Μέσα σε ένα ιστορικό συνεργείο αυτοκινήτων στον Νέο Κόσμο
Επισκεφτήκαμε το συνεργείο του Δημήτρη Πλουμιστού και μιλήσαμε με μια από τις πιο χαρακτηριστικές φιγούρες της περιοχής.
- 3 ΑΠΡ 2023
Ο Νέος Κόσμος έχει αλλάξει για τα καλά τα τελευταία χρόνια. Έχουν ανοίξει αρκετά νέα μαγαζιά, τα νοίκια έχουν φτάσει στον Θεό, ενώ πια θεωρείται μία από τις πιο κουλ περιοχές για νυχτερινή έξοδο στην πόλη. Στην οδό Ευστρατίου Πίσσα όμως, ο χρόνος είναι λες και έχει σταματήσει μερικές δεκαετίες πριν. Ο ήχος από τα συνεργεία και τα βουλκανιζατέρ που λειτουργούν εδώ και χρόνια στη γειτονιά είναι πολύ έντονος. Οι ντόπιοι δείχνουν να το έχουν συνηθίσει.
Φτάνουμε έξω από το συνεργείο του Δημήτρη Πλουμιστού, ο οποίος είναι μια από τις πιο χαρακτηριστικές φιγούρες της περιοχής. Του συστηνόμαστε αλλά εκείνος δείχνει να είναι πνιγμένος στη δουλειά. «Φίλε συγνώμη αλλά δεν μπορώ να κάνουμε σήμερα τη συνέντευξη. Πρέπει να πάω στον Πειραιά για να πάρω κάτι εξαρτήματα. Έλα μια κάποια άλλη μέρα». Και κάπως έτσι μένουμε μόνοι μας με τους μαστόρους του συνεργείου.
Ο χώρος είναι ό,τι πρέπει για φωτογράφηση καθώς κάθε γωνιά έχει να πει και κάτι διαφορετικό. Από το ρολόι των Guns N’ Roses και την ελληνική σημαία, μέχρι και τα αμέτρητα εργαλεία και να ανεβασμένα καπό, όλο το τοπίο μοιάζει βγαλμένο από ταινία του Γιάννη Οικονομίδη.
Ένα μουσείο μέσα στο συνεργείο
Στον πάνω όροφο βρίσκεται το γραφείου του κ. Πλουμιστού. Ανεβαίνοντας σε αυτό από τις απότομες και στενές σιδερένιες σκάλες, πέφτουμε πάνω σε ένα θέαμα που μας τραβά την προσοχή. Κι αυτό γιατί πίσω από το γραφείο βρίσκονται αραδιασμένα δεκάδες τρόπαια από αγώνες.
Μερικές μέρες αργότερα, η απορία μας λύθηκε τηλεφωνικά. «Έτρεχα πολλά χρόνια. Είχα τρέλα και με αυτό. Το 2018 σταμάτησα. Βαρέθηκα. Κουράστηκα. Μεγάλωσα. Ξέρω γω» λέει και συνεχίζει.
«Τώρα που το σκέφτομαι δεν είναι ότι κουράστηκα. Μου αρέσει ακόμα να οδηγάω στην πίστα. Έφτασα σε ένα πολύ υψηλό επίπεδο και ένιωσα πως δεν είχα να κάνω κάτι άλλο. Θέλει πολύ χρόνο και πολλά λεφτά. Όσο οδηγάς καλύτερα, τόσα περισσότερα χρήματα χρειάζεσαι. Έκανα drift και αναβάσεις. Πιο πολύ μου άρεσε, όμως, το πρώτο».
«Όλα τα αυτοκίνητα είναι όμορφα»
Ύστερα από την απόσυρσή του από τις πίστες, ο κ. Πλουμιστός πούλησε τα περισσότερα από τα αυτοκίνητα που είχε φτιάξει και πια ασχολείται αποκλειστικά και μόνο με τη συνεργείο του. Αυτή ήταν και η πρώτη τέχνη που έμαθε άλλωστε.
«Το συνεργείο είναι από το 1998. Ξεκίνησα να δουλεύω από το 1984, 14 ετών. Δεν γινόταν κι αλλιώς. Άμα δεν πας μικρός σε αυτή τη δουλειά, δεν μαθαίνεται. Είναι δύσκολη, έχει πολλές πτυχές».
«Όταν ξεκινάς κάτι δεν είναι ποτέ εύκολο. Όλα τα παιδιά εκείνη την εποχή δούλευαν. Δεν υπήρχε άνθρωπος που να μην το έκανε. Τότε ήταν φυσιολογικό. Δεν ήταν παράξενο. Και τότε στον Νέο Κόσμο ήμουν. Το 1994 αποφάσισα, όμως, να ανοίξω το δικό μου» συνεχίζει.
Τα χρόνια έχουν περάσει και ο ίδιος πια δε δουλεύει μόνος του, αλλά έχεις μερικούς ακόμη μαστόρους. Τα αυτοκίνητα που φτάνουν, άλλωστε, είναι πολλά και η δουλειά πρέπει να βγει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και ποιοτικά. Και οι τρεις τους είναι σιωπηροί και δε δείχνουν να έχουν όρεξη για κουβέντα.
Τα χέρια τους είναι μέσα στη γάνα αλλά, όπως εξηγούν, είναι κάτι το οποίο έχουν συνηθίσει. Όπως και το να φωνάζουν δυνατά για να συνεννοηθούν μέσα σε όλον εκείνο το θόρυβο που κάνουν οι τροχοί και τα αυτοκίνητα που επισκευάζονται.
«Έχουν περάσει από τα χέρια μου ούτε κι εγω ξέρω πόσα αυτοκίνητα. Μου έχουν ζητήσει πάρα πολλά πράγματα. Και για αγωνιστικά οχήματα και για πόλης. Όλα τα αυτοκίνητα είναι όμορφα, δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο» καταλήγει.
Όταν πια είχαμε τραβήξει τις φωτογραφίες που θέλαμε, φύγαμε. Στον επόμενο ακριβώς δρόμο, η εικόνα άλλαζε και πάλι. Νέα μαγαζιά, πολύχρωμα κοκτεϊλάδικα και φούρνοι. Είχαμε επιστρέψει στον (νέο) Νέο Κόσμο.
