Πώς μοιάζει η τραπεζαρία του σπιτιού σου; 7 Αθηναίοι απαντούν με μια φωτογραφία
- 8 ΝΟΕ 2024
Στην τραπεζαρία μου αυτή τη στιγμή έχει ένα βάζο με λουλούδια που μας έχουν αποχαιρετήσει πολύ καιρό, αλλά βαριέμαι να πετάξω, μια στοίβα βιβλία που περιμένουν πάνω από 6 μήνες να μπουν σε ράφι, τρία φιλμ μηχανής που θα έπρεπε να έχω εμφανίσει μετά τις διακοπές στο νησί, το λαπ τοπ μου, τρεις φορτιστές διαφορετικών συσκευών και ένα ζευγάρι κάλτσες. Καθαρές.
Αν η κουζίνα είναι η καρδιά ενός σπιτιού, οι τραπεζαρίες ήταν κάποτε ο ομφαλός του.
Στα περισσότερα τυπικά αθηναϊκά διαμερίσματα, οι τραπεζαρίες είχαν ένα ολόδικό τους δωμάτιο και έμεναν στολισμένες μέχρι να χρειαστεί να φιλοξενήσουν συγγενείς και φίλους σε κάποιο τραπέζωμα.
Η οικογένεια έτρωγε στο τραπέζι της κουζίνας, ενώ οι τραπεζαρίες φιλοξενούσαν βαριές κορνίζες και περίτεχνα βάζα, τα οποία μετακινούνταν μόνο για να φιλοξενήσουν τα καλά σερβίτσια σε γιορτές και γενέθλια. Αυτά όμως ανήκουν στις εποχές των παππούδων μας.
Πλέον, οι περισσότεροι τρώμε στον καναπέ μπροστά σε μια τηλεόραση που παίζει μονίμως σειρές και ταινίες. Τι ρόλο παίζουν λοιπόν, οι τραπεζαρίες στα αθηναϊκά σπίτια το 2024; Φιλοξενούν ακόμα συγγενείς σε γιορτές;
7 Αθηναίοι, 26 έως 44 ετών μας έστειλαν τις τραπεζαρίες τους και μας είπαν τι ρόλο παίζουν στο σπίτι αλλά και στη ζωή τους.
Ηρώ, 32 ετών, Υπεύθυνη Παραγωγής/Διοργάνωση Event
Η τραπεζαρία στο σπίτι είναι ο χώρος της παρέας, έτσι δηλαδή το νιώθω. Είναι το έπιπλο που χρησιμοποιούμε για να φάμε όλοι μαζί τις Κυριακές, να πιούμε κρασιά, να φτάσουμε στο UNO ή την μπιρίμπα και να καταλήξουμε να τσακωθούμε. Κρατάμε δηλαδή σταθερή την παράδοση της ελληνικής οικογένειας στο κυριακάτικο τραπέζι.
Το έπιπλο από μόνο του δε θα έλεγα ότι σημαίνει κάτι, γιατί είναι μόδες και γούστα και με τα χρόνια αλλάζουν, στη συγκεκριμένη περίπτωση την άλλαξα πρόσφατα διότι ήθελα μεγαλύτερη ώστε να χωράμε περισσότεροι
Μαρία, 40 ετών, γραμματέας
Η τραπεζαρία αυτή είναι στο σπίτι από όταν έμεναν εδώ οι γονείς μου. Έχει και σετ δίπλα, το σκρίνιο.
Επειδή δε μαζεύω κόσμο στο σπίτι, χρησιμεύει σαν αποθηκευτικός χώρος. Συνήθως, όπως τώρα, έχει τα ρούχα που μόλις σιδέρωσα μέχρι να κρυώσουν και να τα βάλω στη θέση τους αλλά και διάφορα άλλα πράγματα που λες «άστο εδώ μέχρι να δω πού θα το βάλω».
Τα σιχαίνομαι και τα δύο εξίσου και θέλω να τα πουλήσω και να πάρω μια πιο μικρή και στα γούστα μου τραπεζαρία. Και έτσι, να μπορώ να φωνάζω τους φίλους μου εδώ.
Τάσος, 44 Marketing & Sales Manager
Παρόλο που έχω γραφείο, μου αρέσει να κάθομαι και να δουλεύω εδώ. Ίσως, για να έχω επαφή με το υπόλοιπο σπίτι, δεν ξέρω.
Μέχρι πρότινος, το πρωί έκανα τον καφέ μου και καθόμουν εδώ για να διαβάσω τα νέα. Σπάνια θα τη χρησιμοποιήσω για τον σκοπό της. Κυρίως στα γιορτινά τραπέζια. Επίσης, εκεί πετάω τα πάντα όταν επιστρέφω σπίτι, μέχρι να τα συμμαζέψω.
Δεν ξέρω τι σημαίνει για μένα αλλά σίγουρα είναι ζωτικό κομμάτι του σπιτιού
Βίκτωρ, 26 ετών, Ηθοποιός
Οι new age Έλληνες, που είναι στην ηλικία των γονιών μας, έχουν την τραπεζαρία ως τη νέα ντουλάπα. Και δυστυχώς αυτό πέρασε και στα παιδιά.
Το σιχαίνομαι.
Αυτά είναι τρία διαφορετικά μπουφάν των συγκατοίκων μου.
Φανή, 35 ετών, Νηπιαγωγός
Εγώ στην τραπεζαρία συνήθως έχω ένα βάζο με αποξηραμένα λουλούδια. Μου αρέσει να είναι άδεια και καθαρή για να τρώμε εκεί με φίλους.
Όμως δίνω εξετάσεις για ιταλικά σε λίγες μέρες και είναι γεμάτη από σημειώσεις, βιβλία και ημερολόγια που πασχίζουν να βάλουν σε μια τάξη το μυαλό μου, το μόνο που γίνεται όμως είναι να μου θυμίζουν την κόλαση του Δάντη, του οποίου και πήρε το όνομα το ινστιτούτο των ιταλικών που μου τρώει την ψυχή
Γιάννης, 30 ετών, Κριτικός Κινηματογράφου
Συμπληρώνω μια εβδομάδα μετακόμισης από την Άνω στη σκέτη Κυψέλη, στο διαμέρισμα που ανήκε στη γιαγιά της συντρόφου μου. Μαζί με έναν αναπαυτικό παλιό καναπέ «κληρονόμησα» και την τραπεζαρία. Προορίζεται πρωτίστως για γραφείο, αφού μαγειρεύω, αλλά η μάζωξη για τραπέζωμα δεν είναι (ακόμη) προτεραιότητα της παρέας.
Ως τότε, όπως φαίνεται, φιλοξενεί ένα αταξινόμητο μέρος της βιβλιοθήκης, την οποία φιλοδοξώ να τακτοποιήσω πλήρως εντός του 2024. Ελπίζω, επίσης, να μη μετατραπεί η τραπεζαρία σε ένα ακόμα μέρος που απλά παρατάω πράγματα.
Αλλά, ας μη γελιόμαστε, οι πιθανότητες δεν είναι με το μέρος μου.
Χριστίνα, 33 ετών, Στέλεχος Μάρκετινγκ & Επικοινωνίας
Η τραπεζαρία μου; Το κέντρο του σπιτιού. Εκεί γίνονται όλα. Πρωί, μεσημέρι, βράδυ, το ίδιο τραπέζι αλλάζει ρόλους.
Κάποιες Κυριακές μεσημέρι, μας βρίσκει να φτιάχνουμε φρέσκα μακαρόνια. Να τη γρατζουνάμε αδέξια με μαχαίρια, σε αποτυχημένες προσπάθειες να φτιάξουμε καλλίγραμμα ραβιόλι. Άλλες μέρες είναι από το πρωί μέχρι το απόγευμα γραφείο. Λάπτοπ, χαρτιά, καφέδες.
Και τα βράδια; Τα βράδια παίρνει άλλη διάσταση. Κρασιά, τυριά, κεριά. Όλοι σκορπισμένοι στο σπίτι, και η τραπεζαρία, το σημείο ανεφοδιασμού.
Ένα βράδυ, όπως καθόμασταν με τα ποτήρια κρασί στο χέρι, εκεί που γελούσαμε, ξαφνικά βλέπω μια φλόγα. Κοιτάω το τραπεζομάντιλο κ πολύ ήρεμα, λέω «Ρε, πήραμε φωτιά». Το κερί είχε στάξει και το ύφασμα είχε αρχίσει να καίγεται στην άκρη. Με μια κίνηση το σβήνω, σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Κοιταζόμαστε, γελάμε, και συνεχίζουμε ατάραχοι. Μια μαύρη στάμπα έμεινε στην επιφάνεια.
Ένα σημάδι εδώ, μια γρατζουνιά εκεί, μια ιστορία. Και η τραπεζαρία μου τη διηγείται.
