Πώς φαντάζονταν την Αθήνα του 2000 οι άνθρωποι του 1966
- 6 ΜΑΡ 2024
Πολλοί άνθρωποι γύρω μας, ειδικά με τις AI μηχανές πλέον στη ζωή μας, προσπαθούν να προβλέψουν τα χρόνια που ανοίγονται μπροστά μας. H συνήθεια αυτή, φυσικά, δεν είναι νέα καθώς από τα αρχαία χρόνια, ο άνθρωπος είχε την τάση να ατενίζει το μέλλον -συνήθως με μια δυστοπική ματιά- αφήνοντας πίσω του γραπτά και προφητείες για το πώς αυτό θα εξελιχθεί.
Αν αφήσουμε πίσω μας τα αρχαία χρόνια και προσγειωθούμε με τη βοήθεια της μηχανής του χρόνου που δεν έχει κατασκευαστεί ακόμα, στον 20ό αιώνα, θα διαπιστώσουμε ότι τότε προφητείες ήταν εξίσου δυσοίωνες. Δεν θα φέρουμε ως παράδειγμα τα λόγια της κάθε Baba Vanga, αλλά μερικών Βρετανών μαθητών.
Σε ένα βίντεο που προβλήθηκε από το BBC στις 28 Δεκεμβρίου του 1966, νεαροί μαθητές μοιράζονται τους προβληματισμούς τους σχετικά με το μέλλον της ανθρωπότητας με τον κύριο προβληματισμό τους να επικεντρώνεται στην ενέργεια που απελευθερώνεται όταν σχηματίζονται και διασπώνται οι ατομικοί πυρήνες. Με λίγα λόγια, ανησυχούσαν για τον πυρηνικό αφανισμό της ανθρωπότητας.
Την ίδια στιγμή, στον πλανήτη Ελλάδα, ένα χρόνο πριν οι συνταγματάρχες ανέλθουν με πραξικοπηματικό τρόπο στην εξουσία, μία εφημερίδα της εποχής (δυστυχώς δε γνωρίζουμε ποια), ανησυχούσε για κάτι άλλο, εξίσου (ή και όχι) σημαντικό ζήτημα: Πώς θα μοιάζει η Αθήνα το 2000;
«Η Αθήνα του 2000 θα έχει αλλάξει ριζικά», διαβάζουμε στη φωτογραφία που κυκλοφορεί ελεύθερη στο Reddit. «Ουρανοξύστες θα ορθώνονται στη θέση των σημερινών δεκαώροφων πολυκατοικιών, στα πεζοδρόμια θα υπάρχει συμφόρηση κινήσεων από τους πεζούς ενώ οι σημερινοί μονόδρομοι θα διασχίζονται από αεροδυναμικά ή… πυραυλοκίνητα αυτοκίνητα.
»Τα λεωφορεία θα έχουν καταργηθεί από το κέντρο της πόλης και τα εναέρια τρένα θα εξυπηρετούν(;) τους αιωνίως ταλαιπωρημένους Αθηναίους. Ανωτέρω η πλατεία Ομονοίας όπως την φαντάζεται ο σκιτσογράφος μας για το 2000».
Ουρανοξύστες στην Ομόνοια, αν εξαιρέσουμε κάποια νέα ξενοδοχεία, δεν υπάρχουν ενώ από την άλλη, η συμφόρηση στα πεζοδρόμια είναι πλέον καθημερινό φαινόμενο. Αντί για τα κλασικά ιπτάμενα αυτοκίνητα, ο σκιτσογράφος, σε μία κρίση εναλλακτικότητας, σχεδίασε μερικά πυραυλοκίνητα αν και αυτό που μας κέντρισε το ενδιαφέρον, είναι τα ιπτάμενα τρένα.
Στη χώρα μας, δυστυχώς, δεν λειτουργούν σωστά αυτά που βρίσκονται στις ράγες, δεν θέλουμε να φανταστούμε τι θα γινόταν αν κάποια μέρα, λόγω της τεχνολογικής εξέλιξης, τις αποχωριστούν. Τα λεωφορεία, αν κρίνουμε από τις πρόσφατες ιστορίες που μοιράστηκαν οι αναγνώστες του OneCity, υπάρχουν ακόμα, άσχετα αν στο εσωτερικό τους διαδραματίζονται διάφορα υπερρεαλιστικά σκηνικά.
