον περίγυρο. «Μιλάω με νεότερους και θεωρούν ότι αν παντρευτείς πρέπει να μείνεις με την οικογένεια του συζύγου, γιατί λένε έτσι μεγαλώσαμε και έτσι μας έχουν πει. Νασεβόμαστε τον άντρα και την οικογένειά του. Δεν το βλέπω ως παράδοση προσωπικά. Και με Έλληνες φίλους που μιλάω όμως, θεωρούν ότι έχουν κοινά βιώματα. Όμως εδώ η νεότερη γενιά προσπαθεί να το αλλάξει».
Η κινέζικη κουλτούρα αγαπάει τις τέχνες και η γιορτινή βραδιά ήταν μία ευκαιρία να ξεδιπλωθεί μόνο ένα μικρό κομμάτι της. Γυναίκες κάθε ηλικίας μοιράστηκαν τη σκηνή, γιορτάζοντας τη μοναδικότητά τους. Από την επίδειξη λαμπερών ρούχων και τον χορό με βεντάλιες, μέχρι το τραγούδι και τα παραδοσιακά όργανα erhu και guqin, νιώσαμε ότι ταξιδέψαμε στην Κίνα.
«Σεβόμαστε τους μικρούς και τους μεγάλους στην πατρίδα μας», τόνισε η νεαρή Πωλίνα, που μετέφραζε εξαιρετικά στα ελληνικά. «Θα έλεγα ότι στην Κίνα υπάρχει ανταγωνισμός μεταξύ μας καθώς είμαστε τελειομανείς αλλά και πάρα πολλοί. Εδώ, όμως οι Κινέζοι συμπατριώτες μας έχουν καλή σχέση».
Τα χρώματα έχουν τους συμβολισμούς τους: κίτρινο, μαύρο και κόκκινο δείχνουν δύναμη. Οι ρυθμοί της μουσικής από την άλλη αντικατοπτρίζουν και διαφορετικές εποχές στην Κίνα. Η παράδοση είναι παντού αλλά οι νεότερες γενιές αγκαλιάζουν πλέον την εξέλιξη. Ντύνονται όπως επιθυμούν και είναι πειραματίζονται με το στυλ τους.
Σε αντίθεση με την Ταϊβάν που η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας δεν συνοδεύεται από κάποιον ιδιαίτερο εορτασμό, στην Κίνα είναι ιδιαίτερα αξιοσέβαστη. «Θυμάμαι όταν ήμουν πολύ μικρή ότι η δασκάλα μας έπαιρνε ρεπό για τους εορτασμούς. Όπως και η μητέρα μου και οι υπόλοιπες γυναίκες. Γενικά έχουν οφέλη σε εταιρείες, τις ενθαρρύνουν. Στις μέρες μας, βλέπεις οπουδήποτε στο διαδίκτυο ευχές και προσφορές και μάλιστα χρησιμοποιούν τη λέξη “Nǚshén”, που σημαίνει θεά, πολύ όμορφη γυναίκα. Και στα σχολεία τιμούν τη Γιορτή της Μητέρας. Τα παιδιά θα γράψουν μια κάρτα, θα φτιάξουν κάτι ή θα αγοράσουν. Εδώ να πω ότι έχουμε και Γιορτή του Πατέρα αλλά δεν ασχολείται σχεδόν κανένας», καταλήγει γελώντας η Winnie.
Σε μία πρώτη σκέψη, η γλώσσα θα ήταν ένα σημαντικό εμπόδιο για τη γιορτινή βραδιά. Στην πραγματικότητα όμως η καλή διάθεση, τα χαμόγελα και η διάχυτη ευγένεια όλων των γυναικών από την Κίνα μάς έφεραν πιο κοντά.
Η κινέζικη κοινότητα στην Ελλάδα έχει μεγαλώσει αρκετά μετά την πανδημία και η Winnie προσπάθησε εξαρχής να είναι ενεργό μέλος της. Κατανοεί τις δυσκολίες των γυναικών που ήρθαν εδώ μόνες με τα παιδιά τους για έναν καλύτερο τρόπο ζωής και συμβάλλει στην κοινότητά της. «Είναι πολύ σημαντικό να έχουν και τα παιδιά μας την ευκαιρία να δείξουν την κουλτούρα και τον πολιτισμό τους γιατί έτσι έρχονται ωραίες αλλαγές. Η βάση μου είναι η κινέζικη κουλτούρα αλλά είμαστε άνθρωποι σε ένα παγκόσμιο επίπεδο. Πρέπει λοιπόν να γνωριστούμε για να αγαπήσω τη χώρα σου κι εσύ τη δική μου».
Η εντυπωσιακή οικοδέσποινα της βραδιάς μάς ευχήθηκε υγεία, ομορφιά, καλή σταδιοδρομία και οικογενειακή ευτυχία. Καθώς ήταν ανεβασμένη σε ένα σκαλί πίσω από το πόντιουμ, η παρουσία της δέσποζε στον χώρο. Τη φαντάστηκα σαν Nǚshén, όπως και κάθε άλλη γυναίκα εκεί μέσα, ακόμα κι αν δεν έτυχε να βρεθεί στο επίκεντρο.
